IBPBI/415-907/09/ESZ - Moment i sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszów zerowych z zawartych umów leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 2 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia czynszów zerowych wynikających z zawartych umów leasingu operacyjnego sprzętu gastronomicznego oraz urządzenia chłodniczego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia czynszów zerowych wynikających z zawartych umów leasingu operacyjnego sprzętu gastronomicznego oraz urządzenia chłodniczego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 4 stycznia 2010 r., znak: IBPBI/1/415-907/09/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 15 stycznia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2002 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - salon fryzjerski. W roku 2007 r. otworzyła kolejny punkt prowadzenia działalności - czekoladziarnię. Na potrzeby nowej działalności w miesiącu listopadzie zawarła dwie umowy leasingowe z Europejskim Funduszem Leasingowym na leasing sprzętu gastronomicznego i urządzenia chłodniczego. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty firmy rozlicza metodą memoriałową w dacie wystawienia faktury. Umowę leasingu zawarła na okres 36 i 48 miesięcy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wstępna opłata leasingowa stanowi koszt jednorazowy w momencie jej poniesienia, czy też należy ujmować ją w kosztach firmy proporcjonalnie do długości trwania umowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opłaty wstępne (czynsze "0") powinny być zaliczone do kosztów jednorazowo, dotyczą bowiem nie tyle samego trwania leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyrok WSA w Gdańsku z dnia 1 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 269/09.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Jeżeli zatem, będące przedmiotem wniosku umowy leasingu spełniają wszystkie warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesione przez korzystającego, opłaty ustalone w umowach leasingu w podstawowym okresie umowy, z tytułu używania sprzętu gastronomicznego i urządzeń chłodniczych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia, przez podmiot prowadzący księgę przychodów i rozchodów, ewidencjonujący zdarzenia gospodarcze metodą właściwą dla ksiąg rachunkowych, czynszu zerowego do kosztów uzyskania przychodów należy brać pod uwagę zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 5-5d powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi księgę przychodów i rozchodów ewidencjonując zdarzenia gospodarcze, w sposób właściwy dla ksiąg rachunkowych, czego konsekwencją jest obowiązek zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi cyt. powyżej przepisami art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy. We wniosku wskazano również, iż czynsze zerowe płatne były w dniu zawarcia umowy, nie były objęte harmonogramem spłaty i nie stanowiły jednej z rat leasingowych.

Wstępnych opłat leasingowych, do których zaliczyć należy określone przez Wnioskodawczynię "czynsze zerowe" nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż są one uiszczane jednorazowo przed lub przy podpisywaniu umowy leasingowej, ale przed wydaniem przedmiotu leasingu, a ich zapłata jest warunkiem koniecznym do zawarcia lub rozpoczęcia realizacji umowy leasingu.

Co do zasady, opłaty o charakterze wstępnym (niezależnie od stosowanego nazewnictwa), pomimo że ponoszone są jednorazowo, dotyczą ściśle określonego okresu wynikającego z umowy leasingu.

Zatem należy stwierdzić, iż bez względu na nazewnictwo (czynsz inicjalny, czynsz zerowy, opłata wstępna, pierwsza opłata, rata zerowa) - jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia) i wydania przedmiotu leasingu, to z uwagi na tę właśnie rolę należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy. Czynsze zerowe pomimo, że ponoszone są jednorazowo, to dotyczą całego czasu trwania umowy leasingowej.

Mając powyższe na względzie, uzasadnionym jest, by koszty pośrednie, do których można zaliczyć m.in. czynsze zerowe, dotyczące ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu, podatnik rozliczał proporcjonalnie do długości trwania tej umowy. Tak więc, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni powinna podzielić poniesione koszty czynszów zerowych proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, tj. okresu trwania umów leasingowych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego wyroku WSA w Gdańsku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, informuje, iż wyrok ten został wydany w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu, którego nie dotyczy.

Do wniosku dołączono umowy leasingu. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.