IBPBI/2/423-934/14/KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek z tytułu niezgodnego z przeznaczeniem wykorzystania środków pochodzących z UE - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2014 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek z tytułu niezgodnego z przeznaczeniem wykorzystania środków pochodzących z UE.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca realizuje, na podstawie umowy o dofinansowanie, Projekt "...", współfinansowany ze środków UE. W ramach zawartej umowy Instytucja Wdrażająca (dalej: "IW") pełni rolę strony udzielającej dofinansowania na realizację przedmiotowego projektu oraz nadzorującej i kontrolującej prawidłową realizację projektu przez Wnioskodawcę. Dofinansowanie jest wykorzystywane w formie zaliczki lub refundacji poniesionych wydatków kwalifikowanych. W okresach nie dłuższych niż 3 miesiące, Wnioskodawca składa do IW wnioski o płatność, przedkładając w nich okresowe rozliczenie z poniesionych wydatków kwalifikowanych. Wydatki kwalifikowane finansowane z przesłanej zaliczki Wnioskodawca jest zobowiązany rozliczyć w formie wniosku o płatność w terminie do 90 dni. W przypadku wydatkowania środków własnych zwraca się we wniosku o płatność, o refundacje. W wyniku przeprowadzonej weryfikacji złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o płatność IW stwierdziła, że środki finansowe przekazane z dotacji w formie zaliczki zostały częściowo wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem. Część wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją projektu została uznana przez IW za niekwalifikowalne, tym samym Wnioskodawca zobowiązany został do zwrotu części otrzymanej dotacji wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. Wnioskodawca był zobowiązany zapłacić ww. odsetki nie ze względu na opóźnienie zwrotu przedmiotowej dotacji lecz na fakt wykorzystania dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem. W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe odsetki nie mają charakteru odsetek za zwłokę. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z § 17 ust. 3 Umowy o dofinansowanie, Beneficjent (Spółka) w przypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem dokonuje zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez IW całości lub części dotacji wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia doręczenia wezwania. Jak również, zgodnie z przepisem art. 207 UFP, w przypadku gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Wnioskodawca zwraca uwagę, że z przywołanego przepisu UFP wyraźnie wynika, że odsetki od zwracanej dotacji, wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem wyłącznie nalicza się analogicznie jak odsetki od zaległości podatkowych, ale same w sobie odsetki te nie mają charakteru odsetek od zaległości podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia odsetek, naliczonych od części zwróconej dotacji, do kosztów uzyskania przychodów, w momencie ich zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jedynie odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Odsetki, które zapłacił Wnioskodawca, nie mają charakteru odsetek, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy, gdyż odsetki te są jedynie naliczane tak, jak odsetki od zaległości podatkowych. Tym samym, odsetki zapłacone przez Wnioskodawcę powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca jako beneficjent środków unijnych dochował należytej staranności, aby wszelkie terminy wynikające z uregulowań prawnych zostały zachowane.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., powinno być tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Takimi kosztami nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, a takiego charakteru nie mają odsetki zapłacone od wykorzystanej dotacji niezgodnie z przeznaczeniem.

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia odsetek naliczonych od części zwróconej dotacji w związku z wykorzystaniem jej niezgodnie z przeznaczeniem do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów jest zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością go-spodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabez-pieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, że Wnioskodawca realizuje projekt współfinansowany ze środków UE. W wyniku weryfikacji przeprowadzonej, przez instytucje nadzorującą i kontrolującą, złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o płatność okazało się, że przekazane środki finansowe zostały częściowo wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem. Wnioskodawca, zgodnie z zawartą umową o dofinansowanie, zobowiązany został do zwrotu części otrzymanej dotacji wraz z odsetkami.

W niniejszym stanie faktycznym, nie sposób zatem uznać poniesienia tego wydatku za działanie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, bowiem poniesienie wydatku z tytułu przedmiotowych odsetek nie wiąże się z jakimś rzeczywistym zdarzeniem, mającym wpływ na wysokość osiągniętego lub potencjalnego przychodu; stanowi natomiast rezultat niedochowania warunków otrzymanego dofinansowania, a więc jest następstwem niewłaściwego działania. Wnioskodawca zawierając umowę o dofinansowanie projektu musiał być świadomy ewentualnych konsekwencji wynikających z niedotrzymania jej warunków. Brak należytej staranności skutkujący wykorzystaniem dofinansowania z naruszeniem obowiązujących procedur nie może być rekompensowany z wykorzystaniem przepisów podatkowych.

Reasumując, podatnik nie może kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, będących następstwem jego niewłaściwego działania, bądź niezachowania przez niego należytej staranności, bowiem to on obarczony jest ryzykiem prowadzonej działalności. Wyjątkiem mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia ich zaistnieniu.

W związku z czym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.