IBPBI/2/423-969/08/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet dla kierowców (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe,

* wskazania podstawy prawnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet dla kierowców.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 9 października 2009 r. znak: IBPBI/2/423-969/09/AP IBPB II/2/415-844/09/HS wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 15 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług transportowych krajowych, jak i zagranicznych. Zatrudnia z tego tytułu kierowców, którzy są wysyłani w podróże służbowe. Pracodawca w zawartej z pracownikiem umowie o pracę jako miejsce świadczenia pracy wskazał swoją siedzibę, w której pracownik otrzymuje przydział zadań i w której jest kierowany do ich wykonania. Pracownicy wyjeżdżają w podróż służbową, która trwa kilka dni. Za czas spędzony przez pracownika w podróży służbowej pracodawca dokonuje wypłaty diet, które są regulowane rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowych lub samorządowych jednostek sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Wypłaty diet zostały wstrzymane w związku z niejasnymi przepisami dotyczącymi kierowców.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pracodawca (Spółka) może zaliczyć wypłacone diety do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, kierowcom należą się diety za czas podróży służbowych, gdyż miejscem wykonywania pracy przez kierowcę jest miejsce, w którym otrzymuje on przydział zadań i w którym jest kierowany do ich wykonania, a nie samochód który prowadzi podczas wykonywania pracy. Samochód jest tylko narzędziem pracy kierowcy. W związku z tym kierowca może odbywać podróże służbowe i otrzymywać należności w postaci diet z tego tytułu, które nie będą opodatkowane.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów, które wymienione są w art. 23. Określone wydatki mogą być potraktowane jako koszty tylko gdy przedsiębiorca udowodni ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz że ich poniesienie może mieć lub ma bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Diety można w związku z tym zaliczyć do kosztów, jeżeli podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatnika, ale tylko do wysokości określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 kwietnia 2009 r. IBPBI/1/415-16/09/WRZ.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż skoro Wnioskodawca jest osobą prawną to wszelkie kwestie opodatkowania podatkiem dochodowym winien rozstrzygać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie jak wskazano we wniosku w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie zawarto ani zakazu ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem diet bądź innych należności wypłacanych w związku z odbywaniem podróży służbowych przez pracowników, w tym kierowców.

W konsekwencji, niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom środki pieniężne są elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy (nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) - dietą lub inną należnością, wypłacaną w związku z podróżami służbowymi pracowników w tym kierowców, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają przesłanki ujęte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Warto jednak zaznaczyć, iż zgodnie z treścią art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W związku z powyższym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących powinności pracodawcy w kwestii wypłacania pracownikom-kierowcom diet i innych należności za czas podróży, uregulowanych przepisami prawa pracy, nie leży w kompetencji organu podatkowego.

Nadmienić należy, iż zgodnie z tezą uchwały Sądu Najwyższego wydanej w składzie 7 sędziów w dniu 19 listopada 2008 r., sygn. akt II PZP 11/08 kierowca transportu międzynarodowego, odbywający podróże służbowe w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze wskazanym jako miejsce świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet dla kierowców - jest prawidłowe,

* wskazania podstawy prawnej - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji organu podatkowego stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.