IBPBII/1/415-1036/11/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą wynagrodzeń menadżerom - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą wynagrodzeń menadżerom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2010 r. Wnioskodawca - Spółka z o.o. zawarł dwa kontrakty menadżerskie z osobami fizycznymi prowadzącymi indywidualną działalność gospodarczą. Osoby te zostały wcześniej powołane do bycia członkami zarządu Spółki (dalej jako: "menadżerowie"). Zgodnie z postanowieniami kontraktów menadżerskich zadaniem menadżerów było kierowanie działalnością przedsiębiorstwa Spółki. Do obowiązków menadżerów należało w szczególności:

* prowadzenie spraw przedsiębiorstwa z należytą starannością, z uwzględnieniem interesów przedsiębiorstwa;

* przygotowanie rocznych i wieloletnich planów działania przedsiębiorstwa, kierowanie i nadzór przy ich wdrożeniu i realizacji;

* prowadzenie polityki kadrowej przedsiębiorstwa;

* składanie wspólnikom Spółki, co najmniej raz na miesiąc pisemnych sprawozdań z działalności Spółki;

* kształtowanie pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa oraz Spółki na zewnątrz.

Z tytułu wykonywania obowiązków określonych w kontraktach menadżerskich, menadżerom przysługiwało miesięczne wynagrodzenie określone w kwocie netto, powiększone o należny podatek VAT. Wynagrodzenie było płatne przez Spółkę w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania przez nią faktur VAT wystawionych przez menadżerów.

W okresie od maja 2010 r. do września 2011 r., zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami kontraktów menadżerskich, menadżerowie powinni samodzielnie obliczać oraz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz następnie dokonywać rocznego rozliczenia podatku.

Spółka w powyższym okresie nie obliczała, nie pobierała oraz nie wpłacała do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z wynagrodzeniami wypłacanymi menadżerom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jako, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania nr 1, poniżej przywołano stanowisko Wnioskodawcy tylko w tym zakresie. W przedmiocie pytania nr 2 i 3 wydano odrębne interpretacje (znak: IBPB II/1/415-1037/11/AŻ oraz IBPB II/1/415-1038/11/AŻ).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż był zobowiązany do działania jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. powinien obliczać i pobierać od kwot netto wynagrodzeń wypłacanych menadżerom zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 18% oraz wpłacać je do właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 ustawy są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W art. 13 pkt 7 ustawy zostały wskazane przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Obydwaj menadżerowie byli członkami zarządu Spółki.

Dodatkowo w art. 13 pkt 9 ustawy zostały wskazane przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że wynagrodzenia wypłacane menadżerom są objęte zakresem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - mieszczą się one bowiem w art. 13 pkt 7 ustawy. W ocenie Wnioskodawcy nawet gdyby uznać, że nie obejmuje ich art. 13 pkt 7 ustawy o to powinny one zostać objęte art. 13 pkt 9 ustawy.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca uważa, iż powinien był obliczać od kwot netto, pobierać i wpłacać do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek od wynagrodzeń wypłacanych menadżerom. Powyższego obowiązku nie zmienia fakt, że według postanowień kontraktów menadżerskich, czynności zarządzania miały być wykonywane przez menadżerów w ramach prowadzonych przez nich jednoosobowych działalności gospodarczych.

Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

Wyszczególnienie rodzajów przychodów, które należą do źródła przychodów jakim jest działalność wykonywana osobiście, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, zostało zawarte w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazał, iż w art. 13 pkt 7 i 9 wymieniono rodzaje przychodów, które odpowiadają przychodom otrzymywanym przez menadżerów na podstawie kontraktów menadżerskich. W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, przychody menadżerów nie mogą być kwalifikowane do ich przychodów z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy do obliczania zaliczek na podatek powinien stosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli stawkę 18%. Do obliczenia należnej zaliczki na podatek, kwota netto wypłacanego menadżerom przez Spółkę wynagrodzenia powinna być pomniejszona o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o potrącone przez Wnioskodawcę w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 3 tego przepisu:

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

W myśl art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższego wynika, iż jeżeli przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczają określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wyłączenie powyższe obejmuje m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się również przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej; przy czym bez znaczenia jest czy ta działalność prowadzona jest jednoosobowo czy też w formie spółki, przy zatrudnianiu pracowników lub samodzielnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż 2010 r. Wnioskodawca - Spółka z o.o. zawarł dwa kontrakty menadżerskie z osobami fizycznymi prowadzącymi indywidualną działalność gospodarczą. Osoby te zostały wcześniej powołane do bycia członkami zarządu Spółki. Z tytułu wykonywania obowiązków określonych w kontraktach menadżerskich, menadżerom przysługiwało miesięczne wynagrodzenie określone w kwocie netto, powiększone o należny podatek VAT. W okresie od maja 2010 r. do września 2011 r., zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami kontraktów menadżerskich, menadżerowie powinni samodzielnie obliczać oraz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz następnie dokonywać rocznego rozliczenia podatku.

Przenosząc przedstawiony stan faktyczny na grunt przepisów prawa wskazać należy, iż przychody menadżerów winny być zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Przy czym podkreślić należy, iż tylko te przychody, które uzyskiwane są z tytułu członkostwa w zarządzie Spółki kwalifikowane są do przychodów określonych w pkt 7 art. 13 ustawy, natomiast pozostałe zaliczyć należy do przychodu wymienionego w pkt 9 tegoż artykułu.

Konsekwencją traktowania tych przychodów jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika (a zatem Wnioskodawcy), na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, płatnicy o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w którym stwierdza, iż powinien obliczać i pobierać od kwot netto wynagrodzeń wypłacanych menadżerom zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 18% oraz wpłacać je do właściwego urzędu skarbowego należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, iż w treści wniosku wskazano, że menadżerom przysługiwało miesięczne wynagrodzenie określone w kwocie netto, powiększone o należny podatek VAT.

Kwota podatku od towarów i usług nie jest kwotą faktycznie otrzymaną czy podstawioną do dyspozycji podatnika, nie stanowi więc przychodu podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; nie jest bowiem kwotą, którą podatnik zatrzymuje dla siebie. W przypadku bowiem, gdy dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to część przyznanej kwoty - opodatkowanej podatkiem VAT - w efekcie podlega przekazaniu do organu podatkowego. W konsekwencji zatem obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należy dokonywać - jak to wskazuje Wnioskodawca - od kwoty netto wynikającej z wystawianych przez menadżerów faktur VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.