IBPBI/2/4510-418/15/BG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/4510-418/15/BG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 lutego 2015 r., (data wpływu do tut. Biura 2 marca 2015 r.), uzupełnionym 23 kwietnia 2015 r., 8, 14 i 25 maja 2015 r. oraz 8 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych finlandzkim artystom (osobom prawnym) honorariów i zwrotu kosztów pobytu:

* bezpośrednio artystom z tytułu występu artystycznego,

* innym podmiotom reprezentującym artystę (agentom - działającym zarówno we własnym imieniu, jak i w imieniu artysty oraz działających na jego rzecz) z tytułu występu artystycznego

- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych finlandzkim artystom (osobom prawnym) honorariów i zwrotu kosztów pobytu:

* bezpośrednio artystom z tytułu występu artystycznego,

* innym podmiotom reprezentującym artystę (agentom - działającym zarówno we własnym imieniu, jak i w imieniu artysty oraz działających na jego rzecz) z tytułu występu artystycznego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 kwietnia 2015 r. i 21 maja 2015 r. Znak: IBPBI/2/4510-206/15/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 23 kwietnia 2015 r., 8, 14 i 25 maja 2015 r. oraz 8 czerwca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie jest organizatorem koncertów muzycznych, w których biorą udział artyści zagraniczni: zarówno osoby fizyczne jak i podmioty zrzeszające innych artystów indywidualnych (zespoły, orkiestry, podmioty prywatne o różnorodnej formie działania, itd.) (łącznie zwani "artyści" lub indywidualnie "artysta"). Artyści nie są polskimi rezydentami podatkowymi, nie posiadają na terytorium Polski stałej placówki, czy też zakładu w rozumieniu odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednym z głównych wydarzeń artystycznych, które organizuje Stowarzyszenie jest festiwal, który jest cykliczną imprezą organizowaną co roku w okresie świąt.

Stowarzyszenie co roku zaprasza do występu w ramach festiwalu artystów z całego świata. W celu uregulowania zasad współpracy Stowarzyszenie podpisuje zazwyczaj umowę, regulującą m.in. zasady oraz wysokość wynagrodzenia za występ artystyczny ("honorarium"). Umowa przewiduje również zazwyczaj, że Stowarzyszenie pokryje koszty transportu artysty do Polski oraz koszty transportu powrotnego, jak również zazwyczaj w ramach umowy Stowarzyszenie zobowiązuje się do pokrycia kosztów noclegów oraz kosztów transportu lokalnego artysty podczas jego pobytu w Polsce, ewentualnie do zwrotu kosztu podróży i pobytu poniesionych przez artystę ("koszty pobytu").

Umowa może być podpisana w kilku możliwych konfiguracjach:

1.

bezpośrednio z artystą,

2.

z agentem artysty niebędącym zazwyczaj polskim rezydentem podatkowym ("agent") działającym we własnym imieniu, ale na rzecz artysty,

3.

bądź z agentem artysty działającym w imieniu i na rzecz artysty (jako osoba reprezentująca artystę).

Honorarium za występ artysty jest zwyczajowo płatne na podstawie rachunku/faktury, wystawionego przez artystę po odbyciu się występu, w określonym w umowie terminie liczonym od otrzymania oryginału rachunku/faktury i/oraz certyfikatu rezydencji podatkowej artysty. W przypadku umów, na mocy których honorarium jest płatne za występ artysty będącego osobą prawną zrzeszającą innych artystów indywidualnych (zespoły, orkiestry, itd.) Umowa zazwyczaj nie przewiduje żadnych ustaleń w zakresie procentowej dystrybucji wynagrodzenia na poszczególnych indywidualnych artystów zrzeszonych w ramach artysty będącego osobą prawną, bądź na rzecz agenta.

Stowarzyszenie otrzymuje co roku dotacje celowe (łącznie "dotacje" lub indywidualnie "dotacja") z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz innych podmiotów publicznych (organy władzy samorządowej różnego szczebla: gminy, województwa oraz instytucje kultury finansowane z budżetu centralnego - łącznie "podmioty publiczne", indywidualnie "podmiot publiczny"), na sfinansowanie organizacji festiwalu. Koszty organizacji festiwalu są dużo wyższe niż kwota dotacji, z tego względu Stowarzyszenie jest zmuszone szukać innych źródeł finansowania poza dotacjami (np. sponsorzy, wpływ z biletów, darowizny itd.). Poza dotacjami, pozostałe źródła finansowania organizacji festiwalu nie pochodzą ze środków publicznych (z budżetu państwa).

