IBPBI/2/4510-231/15/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 marca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 marca 2015 r.), uzupełnionym 28 maja 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma obowiązek dołączania do zeznania rocznego informacji CIT-D - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma obowiązek dołączania do zeznania rocznego informacji CIT-D. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 maja 2015 r. Znak: IBPBI/2/4510-231/15/MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 28 maja 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Parafia (dalej także: "Wnioskodawca") posiada osobowość prawną uzyskaną na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Podatnik prowadzi księgowość parafialną w oparciu o wewnętrzne przepisy kościelne, gdyż w tym zakresie, kościelne osoby prawne, nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Przychodami z działalności duszpasterskiej są między innymi darowizny - otrzymywane na prowadzony przez Parafię rachunek bankowy. Ich jednorazowa wysokość nie przekracza 15.000 zł. Kwoty te zaliczane są do tzw. dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej, są one zwolnione z opodatkowania i rozliczane zgodnie z wymogami Zasadniczego Prawa Wewnętrznego.

Statutowa działalność niegospodarcza nie ma swojej definicji w przepisach, aczkolwiek uznać można, że jest to działalność, która nie ma na celu zorganizowanej, zarobkowej działalności gospodarczej, której prowadzenie zostało uwzględnione w statucie Parafii. Taką definicję działalności niegospodarczej można znaleźć w orzecznictwie: niegospodarcza działalność statutową kościoła stanowi każda działalność, niebędąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty kościoła i specyfiki działalności (wyrok WSA w Krakowie z 4 czerwca 2008 r., I SA/Kr 98/08).

Oprócz swojej działalności duszpasterskiej, Parafia prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości. W jej zakresie stosuje przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, sporządza sprawozdania finansowe oraz zeznania roczne wykazując osiągnięty w danym roku podatkowym przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wypracowany dochód na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e (winno być: art. 17 ust. 1 pkt 4a) ustawy o p.d.o.p., zwalnia z podatku dochodowego, gdyż przeznacza je na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Z uzupełnienia wniosku z 25 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 maja 2015 r.) wynika, że darowizny, o których mowa we wniosku o wydanie indywidulanej interpretacji prawa podatkowego, są darowiznami na cele kultu religijnego oraz suma wszystkich darowizn na cele kultu religijnego otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy nie przekracza 35.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Parafia ma obowiązek dołączenia do składanego zeznania rocznego CIT-8 z pozarolniczej działalności gospodarczej, informacji o przychodach z działalności duszpasterskiej, w tym o otrzymanych darowiznach, CIT-D.

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie ma obowiązku dołączania do zeznania rocznego CIT-8 dotyczącego pozarolniczej działalności informacji o uzyskanych darowiznach na cele kultu religijnego.

Parafia jako terytorialna jednostka organizacyjna Kościoła posiada osobowość prawną, jest więc podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

W myśl natomiast art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku. Wobec tego Parafia uzyskując dochód z pozostałej działalności innej niż niegospodarcza działalność statutowa (tekst jedn.: z najmu pomieszczeń), który zostanie przeznaczony i wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) u.p.d.o.p., ma obowiązek w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego rozliczyć te dochody, składając zeznanie podatkowe na formularzu CIT-8.

W zakresie prowadzonej działalności kultu religijnego, Parafia ta nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych (winno być: Ordynacji podatkowej). Powyższy przepis znalazł odzwierciedlenie również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, to jest w art. 17 ust. 1 pkt 4a. Na potwierdzenie swojego stanowiska warto przytoczyć tutaj interpretację Ministerstwa Finansów z 26 marca 1994 r. odnoszącej się do kościelnych osób prawnych (PO 4/N-722-86/94), w której można przeczytać:

Z uzyskanych w tej sprawie opinii zainteresowanych resortów wynika, że działalność oświatowa prowadzona przez kościelne osoby prawne polegająca na prowadzeniu szkół, przedszkoli, burs, internatów itp. nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o działalności gospodarczej, chyba że statut jednostki organizacyjnej określa jej zarobkowy charakter. Podobnie nie jest działalnością gospodarczą działalność polegająca na prowadzeniu zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy społecznej, zakładów leczniczo-wychowawczych itp. Te formy działalności w ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, a także w pozostałych wymienionych na wstępie ustawach są określone jako działalność charytatywno-opiekuńcza tj. nie mająca charakteru zarobkowego, a więc jako taka nie podlega pod przepisy ustawy o działalności gospodarczej. W tej sytuacji, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody kościelnych osób prawnych z tych rodzajów działalności wolne są od podatku dochodowego i w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia jakiejkolwiek ewidencji przewidzianej w przepisach ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w swej interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-349/12/CzP. Dyrektor stwierdził w niej, że:

