IBPBII/1/415-1006/10/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 9 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do przychodów pracowników - zawodników drużyny piłkarskiej wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do przychodów pracowników - zawodników drużyny piłkarskiej wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Spółce z o.o. - wnioskodawcy funkcjonuje zakładowa drużyna piłkarska złożona z pracowników przedsiębiorstwa. Co roku podejmowana jest uchwała Zarządu Spółki w sprawie sfinansowania ze środków obrotowych wydatków powyższego zespołu, w szczególności dotyczy to: zakupu strojów sportowych, wynajmu hali sportowej (w 2010 r. koszt 20.000,00 zł), wpisowego oraz udziału w turniejach piłki nożnej, zakwaterowania i wyżywienia w hotelach na czas turniejów, wynagrodzenia trenera oraz zakupów przyrządów sportowych. Wszystkie wymienione wydatki wnioskodawca kwalifikuje jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W czasie turniejów piłkarskich, w których bierze udział drużyna wnioskodawcy, pracownicy reklamują należącą do Spółki z o.o. Stację (...). Wnioskodawca oddelegowuje pracowników na czas trwania turniejów w oparciu o polecenie wyjazdu służbowego oraz opłaca koszty dojazdu na zawody i pobytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nakłady poczynione przez Spółkę z o.o. w związku uczestnictwem jej pracowników w turniejach piłki nożnej, korzystaniem przez nich z hali sportowej, zakupem strojów sportowych, zakupem przyrządów sportowych oraz wynagrodzeniem trenera (funkcjonowanie drużyny piłki nożnej) stanowią przychód dla pracowników w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy koszty poniesione przez Spółkę z o.o. na finansowanie funkcjonowania drużyny piłki nożnej złożonej z pracowników Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są między innymi stosunek służbowy oraz stosunek pracy. Ogólna definicja przychodu została umieszczona w art. 11 ww. ustawy, zgodnie z którym przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W świetle powyższego pieniądze i wartości pieniężne stają się przychodem z chwilą ich otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia zostają uznane za przychód dopiero z chwilą otrzymania, samo pozostawienie do dyspozycji podatnika nie spowoduje powstania przychodu po jego stronie. Stosownie do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W konsekwencji za słuszny uznać należy, często wyrażany w doktrynie i orzecznictwie, pogląd, zgodnie z którym przychodami ze stosunku pracy są wszystkie te świadczenia, które pracownik otrzymuje od pracodawcy w związku z pozostawaniem w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Natomiast stosownie do dyspozycji zawartej w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnym kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Warunkiem uzależniającym zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jest niewyliczenie konkretnego wydatku w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wykazanie bezpośredniego lub pośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może wpłynąć na osiągniecie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie ze stanem faktycznym Spółka z o.o. finansuje funkcjonowanie drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników przedsiębiorstwa. W trakcie turniejów branżowych, w których drużyna przedsiębiorstwa bierze udział, reklamowana jest Stacja (...) należąca do wnioskodawcy. Rozgrywając mecze w turniejach, pracownicy występują w imieniu i na rzecz pracodawcy, w rzeczywistości promując pracodawcę, utrwalając w ten sposób pozytywny wizerunek Spółki. Wydatki związane z obsługą trenerską zespołu, wynajmowaniem hali sportowej, zmierzają do jak najlepszego przygotowania zespołu do turniejów piłkarskich, gdyż im wyższe miejsce zespół zajmuje w tych turniejach tym korzystniejsze efekty dla przedsiębiorstwa z punktu widzenia jego działań marketingowych. Działanie pracowników mające charakter marketingowo-reklamowy w sposób obiektywny powoduje zwiększenie przychodów Spółki, między innymi poprzez pozyskanie nowych klientów w wyniku poinformowania ich o usługach świadczonych przez Spółkę - usługi Stacji (...). Powyższe utrwala również w społeczeństwie pozytywny wizerunek Spółki z o.o. jako przedsiębiorstwa propagującego aktywność sportową. W takiej sytuacji koszty utrzymania oraz delegacji zespołu grającego w turniejach branżowych należy uznać za koszty uzyskania przychodu. Reklamowanie w trakcie turnieju należącej do Spółki z o.o. Stacji (...) nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów również na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Według słownika języka polskiego PWN (www.ajp.pl) przez pojęcie reprezentacji należy rozumieć okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, podczas gdy reklamę należy traktować jako działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług.

