IBPBI/2/423-933/14/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 lipca 2014 r.), uzupełnionym 23 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze zwrotem korespondencji - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze zwrotem korespondencji. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 października 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-933/14/PC, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 23 października 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na produkcji oraz sprzedaży mebli chłodniczych. Kontrahentami Wnioskodawcy są podmioty działające zarówno na terenie kraju, jak i podmioty zagraniczne. W związku z prowadzeniem wyżej wskazanej działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi korespondencje, korzystając z usług operatorów pocztowych oraz podmiotów świadczących usługi przewozowe (m.in. kurierskie). Treść korespondencji jest różna w zależności od danej sytuacji, ale w przeważającej mierze zawiera ona materiały marketingowe i handlowe (oferty, katalogi produktów, informacje o nowo wprowadzanych rozwiązaniach technicznych, informacje o udzielanych rabatach, inne materiały o podobnym charakterze) przesyłane kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom.

Zdarza się, że pomimo podania przez Wnioskodawcę podmiotowi świadczącemu usługi pocztowe lub przewozowe prawidłowego adresu kontrahenta (potencjalnego kontrahenta), tj. adresu uzyskanego bezpośrednio od kontrahenta, adresu wskazanego na stronie internetowej kontrahenta, adresu wskazanego w dokumentach otrzymanych od kontrahenta lub adresu wskazanego przez kontrahenta w inny sposób, który można uznać za wiarygodną informacje o adresie kontrahenta, Wnioskodawca otrzymuje zwrot przesłanej korespondencji. Powodami zwrotu jest niepodjęcie korespondencji przez kontrahenta w odpowiednim czasie, podanie przez kontrahenta błędnego adresu, zmiana przez kontrahenta adresu bez poinformowania o tym Wnioskodawcy, inne podobne przyczyny w żaden sposób przez Wnioskodawcę niezawinione.

Wnioskodawca ponosi stosowną opłatę za zwrot korespondencji naliczaną przez podmiot świadczący usługi pocztowe lub przewozowe. Wnioskodawca chce zacząć przedmiotową opłatę kwalifikować jako koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca chce udokumentować poniesienie powyższych kosztów za pomocą dowodu wpłaty (dokument KW) oraz kserokopii wezwania przez operatora pocztowego (lub podmiot świadczący usługi przewozowe) do poniesienia kosztów zwrotu przesyłki (oryginał dokumentu wzywającego do zapłaty zachowuje operator pocztowy lub podmiot świadczący usługi przewozowe).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczać w koszty uzyskania przychodu wydatki związane ze zwrotem korespondencji, w przypadku gdy zwrot jest spowodowany przyczynami niezawinionymi przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "Ustawa"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Wnioskodawca przyjmuje, że przez koszty uzyskania przychodów rozumie się wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile nie są wyłączone na mocy art. 16 ust. 1 Ustawy. Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy zatem oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Należy w tym miejscu powołać się na stanowisko doktryny. Pogoński Mariusz w komentarzu do Ustawy (LexisNexis 2014) wskazuje, że Kluczowe znaczenie podczas analizy możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów ma ustalenie celu, w jakim został poniesiony, gdyż odwołuje się do tego wprost art. 15 ust. 1 (uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Należy tu podkreślić, iż przepis ten stanowi o wydatku poniesionym "w celu", co oznacza, że przez wydatek stanowiący koszt podatkowy należy rozumieć taki wydatek, który chociażby potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów, nawet jeśli faktycznie przychód taki nie został osiągnięty.

Dodatkowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 sierpnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2452/2011) podnosi, że Kosztami uzyskania przychodów są takie wydatki, których poniesienie przez Podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca prowadząc korespondencję z kontrahentami i potencjalnymi kontrahentami ma na celu osiągnięcie zysku w postaci otrzymania nowych zamówień, bądź otrzymania wynagrodzenia za już realizowane, bądź zrealizowane zamówienia. Prowadzenie z kontrahentami i potencjalnymi kontrahentami korespondencji służy nawiązaniu (lub podtrzymaniu) relacji biznesowych, co w sposób pośredni przekłada się na ilość zawieranych i realizowanych zamówień.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on ponosić odpowiedzialności za błędy kontrahentów i potencjalnych kontrahentów, którzy podają błędne adresy do korespondencji, nie odbierają na czas przesłanej do nich korespondencji, nie informują Wnioskodawcy o zmianie adresu do korespondencji (pomimo pozostawania z Wnioskodawcą w stałych relacjach gospodarczych), innymi swoimi działaniami lub zaniechaniami doprowadzają do tego, że przesyłana im przez Wnioskodawcę korespondencja jest do Wnioskodawcy zwracana.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki związane ze zwrotami korespondencji, o ile nie wynikają z przyczyn zawinionych przez Wnioskodawcę, mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy, ponieważ ich powstanie ma na celu osiągnięcie przychodów oraz zachowanie źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.