IBPBII/1/415-1000/14/BP - Obowiązki płatnika związanych z wypłatą świadczeń dla biegłych i tłumaczy przysięgłych prowadzących działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu do Organu - 4 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą świadczeń dla biegłych i tłumaczy przysięgłych prowadzących działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą świadczeń dla biegłych i tłumaczy przysięgłych prowadzących działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Komenda Policji) wykonując obowiązki płatnika rozlicza należności biegłych sądowych oraz tłumaczy przysięgłych powołanych dla celów procesowych. Należności biegłych regulowane są przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 508). Należności tłumaczy przysięgłych regulowane są przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131).

Wnioskodawca w związku z prowadzonymi postępowaniami przygotowawczymi zleca usługi biegłym oraz tłumaczom przysięgłym na podstawie "Postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego". Zasady powoływania biegłych reguluje Kodeks postępowania karnego (art. 193 i n.). Ww. postanowienie jest jedynym dokumentem, na podstawie którego biegli wykonują usługi na rzecz płatnika. Wnioskodawca nie zawiera z ww. osobami umów cywilnoprawnych. W niektórych przypadkach biegli oraz tłumacze przysięgli prowadzący działalność gospodarczą wraz z rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi za swoje usługi kierują do płatnika oświadczenie o indywidualnym rozliczaniu się z urzędem skarbowym, twierdząc, że sporządzona ekspertyza lub opinia jest zgodna z profilem prowadzonej przez niego działalności. W innych przypadkach faktury VAT wystawiane przez biegłych opatrzone są klauzulą: "wszelkie podatki związane z wystawioną fakturą wystawiający odprowadza we własnym zakresie".

Do chwili obecnej Wnioskodawca w przypadkach biegłych i tłumaczy przysięgłych będących osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą jako płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną z 14 lutego 2006 r. nr PDFN/415-141/05 wydaną przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy złożone przez biegłego prowadzącego działalność gospodarczą oświadczenie, że wykonywana przez niego praca związana z przygotowaniem opinii wchodzi w zakres jego działalności zwalnia płatnika (czyli Wnioskodawcę) od poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od należności za wykonaną opinię.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli biegły lub tłumacz przysięgły wykonują czynności na zlecenie Policji prowadząc działalność zawodową w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, to wynagrodzenie z tego tytułu kwalifikowane jest do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i w takich sytuacjach na Wnioskodawcy (Komendzie Policji) - jako na jednostce wypłacającej należność - nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie powinien więc być obowiązany do poboru zaliczek od należności, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.

Prezentując stanowisko Wnioskodawca powołał się na wydaną 21 października 2013 r. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FPS 1/13), w której NSA stwierdził, że wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależnie od formy prawnej w jakiej wykonuje on swój zawód, należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w przypadku, gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a) powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a gdy czyni to w ramach innych form wykonywania swojego zawodu - wynagrodzenie to należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Dalej Wnioskodawca podkreślił, że należy wskazać, iż 21 listopada 2013 r. Minister Finansów wydał nową interpretację ogólną znak: DD3/033/181/CRS/13/RD-90955 zmieniając interpretację ogólną z 4 września 2002 r. znak: PB5/KD-033-317-2122/02 kwalifikującą omawiane przychody do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ponadto 22 maja 2014 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną znak: DD2/033/30/KBF/14/RD-47426 wskazując, że podatnik uzyskując przychody z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może dla celów podatku dochodowego zaliczyć te przychody do działalności gospodarczej, pod warunkiem, że uzyskuje je w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy i jednocześnie nie zachodzą przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście,

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej #8722; oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zatem - co do zasady #8722; nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj.m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak z powyższego wynika ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa różne źródła przychodu.

Na gruncie powołanych wyżej przepisów prawa pojawiły się jednak wątpliwości w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła w sytuacji, gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika w tym zakresie spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej. Jako przykłady można podać m.in. przychody uzyskiwane przez artystów, sportowców, sędziów sportowych, pełnomocników świadczących obronę z urzędu, czy też biegłych i tłumaczy.