Istotne jest, że w celu pozyskania dotacji, Stowarzyszenie jest zobowiązane przedstawić kosztorys związany z organizacją festiwalu. W kosztorysie są ujęte honoraria i koszty pobytu artystów występujących w ramach danego festiwalu.

Po zakończeniu festiwalu Stowarzyszenie jest m.in. zobowiązane przedłożyć do odpowiedniego podmiotu publicznego rozliczenie wydatkowania funduszy pozyskanych z dotacji. W przypadku rozliczenia niektórych z dotacji (np. uzyskanych od instytucji kultury) Stowarzyszenie podpisuje z danym podmiotem publicznym najczęściej umowę o współorganizację wydarzenia kulturalnego ("umowa o współorganizację"), na podstawie której podmiot publiczny pokrywa wskazane w tej umowie koszty organizacji imprezy kulturalnej.

Zarówno w przypadku rozliczenia, jak i w przypadku umowy o współorganizację, kwoty pozyskane od podmiotów publicznych są wydatkowane m.in. na wypłaty honorariów oraz koszty pobytu artystów w Polsce.

W opisanym stanie faktycznym Stowarzyszenie pragnie upewnić się w zakresie obowiązków związanych z poborem podatku dochodowego "u źródła" w związku z wypłatą honorariów na rzecz artystów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również na gruncie przepisów wybranych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanych pomiędzy Polską a państwem rezydencji podatkowej artysty.

Ponadto w odpowiedzi na wezwanie z 21 maja 2015 r. Znak IBPBI/2/4510-206/15/BG, ujętej w uzupełnieniu do wniosku z 1 czerwca 2015 r., Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie ma i nie będzie mieć wglądu do treści umów zawartych między artystą a agentem/podmiotem go reprezentującym, zatem Wnioskodawca nie wie ile i jaka cześć przypada faktycznie artyście wykonawcy za wykonanie koncertu, a jaka jego agentowi. Honorarium jest przekazywane na konto wskazane w umowie podpisanej pomiędzy Wnioskodawcą a artystą/lub podmiotem reprezentującym artystę i jest należne na rzecz artysty tytułem jego artystycznego występu.

2. Dotacje celowe dotyczące organizacji festiwalu stanowią środki publiczne. Honoraria artystów są pokrywane z dotacji celowych (środków publicznych). Zazwyczaj kwota dotacji nie wystarcza na pokrycie honorariów wszystkich artystów występujących na festiwalu, dlatego Wnioskodawca musi szukać innych, poza dotacjami celowymi, źródeł finansowania. Po wykorzystaniu dotacji Wnioskodawca jest zobowiązany przedstawić rozliczenie dotacji instytucji jej udzielającej. W rozliczeniu podane są całkowite koszty honorariów i koszty pobytu artystów podczas festiwalu, jak również kwota tych kosztów pokryta z dotacji celowych. W poprzednich latach kwota honorariów i kosztów pobytu artystów podczas festiwalu była finansowana w udziale niższym niż 50% z dotacji celowych. Wnioskodawca nie wyklucza, że w kolejnych latach udział dotacji celowych w finansowaniu łącznych kosztów honorariów i kosztów pobytu artystów będzie większy niż 50%.

3. Wnioskodawca nie ma wiedzy na temat pochodzenia środków współorganizatorów. Współorganizatorami festiwalu są zwykle instytucje publiczne, finansowane - jak można domniemywać - ze środków publicznych. Ponadto, zazwyczaj w przypadku współorganizacji, gdzie współorganizator zobowiązuje się pokryć określone honoraria artystów, umowa na wykonanie koncertu podpisana jest bezpośrednio między artystą wykonawcą/lub jego agentem, a współorganizatorem. W tej sytuacji wypłata wynagrodzenia na rzecz artysty odbywa się bezpośrednio z konta współorganizatora i ten ostatni ponosi koszty ewentualnych podatków. Zatem środki, którymi dysponuje współorganizator nie są pozyskane, ani wydatkowane przez Wnioskodawcę na pokrycie honorariów i kosztów pobytu artystów, którym Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie.

