IBPBII/1/415-1032/13/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura - 20 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy odpłatnego przekazania urządzeń wodno-kanalizacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy odpłatnego przekazania urządzeń wodno-kanalizacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim o ustroju wspólności majątkowej. Wspólnie z mężem posiadają prawo własności nieruchomości położonej w Ch. zabudowanej domem mieszkalnym (zwanej dalej nieruchomością). Z uwagi na okoliczność, że nieruchomość nie posiadała niezbędnego dostępu do sieci wodociągowej oraz sieci kanalizacji sanitarnej, Wnioskodawczyni wraz z mężem (zwani dalej łącznie realizującymi), zawarli z Przedsiębiorstwem X (dalej zwane Przedsiębiorstwem) w dniu 27 października 2010 r. umowę o realizację inwestycji (...) (zwaną dalej umową realizacyjną).

Przedmiotem umowy realizacyjnej było wykonanie przez realizujących budowy sieci wodociągowej do działek o nr (...) oraz sieci kanalizacji sanitarnej do działek (...) oraz działek (...) położonych w Ch. (dalej zwanej instalacją). Budowa instalacji odbywała się na podstawie pozwolenia na budowę nr (...) z dnia 27 października 2009 r. (dalej zwanego pozwoleniem) udzielonego przez starostę na rzecz realizujących, oraz państwa M. (będących właścicielami działek o nr...), a także państwa K. (będących właścicielami działki o nr...) (dalej zwanych łącznie inwestorami). Instalacja obejmowała zatem sieci wodociągowe prowadzące do działek wszystkich inwestorów oraz sieci kanalizacji prowadzące do działki stanowiącej własność realizujących i działki stanowiącej własność państwa M. Sieci kanalizacji prowadzące do pozostałych działek, które także były objęte pozwoleniem, miały być wykonane niezależnie od umowy realizacyjnej przez właścicieli działek i nie wchodziły w skład instalacji.

W umowie realizacyjnej termin zakończenia realizacji instalacji strony ustaliły na koniec 2010 r. Zgodnie z postanowieniem § 8 ust. 1 umowy realizacyjnej, właścicielem instalacji po jej wykonaniu do czasu przekazania Przedsiębiorstwu mieli być realizujący. Zgodnie z § 12 umowy, wynagrodzenie za przeniesienie własności wykonanej instalacji miało zostać wypłacone po podpisaniu umowy sprzedaży. Zgodnie natomiast z § 14 umowy realizacyjnej, eksploatatorem wybudowanej instalacji miało być Przedsiębiorstwo.

Prace budowlane nad realizacją instalacji rozpoczęto w dniu 2 listopada 2010 r., co zostało stwierdzone w zawiadomieniu o rozpoczęciu prac budowlanych. W dniu 23 listopada 2010 r. powstała konieczność poprowadzenia sieci wodociągowych i kanalizacyjnych w sposób inny niż określony w pozwoleniu, co zostało stwierdzone wpisem w Dzienniku budowy (dalej: Dziennik budowy). Zmiany wprowadzone w instalacji zostały następnie odzwierciedlone w aneksie z dnia 8 marca 2012 r. (dalej: aneks), zgodnie z którym zmieniono § 1 i 2 umowy, określające położenie i długość sieci. Zmianie uległ także termin zakończenia realizacji instalacji, który określono na koniec marca 2012 r.

W dniu 2 grudnia 2010 r., zgodnie z Dziennikiem budowy, zakończono budowę instalacji. W tym dniu doszło do fizycznego połączenia instalacji z siecią wodociągową i siecią kanalizacji sanitarnej. W dniu 14 stycznia 2011 r. Przedsiębiorstwo dokonało odbioru końcowego przyłącza wodno-kanalizacyjnego do nieruchomości, co zostało stwierdzone protokołem odbioru końcowego sieci i przyłącza wodno-kanalizacyjnego z dnia 16 lutego 2011 r. W dniu 31 marca 2011 r. Przedsiębiorstwo dokonało wmontowania i zaplombowania wodomierza na nieruchomości, a także odbioru technicznego przyłącza wodociągowego, co zostało stwierdzone w protokole wmontowania/plombowania wodomierza. W tym samym dniu Przedsiębiorstwo zawarło z realizującymi umowę o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków. Zgodnie z Dziennikiem budowy w dniach 23 marzec 2011 r. - 6 kwiecień 2011 r. wykonano dodatkowo odcinek sieci kanalizacyjno-sanitarnej prowadzący do działki (...). W dniu 6 kwietnia 2011 r. prace budowlane zostały zakończone w całości, co zostało stwierdzone w oświadczeniu kierownika budowy o zakończeniu budowy.

