IBPBI/2/423-993/09/AM - Zasady rozliczenia darowizny przekazanej przez spółkę, w przypadku późniejszego ustalenia przez nią straty podatkowej w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 września 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-993/09/AM Zasady rozliczenia darowizny przekazanej przez spółkę, w przypadku późniejszego ustalenia przez nią straty podatkowej w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 czerwca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy mimo osiągniętej straty podatkowej należało od kwoty przekazanej darowizny naliczyć i zapłacić podatek, jako od wydatku nieprzeznaczonego na rozwój strefy, pomimo uwzględnienia kwoty darowizn jako niestanowiącej kosztu uzyskania przychodu przy obliczaniu tej straty (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy mimo osiągniętej straty podatkowej należało od kwoty przekazanej darowizny naliczyć i zapłacić podatek, jako od wydatku nieprzeznaczonego na rozwój strefy, pomimo uwzględnienia kwoty darowizn jako niestanowiącej kosztu uzyskania przychodu przy obliczaniu tej straty (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 17 czerwca 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniu 26 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Specjalna Strefa Ekonomiczna jest spółką zarządzającą obszarem strefy. Nie jest przedsiębiorcą strefowym i nie korzysta z ulg przysługujących takim przedsiębiorcom.

Za rok 2007 Spółka obliczyła zgodnie z treścią ustawy o p.d.o.p. stratę podatkową.

W obliczeniu straty podatkowej uwzględniono między innymi przekazane darowizny jako koszty niestanowiące kosztu uzyskania przychodu.

Z uwagi na osiągnięcie straty a nie dochodu do opodatkowania nie wystąpił podatek do przekazania do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy mimo osiągniętej straty podatkowej należało od kwoty przekazanej darowizny naliczyć i zapłacić podatek, jako od wydatku nieprzeznaczonego na rozwój strefy, pomimo uwzględnienia kwoty darowizn jako niestanowiącej kosztu uzyskania przychodu przy obliczaniu tej straty. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest dochód, zatem jeśli wystąpiła strata, nie ma podstaw do naliczenia podatku dochodowego od osób prawych. Tym samym nie ma podstaw do odrębnego naliczania podatku od darowizn. Przy obliczaniu straty uwzględniono przekazane darowizny jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. - określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu:

*

darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1,

*

darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

W myśl art. 18 ust. 1a ustawy o p.d.o.p., łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

1.

osób fizycznych,

2.

osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 18 ust. 1c ustawy o p.d.o.p., odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

W myśl art. 18 ust. 1g ustawy o p.d.o.p., podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej.

Przepis art. 7 ustawy o p.d.o.p. zawiera kompleksową regulację przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych: ust. 1 określa przedmiot opodatkowania, ust. 2 zawiera definicję dochodu i straty, ust. 3 określa wyłączenia z podstawy opodatkowania, natomiast ust. 4, 4a i 5 podaje zasady odliczania strat.

Stratą - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. - jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów a kosztami ich uzyskania, w przypadku gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów.

Regulacja zawarta w art. 7 ust. 5 ustawy o p.d.o.p., daje natomiast podatnikowi prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Istotne znaczenie dla celów podatkowych, dla zaistnienia możliwości rozliczenia straty podatkowej, ma zatem wystąpienie dochodu do opodatkowania. Brak dochodu do opodatkowania w określonym roku podatkowym oznacza brak możliwości rozliczenia straty podatkowej.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2007 r. przekazał darowiznę. W tym miejscu należy nadmienić, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "darowizna". Umowę darowizny określa art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, kosztem swego majątku. Jest to świadczenie jednostronne i nieekwiwalentne, tzn. kwota darowizny przekazana na rzecz obdarowanego nie może wiązać się ze świadczeniem wzajemnym z jego strony względem darczyńcy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż czynność polegająca na przekazaniu darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bowiem w jej efekcie nie powstanie po stronie darczyńcy przychód podlegający opodatkowaniu, a kwota darowizny nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o p.d.o.p., wynika natomiast, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonanych miedzy spółkami tworzącymi podatkowa grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej organizacji Turystycznej.

Zatem przekazana darowizna w myśl art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o p.d.o.p., nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, jeśli Spółka osiągnęła w 2007 r. stratę podatkową a przy jej obliczaniu kwotę darowizny uwzględniła jako niestanowiąca kosztu uzyskania przychodu to nie ma obowiązku od kwoty przekazanej darowizny naliczyć i zapłacić podatku, jako od wydatku nieprzeznaczonego na rozwój strefy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl