IBPBI/2/423-965/08/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania programu komputerowego nabytego od kontrahenta zagranicznego - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania programu komputerowego nabytego od kontrahenta zagranicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie K. Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego 11 marca 2003 r. Spółka zawarła ze firmą z siedzibą w Monako umową na niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania komputerowego. Jak wynika z postanowień zawartej Umowy Spółka nie ma prawa do kopiowania (za wyjątkiem kopii archiwalnych/zapasowych), jak również nie może dokonywać modyfikacji oprogramowania na własny użytek lub w celach dalszej odsprzedaży oprogramowania. Oprogramowanie komputerowe może być wykorzystywane wyłącznie dla celów wewnętrznych i nie może być przez Spółkę udostępniane w jakiejkolwiek formie osobom trzecim. Prawo do korzystania z oprogramowania przyznane na podstawie Umowy obowiązuje tylko dla indywidualnej uzgodnionej liczby stanowisk.

Opłaty na rzecz Sprzedawcy z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego Spółka rozpoznaje jako należności licencyjne i pobiera w związku z tym podatek zryczałtowany w wysokości 20% kwoty zapłaconej należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłata za faktury dokumentujące zakup od spółki z siedzibą w Monako niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji na korzystanie z oprogramowania komputerowego bez prawa do kopiowania, modyfikacji na własny użytek lub w celach dalszej odsprzedaży podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT i czy w związku z tym Spółka powinna pobierać zryczałtowany podatek od płatności na rzecz Sprzedawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Mając na uwadze powyższy przepis zdaniem Spółki w jej przypadku nic istnieje obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku, tj. podatku u źródła w wysokości 20% z tytułu płatności na rzecz Sprzedawcy, ponieważ płatności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego dokonywane przez Spółkę nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT.

Spółka pragnie wskazać, że w polskim ustawodawstwie brak jest definicji programu komputerowego. W konsekwencji zatem dokonując wykładni przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT odnieść się należy do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jednocześnie stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy przedmiotem prawa autorskiego w szczególności są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Zatem program komputerowy spełniający przesłanki z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim może być przedmiotem prawa autorskiego.

Zdaniem Spółki nie każde nabycie programu komputerowego skutkuje uzyskaniem przychodu z prawa autorskiego. Stosownie do art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:

* trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

* tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

* rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W związku z powyższym zdaniem Spółki, żeby można było uznać, że Spółka zawarła skuteczną umowę licencyjną na korzystanie z prawa autorskiego, jakim jest program komputerowy i która może być objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, umowa ta powinna spełniać przynajmniej jedną / przesłanek z powyższego art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim. Zatem w celu rozstrzygnięcia kwestii, czy w sytuacji Spółki została zawarta skuteczna umowa licencyjna kluczowe znaczenie ma zakres uprawnień do programu komputerowego wynikający z Umowy.Zgodnie z Umową Spółka:

* została uprawniona do korzystania z programu komputerowego na określonej liczbie stanowisk,

* może korzystać z programu tylko i wyłącznie na własne potrzeby.

* nie może przenosić praw autorskich do przedmiotu transakcji,

* nie jest uprawniona do kopiowania programu, z wyjątkiem sytuacji, gdy wykonane kopie są używane w celach archiwizowania danych,

* nic może dokonywać modyfikacji oprogramowania komputerowego ani na własny użytek, ani w celach dalszej odsprzedaży.

Z powyższego wynika, że Spółka nie posiada prawa do 1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie (...), 2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała, jak również 3) rozpowszechniania (...).

W rezultacie zdaniem Spółki nie zostały wypełnione przesłanki z art. 74 ust. 4 ustawy o prawic autorskim, żalem zawarta Umowa nie stanowi umowy licencyjnej. W związku z tym nic można uznać, że spółka z siedzibą w Monako osiąga przychody z praw autorskich podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobierania 20% podatku dochodowego od płatności na rzecz Sprzedawcy.

Stanowisko Spółki potwierdza m.in. Minister Finansów w piśmie (znak PO 4/AK-802-3627/345/97) z 30 czerwca 1997 r., w której to organ wskazał, że zapłata przez podmiot polski za nabycie od podmiotu zagranicznego programu komputerowego na potrzeby własnej działalności podmiotu polskiego bez praw do jego kopiowania, dystrybucji czy innego podobnego realizowania prawa do tego programu nie mieści się w definicji należności licencyjnych określonej w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.)".

Podsumowując. Spółka uważa, że nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT od płatności na rzecz Sprzedawcy, ponieważ nabyła program komputerowy na własny użytek bez prawa do sporządzania kopii, dokonywania modyfikacji na własny użytek lub w celach dalszej odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.