IBPBI/2/4510-204/15/KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

* powstania przychodu z tytułu uregulowania wierzytelności wniesionych na pokrycie kapitału zakładowego lub zakładowego i zapasowego Spółki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) oraz

* kosztów uzyskania przychodu w związku z uregulowaniem wierzytelności wniesionych na pokrycie kapitału zakładowego lub zakładowego i zapasowego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

jest nieprawidłowe

W dniu 26 lutego 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania przychodu i ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodu z tytułu uregulowania wierzytelności wniesionych na pokrycie kapitału zakładowego lub zakładowego i zapasowego Spółki.

We wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Akcjonariusz Wnioskodawcy (obecny lub przyszły), będący spółką kapitałową rozważa wniesienie wierzytelności cywilnoprawnych przysługujących mu wobec jego dłużnika (dalej: Dłużnik) w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki Wnioskodawcy. W zamian za otrzymany wkład (wierzytelności wobec Dłużnika), Wnioskodawca wyda spółce kapitałowej akcje w podwyższonym kapitale zakładowym, przy czym wartość nominalna wydanych akcji będzie niższa od wartości nominalnej wnoszonej wierzytelności lub będzie jej równa. Ewentualna nadwyżka wartości nominalnej wierzytelności będących przedmiotem aportu nad wartością nominalną wydanych w zmian za wkład akcji spółki Wnioskodawcy, zostanie przelana na kapitał zapasowy Wnioskodawcy (agio aportowe).

Przedmiotem wniosku o interpretację jest ocena prawna opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie w jakim dotyczy spłaty wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy z uwzględnieniem okoliczności, że wierzytelność została przez niego nabyta w drodze aportu. Spłata nabytej aportem wierzytelności przez Dłużnika na rzecz Wnioskodawcy nastąpi w każdej dopuszczalnej prawem formie, w tym w szczególności przez potrącenie, faktyczną zapłatę przelewem itp.

Przedmiotem aportu może być potencjalnie każda zbywalna i realnie istniejąca wierzytelność pieniężna wobec osoby trzeciej, wynikająca z wszelkich tytułów prawnych opartych o kodeks cywilny, w tym w szczególności (ale nie tylko) wierzytelności główne i uboczne z umów, odszkodowań, bezpodstawnego wzbogacenia, świadczenia nienależnego itp. (dalej: wierzytelności). Przedmiotem aportu może być albo sama wierzytelność, albo przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część zawierająca między innymi wierzytelność.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

1. Czy w związku z zapłatą przez dłużnika wierzytelności nabytej przez Wnioskodawcę w formie wkładu niepieniężnego w zmian za wydanie akcji spółki Wnioskodawcy na zasadach określonych w opisanym stanie przyszłym, po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód w rozumieniu ant. 12 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Jeżeli spłata wierzytelności przez dłużnika na rzecz Wnioskodawcy stanowi przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, to w jakiej wysokości Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt uzyskania takiego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów nie stanowią przychody otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 pkt 11 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się także kwot i wartości stanowiących nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów i akcji, otrzymanych przy ich wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy (agio). Niezależnie od wartości wkładu niepieniężnego wniesionego przez wspólnika (akcjonariusza) do spółki w zamian za udziały (akcje) ponad wartość nominalną udziałów (akcji), jeżeli udział (akcja) jest obejmowany po cenie wyższej od wartości nominalnej tzw. agio przelewa się na kapitał zapasowy, przy czym nadwyżka ta nie stanowi przychodu. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach prawa podatkowego; przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 września 2011 r., znak: IPTPB3/423-103/11-2/GG czy Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 15 czerwca 2011 r., znak: ITPB3/423-143/11/MK, z których wynika, że nadwyżka uzyskana przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ponad wartość nominalną udziałów i przekazana na kapitał zapasowy, nie będzie zaliczana do przychodów tej spółki.