4. Dotacje celowe pochodzą bezpośrednio z Ministerstwa Kultury lub za pośrednictwem podmiotów publicznych przez nich wskazanych lub z jednostek samorządu terytorialnego (Urzędy Miasta, Urząd Marszałkowski Województwa). Dotacja celowa jest przeznaczona na konkretny projekt - w przypadku Wnioskodawcy na festiwal. Dotacja celowa jest przeznaczona na pokrycie kosztów honorariów artystów wraz z przekazaniem praw autorskich. Dotacja może być przeznaczona również na inne koszty zgodne z wykazem kosztów kwalifikowanych. Od Wnioskodawcy zależy co wskaże do rozliczenia z dotacji, odbywa się to na etapie składania wniosków o dofinansowanie zadania. W tym roku do rozliczenia dotacji celowej Wnioskodawca wskazał honoraria artystów. Rozliczenia z MKIDN składają się z kilku tabelek, gdzie wpisuje się koszty poniesione (wypłacone do dnia wskazanego w umowie jako termin zakończenia zadania) ogółem, z uwzględnieniem źródeł finansowania, procentowego udziału dotacji oraz poszczególnych pozycjach kosztorysowych rozliczanych z dotacji. Po wykorzystaniu dotacji Wnioskodawca jest zobowiązany przedstawić rozliczenie dotacji instytucji jej udzielającej. W rozliczeniu podane są wydatki rodzajowe rozliczone z dotacji. W poprzednich latach Wnioskodawca wskazywał do rozliczenia honoraria artystów. Biorąc pod uwagę kwotę samych honorariów artystów, były one finansowane powyżej 50% z dotacji celowych. Jeśli wziąć pod uwagę nie tylko koszt honorariów artystów, ale również koszty pobytu artystów podczas festiwalu, to w poprzednich latach finansowanie tych wydatków z dotacji celowych było w udziale niższym niż 50%. Wnioskodawca nie wyklucza, że w kolejnych latach udział dotacji celowych w finansowaniu łącznych kosztów honorariów i kosztów pobytu artystów będzie większy niż 50%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 20 kwietnia 2015 r.:

Czy w przypadku, w którym honoraria oraz koszty pobytu artystów, będących osobami prawnymi rezydentami podatkowymi Finlandii, są pokrywane ze środków publicznych w ramach przyznanych dotacji, Stowarzyszenie nie będzie zobowiązane do poboru w Polsce podatku dochodowego od osób prawnych "u źródła" od wypłacanych honorariów stosując art. 16 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej "umowa polska-finlandzka").

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, w którym honoraria oraz koszty pobytu artystów będących rezydentami podatkowymi Finlandii pokrywane są ze środków publicznych w ramach przyznanych dotacji, Stowarzyszenie nie jest zobowiązane do poboru podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), w przypadku artystów będących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W ww. przepisie wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl którego państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Z kolei art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., podatek dochodowy określa źródła dochodów, z tytułu których może być pobrany w Polsce podatek dochodowy. Przepis ten przewiduje, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zasadą jest, że w przypadku wypłat z powyższych tytułów, podatek dochodowy "u źródła" jest płatny przez płatnika, czyli podmiot dokonujący wypłaty tych świadczeń (art. 26 u.p.d.o.p.).

Istotne, że wskazane regulacje stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.). Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Powyższa regulacja odzwierciedla zasadę hierarchii źródeł prawa wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji RP.

W celu ustalenia obowiązków Stowarzyszenia na gruncie u.p.d.o.p. w zakresie poboru podatku "u źródła" należy przeanalizować zapisy poszczególnych umów w sprawie zapobieżeniu podwójnego opodatkowania zawartych pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwami, których rezydentami podatkowymi mogą być artyści.

Biorąc pod uwagę, źródło dochodów uzyskiwanych w Polsce przez artystów oraz kraj, którego rezydentami podatkowymi mogą być artyści, należy przeanalizować art. 16 umowy polsko-finlandzkiej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 umowy polsko-finlandzkiej, bez względu na postanowienia art. 7 i 14, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast ust. 2 precyzuje, że jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia art. 7 i 14, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Przy wykładni przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania pomocne jest odwołanie się do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD ("Komentarz"), na podstawie której są skonstruowane wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Komentarz do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD pomimo tego, że sam w sobie nie stanowi instrumentu międzynarodowego prawa publicznego, będąc jedynie zbiorem uniwersalnych uwag opracowanych przez ekspertów delegowanych do Komitetu ds. Podatkowych przez Rządy państw członkowskich, jest powszechnie traktowany jako swego rodzaju drogowskaz przy stosowaniu i interpretacji dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, a który wraz z tekstem Konwencji został zalecony do stosowania przez państwa członkowskie OECD, w tym przez Polskę jako jej członka (por. Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, J. Banach, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2000 r., Przedmowa - tak m.in. WSA w Bydgoszczy w wyroku z 30 maja 2012 r., sygn. I SA/Bd 329/12).

Zgodnie z najnowszą wersją Komentarza do art. 17 Modelowej Konwencji OECD, ustęp 1 ma zastosowanie do dochodu osiągniętego, pośrednio lub bezpośrednio, przez indywidualnego artystę lub sportowca. W niektórych przypadkach wynagrodzenie nie jest wypłacane bezpośrednio ani wykonawcy, ani jego menadżerowi, czy przedstawicielowi. Na przykład członek orkiestry otrzymuje raczej zwykłą pensję, a nie wynagrodzenie za każdy oddzielny występ. Umawiające się Państwo, na którego obszarze odbywa się koncert. Ma prawo stosownie do postanowień ust. 1 opodatkować część uposażenia muzyka, która przypada na dany koncert. Podobnie, jeśli artysta lub sportowiec jest zatrudniony przez jednoosobową spółkę, to państwo, w którym odbywa się występ, może opodatkować odpowiednią część wynagrodzenia wypłacanego mu jako osobie fizycznej. Ponadto, jeśli ustawodawstwo danego państwa pozwala nie zauważać takich jednostek, traktując dochód jako przypadający bezpośrednio osobie fizycznej, to ust. 1 pozwala państwu, na którego obszarze odbył się spektakl, opodatkować dochód uzyskany z występów i przypisywany indywidualnemu artyście, nawet jeśli taki dochód nie został faktycznie wypłacony osobie fizycznej jako wynagrodzenie.

Komentarz wskazuje, że ust. 1 art. 17 Modelowej Konwencji OECD dotyczy dochodu osiąganego przez artystów i sportowców z działalności wykonywanej przez nich osobiście, natomiast ust. 2 tego artykułu dotyczy sytuacji, kiedy dochód z ich działalności przypada innym osobom.

Zgodnie z Komentarzem do art. 17 ust. 2 Konwencji OECD (Opodatkowanie artystów i sportowców), nie wchodzi w zakres tego artykułu dochód osiągany przez impresariów, itp. za organizowanie występów artysty lub sportowca, natomiast objęty jest tym artykułem wszelki dochód osiągany w imieniu artysty lub sportowca.

Jak wskazano w komentarzu do Polskich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania pod. red. Józefa Banacha: W wielu przypadkach, wynagrodzenie jest bowiem wypłacane nie bezpośrednio artyście lub sportowcowi, lecz innym podmiotom, takim jak impresario, drużyna, zespół, etc. W takich przypadkach, państwo, w którym tego rodzaju działalność była wykonywana, ma również prawo do pobierania podatku od wynagrodzeń, inkasowanych w imieniu artysty lub sportowca, lub od poszczególnych części całego honorarium wypłaconego, np. zespołowi. Prawo to obejmuje też sytuacje, jak zostało to już powiedziane powyżej, gdy członek zespołu otrzymuje comiesięcznie uposażenie za pracę w tym zespole, a nie za każdy występ odrębnie. Jednakże w tego rodzaju przypadkach, wiąże się to z potrzebą dokonania odpowiednich podziałów tego rodzaju uposażenia, co nie dość, że może być poważnym problemem od strony technicznej, to tego rodzaju postępowanie musi być dozwolone przez wewnętrzne ustawodawstwo podatkowe takiego państwa. Niejako naprzeciw tego rodzaju problemom wychodzą postanowienia ust. 2 tego artykułu, które zezwalają państwu, w którym tego rodzaju działalność jest wykonywana, a za którą wynagrodzenie nie otrzymuje sam artysta lub sportowiec, lecz inna osoba, opodatkowywać tego rodzaju wynagrodzenia u osoby, która je otrzymała. Tym samym państwo to, nie musi przypisywać określonej części wynagrodzenia artyście lub sportowcowi i opodatkowywać takiego dochodu u tego artysty lub sportowca, lecz wystarczy, gdy określi kwotę, jaka przypada na tego artystę lub sportowca i nałoży podatek na osobę, która wynagrodzenie to pobrała. (...)

Warto ponadto podkreślić, że zgodnie z Komentarzem, zostało wyraźnie stwierdzone, że państwo miejsca wykonywania tego rodzaju działalności, ma pełne prawo do opodatkowanie tego rodzaju dochodów, bez względu na postanowienia innych artykułów umowy (art. 7). Również nie ma żadnego znaczenia kwestia, czy podmiot uzyskujący bezpośrednio wynagrodzenie (spółka estradowa) jest rezydentem tego samego państwa, co artysta lub sportowiec wykonujący tę działalność. Zasadniczo więc państwo źródła ma prawo do poboru podatku według ustawodawstwa krajowego (w Polsce jest to 20% przychodu - art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.), wszelkich dochodów osiąganych przez podmioty tych państw, z którymi UPO umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają postanowienie zawarte w ust. 2 polskiej umowy standardowej.

Regulacja ust. 2 wskazanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza zatem, że dochód artysty, czy osoby fizycznej, czy też prawnej, będącego rezydentem podatkowym Finlandii uzyskany z tytułu osobiście wykonywanej w Polsce działalności artystycznej w charakterze muzyka jest opodatkowany według zasad obowiązujących w Polsce. Słowo "może być opodatkowany" w nomenklaturze umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy rozumieć jako "jest opodatkowany", niezależnie, czy artysta działa poprzez agenta czy też w ramach podmiotu zrzeszającego również innych artystów (pośrednio), czy też uzyskuje ten dochód bezpośrednio od Stowarzyszenia. Wskazana regulacja ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza zatem, że co do zasady Polska ma pełne prawo pobrać 20% podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., w przypadku wypłaty honorarium za występ artystów w Polsce.

Powyżej cytowaną regulację ust. 2 wskazaną w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania należy odczytywać w połączeniu z ust. 3 znajdującym się w umowie.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 umowy polsko-finlandzkiej, postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu uzyskanego z działalności wykonywanej przez artystę lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów władz lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu stosownie do postanowień art. 7 lub art. 14, w zależności od sytuacji.

W Komentarzu do art. 17 Modelowej Konwencji OECD wskazuje się, że Niektóre państwa mogą uznać za celowe wyłączenie z zakresu działania artykułu przedstawień i występów subsydiowanych z funduszy publicznych. Takie państwa mają prawo zamieszczać odpowiednie klauzule, lecz zwolnienie od podatku powinno być oparte na kryteriach obiektywnych i łatwych do ustalenia, tak aby było przyznane wyłącznie zgodnie z zamierzoną intencją.

Niestety w Komentarzu nie ma jasno sprecyzowanych wskazówek, jak rozumieć sformułowanie pobyt/wizyta w tym Państwie jest całkowicie lub głównie/w znacznym stopniu opłacany/opłacana z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, ich jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej.

Zdaniem Stowarzyszenia, sens wskazanych regulacji jest następujący. Mimo generalnej zasady, zgodnie z którą państwo, w którym jest wykonywany występ artystyczny danego artysty ma prawo do poboru podatku dochodowego u źródła od wypłaty wynagrodzenia za ten występ, w przypadku gdy wizyta artysty (koszty pobytu i honorarium) jest finansowana całkowicie lub w przeważającej części z funduszy publicznych państwa rezydencji podatkowej artysty bądź państwa, w którym ma miejsce występ, bądź łącznie z obu państw, dochód artysty podlega wyłącznie opodatkowaniu w państwie jego rezydencji podatkowej.

Powyższy pogląd potwierdza praktyka organów podatkowych. Przykładowo interpretacji prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej z 28 stycznia 2011 r. (Znak: IPPB4/415-862/10-2/SP), w której na pytanie podatnika Czy prawidłowe jest niepobieranie podatku dochodowego od osób fizycznych przez Wnioskodawcę od należności z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej, wypłacanych przez Spółkę na rzecz osób fizycznych, nie mających na terenie Polski miejsca zamieszkania, pozyskanych przez Wnioskodawcę na potrzeby imprezy organizowanej przez państwową lub samorządową instytucję kultury lub finansowanej, bądź współfinansowanej ze środków publicznych (z budżetu państwa lub jednostki samorządu), na podstawie przepisu art. 17 ust. 3 umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Niemcami, Wielką Brytanią, Holandią, Austrią, Norwegią organ odpowiedział Zgodnie z art. 17 ust. 3 Konwencji polsko-holenderskiej postanowienia ww. ustępu 1 i 2 art. 17 nie mają zastosowania do dochodu osiąganego z działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub głównie opłacany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, ich jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej. (...) Oznacza to, iż w przypadku kiedy pobyt artysty opłacany jest ze środków wymienionych w art. 17 ust. 3 ww. umów/konwencji, w stosunku do dochodu uzyskanego przez artystę posiadającego miejsce zamieszkania potwierdzone certyfikatem rezydencji w Niemczech, Holandii i Austrii, z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w Polsce, zastosowanie ma art. 14 ust. 1 ww. umów/konwencji. (...)