Kościelne osoby prawne podlegają opodatkowaniu oraz korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego według zasad określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła: metropolie, archidiecezje, diecezje, administratury apostolskie, parafie. W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, osobami prawnymi są również:

* kościoły rektoralne (rektoraty),

* Caritas Polska,

* Caritas diecezji,

* Papieskie Dzieła Misyjne.

Na podstawie przepisu art. 55 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawca jest organizacją ustanowioną Dekretem Biskupa w dniu 10 lipca 1992 r. i prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych, a także zasady działania organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego. Wnioskodawca dysponuje środkami publicznymi oraz darowiznami w celu realizacji swoich zadań statutowych - odpłatnej i nieodpłatnej działalności pożytku publicznego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Dochody Wnioskodawcy, będącego kościelną osobą prawną, uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p., a zatem zgodnie z art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania zeznań rocznych wraz z załącznikami, oraz sprawozdania finansowego z prowadzonej działalności statutowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwane przez Parafię darowizny dotyczące prowadzonej przezeń działalności kultu religijnego nie podlegają przepisom prawa podatkowego i podatnik nie ma obowiązku informować urzędu skarbowego o wysokości uzyskanych darowizn, a przepisy art. 18 ust. 1e i 1f nie dotyczą omawianego przypadku.

Stanowisko takie potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w swej interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2019 (winno być 3 czerwca 2009 r.) sygnatura IPPB5/423-191/09-2/AM:

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W związku z powyższym, dochody Wnioskodawcy, będącego kościelną osobą prawną, uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a, a zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania zeznań rocznych zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma on obowiązku sporządzania deklaracji CIT-8 ze swojej niegospodarczej działalności statutowej oraz jej składania wraz z załącznikami i Sprawozdaniem Finansowym z niegospodarczej działalności statutowej do urzędu skarbowego jest prawidłowe.

Stanowisko Parafii dotyczące składnia sprawozdawczości podatkowo-rachunkowej, wyłącznie z działalności gospodarczej bez uwzględniania jakichkolwiek przychodów otrzymanych z działalności kultu religijnego zdaje się potwierdzać również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - sygnatura IBPBI/2/423-726/13/AK, w której wskazano: Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Parafia ma zamiar wynająć część pomieszczeń w budynku parafialnym, a uzyskane w ten sposób środki przeznaczyć na potrzeby własne (kościelne). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że dochody Parafii z tytułu najmu pomieszczeń będą dochodami z działalności innej niż niegospodarcza działalność statutowa, do których ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b u.p.d.o.p., pod warunkiem ich przeznaczenia na cele wskazane w tym przepisie na warunkach określonych w art. 17 ust. 1b.

W związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu najmu pomieszczeń, Parafia zobowiązana jest do prowadzenia stosownej dokumentacji wymaganej przepisami Ordynacji podatkowej i składania zeznań rocznych, o których mowa w u.p.d.o.p.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgadnie z art. 25 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Stosownie do treści art. 25 ust. 5 pkt 2 u.p.d.o.p., podatnik, który złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w formie pisemnej oświadczenie, że jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 i nie osiąga przychodów z działalności wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje wydatków na cele inne niż określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f, jest zwolniony od obowiązków wynikających z ust. 1 od dnia złożenia tego oświadczenia. W przypadku zmiany stanu faktycznego uzasadniającego to zwolnienie podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować przepisy ust. 1-4.

W myśl natomiast art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Reasumując, Parafia uzyskując jako kościelna osoba prawna dochód z pozostałej działalności innej niż niegospodarcza działalność statutowa tj. z tytułu najmu pomieszczeń, który zostanie przeznaczony i wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b u.p.d.o.p. (potrzeby Parafii), ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych (zawierających ewidencję przychodów i kosztów). Przy czym nie ma on obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych z tego tytułu (pod warunkiem spełnienia wymogów art. 25 ust. 5 pkt 2 u.p.d.o.p.), a jedynie w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego winna rozliczyć te dochody składając roczne zeznania podatkowe na formularzu CIT-8, zgodnie z treścią art. 27 u.p.d.o.p.

