IBPBI/2/423-905/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 maja 2014 r.), uzupełnionym 25 lipca 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot kwoty w wysokości 50% zapłaconego przez Spółkę odszkodowania umownego, skutkować będzie koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego w dacie jej otrzymania (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot kwoty w wysokości 50% zapłaconego przez Spółkę odszkodowania umownego, skutkować będzie koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego w dacie jej otrzymania. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-501/14/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 25 lipca 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także "Spółka") jest przedsiębiorcą budowlanym. 25 lipca 2011 r. zawiązał z X S.A. (obecnie w upadłości likwidacyjnej; dalej: X) Konsorcjum w celu realizacji przedsięwzięcia polegającego na zaprojektowaniu i wybudowaniu obiektów sportowych, tj. hali oraz stadionu, na rzecz Miasta A.

W dniu 2 lutego 2012 r. Konsorcjum zawarło z Miastem A umowę o wykonanie wskazanych wyżej robót budowlanych (dalej: Umowa). Zgodnie z zapisami Umowy wynagrodzenie za jej realizację miało zostać wypłacone na rzecz członków Konsorcjum po całkowitym wykonaniu przedmiotu Umowy. Do tego czasu Wnioskodawca oraz X mieli samodzielnie finansować roboty wykonywane w ramach Umowy. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, że wartość przedmiotowych robót przekraczała kwotę (...) PLN brutto, niezbędne było uzyskanie przez Konsorcjum zewnętrznego finansowania w postaci kredytów bankowych. Podkreślić przy tym należy, że w chwili zawarcia Umowy, uzyskanie ww. kredytów było w pełni realne i potwierdzone zapewnieniami banków współpracujących z Konsorcjum.

Jednakże po przystąpieniu przez Spółkę i X do realizacji Umowy, na skutek gwałtownego załamania gospodarczego na rynku budowlanym w drugim kwartale 2012 r., banki nieoczekiwanie zmieniły swoją politykę kredytową wobec podmiotów działających w sektorze budownictwa, wstrzymując udzielanie im kredytów. W konsekwencji Konsorcjum nie mogło zrealizować Umowy na ustalonych w niej warunkach - ani bowiem Wnioskodawca, ani X nie dysponowali własnymi środkami, umożliwiającymi sfinansowanie robót budowlanych przewidzianych w Umowie. Zatem bez zewnętrznego wsparcia finansowego, realizacja Umowy stała się niemożliwa.

W rezultacie 3 października 2012 r. Wnioskodawca i X wystąpili do sądu z powództwem przeciwko Miastu A, żądając:

* wprowadzenia odpowiednich zmian do Umowy, polegających w szczególności na ustaleniu częściowych miesięcznych płatności wynagrodzenia za zaawansowanie prac, albo

* w przypadku braku możliwości wprowadzenia zaproponowanych zmian - rozwiązania Umowy, z uwagi na nadzwyczajną zmianę stosunków (tekst jedn.: w oparciu o art. 3571 Kodeksu cywilnego).

Powyższe działania zostały podjęte w związku z nadzwyczajną zmianą okoliczności, których Wnioskodawca i X nie przewidzieli przy zawieraniu Umowy (klauzula rebus sic stantibus), wynikających ze znacznego pogorszenia ogólnej sytuacji na rynku usług budowlanych, a w konsekwencji utratą możliwości zewnętrznego finansowania inwestycji będącej przedmiotem Umowy.

W dniu 11 października 2012 r. został zawarty aneks nr 1 do umowy Konsorcjum, w którym obowiązki i prawa Lidera Konsorcjum przejął Wnioskodawca, natomiast X pozostał członkiem Konsorcjum. Na mocy przedmiotowego aneksu, członkowie Konsorcjum zobowiązali się do wzajemnego informowania o swojej bieżącej sytuacji finansowej oraz stanie rozliczeń z wszystkimi podwykonawcami/dostawcami zaangażowanymi przez Konsorcjum do realizacji przedmiotu Umowy. Niemniej jednak, z uwagi na sytuację finansową X rzutującą bezpośrednio na realizację Umowy, 8 listopada 2012 r. został zawarty aneks nr 2 do umowy Konsorcjum, na podstawie którego Wnioskodawca przejął na siebie realizację całości prac projektowych oraz projektowo-dokumentacyjnych pozwalających na kompleksową realizację inwestycji. W rezultacie, w odniesieniu do wskazanych wyżej prac, udział Wnioskodawcy w Konsorcjum uległ zmianie i wyniósł 100%.