Z uwagi na wprowadzenie niezbędnych zmian w instalacji w stosunku do treści pozwolenia na budowę z dnia 27 października 2009 r., inwestorzy po zakończeniu realizacji sporządzili projekt budowlany zamienny sieci i przyłączy wodociągowych, kanalizacji sanitarnej i deszczowej i zwrócili się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o zatwierdzenie tego projektu budowlanego zamiennego. W dniu 20 stycznia 2012 r. decyzją nr (...) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zatwierdził projekt zgodnie z treścią wniosku inwestorów, jednocześnie nakładając obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie sieci i przyłącza wodociągowego, kanalizacji sanitarnej i deszczowej na działkach nr (...). W dniu 29 marca 2012 r. decyzją nr (...) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego udzielił następnie inwestorom pozwolenia na użytkowanie zgodnie z treścią ich wniosku.

W dniu 8 sierpnia 2013 r. realizujący, a także pan M. oraz państwo K. (zwani dalej łącznie przekazującymi) zawarli z Przedsiębiorstwem umowę o przekazanie wodociągu i kanalizacji sanitarnej (dalej: umowa przekazania). Według postanowień umowy przekazania, realizujący mieli przenieść za wynagrodzeniem własność instalacji na Przedsiębiorstwo. Zgodnie z § 2 ust. 1 umowy, wynagrodzenie miało wynosić 56.839,80 zł brutto (dalej: wynagrodzenie). Wynagrodzenie obejmowało wyłącznie przeniesienie własności instalacji, z wyłączeniem innych urządzeń objętych pozwoleniem, w szczególności sieci kanalizacyjno-sanitarnej prowadzącej do działki (...). Zgodnie z ust. 2 i 3, przekazanie instalacji miało nastąpić na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, zaś własność instalacji miała przejść na Przedsiębiorstwo z chwilą wypłacenia całości wynagrodzenia.

W dniu 8 sierpnia 2013 r. Przedsiębiorstwo i przekazujący sporządzili protokół zdawczo-odbiorczy przekazania instalacji. Wynagrodzenie zostało wypłacone realizującym w dniu 16 września 2013 r. Z tym dniem doszło także do przeniesienia własności instalacji na Przedsiębiorstwo.

Wnioskodawczyni uzyskała następnie informację, że wynagrodzenie zostanie wykazane jako przychód w informacjach PIT-8C, które zostaną wystawione dla realizujących przez Przedsiębiorstwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawczynię w myśl postanowień umowy przekazania stanowi dla niej przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy Przedsiębiorstwo powinno sporządzić dla Wnioskodawczyni informację o dochodach PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której wynagrodzenie zostanie wykazane jako przychód z innych źródeł w rozumieniu tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie instalacji na rzecz Przedsiębiorstwa, na zasadach określonych w umowie przekazania, nie jest dla niej źródłem przychodu w myśl art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), ponieważ do odpłatnego zbycia instalacji doszło po upływie okresu półrocznego, liczonego od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie. Wynagrodzenie nie stanowi zatem dla Wnioskodawczyni przychodu opodatkowanego podatkiem od osób fizycznych.

Ponieważ wynagrodzenie nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu opodatkowanego podatkiem od osób fizycznych, Wnioskodawczyni uważa, że brak jest podstaw do wystawienia z tego tytułu przez Przedsiębiorstwo informacji o dochodach PIT-8C, o której mowa w art. 42a

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu, został określony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Celem ustalenia, do której z wymienionych w pkt 8 lit. a-d) kategorii należy odpłatne przeniesienie przez Wnioskodawczynię własności instalacji na Przedsiębiorstwo niezbędne jest ustalenie, czy urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne podłączone do sieci stanowi część składową gruntu lub budynku, któremu służy, czy też samoistną rzecz ruchomą. Przyporządkowanie urządzenia do odpowiedniej kategorii umożliwi rozstrzygnięcie, czy jego odpłatne przekazanie Przedsiębiorstwu stanowi odpłatne zbycie części nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czy też odpłatne zbycie innej rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy).

W tym zakresie należy się odwołać do treści art. 49 Kodeksu cywilnego (dalej: k.c.), dotyczącego urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz innych urządzeń podobnych, określanych łącznie jako urządzenia przesyłowe (por. np. E. Gniewek (w:) E. Gniewek, Kodeks Cywilny. Komentarz, wydanie 5, Warszawa 2013, s. 122). Zgodnie z § 1, urządzenia te nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Zgodnie zaś z § 2, osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Na podstawie art. 49 k.c. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 stycznia 2010 r. (sygn. akt: V CSK195/10) stwierdził, że urządzenia przesyłowe "z chwilą ich połączenia z siecią należącą do przedsiębiorstwa przestają być częścią składową nieruchomości i stają się samoistnymi rzeczami ruchomymi, które mogą być przedmiotem odrębnej własności i obrotu" (por. także wyrok Sądu Najwyższego z 19 października 2011 r., sygn. akt II CSK 80/11).

