IBPBI/2/423-909/10/AK
Pismo z dnia 12 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-909/10/AK
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów kwot VAT naliczonego od usług gastronomicznych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6) - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów kwot VAT naliczonego od usług gastronomicznych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży farb graficznych, klisz fotopoliraerowych, wykrojników jak również świadczy usługi projektowania opakowań.
Co do zasady, klientami Spółki nie są tzw. ostateczni konsumenci (tekst jedn. osoby fizyczne nabywające towary i usługi w obrocie detalicznym dla celów własnej konsumpcji), ale inne podmioty gospodarcze, prowadzące działalność w wielu rozmaitych branżach.
Jako, że produkowane i dostarczane przez Spółkę towary oraz świadczone przez nią usługi dotyczą relatywnie skomplikowanych i kosztownych procesów dokonywania nadruków technicznych (w szczególności na opakowaniach, w tym np. na całych seriach opakowań danego produktu), obecni i potencjalni kontrahenci Spółki wymagają od niej fachowego doradztwa, indywidualnego podejścia, wymiany informacji i doświadczeń, solidnego serwisu, elastyczności cenowej, etc.
Aby sprostać powyższym wymaganiom, pracownicy Spółki często biorą udział w spotkaniach z jej obecnymi i potencjalnymi kontrahentami (podróżują do ich siedzib, zapraszają ich do siedziby Spółki, spotykają się nimi w innych miejscach). Spółka jest jednym z wiodących podmiotów w swej branży. Do kontrahentów Spółki należą podmioty z terytorium całego kraju oraz z zagranicy.
W związku z powyższym, Spółka ponosi w szczególności:
wydatki na poczęstunek (np. ciastka, kawa, herbata, woda mineralna, soki) dla kontrahentów Spółki, serwowany podczas ich wizyt w siedzibie Spółki, tj. w trakcie prowadzonych tam rozmów biznesowych. Poczęstunek ten nie nosi znamion okazałości i wystawności, ale odpowiada standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury;
wydatki na usługi cateringowe (posiłki), zamawiane do siedziby Spółki i tam też spożywane podczas kilkugodzinnych wizyt kontrahentów w zakładzie produkcyjnym Spółki. Sporadycznie Spółka zaprasza swych kontrahentów w celu wizytowania jej zakładów produkcyjnych. W przedmiotowym przypadku kontrahenci zwiedzają takie obiekty jak hala produkcyjna, magazyn, obiekty socjalne, biura, punkty załadunkowe, laboratorium, etc. Nie są one w żaden sposób specjalnie przygotowane, odnowione, wystroje, etc. na okoliczność wizyt. Wręcz przeciwnie, są one wizytowane podczas codziennej pracy i w normalnych warunkach. Wizyty kontrahentów Spółki w jej siedzibie powiązane ze zwiedzaniem zakładu produkcyjnego Spółki mają określony cel, jakim jest intensyfikacja/nawiązanie współpracy z tymi kontrahentami. Spółka nie dysponuje kuchnią i personelem, przy pomocy których posiłki te mogłyby być przygotowane przez nią we własnym zakresie. Catering nie nosi znamion okazałości i wystawności, ale odpowiada standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury;
wydatki na usługi gastronomiczne w ramach nieodpłatnych szkoleń, organizowanych przez Spółkę dla swych kontrahentów. Szkolenia są organizowane (w siedzibie Spółki) w celu przekazania kontrahentom specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w zakresie prawidłowego i efektywnego wykorzystywania towarów i usług Spółki. W związku z faktem, iż szkolenia takie trwają co najmniej kilka godzin, Spółka w trakcie ich przerwy czy też bezpośrednio po nich, jako ich element składowy, zapewnia uczestnikom w pobliskiej restauracji posiłek. Spółka nie dysponuje kuchnią i personelem, przy pomocy których posiłki te mogłyby być przygotowane przez nią we własnym zakresie. Posiłki nie noszą znamion okazałości i wystawności, ale odpowiadają standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury;
wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach, nabywane podczas spotkań biznesowych z kontrahentami. W trakcie tego typu spotkań omawiane są z kontrahentami szczegóły i warunki współpracy, przedstawiane są oferty, negocjowane ceny, etc. Organizowanie spotkań w restauracji uzasadnione jest kwestiami praktycznymi - jest to najczęściej miejsce dogodne lokalizacyjnie zarówno dla Spółki, jak i jej kontrahenta. Miejsca spotkań są często oddalone o dziesiątki czy setki kilometrów od siedziby Spółki. Posiłki nie noszą znamion okazałości i wystawności, ale odpowiadają standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot VAT naliczonego (w sytuacji, gdy jego odliczenie jest niemożliwe na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) od usług gastronomicznych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6)
W opinii Spółki, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot VAT naliczonego (w sytuacji, gdy jego odliczenie jest niemożliwe na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) od usług gastronomicznych.
Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o CIT, nie stanowi kosztów uzyskania przychodów VAT naliczony, z tym, że podatek ten jest kosztem uzyskania przychodów w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT, podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego (jeżeli VAT naliczony nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej).
W świetle powyższych regulacji Spółka podkreśla, iż w jej opinii, jest ona uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonych kwot VAT naliczonego od usług gastronomicznych, gdyż:
* wydatki te wypełniają przesłankę związku z przychodami, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i jednocześnie;
* nie stoi w tym przypadku na przeszkodzie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o CIT.
Zdaniem Spółki, na powyższe prawo nie wpływa również to, czy przedmiotowe wydatki na usługi gastronomiczne zaklasyfikowane zostałyby ewentualnie jako reprezentacja w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.
Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Stwierdził tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2009 r. Znak: ILPB3/423-519/09-2/JG, potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy, iż "spółka uważa jednak, że podatek od towarów i usług naliczony przy nabyciu usług gastronomicznych i hotelowych może być kosztem uzyskania przychodu, mimo iż sama kwota netto kosztu nie może być zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, o ile tylko spełniona jest ogólna przesłanka z art. 15 ust. 1. Zdaniem Spółki, takie podejście uzasadnia konstrukcja art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym odrębnie traktowane są koszty reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 powyższej ustawy), a odrębnie koszty podatku od towarów i usług naliczonego w przypadkach, gdy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ww. ustawy). Nawet jeżeli uznać, że regulacja dotycząca zakazu zaliczania kosztów reprezentacji do kosztów uzyskania przychodów obejmuje podatek od towarów i usług to na mocy kolejnego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie), Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieodliczonego podatku VAT".
Podobne stanowisko zostało wyrażone w szeregu innych pismach, w tym na przykład w:
* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2009 r., Znak: ILPB3/423-802/08-6/MC,
* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 czerwca 2008 r. Znak: ITPB3/423-182/08/MK,
* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 maja 2008 r., Znak: ITPB3/423-101a/08/MK,
* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2008 r., Znak: IBPB3/423-317/07/AP.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.
Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p., podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.
Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "ustawa o VAT"), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.
Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
Oznacza to, że w przypadku, gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie u.p.d.o.p., uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług od usług gastronomicznych.
Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu, w postaci w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2, 3, 4 i 5 wydano odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.