IBPBI/2/423-900/11/AP - Ustalenie wartości początkowej wytworzonych środków trwałych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 25 lipca 2011 r. oraz w dniu 27 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonych/nabytych środków trwałych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonych/nabytych środków trwałych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 19 lipca 2011 r. Znak IBPBI/2/423-461/11/AP wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 25 lipca 2011 r. oraz w dniu 27 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej "SSE") na podstawie Zezwolenia z dnia 19 grudnia 2000 r. z późn. zm. oraz Zezwolenia z dnia 10 marca 2010 r. wydanego w oparciu o art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o Specjalnych Strefach Ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, tj. dalej: "ustawa o SSE"). W związku z otrzymaną pomocą publiczną z tytułu inwestycji w SSE Podatnik zobowiązany jest do poniesienia kwalifikowanych nakładów inwestycyjnych w kwocie określonej w Zezwoleniu z 2010 r. (warunki określone w Zezwoleniu z 2000 r. zostały wcześniej spełnione). Ponadto na realizację inwestycji Spółka otrzymała grant z funduszy Unii Europejskiej, co nie wpływa na zakres obowiązków określonych w Zezwoleniu z 2010 r.

Spółka ponosi wydatki kwalifikowane w rozumieniu przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych zarówno w PLN, jak również w walucie obcej.

Dla sfinansowania powyższego projektu zawarto w 2010 r. dwie umowy kredytowe. Podpisano następujące umowy kredytowe:

Dla potrzeb kontrolowania wykorzystania ww. kredytów zgodnie z przeznaczeniem otwarto dwa dodatkowe rachunki bankowe w Banku X. Na rachunki te będą wpływać środki uzyskane z kredytów, a następnie ze środków zgromadzonych na tych rachunkach regulowane będą zobowiązania wobec dostawców środków trwałych związanych z projektem.

W związku z realizacją inwestycji powstaje problem kwalifikacji kosztów i przychodów związanych z wyżej opisanymi kredytami. Powyższe koszty i przychody, w związku z inwestycyjnym charakterem kredytów powinny być przypisane do kosztów wytworzenia i zakupu środków trwałych. Powstaje problem alokacji tych kosztów i przychodów na poszczególne środki trwałe.

Ponieważ inwestycja objęta jest zezwoleniem strefowym zastosowanie znajdzie tutaj przepis § 6 ust. 4 rozporządzenia o SSE, który stanowi, że cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Do kosztów/przychodów finansowych związanych z kredytami, które będą podlegać alokacji na środki trwałe należą w szczególności:

Wobec powyższego na potrzeby niniejszego zapytania przyjęto, że kwalifikacja wszelkich kosztów i przychodów, w tym kosztów i przychodów finansowych związanych z zaciągniętymi kredytami na sfinansowanie kosztów inwestycji na terenie SSE oraz alokacją uzyskanych środków z tych kredytów w celu ustalenia wartości wydatków kwalifikowanych powinna być dokonywana zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Oceniając z tego punktu widzenia koszty i przychody finansowe związane z kredytami inwestycyjnymi, Spółka stoi na stanowisku, że prawidłowym jest zastosowanie poniższego klucza alokacji kosztów/przychodów:

Do rozksięgowania kosztów/przychodów finansowych zapłaconych lub naliczonych w danym miesiącu ustala się listę środków trwałych, zgodnie z zasadami opisanymi poniżej, według stanu na ostatni dzień tego miesiąca. Proporcjonalnie do wartości tych środków trwałych w budowie następuje ich alokacja.

Środki pieniężne z kredytu, uzyskane na finansowanie wydatków inwestycyjnych, zostaną decyzją Spółki wykorzystane na inwestycje dotyczące rozbudowy infrastruktury objęte Zezwoleniem SSE, w tym na inwestycje związane z rozbudową zakładu współfinansowane ze środków UE, stanowiące kwalifikowane koszty inwestycji w rozumieniu ww. przepisu rozporządzenia SSE.

W związku z powyższym alokacji podlegać będą wszystkie koszty/przychody finansowe związane z realizacją inwestycji strefowej.

Punktem wyjścia do ustalenia klucza alokacji kosztów/przychodów finansowych jest zestawienie analityczne wszystkich środków trwałych w budowie wg stanu na ostatni dzień każdego miesiąca. Następnie dokonuje się selekcji środków trwałych w budowie związanych z poszczególnymi zadaniami inwestycyjnymi, eliminując z tej listy pozycje nie będące podstawą do przyznania ulgi strefowej, które to zostaną sfinansowane decyzją Spółki ze środków uzyskanych z bieżącej działalności.