Zdaniem Wnioskodawczyni, instalacja, w której skład wchodziły urządzenia sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej stanowi urządzenie do doprowadzania lub odprowadzania płynów, o którym mowa w art. 49 k.c. Zatem z chwilą jej fizycznego połączenia z siecią Przedsiębiorstwa, stała się ona samoistną rzeczą ruchomą, odrębną od nieruchomości.

W myśl art. 31 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

W przedmiotowym stanie faktycznym, warunki przekazania Przedsiębiorstwu instalacji zostały określone w umowie przekazania. Realizujący z chwilą otrzymania wynagrodzenia przenieśli własność instalacji na Przedsiębiorstwo.

Skoro instalacja ma status rzeczy ruchomej i nie jest częścią nieruchomości, to jej odpłatne zbycie w ramach umowy przekazania stanowi zbycie innej rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś zbycie części nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy. Nie ma także podstaw do kwalifikowania odpłatnego zbycia instalacji jako innego źródła przychodu, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że do tej kategorii mogą być przypisane tylko te źródła, których nie można przyporządkować do innych kategorii, wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tak też: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. II FSK421/11).

W tym miejscu należy wskazać, że art. 10 ust. 1 tiret 1 określa dodatkowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby odpłatne zbycie innej rzeczy stanowiło źródło przychodu. Po pierwsze, odpłatne zbycie nie może nastąpić w wykonaniu działalności gospodarczej. Po drugie, musi do niego dojść przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W ocenie Wnioskodawczyni, zbycie instalacji na rzecz Przedsiębiorstwa, nie stanowiło wykonania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu ustalenia, czy spełniona została druga przesłanka, należy ustalić moment nabycia instalacji przez realizujących. W tym zakresie należy ponownie odwołać się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2010 r. Zgodnie z wzmiankowanym orzeczeniem, urządzenia przesyłowe z chwilą fizycznego połączenia z siecią należącą do przedsiębiorstwa przesyłowego przestają być częścią składową nieruchomości i stają się samoistnymi rzeczami ruchomymi (tak też E. Gniewek (w:) E. Gniewek, Kodeks Cywilny. Komentarz, wydanie 5, Warszawa 2013, s. 125).

W przedmiotowym stanie faktycznym do fizycznego połączenia instalacji z siecią Przedsiębiorstwa doszło z dniem 2 grudnia 2010 r., to jest w dniu ukończenia jej budowy zgodnie z Dziennikiem budowy. W tym dniu doszło zatem do powstania odrębnej własności instalacji, której pierwotnym nabywcą byli realizujący. Co istotne, także Minister Finansów w indywidualnych interpretacjach podatkowych dawał wyraz poglądowi, że to moment przyłączenia urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej decyduje o nabyciu własności tych urządzeń, a zatem, że od tego momentu powinien być liczony okres półroczny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tiret 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (por. np. interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2013 r. znak: ILPB2/415-250/13-8/WM).

Momentem zbycia instalacji był natomiast moment przejścia jej własności na Przedsiębiorstwo. Moment ten został określony w § 2 ust. 3 umowy przekazania, zgodnie z którym własność urządzeń przechodzi na Przedsiębiorstwo z chwilą wypłacenia całości wynagrodzenia określonego w § 2 ust. 1 umowy. Do zapłaty całości wynagrodzenia doszło w dniu 16 września 2013 r., zatem z tym dniem doszło do zbycia instalacji na rzecz Przedsiębiorstwa.

Okres półroczny określony w art. 10 ust. 1 tiret 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia przez Wnioskodawczynię instalacji, to jest od 31 grudnia 2010 r. upłynął z dniem 30 czerwca 2011 r. Do zbycia instalacji doszło zatem po upływie pół roku od jej nabycia.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie własności instalacji nie stanowi źródła przychodu, zaś wynagrodzenie nie jest dla Wnioskodawczyni przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem bezzasadnym jest sporządzenie przez Przedsiębiorstwo informacji o dochodach PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której wynagrodzenie zostanie wykazane jako przychód Wnioskodawczyni.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawczyni powołała:

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r. sygn. aktII FSK 421/11;

* interpretację indywidualną Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 kwietnia 2013 r. znak: ILPB2/415-167/10/13-S/AJ;

* interpretację indywidualną Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 sierpnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-554/13/HK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (...).

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; są to przychody z odpłatnego zbycia rzeczy.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (wybudowanie) nie stanowi źródła przychodu.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części nie jest źródłem przychodów wtedy, gdy są spełnione następujące warunki:

* odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej,

* odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 powołanej wyżej ustawy rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Z kolei w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności.

Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, zgodnie natomiast z § 2 tegoż artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie zaś z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wskazać w tym miejscu należy, że nabycie i zbycie rzeczy następuje w wyniku zawarcia umowy przenoszącej własność tej rzeczy.

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Na podstawie art. 49 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 k.c.).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem (zwani realizującymi) zawarli z Przedsiębiorstwem w dniu 27 października 2010 r. umowę o realizację inwestycji, której przedmiotem było wykonanie przez realizujących budowy sieci wodociągowej oraz sieci kanalizacji sanitarnej do działek położonych w Ch. Zgodnie z postanowieniem § 8 ust. 1 umowy realizacyjnej, właścicielem instalacji po jej wykonaniu do czasu przekazania Przedsiębiorstwu mieli być realizujący. Zgodnie z § 12 umowy, wynagrodzenie za przeniesienie własności wykonanej instalacji miało zostać wypłacone po podpisaniu umowy sprzedaży. Zgodnie natomiast z § 14 umowy realizacyjnej, eksploatatorem wybudowanej instalacji miało być Przedsiębiorstwo. W dniu 2 grudnia 2010 r., zgodnie z Dziennikiem budowy, zakończono budowę instalacji. W tym dniu doszło do fizycznego połączenia instalacji z siecią wodociągową i siecią kanalizacji sanitarnej. W dniu 8 sierpnia 2013 r. realizujący zawarli z Przedsiębiorstwem umowę o przekazanie wodociągu i kanalizacji sanitarnej. W dniu 8 sierpnia 2013 r. Przedsiębiorstwo i przekazujący sporządzili protokół zdawczo-odbiorczy przekazania instalacji. Wynagrodzenie zostało wypłacone realizującym w dniu 16 września 2013 r. Z tym dniem doszło także do przeniesienia własności instalacji na Przedsiębiorstwo.

Skoro mamy tu do czynienia z umową odpłatnego przekazania urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, oznacza to, że przedmiotem tej umowy są urządzenia, które - w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego - po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej.

W przedstawionym stanie faktycznym - w kontekście przywołanego art. 49 k.c. - nabycie urządzeń, które są w ostateczności przekazywane Przedsiębiorstwu, ma miejsce w momencie ich przyłączenia do sieci (wejście w skład przedsiębiorstwa). Wtedy bowiem dane urządzenie uzyskuje status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej - przed przyłączeniem do sieci było składnikiem nieruchomości) i tym samym moment przyłączenia należy traktować jako moment nabycia. Chodzi tu o wejście w skład przedsiębiorstwa rozumianego przedmiotowo, a więc o wejście w skład zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych. Zauważyć należy, że wejście w skład przedsiębiorstwa jest jedynie kwestią faktu, co oczywiście nie oznacza, że przyłączone urządzenie staje się własnością przedsiębiorcy (własnością staje się dopiero w momencie zawarcia stosownej umowy przekazania). W tej sytuacji należy przyjąć, że urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne są odrębną rzeczą ruchomą, która może być przedmiotem odrębnej umowy cywilnoprawnej, co miało miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy czym podkreślić należy, iż odpłatne zbycie tzw. "innych rzeczy" (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

W przedmiotowej sprawie do fizycznego połączenia instalacji z siecią wodociągową i siecią kanalizacji sanitarnej Przedsiębiorstwa doszło w dniu 2 grudnia 2010 r. W dniu 8 sierpnia 2013 r. zawarta została z Przedsiębiorstwem umowa o przekazaniu wodociągu i kanalizacji sanitarnej. Wynagrodzenie zostało wypłacone realizującym w dniu 16 września 2013 r. Z tym dniem doszło także do przeniesienia własności instalacji na Przedsiębiorstwo.

W związku z tym, że odpłatne zbycie urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych zostało dokonane po upływie okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż odpłatne przekazanie Przedsiębiorstwu urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, które nastąpiło po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym miało miejsce fizyczne połączenie ww. urządzeń z siecią wodociągowo-kanalizacyjną (czyli po terminie wymienionym w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - nie powoduje po stronie Wnioskodawczyni, która wybudowała te urządzenia, powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem bezzasadne jest sporządzenie przez Przedsiębiorstwo informacji o dochodach PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której wynagrodzenie zostanie wykazane jako przychód Wnioskodawczyni, bowiem nie dość, że w przedmiotowej sprawie nie powstaje przychód, to w sytuacji gdyby nawet tak było - przychód ten należałoby kwalifikować do innego źródła niż tzw. inne źródła, z którym ustawodawca wiąże sporządzenie informacji PIT-8C.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków NSA jak i interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyroki nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, a interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i tym samym zarówno powołane wyroki jak i interpretacje nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.