IBPBI/2/423-984/08/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy do wyceny przychodów uzyskanych w walucie obcej lub kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walutach obcych należy zastosować art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy do wyceny przychodów uzyskanych w walucie obcej lub kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walutach obcych należy zastosować art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi swą podstawową działalność gospodarczą w zakresie wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów i usług. W związku z częstą współpracą z kontrahentami zagranicznymi Spółka wystawia oraz otrzymuje faktury, w których należności czy też zobowiązania określone są w walucie. Najczęściej walutą tą jest EURO. Do operacji walutowych z kontrahentami zagranicznymi Spółka wykorzystuje bankowy rachunek bieżący walutowy na którym prowadzone są operacje z udziałem walut obcych.

Spółka wskazuje, że do operacji walutowych z kontrahentami zagranicznymi wykorzystuje bankowy, bieżący rachunek walutowy. Jeżeli więc na rachunek ten wpłyną środki pieniężne w walucie EURO nie jest dokonywane ich przewalutowanie na złotówki, środki te przez cały czas pozostawania na tym rachunku są więc nominalnie walutą obcą, nie można zatem mówić że zastosowano do ich przeliczenia jakiś kurs waluty, gdyż do takiego przeliczenia w ogóle nie dochodzi. Skoro przepisy prawa nie mówią nic o kursie walut banku, z którego usług podatnik korzystał, Spółka przelicza wpływy i wypływy po kursie średnim ogłaszanym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy wystawiona została faktura dla kontrahenta zagranicznego w walucie obcej i kontrahent ten reguluje należność na bankowy rachunek walutowy Spółki oraz gdy Spółka otrzymała fakturę, której wartość określona jest w walucie obcej i Spółka dokonuje zapłaty z bankowego rachunku walutowego, należy zastosować art. 15a ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p., i do przeliczenia kwoty otrzymanej wpłaty w walucie obcej lub kwoty wypłaconej w walucie obcej zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania zapłaty albo dzień dokonania zapłaty.

W opinii Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nie ma tu kursu faktycznie zastosowanego, lecz jest tylko wpływ i wypływ waluty z konta podatnika. Po pierwsze nie da się takiej reguły postępowania wywieść z żadnej normy prawnej budowanej w oparciu o obecnie obowiązujące przepisy prawa. Ustawodawca nowelizując u.p.d.o.p., z dniem 1 stycznia 2007 r. usunął z ustawy przepisy mówiące o:

* "zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód - usunięte zdania drugie z ust. 3 art. 12 oraz,

* "zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt - zmieniony ust. 1 art. 15."

Nastąpiła więc zasadnicza zmiana stanu prawnego, i co za tym idzie zmieniły się obowiązujące normy prawne. Także nowelizacja u.p.d.o.p. wskazuje, że zasady powyższe nie mają obecnie zastosowania. Ponadto obowiązki i zachowania podatników muszą, wynikać bezpośrednio z przepisów prawa podatkowego zawartego w ustawach, nie można ich wywodzić z jakiegoś utrwalonego zwyczaju tylko dlatego, że zwyczaj mógł pozostać przy jednocześnie zasadniczo zmienionym stanie prawnym. Po wtóre, jeśli w obecnie obowiązujących przepisach prawa nie określono czym jest faktycznie zastosowany kurs waluty należy sformułowanie to interpretować dosłownie. O kursie faktycznie zastosowanym będzie można mówić tylko wówczas gdy do przeliczenia waluty na złotówki dojdzie np. jeśli podatnik korzysta tylko z bankowego rachunku złotówkowego a przy wpłacie w walucie obcej bank dokonuje przeliczenia owej waluty na złotówki, wówczas pojawi się kurs faktycznie zastosowany i jako taki do przeliczenia powinien być użyty.

Skoro przepisy prawa nie mówią, nic o kursie walut banku z którego usług podatnik korzystał (jak było to w poprzednio obowiązującym stanie prawnym) nie ma podstaw, zdaniem Spółki, do tego by taki kurs przyjmować i go stosować, ponadto nie jest wiadome jaki to ma być kurs, kurs kupna, sprzedaży czy też kurs średni. Przykładowo bank z którego usług korzysta Spółka ogłasza codziennie tabelę kursów walut obcych w których podawane są kursy walut obcych w złotych jako cena kupna, cena sprzedaży i cena średnia. Który zatem kurs byłby dla rozliczeń właściwy skoro obecnie przepisy prawa podatkowego tego nie wskazują.

Uwzględniając powyższe argumenty oraz wspierając się na artykułach ukazujących się w gazecie "PRZECZPOSPOLITA" z dnia 26 kwietnia 2007 r. "Metoda podatkowa wciąż różni się od bilansowej" autor Dawid Michalak partner w DMS TAX Sp. z o.o. oraz Rafał Rybarczyk konsultant w DMS TAX sp. z o.o oraz z dnia 5 kwietnia 2008 r. "Jak przeliczyć transakcje w obcych walutach" autor doradca podatkowy i menedżer w spółce doradztwa podatkowego OżógWspólnicy, stanowisko Spółki w sprawie jest następujące. Jeżeli kontrahenci Spółki dokonują, zapłaty na jej rzecz, tytułem wykonanych usług, na bankowy, bieżący rachunek walutowy, do przeliczenia otrzymanej wpłaty w walucie obcej na złote należy zastosować przepis art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. i przeliczenia kwoty otrzymanej wpłaty w walucie obcej dokonać wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania zapłaty. Podobnie należy, zdaniem Spółki, postąpić w sytuacji gdy dokonywana jest zapłata w walucie obcej z bankowego, bieżącego rachunku walutowego. Do przeliczenia dokonanej zapłaty w walucie obcej na złote należy zastosować przepis art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p., przeliczenia kwoty dokonanej wypłaty w walucie obcej dokonać należy wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. zwanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W związku z wyżej zacytowanymi przepisami, należy stwierdzić, iż przy ustalaniu wysokości przychodów uzyskanych w walucie obcej lub kosztów poniesionych w walutach obcych stosuje się średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu bądź poniesienia kosztu.

Powyższe regulacje prawne odnoszące się do przeliczenia przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych mają zastosowanie do wszystkich podatników bez względu na wybraną metodę wyliczania różnic kursowych.

Natomiast powołany przez Spółkę art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p., w myśl którego jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień, nie ma zastosowania w opisanym stanie faktycznym ponieważ dotyczy obliczania wartości różnic kursowych a nie wyceny przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.