W związku z powstałymi wątpliwościami, kierując się orzecznictwem, Minister Finansów w dniu 21 listopada 2013 r. wydał interpretację ogólną, znak: DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13, dotyczącą kwalifikacji do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu. W interpretacji tej uznał, iż kwalifikacja przychodu do odpowiedniego źródła jest zależna od formy prawnej wykonywania przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu zawodu adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego, czy rzecznika patentowego. Zatem przychody uzyskiwane z tego tytułu mogą zostać zaliczone do źródła przychodów - działalność gospodarcza, pomimo iż są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Skoro tak, to nie ma też powodów, aby inaczej traktować przychody innych osób, które działają na zlecenie organów władzy, administracji państwowej lub samorządowej, sądu czy prokuratora. Kontynuacją zagadnień związanych z kwalifikacją do źródła przychodu jest interpretacja ogólna Ministra Finansów wydana w dniu 22 maja 2014 r. znak: DD2/033/30/KBF/14/RD-47426. Minister Finansów wskazał w niej, że podatnik może, jeżeli uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, zakwalifikować te przychody do źródła - działalność gospodarcza, nawet w sytuacji gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku doprowadza analiza przepisu art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w art. 13 pkt 9 ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów - "działalność wykonywana osobiście", nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

Jak z powyższego wynika ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki "działalności gospodarczej". Powyższy sposób kwalifikacji należy stosować wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy, a zatem także wobec biegłych, tłumaczy czy innych osób działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, iż skoro ustawa dopuszcza możliwość takiej kwalifikacji jak wskazano powyżej, to nie oznacza to, że przychody uzyskiwane przez ww. osoby muszą być zawsze zaliczane do działalności gospodarczej. Analiza wskazanych przepisów doprowadza bowiem do wniosku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z działalności wykonywanej osobiście we wskazanym zakresie w ramach działalności gospodarczej. A zatem wskazane przychody mogą być kwalifikowane zarówno do działalności gospodarczej jak i działalności wykonywanej osobiście.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z prowadzonymi postępowaniami przygotowawczymi Wnioskodawca (Komenda Policji) niejednokrotnie korzysta z pomocy tłumaczy przysięgłych lub biegłych zlecając im wykonanie usługi na podstawie "Postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego". Część spośród powoływanych biegłych i tłumaczy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Te osoby, wraz z rachunkami i fakturami VAT wystawianymi za swoje usługi, kierują do Wnioskodawcy oświadczenie o indywidualnym rozliczeniu się z urzędem, twierdząc, że ich usługa jest zgodna z profilem działalności gospodarczej lub też w wystawionej fakturze VAT zamieszczają klauzulę "wszelkie podatki związane z wystawioną fakturą wystawiający odprowadza we własnym zakresie".

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy jego postępowania jako płatnika w sytuacji, gdy biegły lub tłumacz przysięgły wykona dla niego usługę w ramach działalności gospodarczej.

Jak już wyżej wskazano, na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód aby dochody z działalności wykonywanej osobiście kwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Taka sytuacja dotyczyć będzie osób prowadzących działalność gospodarczą czy też działających jako wspólnicy spółki cywilnej lub będących wspólnikami w innej spółce osobowej z tytułu wykonywanych w ramach tej działalności - na zlecenie sądu, prokuratury czy policji - czynności, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane w takich warunkach można kwalifikować do działalności gospodarczej. Takiej też kwalifikacji należy dokonać w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe. Wynika bowiem z niego, że część biegłych i tłumaczy czynności zlecone przez Wnioskodawcę wykonuje w warunkach działalności gospodarczej. Potwierdzeniem tego jest treść wystawionych dokumentów.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy wskazać należy, iż obowiązki płatnika jakie będą ciążyć na Wnioskodawcy zależne będą od tego czy biegli i tłumacze zadeklarują zakwalifikowanie osiągniętego przychodu z tytułu wykonania zleconych dla nich czynność do przychodów z działalności wykonywanej osobiście czy też do przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli zatem z wystawionych przez biegłego czy też tłumacza dokumentów, a tym bardziej z jego oświadczenia będzie wynikało, że wykonuje on dla Wnioskodawcy usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to należności za te usługi należy zakwalifikować do źródła przychodu - działalność gospodarcza. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie będą w takiej sytuacji ciążyły żadne obowiązki płatnika.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przychód uzyskiwany przez biegłych i tłumaczy w warunkach przedstawionych we wniosku, kwalifikowany będzie do działalności gospodarczej.

Wobec powyższej stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.