IBPBII/1/415-1037/10/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikowi kosztów zakupu okularów korekcyjnych i soczewek korekcyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikowi kosztów zakupu okularów korekcyjnych i soczewek korekcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką, która świadczy usługi informatyczne. Wnioskodawca zatrudnia pracowników i w związku z ich zatrudnieniem jest zobowiązany do ponoszenia nie tylko kosztów wynagrodzeń i ubezpieczeń społecznych pracowników, ale także innych, przewidzianych przepisami prawa, świadczeń. W wykonaniu obowiązku przewidzianego rozporządzeniem, w związku z przepisami Kodeksu pracy, Prezes Zarządu wydał w dniu 21 lipca 2009 r. wewnętrzne zarządzenie nr 1/2009 w sprawie zwrotu kosztów poniesionych na zakup okularów korygujących wzrok pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe. Zgodnie z zarządzeniem pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na zakup okularów korygujących wzrok.

Zgodnie z zapisami zarządzenia pracownikom przysługuje zwrot poniesionych kosztów na następujących zasadach:

* w celu uzyskania refundacji pracownik jest zobowiązany przedłożyć pracodawcy zaświadczenie od lekarza medycyny pracy, że w wyniku badania okulistycznego przeprowadzonego w ramach profilaktyki zdrowotnej stwierdzono potrzebę stosowania okularów podczas pracy przed monitorem ekranowym,

* pracownik przedłoży rachunek/fakturę VAT za zakup okularów korygujących wzrok, wystawiony na tego pracownika.

W zarządzeniu wskazano, że częstotliwość zwrotu kosztów wynika z częstotliwości wykonywania badań okresowych, ustalonej przez lekarza medycyny pracy, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie Pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.). W odniesieniu do jednego zaświadczenia przysługuje jedna refundacja. Zarządzenie przewiduje ograniczenie kwotowe jednorazowej refundacji do wysokości 150 złotych. Dodatkowo, zarządzenie wskazuje, że pracownikowi przysługuje w tych samych granicach i na identycznych zasadach prawo do zwrotu kosztów nabycia soczewek korekcyjnych (zamiast tradycyjnych okularów). Z faktury/rachunku musi jednoznacznie wynikać, że dane soczewki są szkłami korekcyjnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W ocenie wnioskodawcy, zwrot kosztów zakupu okularów korekcyjnych oraz soczewek korekcyjnych, o którym mowa w zarządzeniu dokonywany na podstawie zaświadczenia lekarskiego zalecającego potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok oraz faktury za zakup okularów:

* kwalifikuje się do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie stanowi przychodu pracownika a w związku z tym nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wnioskodawca nie jest zobowiązany jako płatnik, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy;

* zakup okularów korekcyjnych może być udokumentowany fakturą wystawioną zarówno na pracownika, jak i pracodawcę i nie wpływa to na prawo do zwolnienia. Udokumentowanie fakturą lub rachunkiem wystawionym na pracownika uzasadnia zastosowanie zwolnienia;

* wydatki o powyższym charakterze poniesione przez wnioskodawcę jako pracodawcę, zgodnie z obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa pracy (Kodeks pracy i rozporządzenie) stanowią, podobnie jak inne świadczenia ze stosunku pracy (np. wynagrodzenia za pracę) koszty uzyskania przychodu Spółki jako pracodawcy.

Wnioskodawca wskazał, iż pracownicy sami zakupują powyższe okulary lub soczewki korekcyjne za różne kwoty pieniężne, natomiast wnioskodawca zwraca na wniosek pracownika częściowo koszty zakupu ww. okularów lub soczewek traktując tę wypłatę jako ekwiwalent z tytułu zakupu okularów. W swoich księgach rachunkowych wnioskodawca posiada więc faktury/rachunki wystawione na pracownika w pełnej kwocie. Po spełnieniu warunków określonych w zarządzeniu (orzeczenie lekarskie), na podstawie przedłożonej faktury/rachunku pracownik ubiega się o zwrot poniesionych w związku z tym wydatków w wysokości nieprzekraczającej limitu określonego w zarządzeniu.

Powołując treść przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskodawca wskazuje, że z brzmienia tegoż przepisu wynika, iż przedmiotowym zwolnieniem objęte są nie tylko świadczenia rzeczowe ale również wypłacane w zamian za te świadczenia ekwiwalenty pieniężne. Dokonując analizy tego przepisu - zdaniem wnioskodawcy - wskazać należy, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii zwolnienia podatkowego istotne jest ustalanie, czy wypłacona refundacja (ekwiwalent), pokrywająca częściowo koszty zakupu okularów lub soczewek korygujących wzrok, przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a zasady przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawia tych ustaw. Wnioskodawca podkreśla, iż w opisie stanu faktycznego nie budzi wątpliwości, iż zwrot kosztów zakupu okularów lub soczewek korygujących wzrok do pracy przy obsłudze monitorów ekranowych dokonywany jest przez niego na podstawie zarządzania obowiązującego w zakładzie pracy, wynikającego z powołanych na wstępie przepisów Kodeksu pracy i rozporządzenia.

