IBPBI/2/423-993/14/AP - CIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty uzupełniającej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 maja 2014 r. (data wpływu do Organu 21 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty uzupełniającej - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2014 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty uzupełniającej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie wyroku Sądu Najwyższego z 24 marca 2011 r. wypłacił spadkobiercom zmarłego pacjenta kwotę 844.206,85 zł. Urząd Skarbowy stał na stanowisku, że ww. kwota nie stanowi kosztów uzyskania przychodu w związku z czym stanowiła ona podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Z tego tytułu podatek zapłacony za 2011 r. został zawyżony o kwotę 181.150,00 zł.

Analogiczna sytuacja miała miejsce w roku 2012 i 2013. Wnioskodawca na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w L. z 31 maja 2012 r. sygn. akt... wypłacił tytułem zadośćuczynienia, odszkodowania i renty uzupełniającej kwotę 1.295.151,86 zł. Podatek dochodowy w związku z niezaliczeniem tej kwoty do kosztów uzyskania przychodu został zawyżony za rok 2012 o kwotę 152.271,00 zł a za rok 2013 o kwotę 96.548 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w opisanym wyżej stanie faktycznym tytułem zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty uzupełniającej zasądzone wyrokami sądów cywilnych powinny stanowić dla Szpitala koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty stanowiące zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę uzupełniającą zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, gdyż są one związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością podstawową, która nota bene jest obarczona ryzykiem spowodowania w sposób niezawiniony uszczerbku na zdrowiu a nawet zgonu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotycząca kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub możne mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie i zachowanie źródeł przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Uznanie wydatku za koszt uzyskania przychodu jest zatem uzależnione od istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tym kosztem a przychodem. Związek ten polega na tym, że poniesienie go jest niezbędne w celu powstania, zwiększenia lub zachowania źródła przychodu, przy czym nie w każdym przypadku konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku pomiędzy kosztem a przychodem.

Podkreślić należy, że kosztami uzyskania przychodu będą również koszty pośrednie, jeśli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania źródeł przychodów, nawet wówczas, gdy przychód nie został osiągnięty z przyczyn obiektywnych.

Aby dany wydatek został zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą musi spełniać kumulatywnie następujące przesłanki:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów zostały kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczaniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów lub wykonanych usług.

Mając na uwadze specyfikę działalności oraz regulacje ustawy z 15 kwietnia 2011 r. oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych podmiotów wykonujących działalność leczniczą, udzielających świadczeń zdrowotnych szpitale nie mogą być traktowane jak podmioty prowadzące działalność usługową na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, czy kodeksu spółek handlowych (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 kwietnia 2013 r. nr ILPB3/423-514/11/132-S/JG oraz wyrok WSA w Poznaniu z 8 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Po 501/12).

Jak wynika z powyższego art. 16 ustawy wyczerpująco wymienia wydatki, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu; wydatki poniesione przez Szpital na zadośćuczynienie, rentę i odszkodowanie, uregulowane w przepisach kodeksu cywilnego, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Biorąc pod uwagę specyfikę działalności Szpitala stwierdzić należy, że wypłata zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, odszkodowania oraz renty z tytułu zwiększonych potrzeb wynika wprost z przepisów kodeksu cywilnego i powinna zostać zakwalifikowana jako wydatek związany z ryzykiem podejmowanym przy leczeniu pacjenta, co w konsekwencji stanowi, że jest to wydatek związany z funkcjonowaniem Szpitala.

Szpital przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych posługuje się osobami wykonującymi zawód medyczny, które kierują się zasadami etyki zawodowej określonymi przez właściwe samorządy medyczne. W konsekwencji szpital odpowiada na zasadzie ryzyka za szkody spowodowane działalnością personelu medycznego.

Reasumując przyjąć należy, że wydatki poniesione z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania i renty uzupełniającej z tytuły zwiększonych potrzeb mają związek z zachowaniem źródeł przychodów Szpitala i jako takie stanowią koszty uzyskania przychodów (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 grudnia 2013 r. IPPB5/423-924/13-2/KS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.