Reasumując, należy stwierdzić, że prawidłowe jest niepobieranie podatku dochodowego od osób fizycznych od należności z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej, wypłacanych przez Spółkę na rzecz osób fizycznych - artystów posiadających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski potwierdzone certyfikatem rezydencji we Włoszech, Turcji, Francji, Islandii, Norwegii, Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Holandii, Austrii, Wielkiej Brytanii.

Zdaniem Stowarzyszenia, regulacje powyższe, oznaczają, że w przypadku, gdy Stowarzyszenie uzyskuje na pokrycie całości bądź znacznej części kosztów pobytu i honorariów artystów, którzy są rezydentami podatkowymi Finlandii, dotację celową, którą po wydatkowaniu rozlicza zgodnie z przedłożonym kosztorysem, w którym są wskazane koszty pobytu i honorariów tych artystów, Stowarzyszenie nie będzie obowiązane na podstawie art. 16 ust. 3 umowy polsko-finlandzkiej, pobrać podatku dochodowego u źródła (u.p.d.o.p.) od wypłacanego na rzecz tych artystów honorarium. Dla celów zastosowania wskazanych regulacji, Stowarzyszenie będzie zobowiązane uzyskać od artystów stosowny certyfikat rezydencji podatkowej, potwierdzający ich rezydencję podatkową.

Pogląd ten potwierdza m.in. interpretacja prawa podatkowego wydana przez Ministerstwo Finansów z 24 października 2007 r. (Znak: DD4-033-0652/IDy/1127), w której wskazano: Dochód uzyskiwany przez artystów posiadających miejsce zamieszkania na terytorium Litwy, a których pobyt finansowany jest w części z funduszy publicznych, zgodnie z art. 17 ust. 3 polsko - litewskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, tj. na Litwie. Identyczna konkluzja została zawarta w piśmie Ministerstwa Finansów z 24 października 2007 r. (Znak: DD4-033-0651/IDy/07/1126).

Powyższe wnioski potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 lutego 2011 r. (Znak: IBPBII/1/415-863/10/BJ), w której czytamy, że (...) dochód artystów posiadających miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec, Austrii, Holandii i Wielkiej Brytanii z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej w Polsce, których pobyt w całości będzie pokrywany przez instytucję kultury dotowaną z funduszy publicznych Polski, która otrzymuje bezpośrednio od Ministerstwa Kultury lub Urzędu Miasta dotację na ten właśnie cel, będzie podlegać opodatkowaniu tylko w państwie ich zamieszkania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone m.in. w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p., przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie można pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencji zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej "umowa polska-finlandzka").

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-finlandzkiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Natomiast art. 7 ust. 6 umowy polsko-finlandzkiej stanowi, że jeżeli zyski zawierają dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Postanowienia w zakresie dochodu uzyskiwanego przez artystów zostały szczegółowo uregulowane w art. 16 umowy polsko-finlandzkiej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 umowy polsko-fińskiej, bez względu na postanowienia art. 7 i 14, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Artykuł 16 ust. 2 umowy polsko-finlandzkiej stanowi, że jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia art. 7 i 14, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu uzyskanego z działalności wykonywanej przez artystę lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów władz lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu stosownie do postanowień art. 7 lub art. 14, w zależności od sytuacji (art. 16 ust. 3 umowy polsko-finlandzkiej).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c umowy polsko-finlandzkiej, określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób.