Zgodnie z wykładnią językową oraz stanowiskiem doktryny i orzecznictwa pojęciem reprezentacji nie należy obejmować działań mających charakter ewidentnie reklamowy, które zachęcają poprzez pozytywne skojarzenia do skorzystania z oferty przedsiębiorstwa. Przykładem jest wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 września 2008 r. o sygn. akt III SA/WA 623/08, w którym orzekł on, iż "na zakup strojów opatrzonych logo lub w inny sposób, wykorzystywane przez pracowników lub inne osoby, mogą być uznane za wydatki reklamowe stanowiące koszty uzyskania przychodów, bez względu na to, czy są przekazywane na własność pracownikom i innym osobom, czy też przekazane są im tylko do wykorzystania. Stroje te jednoznacznie kojarzą się z firmą poprzez oznaczenie ich logo i barwami firmy. Taki strój wyróżnia pracowników firmy czy też inne osoby noszące go spośród innych osób. Nie sposób im zatem odmówić charakteru reklamowego".

Trudno także uznać otrzymywane od Spółki przez pracowników - członków drużyny piłkarskiej - świadczenia w tym zakresie za świadczenia nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zawodnicy w rzeczywistości reklamują przedsiębiorstwo. W tej sytuacji właściwie to pracownicy, najlepiej grający w piłkę nożną świadczą na rzecz Spółki z o.o., promują pozytywny wizerunek przedsiębiorstwa, reklamując świadczone przez nią usługi, i w ten sposób bezpośrednio i pośrednio wpływają na przychód Spółki. Podobnie wypowiedział się w analogicznym stanie faktycznym Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 18 marca 2010 r. o sygn. akt SA/Wr 1456/2009 orzekł, iż "świadczenie nieodpłatne to takie, które pracownik otrzymuje całkowicie pod tytułem darmowym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy ani też zobowiązuje się do przyszłych świadczeń. Wnioskodawca podał, iż w przypadku zawodów branżowych, oddelegowane są osoby najlepsze w danej dyscyplinie do reprezentowania spółki. Działania te zmierzają do utrwalenia oznaczenia firmy w pamięci aktualnych oraz przyszłych nabywców, zachęcając ich do nawiązania i kontynuowania ze spółką współpracy handlowej co ma doprowadzić do zwiększenia przychodów".

Takie stanowisko aprobuje doktryna, a również i organy skarbowe, w szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego o sygn. akt ILPB2/415-152/09/10-S/TR stwierdził, że "trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając drużynę sportową składającą się z pracowników spółki i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej, branżowej działanie spółki nakierowane jest działanie na rzecz pracowników. W takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną, to pracownicy spółki podejmują działania na rzecz spółki". Pracownicy przedsiębiorstwa wspólnie trenując oraz biorąc udział w zawodach w celu zajęcia jak najwyższego miejsca, wzajemnie się integrują i motywują co wywołuje pozytywny wpływ na wykonywaną przez nich pracę, a pośrednio na osiągane przez przedsiębiorcę przychody. Uczestnicząc w takich spotkaniach pracownicy konsolidują się z firmą, a mając świadomość, że pracodawca o nich dba, sumienniej wywiązują się ze swoich obowiązków. Celem przedsiębiorcy jest budowa silnej marki nie tylko na zewnątrz (reklamowanie na turniejach), ale także wewnątrz (utożsamianie się pracowników z przedsiębiorstwem). Spójność w działaniach marketingowych oraz wewnętrznych (wzrost zadowolenia pracowników) powoduje, iż pracodawca jest wiarygodny w oczach pracowników, co jest podstawowym mechanizmem wpływającym na efektywność pracy w przedsiębiorstwie. Zbliżony pogląd w zakresie wpływu zawodów sportowych na stosunki wewnętrzne w przedsiębiorstwie, a w ten sposób pośrednio na przychód wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 5 maja 2009 r. o sygn. akt ILP83/423-140/09-4/MC. W świetle powyższego wnioskodawca reprezentuje stanowisko, iż nakłady poczynione na drużynę piłki nożnej składającej się z pracowników przedsiębiorstwa, nie stanowią przychodu pracowników ze stosunku pracy z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie są nieodpłatnym świadczeniem. Wnioskodawca twierdzi także, iż koszty poniesione w celu funkcjonowania drużyny piłkarskiej stanowią koszt uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i nie podlegają również wyłączeniu z tych kosztów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do przychodów pracowników - zawodników drużyny piłkarskiej wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż u wnioskodawcy funkcjonuje zakładowa drużyna piłkarska złożona z pracowników przedsiębiorstwa. Co roku podejmowana jest uchwała Zarządu Spółki w sprawie sfinansowania ze środków obrotowych wydatków powyższego zespołu, w szczególności dotyczy to: zakupu strojów sportowych, wynajmu hali sportowej, wpisowego oraz udziału w turniejach piłki nożnej, zakwaterowania i wyżywienia w hotelach na czas turniejów, wynagrodzenia trenera oraz zakupów przyrządów sportowych. W czasie turniejów piłkarskich, w których bierze udział drużyna wnioskodawcy, pracownicy reklamują należącą do niego Stację (...). Wnioskodawca oddelegowuje pracowników na czas trwania turniejów w oparciu o polecenie wyjazdu służbowego oraz opłaca koszty dojazdu na zawody i koszty pobytu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż trudno uznać otrzymywane od Spółki przez pracowników - członków drużyny piłkarskiej - świadczenia w tym zakresie za świadczenia nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zawodnicy w rzeczywistości reklamują przedsiębiorstwo. W tej sytuacji właściwie to pracownicy, najlepiej grający w piłkę nożną świadczą na rzecz Spółki z o.o., promują pozytywny wizerunek przedsiębiorstwa i reklamując świadczone przez nią usługi i w ten sposób bezpośrednio i pośrednio wpływają na przychód Spółki.

