IBPBII/1/415-1010/09/ŚS - Określenie kategorii źródeł przychodów, do których należy zaliczyć wypłacane pracownikowi przychody z tytułu wykonywania czynności prokurenta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do przychodów z innych źródeł wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji prokurenta - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do przychodów z innych źródeł wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji prokurenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Osoba powołana przez wnioskodawcę - spółkę do pełnienia funkcji prokurenta jest jednocześnie pracownikiem spółki, zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę. Wnioskodawca wskazuje, że pracownik został powołany na stanowisko prokurenta na mocy uchwały zarządu. Umowa o pracę nie obejmuje swoim zakresem wykonywania czynności związanych z prokurą. Uchwałą zarządu przyznane zostało wynagrodzenie za sprawowanie funkcji prokurenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Do jakiej kategorii źródeł przychodów należy zaliczyć wypłacane pracownikom przychody z tytułu wykonywania czynności prokurenta.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uzyskane przychody z tytułu pełnienia funkcji prokurenta mogłyby być zakwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy, jednak wyłącznie w sytuacji, gdyby umowa o pracę swoim zakresem obejmowała wykonywanie czynności związanych z prokurą oraz otrzymywane z tego tytułu wynagrodzenie. Wnioskodawca wskazuje, że wobec braku postanowień umowy o pracę w tym względzie - uznanie stosunku pracy za źródło tych przychodów jest niemożliwe. Brak jest również podstaw do uznania, że tytuł wypłaty stanowi umowa zlecenia (art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i w konsekwencji do zastosowania regulacji określonej w art. 41 tej ustawy. Wynagrodzenie prokurenta nie odpowiada bowiem definicji żadnego z rodzajów przychodów z działalności wykonywanej osobiście, wskazanych w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca powołuje się na treść art. 109¹ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, z którego wynika, że prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż udzielenie prokury jest uznawane za jednostronną czynność prawną.

Wnioskodawca uważa, iż do udzielenia prokury wystarczające jest złożenie oświadczenia woli przez podmiot do tego uprawniony. Powołanie do pełnienia określonych funkcji jest więc stosunkiem prawnym jednostronnym. Tytułem wypłaty świadczenia pieniężnego prokurentowi jest uchwała zarządu spółki, nie zaś umowa zlecenia, zgodnie z którą przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (art. 734 § 1 Kodeksu cywilnego).

Wnioskodawca powołując treść art. 20 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że wypłacone wynagrodzenie prokurentowi należy zakwalifikować do podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodów z innych źródeł - na podstawie art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Wnioskodawca jako płatnik uważa, iż nie jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek, lecz ma obowiązek sporządzenia informacji o wysokości uzyskanych przez prokurenta przychodów PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją prokurentowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg miejsca zamieszkania podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przytoczona powyżej definicja przychodów ze stosunku pracy określa, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy zarówno świadczenia pieniężne jak i niepieniężne. Przychodem pracownika jest więc każde świadczenie otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na źródło finansowania tego świadczenia.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że osoba powołana do pełnienia funkcji prokurenta jest jednocześnie pracownikiem wnioskodawcy, zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę. Zatem, uzyskane przychody z tytułu pełnienia tej funkcji przez pracownika wnioskodawcy mogłyby być zakwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy, jednak wyłącznie w sytuacji, gdyby umowa o pracę swoim zakresem obejmowała wykonywanie czynności związanych z prokurą oraz otrzymywane z tego tytułu wynagrodzenie. Wobec braku postanowień umowy o pracę w tym względzie - uznanie stosunku pracy za źródło tych przychodów byłoby bezpodstawne. Oznacza to, że przychód tej osoby z tytułu pełnienia funkcji prokurenta nie może być kwalifikowany do źródła przychodów, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prokura, jak stanowi art. 109¹ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż udzielenie prokury jest uznawane za jednostronną czynność prawną. Do udzielenia prokury wystarczające jest zatem złożenie oświadczenia woli przez podmiot do tego uprawniony. Powołanie do pełnienia określonych funkcji jest więc stosunkiem prawnym jednostronnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż tytułem do wypłaty świadczenia pieniężnego prokurentowi nie jest również umowa cywilnoprawna. Tytułem tym jest uchwała zarządu Spółki. To oznacza, że przychodu prokurenta - w tak przedstawionym stanie faktycznym - nie można również kwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego ww. świadczenie pieniężne należy zakwalifikować do podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodów z innych źródeł - na podstawie art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do treści wskazanego przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Należy przy tym zauważyć, że w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazane zostały jedynie przykłady niektórych przychodów zaliczanych do innych źródeł, natomiast nie jest to katalog zamknięty. W związku z tym wynagrodzenie, które prokurent uzyskuje na podstawie powołania mocą uchwały zarządu będzie przychodem z innych źródeł.

Jak słusznie twierdzi wnioskodawca dokonując wypłaty wynagrodzenia dla prokurenta spółka nie jest obowiązana do pobrania zaliczki na podatek. Ma ona jedynie obowiązek sporządzić informację o wysokości uzyskanych przez prokurenta przychodów PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją prokurentowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl bowiem art. 42a ustawy o podatku dochodowym, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.