W grudniu 2012 r. X ogłosił upadłość likwidacyjną. Przy czym X już wcześniej zaprzestał wykonywania Umowy, w konsekwencji czego Wnioskodawca przejął faktycznie samodzielne wykonywanie Umowy. Jednocześnie, korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, syndyk masy upadłości X złożył oświadczenie, że z dniem 21 grudnia 2012 r. odstępuje od Umowy. Powyższe oznaczało, że Wnioskodawca musiałby wykonać przedmiot Umowy sam, co jednakże - bez partnera budowlanego oraz bez zewnętrznego wsparcia finansowego - byłoby zupełnie niemożliwe. W tym stanie rzeczy w interesie każdej ze stron Umowy stało się jak najszybsze zakończenie zaistniałego w sprawie sporu i usunięcie stanu niepewności co do wzajemnych praw i zobowiązań.

W rezultacie, 25 lutego 2013 r. Wnioskodawca, syndyk masy upadłości X oraz Miasto A zawarli ugodę (dalej: Ugoda), na mocy której postanowiono rozwiązać Umowę i dokonać wzajemnych rozliczeń (na podstawie uzgodnionego i załączonego do Ugody zestawienia wykonanych prac i robót oraz wzajemnych roszczeń i należności).

Zgodnie z postanowieniami Ugody:

a. Miasto A miało zapłacić Wnioskodawcy wynagrodzenie za prace wykonane do dnia zawarcia Ugody, które nie zostało wcześniej uregulowane, w wysokości (...) PLN brutto,

b. Wnioskodawca miał zapłacić na rzecz Miasta A kwotę w wysokości (...) PLN, określoną jako "odszkodowanie umowne z tytułu rozwiązania Umowy" (pkt 5 ppkt 3 Ugody). Świadczenie to miało być swoistą rekompensatą na rzecz Miasta A za utracone korzyści związane z tym, że Miasto A poniosło koszty wykonania części robót budowlanych, a inwestycja nie została zrealizowana.

Z tytułu wierzytelności wskazanej w punkcie b) powyżej, Miasto A wystawiło na rzecz Wnioskodawcy noty obciążeniowe, tj.:

* notę obciążeniową nr 4/2013 z 4 marca 2013 na kwotę (...) PLN,

* notę obciążeniową nr 5/2013 z 4 marca 2013 r. na kwotę (...) PLN, oraz

* notę obciążeniową nr 6/2013 z 4 marca 2013 r. na kwotę (...) PLN.

Kwota wynikająca z noty obciążeniowej nr 4/2013 została skompensowana z wierzytelnością przysługującą Spółce wobec Miasta za prace wykonane do dnia zawarcia Ugody, natomiast kwoty wynikające z noty obciążeniowej nr 5/2013 oraz noty obciążeniowej nr 6/2013 zostały przez Spółkę zapłacone odpowiednio 28 marca 2013 r. oraz 29 maja 2013 r. Przy czym Spółka zastrzegła sobie w Ugodzie prawo zgłoszenia wierzytelności regresowej z tytułu dokonanej płatności do masy upadłościowej X w trybie odpowiednich przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego. W konsekwencji 29 marca 2013 r. Spółka wystawiła na rzecz X notę księgową na kwotę (...) PLN, tytułem obciążenia X 50% kwoty odszkodowania umownego wynikającego z Ugody (nota księgowa nr 3/ (...)/2013). Jednocześnie z uwagi na brak zapłaty ww. noty przez X (znajdujący się w upadłości likwidacyjnej), Spółka utworzyła odpis aktualizujący wartość ww. wierzytelności. Odpis ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W dniu 7 listopada 2013 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną Ministra Finansów z 4 listopada 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1028/13/BG, potwierdzającą możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki, zapłaconego na rzecz Miasta A odszkodowania umownego z tytułu odstąpienia od Umowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot przez X kwoty w wysokości 50% zapłaconego przez Spółkę odszkodowania umownego, skutkować będzie koniecznością rozpoznania przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego w dacie jej otrzymania... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zwrotu przez X kwoty odpowiadającej wartości 50% zapłaconego przez Spółkę odszkodowania umownego, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy z tego tytułu, w dacie faktycznego otrzymania wskazanej wyżej kwoty.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie zaś do treści art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W myśl z kolei art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, datą powstania przychodu z działalności gospodarczej jest dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

* wystawienia faktury albo

* uregulowania należności.