Narzędziem pomocnym w kwalifikowaniu środków trwałych w budowie do alokowania na nie kosztów/przychodów finansowych jest numer RIN (wniosek na zadanie inwestycyjne). Dla przykładu na prace budowlano-montażowe dotyczące rozbudowy zakładu wystawiono wniosek zakupowy RIN nr..., natomiast dla inwestycji dotyczących zakupu maszyn i urządzeń jednej z linii produkcyjnych wystawiono np. wniosek RIN nr.... Numery RIN wpisywane są każdorazowo w opisie kont środków trwałych w budowie, co umożliwia wyselekcjonowanie z listy wszystkich środków trwałych w budowie otwartych na dzień dokonywania alokacji, takich pozycji, na które ta alokacja ma być dokonana.

Ponadto kwalifikacja ta dokonywana jest z uwzględnieniem zasady istotności, przejawiającej się w tym przypadku w uwzględnieniu do alokacji kosztów/przychodów finansowych na poszczególne środki trwałe w budowie, takich dla których przewidywana wartość zadania inwestycyjnego przekracza 1 milion EUR, np. urządzeń linii produkcyjnej. Przy czym kwota ta nie odnosi się do pojedynczego środka trwałego w budowie lecz do kompletnego, pojedynczego zadania inwestycyjnego np. wspomnianej linii produkcyjnej, na którą składają się liczne środki trwałe, również te o niewielkiej wartości. W ustaleniu wartości poszczególnych zadań pomaga wspomniany RIN. Przyjęto zatem, że alokacji nie dokonuje się na środki trwałe w budowie w ramach pojedynczego zadania inwestycyjnego, którego wartość jest mniejsza niż 1 milion EUR. Przy czym nie zawsze tak jest, że jednemu projektowi odpowiada tylko jeden RIN. Może się zdarzyć, że do jednego zadania inwestycyjnego wystawione są kolejne wnioski zakupowe RIN o mniejszych kwotach, ale dotyczące tego samego zadania inwestycyjnego. Wówczas łączna wartość środków trwałych w budowie w ramach tego rozbudowanego zadania jest podstawą do alokacji kosztów i przychodów finansowych. Zaznaczyć należy, że na etapie rozpoczętej inwestycji Spółka nie przewiduje mniejszych zadań inwestycyjnych związanych z wydatkami kwalifikowanymi niż 1 min EURO.

W uzupełnieniu wniosku Spółka ujętym w piśmie z dnia 25 lipca 2011 r. wskazała, iż ustala różnice kursowe na podstawie przepisów art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy powyższy sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zgodny z przepisami art. 16g u.p.d.o.p. (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, przedstawiony w pytaniu schemat alokacji kosztów obsługi kredytów zgodny jest również z przepisami art. 16g u.p.d.o.p. Stosownie do przepisów art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Cena nabycia została w przepisach u.p.d.o.p. zdefiniowana jako kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Natomiast za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Cenę nabycia oraz koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego w opisie stanu faktycznego (winno być zdarzenia przyszłego) sposobu alokacji kosztów i przychodów związanych z obsługą kredytów w ocenie Spółki, schemat ten jest zgodny również z wyżej przywołanymi przepisami art. 16g u.p.d.o.p.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wynika, iż Spółka w związku z realizacją inwestycji dla jej sfinansowania pozyskała kredyty z dwóch instytucji kredytowych. Do kosztów/przychodów finansowych związanych z ww. kredytami należą różnego rodzaju prowizje, odsetki, koszty/przychody z tytułu różnic kursowych, koszty obsługi rachunków bankowych oraz koszty/przychody wynikające z uczestniczenia w systemie cash-pooling.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

* w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,

* w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za cenę nabycia, stosownie do treści art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 ww. ustawy).

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, iż do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich nabyciem lub wytworzeniem.

Odnosząc się do kosztów związanych z cash-poolingiem wskazać należy, iż umowa cash-poolingu jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowaną przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Sprowadza się ona do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy (rachunek główny) i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Pozwala to na kompensowanie przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jedne z podmiotów z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu, dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy poprzez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy.