W interpretacjach tych podkreśla się, że użyty przez ustawodawcę zwrot "kwot i wartości" wskazuje, że wyłączone z opodatkowania jest zarówno agio pieniężne, jak i agio aportowe. Powyższe wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych kwoty i wartości przekazane na kapitały własne podatnika, niezależnie od tego czy przeznaczone zostały one na kapitał zakładowy, czy też kapitały zapasowe. Mając na uwadze, że kwoty oraz wartości przekazane na kapitały spółki w formie wniesionych do niej wkładów nie są nabywane nieodpłatnie, ale w zamian za wydane akcjonariuszom (udziałowcom) udziały lub akcje spółki, w przypadku zbycia lub innego rozporządzenia składnikiem majątku wniesionym do spółki jako wkład na pokrycie jej kapitałów, konieczne jest rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów. Tylko bowiem w taki sposób zapewnić można, że wartość kapitałów spółki utworzona z wkładów niepieniężnych pozostanie wolna od podatku dochodowego, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Szczególną uwagę w kontekście powyższego zwrócić należy na czynność wniesienia aportem do spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności. Istotę wierzytelności, a w szczególności pieniężnej (nośnik jej wartości ekonomicznej) stanowi bowiem uprawnienie domagania się od zobowiązanego Dłużnika spełnienia świadczenia, tj. zapłaty oznaczonej kwoty pieniężnej. Zapłata wierzytelności przez Dłużnika na rzecz wierzyciela stanowi realizację prawa majątkowego wynikającego z wierzytelności pieniężnej, nie zaś jego zbycie ani inną postać rozporządzenia, przy czym zapłata może dokonać się także w każdej dopuszczalnej prawem formie. Skoro zatem wartość wierzytelności, przekazanej na kapitał zakładowy i/lub zapasowy spółki kapitałowej wolna jest od opodatkowania, poprzez wyłączenie jej z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to sam fakt zrealizowania przez wierzyciela (Wnioskodawcę) przedmiotowego prawa, niewpływający na zmianę stanu jego majątku, ani niepolegający na rozporządzeniu składnikiem majątku, nie powinien wywoływać skutku w postaci opodatkowania podatkiem dochodowym. Wskazać należy bowiem, że skoro otrzymana w formie aportu wierzytelność w całej jej wartości przekazana na kapitał zakładowy i zapasowy Wnioskodawcy wolna jest od opodatkowania na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to zapłata tej Wierzytelności stanowi w dalszym ciągu realizację uprawnienia wynikającego z rozpoznanej już w obszarze podatkowym wartości przysporzenia majątkowego, związanego z otrzymaniem przez Wnioskodawcę przedmiotu wkładu. Jeżeli bowiem stwierdzi się, że zapłata przez Dłużnika Wierzytelności otrzymanej aportem, której wartość ekonomiczną odzwierciedlało wyłącznie wynikające z tej Wierzytelności uprawnienie do otrzymania oznaczonej kwoty pieniężnej, stanowi odrębne zdarzenie prawne, wymagające określenia odrębnych skutków podatkowych, np. rozpoznania przychodu podatkowego, to niemożliwie będzie osiągnięcie skutków przewidzianych w art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wyłączenie od opodatkowania kapitałów własnych podatnika utworzonych w formie wkładów wspólników (akcjonariuszy). Powyższe prowadziłoby bowiem do absurdalnego, z ekonomicznego punktu widzenia, skutku polegającego na tym, że spółka kapitałowa otrzymująca aport w postaci Wierzytelności pieniężnej, której jedyna wartość ekonomiczna wynika z prawa do domagania się zapłaty od Dłużnika oznaczonej kwoty, korzysta z wyłączenia od opodatkowania wartości otrzymanych i przekazanych na kapitały zakładowy i zapasowy, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tak długo, jak długo spółka ta nie otrzyma zapłaty od Dłużnika. Kapitał spółki byłby w takim przypadku "zamrożony" i nie stanowiłby żadnej realnej wartości majątkowej. Natomiast w razie skonkretyzowania tej wartości poprzez otrzymanie zapłaty, wartość wkładów przekazanych przez akcjonariuszy na kapitał zakładowy i zapasowy podlegałaby pomniejszeniu o należny podatek dochodowy od osób prawnych, a więc sprzecznie z art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ww. ustawy, które przewidują ochronę kapitałów własnych spółek kapitałowych przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym. Należy podkreślić, że wyłączenie od opodatkowania w równym stopniu dotyczy wkładów przekazanych na kapitał zakładowy, jak i na kapitał zapasowy. Tym samym skutki podatkowe uzyskania zapłaty (także poprzez potrącenie) Wierzytelności otrzymanej w formie aportu powinny być takie same, bez względu na to, na które kapitały spółki odniesiona została wartość wkładu wniesionego przez wspólników (akcjonariuszy). Po raz kolejny zaakcentować należy też, że spłata Wierzytelności stanowi realizację prawa majątkowego, którego otrzymanie przez spółkę kapitałową (Wnioskodawcę) podlegało już rozliczeniu podatkowemu (wyłączeniu z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), nie powinny więc być wiązane z nią odrębne skutki podatkowe, albowiem nie prowadzi ona do żadnej zmiany (przysporzenia) w majątku Wnioskodawcy, a tylko taka zmiana uzasadniać może powstanie przychodów w rozumieniu art. 12 ust. 1 i nast. ww. ustawy. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty z tytułu Wierzytelności otrzymanych wcześniej jako przedmiot wkładu niepieniężnego do spółki Wnioskodawcy, którego skutki podatkowe zostały rozpoznane na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wobec braku występowania po stronie Wnioskodawcy dodatkowego przysporzenia majątkowego, przewyższającego przekazaną na kapitały zakładowy i zapasowy wartość Wierzytelności stanowiącej przedmiot wkładu niepieniężnego, nie dochodzi do powstania przychodów w rozumieniu art. 12 ust. 1 i nast. ww. ustawy. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że dla aktualności powyższego wniosku bez znaczenia pozostaje fakt, czy płatność kwoty Wierzytelności nastąpiła w formie pieniężnej (gotówką lub przelewem bankowym), czy też w formie niepieniężnej, poprzez potrącenie z wzajemnymi, wymagalnymi wierzytelnościami jakie wobec Wnioskodawcy przysługują Dłużnikowi. Potrącenie nie wpływa bowiem na zmianę charakteru prawnego świadczenia, a jedynie służy uproszczeniu obrotu poprzez wyeliminowanie zbędnych transferów pieniężnych pomiędzy wzajemnie zobowiązanymi podmiotami. Również na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych potrącenie uznawane jest za formę płatności równorzędną zapłacie pieniężnej pod względem skutków podatkowych (np. w art. 15a ust. 7 ww. ustawy). Powyższe znajduje w ocenie Wnioskodawcy zastosowanie do każdego rodzaju wierzytelności nabytej aportem i rozliczonej przez Dłużnika z nabywcą aportu (Wnioskodawcą) niezależnie od sposobu tego rozliczenia, a także niezależnie od tego, czy Wierzytelność została nabyta w drodze aportu, jako jedyny jego przedmiot, jako jeden z wielu przedmiotów aportu, a także niezależnie od tego, czy przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana jego część, zawierająca w sobie ww. Wierzytelność. Wnioskodawca nadmienia również (uzupełniając stan faktyczny - powinno być zdarzenie przyszłe), że przedmiotem aportu w żadnym wypadku nie będą Wierzytelności uznane u wnoszącego za nieściągalne (w sensie faktycznym i podatkowym) i wniesione aportem, a następnie pomimo uznania ich za nieściągalne u wnoszącego, ściągnięte jednak przez Wnioskodawcę. Nawet zresztą w takiej sytuacji przez sam fakt ściągnięcia takiej Wierzytelności nie rozpoznaje się przychodu u przyjmującego aport, o ile Wierzytelność taka była wprost wymieniona w aporcie i o ile dla obu stron aportu przedstawiała określoną w aporcie wartość. Wątpliwości mogłyby pojawić się jedynie w sytuacji, gdy np. wycena przedsiębiorstwa i jego składników, nie przewidywała takich wierzytelności nieściągalnych, jako przedstawiających jakąkolwiek wartość dla stron, ale w związku z przejściem takich nieściągalnych wierzytelności z mocy samego prawa (niejako za darmo) wraz z przedsiębiorstwem (art. 552 k.c.), można rozważać ewentualnie powstanie przychodu. Strony wnosząc aport nie przewidywały bowiem w takim przypadku jakiegokolwiek przysporzenia przez wniesienie takiej wierzytelności, ale zupełnie niespodziewanie się ono pojawiło (poprzez spłatę przez dłużnika wierzytelności nieściągalnej na rzecz nabywcy aportu). Choć nawet w tym przypadku wydaje się, że brak jest argumentów za powstaniem przychodu, to w sposób bardzo pośredni można to domniemywać z wyroku WSA z 24 września 2010 r., SA/Kr 436/10 oraz wyroku NSA z 4 września 2012 r., II FSK 219/11. Wnioskodawca oświadcza, że w niniejszej sytuacji wierzytelność nie będzie nieściągalna i będzie odpowiednio wymieniona w aporcie i wyceniona (będzie dla stron przedstawiać wartość majątkową, za którą wydane zostaną akcje), a następnie będzie ona przez Dłużnika rozliczona na rzecz nabywcy aportu (Wnioskodawcy).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W celu zaś zapewnienia wyłączenia od opodatkowania kapitałów własnych podatnika utworzonych w formie wkładów akcjonariuszy, przewidzianego w art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 12 ust. 4 pkt 11 ww. ustawy, w przypadku uznania, że otrzymanie przez Wnioskodawcę zapłaty wierzytelności otrzymanej aportem skutkuje powstaniem przychodu, w ocenie Wnioskodawcy ma prawo do ustalenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wartości tych wierzytelności przekazanych na utworzenie kapitału zakładowego i kapitałów rezerwowych. Tylko taki sposób rozliczenia umożliwi ochronę kapitału własnego Wnioskodawcy przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym, zgodnie z zasadą wynikającą z art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 12 ust. 4 pkt 11 ww. ustawy.