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko-finlandzkiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W komentarzu OECD do art. 17 w pkt 11 wskazano, że Ustęp 1 artykułu 17 dotyczy dochodu osiąganego przez artystów i sportowców z działalności wykonywanej przez nich osobiście. Ustęp 2 dotyczy sytuacji, w których dochód z ich działalności przypada innym osobom. Jeżeli dochód artysty lub sportowca przypada innej osobie i państwo źródła nie ma ustawowego prawa do "prześwietlenia" osoby uzyskującej dochód w celu opodatkowania go jako dochodu wykonawcy, to wówczas ust. 2 stanowi, że część dochodu, od której nie może być opodatkowany artysta lub sportowiec, może być opodatkowana jako dochód osoby, która go uzyskuje. Jeżeli osoba uzyskująca dochód jest przedsiębiorstwem, wówczas państwo źródła może go opodatkować, nawet gdy dochód nie może być przypisany zakładowi położonemu w tym państwie (...). W przypadku gdy np. "drużyna, zespół teatralny, orkiestra, itp. posiadają osobowość prawną. Dochody ze spektakli lub występów sportowych mogą być wypłacone takiej jednostce. Członkowie drużyny lub zespołu teatralnego będą opodatkowani indywidualnie, zgodnie z ustępem 1, w państwie, w którym odbył się spektakl lub występ sportowy; podatek dotyczy każdego wynagrodzenia uzyskiwanego za udział w spektaklu i występie sportowym. Jednakże jeżeli członkowie zespołu lub drużyny otrzymują stałe wynagrodzenie okresowe i trudno jest przypisać część tego stałego wynagrodzenia okresowego konkretnemu występowi, wówczas państwa członkowskie mogą zdecydować jednostronnie lub dwustronnie o nieopodatkowaniu takiej osoby. Zysk osiągnięty przez osobę prawną z tytułu konkretnego występu lub spektaklu podlega opodatkowaniu zgodnie z ustępem 2.

(...) Jeżeli występ jest organizowany na ich obszarze, ust. 2 pozwala danemu państwu opodatkować zyski odprowadzone z dochodu artysty lub sportowca na rzecz przedsiębiorstwa. Jednakże państwa, których ustawodawstwo wewnętrzne nie daje możliwości stosowania takiego postanowienia, mogą uzgodnić między sobą inne rozwiązania lub wyeliminować w Konwencji ust. 2.

W komentarzu OECD do art. 17 w pkt 14 wskazano, że Niektóre państwa mogą uznać za celowe wyłączenie z zakresu działania artykułu przedstawień i występów subsydiowanych z funduszów publicznych. Takie państwa mają prawo zamieszczać odpowiednie klauzule, lecz zwolnienie od podatku powinno być oparte na kryteriach obiektywnych i łatwych do ustalenia, tak aby było przyznane wyłączenie zgodnie z zamierzoną intencją.

W tym miejscu wskazać należy, że zawarte w art. 16 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko-finlandzkiej sformułowanie, że dochód "może być opodatkowany" nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie dochód ten podlega opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza, że państwo, w którym działalność artysty jest wykonywana (tekst jedn.: Polska) ma prawo opodatkować takie dochody, jeżeli na podstawie polskich przepisów dochody te podlegają w Polsce opodatkowaniu. Używane w umowach bilateralnych słowo "mogą" należy zatem rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) - a taki obowiązek nakłada art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Stowarzyszenie jest organizatorem festiwalu, na który zaprasza artystów zagranicznych zarówno osoby fizyczne jak i podmioty zrzeszające innych artystów indywidualnych z całego świata (zespoły, orkiestry, podmioty prywatne o różnorodnej formie działania, itd.). Artyści nie są polskimi rezydentami podatkowymi, nie posiadają na terytorium Polski stałej placówki oraz zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stowarzyszenie podpisuje umowę, regulującą m.in. zasady oraz wysokość wynagrodzenia za występ artystyczny (honorarium). Umowa przewiduje zazwyczaj, że Stowarzyszenie pokryje koszty transportu artysty do Polski oraz koszty transportu powrotnego, jak również Stowarzyszenie zobowiązuje się do pokrycia kosztów noclegów oraz kosztów transportu lokalnego artysty podczas jego pobytu w Polsce, ewentualnie do zwrotu kosztu podróży i pobytu poniesionych przez artystę.

Umowa może być podpisana w kilku możliwych konfiguracjach:

1.

bezpośrednio z artystą,

2.

z agentem artysty niebędącym zazwyczaj polskim rezydentem podatkowym (agent) działającym we własnym imieniu, ale na rzecz artysty,

3.

bądź z agentem artysty działającym w imieniu i na rzecz artysty (jako osoba reprezentująca artystę).