Niemniej jednak w analizowanym przypadku, otrzymany od X zwrot 50% zapłaconego przez Wnioskodawcę odszkodowania umownego nie będzie stanowił wynagrodzenia za wyświadczoną przez Spółkę usługę, wydaną rzecz lub zbyte prawo majątkowe.

Zwrot wskazanej wyżej kwoty przysługuje Wnioskodawcy na podstawie Ugody zawartej przez Spółkę, Miasto A oraz syndyka masy upadłości X - Spółka zastrzegła sobie bowiem prawo zgłoszenia wierzytelności regresowej z tytułu dokonanej na rzecz Miasta A płatności do masy upadłościowej X w trybie odpowiednich przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przychód podatkowy z powyższego tytułu Spółka powinna rozpoznać na podstawie przepisu art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, tj. w dniu faktycznego otrzymania zapłaty od X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Moment powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą regulują przepisy art. 12 ust. 3a oraz 3c-3e u.p.d.o.p.

Regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego, lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury, albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p.). Zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d u.p.d.o.p.). Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Kwestię tę reguluje art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p., zgodnie z którym w przypadku przychodu, który powstaje nie wskutek takich zdarzeń jak określone w art. 12 ust. 3a, 3c, 3d ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z uwagi na fakt, że art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., dotyczy przychodów "związanych" z działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że odnosi się on do przychodów będących następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, związanych z nią bezpośrednio lub pośrednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 25 lipca 2011 r. Wnioskodawca zawiązał z X Konsorcjum w celu realizacji przedsięwzięcia polegającego na zaprojektowaniu i wybudowaniu obiektów sportowych, tj. hali oraz stadionu, na rzecz Miasta A. W dniu 2 lutego 2012 r. Konsorcjum zawarło z Miastem A umowę o wykonanie wskazanych wyżej robót budowlanych. Z uwagi na fakt, że wartość przedmiotowych robót przekraczała kwotę (...) PLN brutto, niezbędne było uzyskanie przez Konsorcjum zewnętrznego finansowania w postaci kredytów bankowych. Podkreślić przy tym należy, że w chwili zawarcia Umowy, uzyskanie ww. kredytów było w pełni realne i potwierdzone zapewnieniami banków współpracujących z Konsorcjum. Jednakże po przystąpieniu przez Spółkę i X do realizacji Umowy, na skutek gwałtownego załamania gospodarczego na rynku budowlanym w drugim kwartale 2012 r., banki nieoczekiwanie zmieniły swoją politykę kredytową wobec podmiotów działających w sektorze budownictwa, wstrzymując udzielanie im kredytów. W konsekwencji Konsorcjum nie mogło zrealizować Umowy na ustalonych w niej warunkach - ani bowiem Wnioskodawca, ani X nie dysponowali własnymi środkami, umożliwiającymi sfinansowanie robót budowlanych przewidzianych w Umowie. Zatem bez zewnętrznego wsparcia finansowego, realizacja Umowy stała się niemożliwa.

W rezultacie 3 października 2012 r. Wnioskodawca i X wystąpili do sądu z powództwem przeciwko Miastu A, żądając:

* wprowadzenia odpowiednich zmian do Umowy, polegających w szczególności na ustaleniu częściowych miesięcznych płatności wynagrodzenia za zaawansowanie prac, albo

* w przypadku braku możliwości wprowadzenia zaproponowanych zmian - rozwiązania Umowy, z uwagi na nadzwyczajną zmianę stosunków (tekst jedn.: w oparciu o art. 3571 Kodeksu cywilnego).