Nadmienia się, że Wnioskodawca formułując niniejszy wniosek niemal w całości oparł się o trafną i aktualną również w dzisiejszym stanie prawnym interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 6 grudnia 2012 r., znak: IPTPB3/423-285/12-4/KJ.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") nie zawiera legalnej definicji przychodu, jednakże w art. 12 zostały wymienione przykładowe zdarzenia, których wystąpienie wiąże się z osiągnięciem przychodu. I tak, w art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., wskazano, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast stosownie do art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje zatem swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Natomiast art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. enumeratywnie określa, co nie jest przychodem w rozumieniu tej ustawy

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (...). Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 11 u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, kwot i wartości stanowiących nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów (akcji), otrzymanych przy ich wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy, oraz w spółdzielniach i ich związkach - wartości wpisowego, przeznaczonych na fundusz zasobowy.

Wniesienie aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład której wchodzą wierzytelności nie pozwala na proste potraktowanie skutków tej czynności jako przeniesienia na nabywcę praw i obowiązków wnoszącego wkład. Pokrycie aportem podwyższenia kapitału zakładowego i objęcie udziałów w zamian za aport to zdarzenia, które wywołują określone konsekwencje podatkowe przewidziane w u.p.d.o.p. Taką konsekwencją jest właśnie w szczególności brak uznania za przychód podatkowy przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. Nabycie przedmiotowych wierzytelności, jako wartości wnoszonych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa na kapitał zakładowy i zapasowy, nie skutkuje zatem powstaniem przychodu podatkowego u Wnioskodawcy w momencie wnoszenia aportu. Wierzytelności staną się natomiast składnikami majątku Spółki, które mogą służyć uzyskiwaniu przychodów w przyszłości. Należy przy tym podkreślić, że wierzytelność jest uprawnieniem do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługującym wierzycielowi wobec dłużnika. Stanowi ona zbywalne prawo majątkowe, którego realna wartość jest uzależniona od szeregu czynników, takich jak choćby bezsporność, stopień ściągalności, istniejące zabezpieczenia, itp. W analizowanej sytuacji, zarówno w wyniku wniesienia wierzytelności jako wkładu niepieniężnego, jak i wniesienia aportem wierzytelności w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca stał się nowym wierzycielem - podmiotem uprawnionym do żądania od dłużników spełnienia świadczeń z określonych stosunków zobowiązaniowych. W związku z realizacją tych uprawnień, na jego rachunek mogą wpłynąć środki pieniężne wpłacane przez dłużników nabytych wierzytelności. Jak wskazano powyżej u.p.d.o.p. nie zawiera legalnej definicji przychodu, wskazuje jedynie przykłady przysporzeń majątkowych, które zaliczają się do przychodów - ustawa używa bowiem otwartej formuły "w szczególności". Analiza wszystkich tych podanych przykładów pozwala jednak sformułować wniosek, że przychodem jest trwałe, realne powiększenie majątku podatnika - czy to poprzez aktywne włączenie do tego majątku określonych wartości, czy też poprzez wyłączenie z tego majątku zobowiązań (pasywów) obciążających dotychczas ten majątek. Przychodem takim są zatem otrzymane pieniądze, rzeczy, prawa, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań albo wartość zwróconych wierzytelności, które uprzednio zostały uznane za nieściągalne.

Odmiennie jednak została uregulowana kwestia katalogu przysporzeń niebędących przychodem, neutralnych podatkowo (niestanowiących podstawy ustalania dochodu podlegającego opodatkowaniu). Art. 12 ust. 4 powołanej ustawy zawiera zamknięty katalog takich przypadków. W związku z powyższym należy stwierdzić, że w świetle ustawy co do zasady przychodem jest każde przysporzenie majątkowe, za wyjątkiem sytuacji, określonych w ustawie. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Oznacza to, że wszystkie środki jakie wpływają na rachunek Wnioskodawcy stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jego przychód. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków. Zatem także wpłaty dłużników na poczet wierzytelności nabytych w ramach aportu stanowią przychód Wnioskodawcy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wyda spółce kapitałowej swoje akcje w podwyższonym kapitale zakładowym, w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności, lub w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części zawierającej m.in. wierzytelności. Wartość nominalna wydanych akcji będzie niższa od wartości nominalnej wnoszonej wierzytelności lub będzie jej równa. Ewentualna nadwyżka wartości nominalnej wierzytelności będących przedmiotem aportu nad wartością nominalną wydanych w zmian za wkład akcji, zostanie przelana na kapitał zapasowy Wnioskodawcy (agio aportowe).Przedmiotem wniosku o interpretację jest ocena prawna, na gruncie przepisów u.p.d.o.p., opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie przychodu i kosztów uzyskania przychodu w przypadku spłaty na rzecz Wnioskodawcy otrzymanych w drodze aportu wierzytelności.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wpływ na rachunek Wnioskodawcy środków pieniężnych tytułem spłaty wierzytelności, przejętych zarówno w wyniku wniesienia jako wkładu niepieniężnego wierzytelności jak i przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będzie stanowił przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

W przypadku uzyskania przychodu z tytułu uregulowania wierzytelności zarówno przejętych w ramach przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części dla ustalenia kosztów uzyskania przychodu zastosowanie znajdzie powołany wyżej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Zatem kosztem uzyskania przychodu będą wydatki poniesione na nabycie wierzytelności w takiej części, w jakiej dotyczą uzyskanego przez podatnika przychodu. W niniejszej sprawie wydatkiem na nabycie wierzytelności będzie nominalna wartość akcji wydanych w związku z objęciem wkładu niepieniężnego, w części przypadającej na daną wierzytelność. Jeżeli Spółka w różnych okresach czasu (latach podatkowych) uzyska przychody z tytułu częściowej realizacji nabytej wierzytelności, to powinna rozliczyć koszty nabycia wierzytelności proporcjonalnie do uzyskanego przychodu, bowiem tylko wtedy występuje związek pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskanym przychodem.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 należy również uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.