IBPBI/2/423-895/11/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 maja 2011 r. Sygn. akt I SA/Gl 142/11, wniosku z dnia 19 lipca 2010 r. uzupełnionego w dniu 18 października 2010 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty z tytułu deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 11) - jest prawidłowe.

W dniu 19 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty z tytułu deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 6 października 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-939/10/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 18 października 2010 r. W dniu 2 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1438/10/MO, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty z tytułu deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego za nieprawidłowe. Interpretacja ta została skutecznie doręczona 4 listopada 2010 r. Pismem z dnia 16 listopada 2010 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 22 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423W-178/10/MO odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 27 grudnia 2010 r.

Pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 14 lutego 2011 r. Znak: IBPB/2/4240-4/11/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 5 maja 2011 r. Sygn. akt I SA/Gl 142/11 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. BKIP w dniu 26 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zgodnie z przepisami Kodeksu pracy oraz regulaminu wynagradzania i premiowania stawia do dyspozycji pracownika (wypłaca środki) z tytułu deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego wypłacanego w miesiącu kwietniu. Ten tytuł Spółka ujmuje w księgach jako rozliczenia międzyokresowe kosztów w wysokości 1/12 planowanego kosztu w miesiącu. W miesiącu kwietniu rozliczenia międzyokresowe z tego tytułu wykazują saldo W/n. Spółka w tym przypadku rozpoznaje koszty podatkowe wg metody kasowej od miesiąca kwietnia ale w kwocie nie wyższej niż wartości rat planowych ujętych w wyniku finansowym (do miesiąca marca raty planowe ujmuje jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i wyłącza z kosztów podatkowych).

Spółka nadmieniła jednocześnie, że wymieniony wyżej tytuł wypłaca (stawia do dyspozycji pracownika) zachowując ustawowe i regulaminowe terminy. Deputat węglowy realizowany przez Spółkę jest świadczeniem wypłacanym raz do roku lub miesięcznie. Świadczenie to dotyczy roku, w którym jest wypłacane. Na podstawie Protokołu ze spotkania Reprezentacji Związków Zawodowych z przedstawicielami Zarządu z dnia 1 marca 2007 r. w sprawie realizacji prawa pracowników do deputatu węglowego od roku 2007 istnieje możliwość realizacji ekwiwalentu w formie jednorazowej corocznej wypłaty w kwietniu. Deputat ten wypłacany w kwietniu należny jest za cały rok, w którym jest wypłacany. Wypłata ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy może także następować miesięcznie. Podstawę miesięcznej wypłaty ekwiwalentu stanowią Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy oraz Regulamin wynagradzania pracowników zatrudnionych w Biurze Zarządu Spółki. Deputat jest należny w tym wypadku za poszczególne miesiące.

Pytanie Spółki dotyczy wyłącznie deputatu wypłacanego jednorazowo w kwietniu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 października 2010 r.):

Czy deputaty węglowe realizowane w formie ekwiwalentu pieniężnego należnego za cały rok, wypłacanego/postawionego do dyspozycji zgodnie z regulaminem i protokołem obowiązującymi w Spółce w całości w kwietniu, można zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie kiedy zostaną wypłacone/postawione do dyspozycji... (pytanie oznaczone we wniosku nr 11)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy CIT należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307; dalej: ustawa PIT) tj. przychody ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne pod warunkiem, że zostały wypłacone/postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku niedochowania terminu stanowią koszt podatkowy w momencie ich wypłaty, postawienia do dyspozycji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 w zw. z art. 15 ust. 4d ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, oznacza to, że należności zaliczane do przychodów ze stosunku pracy stanowią koszt podatkowy w miesiącu, za który są należne pod warunkiem, że zostały postawione do dyspozycji pracownika lub wypłacone w terminach wynikających z Kodeksu Pracy oraz regulaminu wynagradzania i premiowania obowiązujących w Spółce.

Zgodnie z regulaminem wynagradzania i premiowania oraz protokołem z dnia 1 marca 2007 r. ze spotkania Reprezentacji Związków Zawodowych z przedstawicielami Zarządu w sprawie realizacji prawa pracowników do deputatu węglowego, wypłata deputatów węglowych w formie ekwiwalentów pieniężnych za dany rok kalendarzowy dokonywana jest w miesiącu kwietniu. Jest to świadczenie należne za cały rok kalendarzowy, w którym jest wypłacane/stawiane do dyspozycji.

W opinii Spółki, deputaty węglowe za dany rok podatkowy mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów podatkowych kwietnia, pod warunkiem, że zostaną w tym miesiącu wypłacone/postawione do dyspozycji zgodnie z regulaminem oraz protokołem ze spotkania.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 2 listopada 2010 r. znak IBPBI/2/423-1438/10/MO Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty z tytułu deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego za nieprawidłowe. Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 5 maja 2011 r. Sygn. akt I SA/Gl 142/11 uchylił ww. interpretację indywidualną z dnia 2 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1438/10/MO.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia 9 lipca 2010 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl powyższego, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o p.d.o.p., należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z treści cytowanych przepisów ustawy o p.d.o.p. wynika, że wydatki na deputat węglowy realizowany w formie ekwiwalentu pieniężnego, ponoszone na rzecz pracownika mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu, za który są należne, o ile zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy lub umowy o pracę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zgodnie z przepisami Kodeksu pracy i regulaminem wynagradzania i premiowania oraz protokołem z dnia 1 marca 2007 r. ze spotkania Reprezentacji Związków zawodowych i z przedstawicielami Zarządu Spółki stawia do dyspozycji pracownika (wypłaca) środki z tytułu deputatu węglowego (realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego) w miesiącu kwietniu. Deputat wypłacany w kwietniu należny jest za cały rok, w którym jest wypłacany lub wypłata może także następować miesięcznie w takim wypadku należny jest za poszczególne miesiące. Jednakże Spółka wskazała w stanie faktycznym, iż pytanie Spółki dotyczy wyłącznie deputatu wypłacanego jednorazowo w kwietniu.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż w kwietniu danego roku kalendarzowego przedmiotowe świadczenie staje się należne i w przypadku jego wypłaty/postawienia do dyspozycji w tym terminie może obciążać koszty podatkowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.