Należy zauważyć, iż w praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy zatem również świadczenia w postaci pokrywania przez pracodawcę kosztu uczestnictwa pracowników w turniejach piłki nożnej, korzystania przez pracowników z hali sportowej, zakupu strojów sportowych, zakupu przyrządów sportowych oraz wynagrodzenia trenera. Wobec braku przepisów zwalniających to świadczenie z opodatkowania stanowi ono, co do zasady, przychód podatkowy. Na gruncie prawa podatkowego przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bowiem każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.

Powyższe świadczenia ponoszone za pracowników niewątpliwie należą do przychodów uzyskanych przez nich ze stosunku pracy, w ramach wykonywanych na rzecz wnioskodawcy - jak stwierdza on sam - działań reklamowych, za które pracownik otrzymuje właśnie te świadczenia. Jak bowiem wynika z wniosku, wnioskodawca finansuje funkcjonowanie drużyny sportowej po to, aby ta z kolei mogła poprzez swoje działania promować jego przedsiębiorstwo, reklamować je. Świadczenia te stanowią zatem - poprzez sfinansowanie konkretnych rzeczy i usług pracownikom wchodzących w skład zakładowej drużyny piłkarskiej - zapłatę za czynności promocyjno-reklamowe wykonywane na rzecz Spółki przez jej pracowników. Z wniosku nie wynika bowiem, iż czynności te są wykonywane w ramach zwykłych obowiązków pracowników oraz w ramach przysługującego im wynagrodzenia za pracę, lecz w ramach dodatkowych działań, za które pracownicy otrzymują konkretne świadczenia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że ponoszone przez wnioskodawcę ww. koszty stanowią dla pracowników - zawodników drużyny piłkarskiej - przychód ze stosunku pracy. Przychodem pracownika - zawodnika drużyny piłkarskiej - będzie przypadająca na niego część wartości ww. kosztów, za które nie musi płacić. Z tej też przyczyny wartość tych świadczeń należy zaliczyć do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownicy ci osiągają bowiem określoną korzyść finansową, w zamian za świadczone - jak wynika to z treści wniosku - na rzecz wnioskodawcy działania reklamowo-marketingowe. Skoro zatem, istotnie, jak stwierdza wnioskodawca ww. świadczenia przekazywane są po to aby pracownicy promowali firmę, to nie można - jak słusznie stwierdza wnioskodawca - uznać rzeczonych świadczeń za świadczenia nieodpłatne. Świadczenia te są bowiem formą wynagrodzenia pracowników za działanie na rzecz firmy. Z tej też przyczyny ww. koszty ponoszone na rzecz pracowników - zawodników drużyny piłkarskiej - należy zaliczyć do przychodów ww. osób.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy jednak podkreślić, że jeżeli stroje sportowe opatrzone są logo i barwami Spółki i nie zostały przekazane pracownikom - zawodnikom drużyny piłkarskiej - na własność, lecz jedynie noszone będą przez pracowników tylko w celu reprezentowania pracodawcy na zawodach, to wartość strojów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi bowiem przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobnie do wartości przychodu przypadającego na pracownika, nie można zaliczyć kosztów zakupu przyrządów sportowych, jeżeli przyrządy te są własnością wnioskodawcy.

Ponadto, skoro z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż udział w turniejach odbywa się w ramach polecenia wyjazdu służbowego, to świadczenia związane z tym wyjazdem (diety i inne należności za czas podróży) korzystać będą ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile istotnie ww. wyjazd spełnia definicję podróży służbowej, o której mowa w ustawie - Kodeks pracy.

Zwolnieniem - na mocy ww. powołanego przepisu - objęte są świadczenia do wysokości określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołana przez wnioskodawcę we wniosku interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Znak ILPB2/415-152/09/10-S/TR wydana została po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1456/09 i przedmiotowa interpretacja uwzględniała rozstrzygnięcie zawarte w treści wyroku, bowiem do jego respektowania Organ jest zobowiązany na mocy ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Odnosząc się natomiast do tegoż wyroku i przywołanych w nim innych orzeczeń, należy stwierdzić, iż został on wydany w konkretnym stanie faktycznych i nie może stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.