Stosownie do art. 237⁶ § 1 i 3 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają, wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 237¹⁵ § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy, oraz że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac. Stosownie do powyższego przepisy § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia stanowią, że:

* pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a także

* jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1 wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Rozporządzenie nie wspomina o soczewkach korekcyjnych, należy jednak wskazać, że zgodnie z Dyrektywą Rady z dnia 29 maja 1990 r., Nr 90/270/EWG (dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 Dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy) dotyczącą minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe, ochrona ta nie jest prowadzona wyłącznie poprzez zakup okularów. Zgodnie z nią (a polskie regulacje, adoptujące ww. Dyrektywę są w tym zakresie niepełne) pracodawca ma zapewnić odpowiednie środki korygujące. Dyrektywa stanowi wprost w art. 9 ust. 3, że pracownik musi otrzymać specjalne okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok, odpowiednie do rodzaju pracy, jeżeli w wyniku badania okaże się to konieczne i kiedy nie mogą zostać użyte zwykłe okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok i wskazuje, że środki podjęte na mocy tego artykułu (czyli zarówno badania lekarskie, jak i następnie zastosowane na podstawie zalecenia lekarskiego adekwatne środki) nie mogą w żadnym razie dodatkowo obciążać finansowo pracownika. W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy, w pojęciu obowiązku profilaktyki i zapewnienia pracownikom odpowiednich środków zawarta jest również ochrona dostarczana przez soczewki korygujące. Należy zatem uznać, że także finansowanie tego typu środków ochrony osobistej podlega refundacji, która jest dla pracownika wolna od podatku, a dla pracodawcy stanowi koszt podatkowy. Wnioskodawca zwraca uwagę także pismo z dnia 27 lipca 2009 r. Nr DD3/066/46/CRS/09/586, w którym Dyrektor Departamentu Podatków Dochodowych, powołując się na stanowisko Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej uznał, że w pewnych przypadkach pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy do zapewnienia pracownikowi również soczewek kontaktowych (gdy lekarz specjalista, w wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, zaleci stosować przy obsłudze monitora zamiast okularów - soczewki kontaktowe). Takie stanowisko - według wnioskodawcy - potwierdza też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2009 r. Nr IPPB2/415-551/09-4/LK.

W świetle powyższego oraz powołanych regulacji wewnętrznych prawa pracy (ww. zarządzenie), w ocenie wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że w przypadku, gdy:

* badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania przez pracownika okularów korygujących lub soczewek korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy,

* pracodawca (tu: wnioskodawca) w regulaminie pracy lub innym akcie wewnętrznym (tu: Zarządzenie Nr 1/2009) określił maksymalną kwotę refundacji,

* zakup udokumentowany jest fakturą/rachunkiem, przy czym bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę (o czym szerzej poniżej w uzasadnieniu),

* pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy,

* okulary lub soczewki korygujące zostały, zgodnie z zaleceniem lekarskim, przewidziane do pracy przy obsłudze monitora ekranowego

- to uzyskany przez pracownika zwrot kosztów zakupu okularów lub soczewek korygujących wzrok stanowi ekwiwalent świadczenia rzeczowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i korzysta na podstawie tego przepisu ze zwolnienia z opodatkowania. Dla skorzystania z ww. zwolnienia bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę.

Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma znaczenia, na kogo ma być wystawiona faktura za zakupione okulary lub soczewki korygujące, lecz istotnym jest, aby wypłacony ekwiwalent pokrywający częściowo koszty zakupionych okularów lub soczewek korygujących wzrok przysługiwał na podstawie przepisów BHP. Jak wskazano powyżej, przepisy prawa pracy (Kodeks pracy, rozporządzenie, a także wprost - Dyrektywa 90/70) oraz wytyczne bhp nakładają na pracodawcę obowiązek zapewnienia pracownikom stosownych środków ochrony. Wnioskodawca dokonuje refundacji zakupu okularów lub soczewek korygujących wzrok na podstawie faktury wystawionej co do zasady na pracownika. Faktura, w ocenie wnioskodawcy może być wystawiona na pracodawcę lub pracownika. Wnioskodawca uważa, że nie powinny występować negatywne skutki, jeżeli faktura zostanie wystawiona na pracownika, a pracodawca dokonuje zwrotu tego wydatku. Efektem jest bowiem w każdym wypadku świadczenie rzeczowe (w postaci okularów lub soczewek korygujących) po stronie pracownika realizowane w ramach bhp, które nie obciąża go ekonomicznie, a do takiego świadczenia uzyskanego na takich warunkach nawiązuje art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreśla, że jego stanowisko wyrażone powyżej jest zbieżne z poglądami organów podatkowych wyrażonych w innych interpretacjach indywidualnych z lat 2007-2009, publikowanych na stronie Ministerstwa Finansów, w tym m.in. w interpretacjach indywidualnych o sygnaturach: ILPB1/415-884/09-4/AMN, ILPB1/415-582/09-3/TW, IPPB2/415-274/09-4/JB, IBPB II/2/415-75/08/CJS, IBPB2/415-412/07/BJ oraz IBPB2/415-33/07/BJ oraz z powołanymi wyżej pismami Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych (nr DD3/066/46/CRS/09/586) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPB2/415-551/09-4/LK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii skutków podatkowych zwrotu pracownikowi kosztów zakupu okularów korekcyjnych i soczewek korekcyjnych (pyt. nr 1 i 2). Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z wniosku wynika, iż Prezes Zarządu Spółki wydał w dniu 21 lipca 2009 r. wewnętrzne zarządzenie nr 1/2009 w sprawie zwrotu kosztów poniesionych na zakup okularów korygujących wzrok pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe. Zgodnie z zarządzeniem pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na zakup okularów korygujących wzrok. W celu uzyskania refundacji pracownik jest zobowiązany przedłożyć pracodawcy zaświadczenie od lekarza medycyny pracy, że w wyniku badania okulistycznego przeprowadzonego w ramach profilaktyki zdrowotnej stwierdzono potrzebę stosowania okularów podczas pracy przed monitorem ekranowym oraz przedłoży rachunek/fakturę VAT za zakup okularów korygujących wzrok, wystawiony na tego pracownika. Dodatkowo, zarządzenie wskazuje, że pracownikowi przysługuje w tych samych granicach i na identycznych zasadach prawo do zwrotu kosztów nabycia soczewek korekcyjnych (zamiast tradycyjnych okularów). Z faktury/rachunku musi jednoznacznie wynikać, że dane soczewki są szkłami korekcyjnymi.

Zgodnie z art. 237⁶ § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 237¹⁵ § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

W rozpatrywanym przypadku należy odwołać się do przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973).

Zgodnie z § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Formę zapewnienia okularów korygujących wzrok określa pracodawca; istotne jest, aby pracownik został zaopatrzony w okulary zgodnie z zaleceniem lekarza.

Soczewki kontaktowe, niewątpliwie pełnią tę samą funkcję, co okulary korekcyjne, tzn. znoszą lub zmniejszają skutki wrodzonej lub nabytej wady wzroku, takiej jak nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm (niezborność), czy starczowzroczność.

Z wyjaśnień Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wynika bowiem, że w pewnych przypadkach pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy do zapewnienia pracowników również soczewek kontaktowych. Chodzi tu o sytuacje, kiedy lekarz specjalista w wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, zaleci stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów - soczewki kontaktowe, gdyż przy danej wadzie wzroku pracownika nie jest możliwe skorygowanie wzroku przy pomocy okularów, tj. w szczególności:

* gdy różnica wady wzroku pomiędzy jednym okiem a drugim jest większa niż 4 dioptrie (wada w jednym oku jest duża, a w drugim mała lub jej wcale nie ma),

* przy dużym astygmatyzmie wzroku,

Zdaniem Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w takiej sytuacji, soczewki (szkła) kontaktowe przeznaczone - zgodnie z zaleceniem lekarza - do korekty wzroku pracownika przy obsłudze monitora spełniają ten sam cel, co okulary korygujące wzrok i wówczas pracodawca powinien je pracownikowi zapewnić.

W świetle ww. uregulowań, jeżeli:

* badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy,

* zakup udokumentowany jest fakturą, przy czym bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę,

* pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy

- to uzyskane przez pracownika dofinansowanie kosztów zakupu okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż kwota zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych i soczewek kontaktowych na podstawie faktury wystawionej na pracownika podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym wnioskodawca, jako płatnik, nie ma obowiązku obliczania, potrącania i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 tej ustawy.

Należy też przyznać rację wnioskodawcy, iż zakup okularów korekcyjnych i soczewek kontaktowych może być udokumentowany fakturą wystawioną zarówno na pracownika, jak i pracodawcę i nie wpływa to na prawo do przedmiotowego zwolnienia.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organ podatkowy mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.