Powyższe działania zostały podjęte w związku z nadzwyczajną zmianą okoliczności, których Wnioskodawca i X nie przewidzieli przy zawieraniu Umowy (klauzula rebus sic stantibus), wynikających ze znacznego pogorszenia ogólnej sytuacji na rynku usług budowlanych, a w konsekwencji utratą możliwości zewnętrznego finansowania inwestycji będącej przedmiotem Umowy. W dniu 11 października 2012 r. został zawarty aneks nr 1 do umowy Konsorcjum, w którym obowiązki i prawa Lidera Konsorcjum przejął Wnioskodawca, natomiast X pozostał członkiem Konsorcjum. Na mocy przedmiotowego aneksu, członkowie Konsorcjum zobowiązali się do wzajemnego informowania o swojej bieżącej sytuacji finansowej oraz stanie rozliczeń z wszystkimi podwykonawcami/dostawcami zaangażowanymi przez Konsorcjum do realizacji przedmiotu Umowy. Niemniej jednak, z uwagi na sytuację finansową X rzutującą bezpośrednio na realizację Umowy, 8 listopada 2012 r. został zawarty aneks nr 2 do umowy Konsorcjum, na podstawie którego Wnioskodawca przejął na siebie realizację całości prac projektowych oraz projektowo-dokumentacyjnych pozwalających na kompleksową realizację inwestycji. W rezultacie, w odniesieniu do wskazanych wyżej prac, udział Wnioskodawcy w Konsorcjum uległ zmianie i wyniósł 100%. W grudniu 2012 r. X ogłosił upadłość likwidacyjną. Przy czym X już wcześniej zaprzestał wykonywania Umowy, w konsekwencji czego Wnioskodawca przejął faktycznie samodzielne wykonywanie Umowy. Jednocześnie, korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, syndyk masy upadłości X złożył oświadczenie, że z dniem 21 grudnia 2012 r. odstępuje od Umowy. Powyższe oznaczało, że Wnioskodawca musiałby wykonać przedmiot Umowy sam, co jednakże - bez partnera budowlanego oraz bez zewnętrznego wsparcia finansowego - byłoby zupełnie niemożliwe. W tym stanie rzeczy w interesie każdej ze stron Umowy stało się jak najszybsze zakończenie zaistniałego w sprawie sporu i usunięcie stanu niepewności co do wzajemnych praw i zobowiązań.

W rezultacie, 25 lutego 2013 r. Wnioskodawca, syndyk masy upadłości X oraz Miasto A zawarli ugodę, na mocy której postanowiono rozwiązać Umowę i dokonać wzajemnych rozliczeń (na podstawie uzgodnionego i załączonego do Ugody zestawienia wykonanych prac i robót oraz wzajemnych roszczeń i należności).

Zgodnie z postanowieniami Ugody:

a. Miasto A miało zapłacić Wnioskodawcy wynagrodzenie za prace wykonane do dnia zawarcia Ugody, które nie zostało wcześniej uregulowane, w wysokości (...) PLN brutto,

b. Wnioskodawca miał zapłacić na rzecz Miasta A kwotę w wysokości (...) PLN, określoną jako "odszkodowanie umowne z tytułu rozwiązania Umowy" (pkt 5 ppkt 3 Ugody). Świadczenie to miało być swoistą rekompensatą na rzecz Miasta A za utracone korzyści związane z tym, że Miasto A poniosło koszty wykonania części robót budowlanych, a inwestycja nie została zrealizowana.

Z tytułu wierzytelności wskazanej w punkcie b) powyżej, Miasto A wystawiło na rzecz Wnioskodawcy noty obciążeniowe, 4/2013, 5/2013, 6/2013. Kwota wynikająca z noty obciążeniowej nr 4/2013 została skompensowana z wierzytelnością przysługującą Spółce wobec Miasta za prace wykonane do dnia zawarcia Ugody, natomiast kwoty wynikające z noty obciążeniowej nr 5/2013 oraz noty obciążeniowej nr 6/2013 zostały przez Spółkę zapłacone odpowiednio 28 marca 2013 r. oraz 29 maja 2013 r. Przy czym Spółka zastrzegła sobie w Ugodzie prawo zgłoszenia wierzytelności regresowej z tytułu dokonanej płatności do masy upadłościowej X w trybie odpowiednich przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego. W konsekwencji 29 marca 2013 r. Spółka wystawiła na rzecz X notę księgową na kwotę (...) PLN, tytułem obciążenia X 50% kwoty odszkodowania umownego wynikającego z Ugody (nota księgowa nr 3/ (...)/2013). Jednocześnie z uwagi na brak zapłaty ww. noty przez X (znajdujący się w upadłości likwidacyjnej), Spółka utworzyła odpis aktualizujący wartość ww. wierzytelności. Odpis ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że wystawienie przez Spółkę noty księgowej tytułem obciążenia X 50% kwoty odszkodowania umownego wynikającego z Ugody nie mieści się w hipotezie art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. Wystawienie przedmiotowej noty nie jest następstwem wykonania lub częściowego wykonania usługi, nie wiąże się również z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego, nie powoduje również konieczności wystawienia faktury.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ww. odszkodowanie ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zastosowanie znajdzie zatem art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. - datą powstania przychodu będzie więc dzień otrzymania zapłaty.

Tym samym, stanowisko Spółki, że w przypadku zwrotu przez X kwoty odpowiadającej wartości 50% zapłaconego przez Spółkę odszkodowania umownego, będzie zobowiązana rozpoznać przychód podatkowy z tego tytułu, w dacie faktycznego jej otrzymania, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.