W świetle powyższego przychody/koszty związane z środkami finansowymi zaangażowanymi w finansowanie w ramach umowy cash-poolingu jako niezwiązane z nabyciem/wytworzeniem środków trwałych nie stanowią elementu składowego wartości początkowej składników majątku trwałego.

Jednocześnie, stosownie do art. 16g ust. 5 cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest określenie zakresu znaczeniowego wyrazu "naliczone". Dokonując wykładni przepisów prawa podatkowego pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia gramatyczna, a dyrektywy tej wykładni w pierwszej kolejności powinny być stosowane przy odkodowywaniu sensu znaczenia słów użytych w przepisie. Jednakże wykładnia gramatyczna ma swoje granice, które wyznacza celowość użytego zwrotu. Zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zaciągniętego w walucie obcej określone zostały w art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. W świetle powyższych regulacji, różnice kursowe wynikają z różnicy wartości otrzymanego i spłaconego kredytu w walucie obcej (odpowiednio kapitałowych rat kredytu), przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu waluty. Są to więc faktycznie zrealizowane różnice kursowe. Zatem znaczenie słowa "naliczone" w sensie nadawanym mu przez Wnioskodawcę będzie stało w sprzeczności z art. 15a ustawy podatkowej, który do powstania różnic kursowych (dodatnich bądź ujemnych) wymaga przeliczenia waluty według faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Zasady te stosuje się również do rozliczania różnic kursowych przy ustalaniu ceny nabycia bądź kosztu wytworzenia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka wskazała, iż rozlicza różnice kursowe na podstawie przepisów art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem koszty/przychody przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, za wyjątkiem przychodów/kosztów związanych z cash-poolingiem oraz niezrealizowanych różnic kursowych, winny powiększać wartość początkową środka trwałego, a tym samym zostaną uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów w ramach odpisów amortyzacyjnych.

Odnośnie sposobu alokacji przychodów/kosztów finansowych Spółki na poszczególne środki trwałe w budowie, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy ustawy o rachunkowości.

Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozliczenie przychodów jak i kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w celu ustalenia klucza alokacji przychodów/kosztów finansowych, dokonuje selekcji środków trwałych w budowie związanych z poszczególnymi zadaniami inwestycyjnymi, eliminując te środki trwałe, które nie są podstawą do przyznania ulgi strefowej. Kwalifikacji ww. przychodów/kosztów na poszczególne środki trwałe Spółka dokonuje za pomocą "numeru wniosku na zadanie inwestycyjne". Ponadto Spółka przyjęła, iż alokacji nie dokonuje się na środki trwałe w budowie w ramach pojedynczego zadania inwestycyjnego, którego wartość jest mniejsza niż 1 milion EUR. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje rozdzielania przychodów/kosztów finansowych na poszczególne środki trwałe w budowie w opisany we wniosku sposób za pomocą "numeru wniosku na zadanie inwestycyjne". Ponadto przepisów tej ustawy nie wynika możliwość alokowania przychodów/kosztów związanych z obsługą kredytów zaciągniętych na zakup/wytworzenie środków trwałych w zależności od wartości zadania inwestycyjnego. Mając na uwadze powyższe oraz treść art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazać należy, iż alokacji przedmiotowych przychodów/kosztów powinien dokonać sam Wnioskodawca w oparciu o posiadane dokumenty, w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z poszczególnymi środkami trwałymi z podziałem na działalność prowadzoną w strefie oraz działalność prowadzoną poza terenem strefy.

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż Spółka powinna w oparciu o posiadane dokumenty i prowadzoną ewidencję rachunkową przyporządkować przychody/koszty obsługi kredytów do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych w takiej części w jakiej faktycznie koszty nabycia/wytworzenia danego środka trwałego sfinansowane były (będą) środkami pochodzącymi z tych kredytów. Ponadto, jak już powyżej wskazano, wartość początkową środków trwałych koryguje się wyłącznie o zrealizowane różnice kursowe.

Stwierdzić zatem należy, iż nie można zgodzić się ze Spółką, iż przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego schemat alokacji kosztów i przychodów związanych z obsługą kredytów jest prawidłowy. Tym samym ustalona zgodnie z powyższym schematem alokacji wartość początkowa środków trwałych nie jest zgodna również z wyżej przywołanymi przepisami art. 16g o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonych/nabytych środków trwałych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.