IBPBI/2/4510-352/15/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 marca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wobec stwierdzenia nieważności zezwolenia w części dotyczącej okresu, na jaki zostało udzielone, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT przez okres funkcjonowania strefy, pod warunkiem, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekroczy wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wobec stwierdzenia nieważności zezwolenia tj. w części dotyczącej okresu, na jaki zostało udzielone, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT przez okres funkcjonowania strefy, pod warunkiem, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekroczy wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący działalność w formie spółki z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca"), uzyskał od Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. zezwolenie z 17 marca 2005 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "zezwoleniem"). W powyżej wskazanym zezwoleniu, w pkt I określono, że zezwolenia udziela się do 15 listopada 2017 r. Spółka, pismem z 28 stycznia 2015 r., złożyła do Ministra Gospodarki wniosek o stwierdzenie nieważności przedmiotowego zezwolenia w pkt I, tj. w części dotyczącej okresu, na jaki udzielono zezwolenia.

Wniosek Spółki motywowany był tym, że w stanie prawnym, obowiązującym w dacie udzielenia Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, to jest na dzień 17 marca 2005 r. nie istniał żaden przepis upoważniający organ orzekający do określenia terminu obowiązywania zezwolenia. Decyzją z 2 marca 2015 r. Minister Gospodarki stwierdził nieważność przedmiotowego zezwolenia w pkt I, tj. w części dotyczącej terminu obowiązywania zezwolenia. Powołana decyzja jest prawomocna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec stwierdzenia nieważności zezwolenia w pkt I tj. w części dotyczącej okresu, na jaki udzielono zezwolenia, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT przez okres funkcjonowania strefy, pod warunkiem, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekroczy wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa. § 1 ust. 3 aktualnie obowiązującego Rozporządzenia stanowi, że Specjalna Strefa Ekonomiczna (zwana "Strefą") działa do dnia 31 grudnia 2026 r.

Należy zauważyć, że przywołane powyżej przepisy nie wprowadzają upoważnienia dla Organu wydającego zezwolenie z którego wynikałoby, że wydając zezwolenie może on ograniczać czas jego obowiązywania. W związku z tym, zezwolenie Spółki, w którym w pkt I, wskazano, że udzielone jest do 15 listopada 2017 r. - jest nieważne w tej części. Dlatego też Minister Gospodarki powołaną decyzją stwierdził nieważność zezwolenia w tej części.

Warto wskazać, że pierwotny tekst ustawy o SSE w swoim art. 16 ust. 9 przewidywał wprawdzie, że zezwolenie udziela się na czas oznaczony - jednakże omawiany przepis został uchylony na mocy ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz zmianie niektórych ustaw z dniem 1 stycznia 2001 r. W związku z powyższym, zarówno obecnie, jak i w dniu udzielania Spółce zezwolenia - brak było jakichkolwiek podstaw prawnych do określenia w treści zezwolenia zapisu dotyczącego okresu ważności zezwolenia.

Wobec braku w ustawie o SSE upoważnienia dla podmiotu wydającego zezwolenia do określania przez niego daty obowiązywania tego zezwolenia, należy przyjąć, że zezwolenie udzielone danemu podmiotowi jest określone przepisami ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zaś z uwagi na fakt, że ustawa nie zwiera odmiennej regulacji, ani nie upoważnia organu administracyjnego do zawężania okresu obowiązywania zezwolenia, to owe zezwolenie - w ocenie Wnioskodawcy - zawsze rozciąga się na cały okres funkcjonowania danej strefy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zezwolenie udzielone Spółce wygasa w dniu, do którego działa dana strefa i w związku z tym, do tego dnia Spółka może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej pod warunkiem nie przekroczenia wielkości pomocy publicznej - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Dla potwierdzenia powyższego stanowiska Wnioskodawcy, należy przywołać interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 lutego 2015 r. (znak: IBPBI/2/423-1393/14/PC), w której Organ ten - w analogicznym stanie faktycznym - wyraźnie wskazał, że dochód osiągnięty przez Spółkę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwolenia, w sytuacji stwierdzenia nieważności zezwolenia w pkt I tj. w części dotyczącej okresu na jaki udziela się zezwolenie, będzie mógł korzystać ze zwolnienia, do końca okresu na jaki została ustanowiona Specjalna Strefa Ekonomiczna, tj. 31 grudnia 2026 r., do wysokości limitu dostępnej pomocy publicznej. Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii możliwości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") przez okres funkcjonowania SSE, przy założeniu, że zostanie stwierdzona przez właściwy organ nieważność zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE, w części dotyczącej okresu jego obowiązywania. Tut. Organ nie odniósł się natomiast (jako nieuprawniony) do części stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego braku podstawy prawnej do określenia terminu obowiązywania zezwolenia.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 282 z późn. zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Przepisy wprowadzające zwolnienie z opodatkowania, będące odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, muszą być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem. Mając na względzie powyższą zasadę należy stwierdzić, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Wyżej powołane przepisy podatkowe uzależniają możliwość zwolnienia dochodu z opodatkowania od spełnienia szeregu warunków, do których zaliczyć należy m.in. prowadzenie działalności na podstawie zezwolenia. Tymczasem, jak wynika z powołanego wcześniej art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnej strefie ekonomicznej, zwolnieniu od podatku dochodowego polegają tylko te dochody, które osiągnięte zostały z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia. To właśnie zezwolenie określa nie tylko rodzaj działalności nim objętej, ale także m.in. ramy czasowe jego obowiązywania. Wygaśniecie zezwolenia lub jego utrata skutkuje tym, że dochód nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o jakim mowa w powołanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu tym w pkt I określono, że zezwolenie udziela się do 17 listopada 2017 r. Spółka pismem z 28 stycznia 2015 r., złożyła do Ministra Gospodarki wniosek o stwierdzenie nieważności przedmiotowego zezwolenia w pkt I, tj. w części dotyczącej okresu, na jaki udzielono zezwolenia. Decyzją z 2 marca 2015 r. Minister Gospodarki stwierdził nieważność przedmiotowego zezwolenia w pkt I, tj. w części dotyczącej terminu obowiązywania zezwolenia.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dochód osiągnięty przez Spółkę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwolenia, z uwagi na stwierdzenie przez Ministra Gospodarki nieważności zezwolenia w pkt I, tj. w części dotyczącej okresu na jaki udziela się zezwolenie, będzie mógł korzystać ze zwolnienia, do końca okresu na jaki została ustanowiona Specjalna Strefa Ekonomiczna, tj. 31 grudnia 2026 r., do wysokości limitu dostępnej pomocy publicznej.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.