Podatnik nie ma zatem obowiązku dołączania do zeznania rocznego informacji CIT-D, jeżeli otrzymane darowizny nie dotyczą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego (we wniosku oraz jego uzupełnienia) stanu faktycznego wynika, że przychodami Parafii są między innymi darowizny na cele kultu religijnego. Ich jednorazowa wysokość nie przekracza 15.000 zł oraz suma wszystkich darowizn otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy nie przekracza 35.000 zł. Kwoty te zaliczane są do tzw. dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej i są zwolnione z opodatkowania. Oprócz swojej działalności duszpasterskiej, Parafia prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości. W jej zakresie Parafia sporządza zeznania roczne wykazując osiągnięty w danym roku podatkowym przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wypracowany dochód na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwalnia z podatku dochodowego, gdyż przeznacza go na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 43), Kościół jako całość oraz jego jednostki organizacyjne: diecezje, parafie i diakonaty posiadają osobowość prawną.

Na podstawie przepisu art. 34 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, a w szczególności art. 17 ust. 1 pkt 4a i 4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 1 i 1a ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz podatkowe grupy kapitałowe.

Zatem Parafia jako terytorialna jednostka organizacyjna Kościoła posiadająca osobowość prawną, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

Pojęcie "niegospodarcza działalność statutowa" nie zostało zdefiniowane. Należy je rozumieć jako przeciwieństwo działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zaś dodanie przymiotnika "statutowa" oznacza ograniczenie zwolnienia dochodów kościelnej osoby prawnej tylko do dochodów z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego kościoła czy związku wyznaniowego. Nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o działalności gospodarczej prowadzona przez kościelne osoby prawne działalność opiekuńczo-wychowawcza, oświatowo-wychowawcza, opiekuńczo-lecznicza oraz w zakresie pomocy społecznej w formie prowadzenia przedszkoli, placówek opieki nad dzieckiem, internatów, burs, szkół, zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy, itp.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że otrzymywane przez Parafię darowizny zaliczane są do tzw. dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej objętym zwolnieniem podmiotowym o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p.

W myśl art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Stosownie natomiast do art. 18 ust. 1e pkt 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1h, otrzymujący darowizny, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, są obowiązani w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wyodrębnić z przychodów kwotę ogółem otrzymanych darowizn ze wskazaniem celu jej przeznaczenia zgodnie ze sferą działalności pożytku publicznego, o której mowa w art. 4 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1, a także celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, wraz z wyszczególnieniem darowizn pochodzących od osób prawnych z podaniem nazwy i adresu darczyńcy, jeżeli jednorazowa kwota darowizny przekracza 15 000 zł lub jeżeli suma wszystkich darowizn otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy przekracza 35 000 zł.

Informacje o otrzymanych/przekazanych darowiznach należy składać na formularzach CIT-D. Obowiązek złożenia tej informacji dotyczy:

* organizacji, które otrzymały darowizny o dużej wartości od podatników, którzy uzyskali prawo do odliczenia ich od dochodu podlegającego opodatkowaniu,

* darczyńców, którzy uzyskali prawo do odliczenia przekazanych darowizn od dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Informacja CIT-D to załącznik do rocznej deklaracji CIT-8 składanej obowiązkowo. Jeśli jednak darowiznę otrzymał podmiot nieskładający deklaracji CIT-8 wówczas informacja CIT-D składana jest samodzielnie, jeżeli jednorazowa kwota darowizny przekracza 15 000 zł lub jeżeli suma wszystkich darowizn otrzymanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy przekracza 35 000 zł.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Parafia otrzymując darowizny, których jednorazowa wysokość nie przekracza 15.000 zł oraz suma wszystkich darowizn na cele kultu religijnego otrzymywanych w danym roku podatkowym od jednego darczyńcy nie przekracza 35.000 zł, nie ma obowiązku dołączenia do składanego zeznania rocznego CIT-8 z pozarolniczej działalności gospodarczej, informacji CIT-D.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.