W przypadku umów, na mocy których honorarium jest płatne za występ artysty będącego osobą prawną zrzeszającą innych artystów indywidualnych (zespoły, orkiestry, itd.) umowa zazwyczaj nie przewiduje żadnych ustaleń w zakresie procentowej dystrybucji wynagrodzenia na poszczególnych indywidualnych artystów zrzeszonych w ramach artysty będącego osobą prawną, bądź na rzecz agenta. Wnioskodawca nie wie ile i jaka część przypada faktycznie artyście wykonawcy za wykonanie koncertu, a jaka jego agentowi. Stowarzyszenie otrzymuje co roku dotacje celowe z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego lub za pośrednictwem podmiotów publicznych lub z jednostek samorządu terytorialnego, na sfinansowanie organizacji festiwalu. Dotacje celowe dotyczące organizacji festiwalu stanowią środki publiczne. Poza dotacjami, pozostałe źródła finansowania organizacji festiwalu nie pochodzą ze środków publicznych. W poprzednich latach kwota honorariów i kosztów pobytu artystów podczas festiwalu była finansowana w udziale niższym niż 50% z dotacji celowych.

W przypadku rozliczenia niektórych dotacji (np. uzyskanych od instytucji kultury) Stowarzyszenie podpisuje z danym podmiotem publicznym najczęściej umowę o współorganizację wydarzenia kulturalnego, na podstawie której podmiot publiczny pokrywa wskazane w tej umowie koszty organizacji imprezy kulturalnej. Zarówno w przypadku rozliczenia, jak i w przypadku umowy o współorganizację, kwoty pozyskane od podmiotów publicznych są wydatkowane m.in. na wypłaty honorariów oraz koszty pobytu artystów w Polsce.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych wyżej przepisów wskazać należy, że możliwość niepobrania podatku od wypłat należności z tytułu art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., musi wynikać z postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w niniejszej sprawie z postanowień umowy polsko-finlandzkiej.

Zdaniem tut. Organu Wnioskodawca ma zatem obowiązek pobrania podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. od należności wypłacanych artystom będącym osobami prawnymi, gdyż zgodnie z treścią art. 16 ust. 2 umowy polsko-finlandzkiej dochód finlandzkiego rezydenta podatkowego z tytułu działalności artystycznej wykonywanej na terytorium Polski, podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce. Podobnie będzie w sytuacji, gdy dochód artysty będzie uzyskany za pośrednictwem reprezentującej artystę osoby prawnej (agentom działającym na rzecz artysty).

W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 16 ust. 3 umowy polsko-finlandzkiej, gdyż jak wynika z brzmienia tego przepisu, pobyt artystów finlandzkich (będących osobami prawnymi) w Polsce winien być całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych, natomiast w niniejszej sytuacji wypłacona finlandzkim artystom kwota honorariów i kosztów pobytu artystów została sfinansowana w udziale niższym niż 50% z dotacji celowych (stanowiących środki publiczne), zatem w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 3 umowy polsko-finlandzkiej. Dodatkowo należy podkreślić, że art. 16 ust. 3 umowy polsko-finlandzkiej umożliwia zwolnienie z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności artystów w przypadku gdy wizyta tych artystów finansowana jest całkowicie lub w głównej mierze ze środków publicznych, a zatem należy brać pod uwagę wszystkie koszty związane z wizytą artystów (czyli również koszty pobytu artystów) a nie wyłącznie kwoty honorariów.

Z uwagi na powyższe, na Wnioskodawcy ciążyć będą obowiązki związane z poborem i odprowadzeniem zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z tytułu wykonywanej na terytorium Polski działalności artystycznej przez finlandzkiego rezydenta podatkowego.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych finlandzkim artystom (osobom prawnym) honorariów i zwrotu kosztów pobytu:

* bezpośrednio artystom z tytułu występu artystycznego,

* innym podmiotom reprezentującym artystę (agentom - działającym zarówno we własnym imieniu, jak i w imieniu artysty oraz działających na jego rzecz) z tytułu występu artystycznego

- jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Stowarzyszenie wskazało interpretacje indywidualne, które w jego ocenie, potwierdzają prawidłowość zaprezentowanego stanowiska. Należy podkreślić, że interpretacje te zostały wydane w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Dotyczą one innego podatku, jedna dotyczy sytuacji w której pobyt artystów był w całości pokrywany przez instytucję kultury dotowaną z funduszy publicznych Polski, podczas gdy w przedmiotowej sprawie finansowanie ze środków publicznych, jak wskazał Wnioskodawca, nie przekraczało 50%. Natomiast wskazana interpretacja Ministra Finansów odnosiła się do umowy zawartej pomiędzy Polską a Litwą, gdzie w sposób odmienny niż w umowie polsko-finlandzkiej określona została wysokość udziału środków publicznych w finansowaniu przedmiotowych wydatków.

Nadmienia się, że w zakresie pozostałych państw wskazanych w pytaniu wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl