IBPBI/2/423-89/11/AP

Rodzaj dokumentu

Sygnatura

IBPBI/2/423-89/11/AP

Data

2011.04.06

Autor

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat

Podatek dochodowy od osób prawnych -> Przychody

Słowa kluczowe

podmioty powiązane

poręczenie

przychód

świadczenie nieodpłatne

Istota interpretacji

Czy udzielone Spółce nieodpłatnie przez Udziałowców poręczenie wekslowe stanowi dla tej Spółki podlegający opodatkowaniu przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Wniosek ORD-IN 2 MB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011 r. (wpływ do tut. BKIP 18 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi usługową działalność gospodarczą, w zakresie spedycji i drogowego transportu towarów. W miesiącu marcu 2010 r. zawarła umowę z bankiem o kredyt złotowy w rachunku bieżącym. Zabezpieczeniem spłaty tego kredytu są: weksel in blanco, wystawiony przez Spółkę - Kredytobiorcę i poręczony proporcjonalnie do posiadanych udziałów w kapitale podstawowym Spółki, przez trzech Udziałowców Spółki.

Udzielenie ww. poręczeń wekslowych nastąpiło nieodpłatnie i ograniczone zostało proporcjonalnie do posiadanych przez Poręczycieli udziałów w kapitale podstawowym Spółki. Dodatkowo należy zaznaczyć, ze Udziałowcy - Poręczyciele nie prowadzą działalności finansowej polegającej na udzielaniu poręczeń na zabezpieczenie kredytów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielone Spółce nieodpłatnie przez Udziałowców poręczenie wekslowe stanowi dla tej Spółki podlegający opodatkowaniu przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenie należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jego otrzymanie. Nie wystarczy więc samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz koniecznie jest jej wykonanie.

W omawianym przypadku polegającym na ustanowieniu poręczeń wekslowych przez Udziałowców, stanowiących jedno z zabezpieczeń kredytu przyznanego Spółce, taka sytuacja nie następuje, a więc udzielone poręczenia wekslowe nie stanowią dla Spółki przychodu z nieodpłatnych świadczeń, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powstanie przychodu z nieodpłatnych świadczeń, należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje rzecz lub prawa, lub możliwość korzystania z rzeczy lub praw bez obowiązku świadczenia wzajemnego. Na skutek samego faktu poręczenia wekslowego kredytu udzielonego przez Udziałowców Spółki, Kredytobiorca-Spółka nie uzyskuje żadnych korzyści majątkowych kosztem poręczyciela. Korzyści takie wystąpiłyby dopiero w momencie, w którym poręczyciele spełniliby świadczenia w miejsce dłużnika głównego tj. Spółki, a wtedy dopiero udzielone i "zrealizowane" poręczenia stanowiłyby dla Spółki przychody z nieodpłatnych świadczeń i podlegałyby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Nieodpłatnym świadczeniem jest świadczenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści przez jeden podmiot kosztem drugiego, a w sprawach objętych niniejszym zapytaniem Spółka nie uzyska żadnych konkretnych finansowych korzyści, kosztem podmiotów udzielających poręczenia.

Stanowisko Spółki jest zgodne ze znanymi jej interpretacjami Ministra Finansów, w tym z interpretacjami indywidualnymi:

* z dnia 4 maja 2009 r. Znak: DD5/8211/ZDA/08/PK-786,

* z dnia 30 września 2009 r. Znak: IPPB3/423-463/09-2/AG,

* z dnia 2 listopada 2009 r. Znak: IPPB5/423-515/09-4/PJ.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Ustawa o p.d.o.p. nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Pojęcie to można rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Jednakże, pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści. Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...). Natomiast, ust. 2 ww. przepisu stanowi, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W związku z powyższym, dla celów podatkowych nie jest ważne źródło przychodu lub też czy był on następstwem działania (zaniechania) innej osoby.

Wobec tego, dla celów podatkowych za "świadczenia nieodpłatne" należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Tak więc, powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż zabezpieczeniem spłaty kredytu udzielonego Spółce przez Bank jest m.in. poręczenie przez Udziałowców wystawionego przez Spółkę weksla. Udzielenie ww. poręczenia nastąpiło nieodpłatnie. Spółka wskazała, iż poręczyciele nie prowadzą działalności finansowej polegającej na udzieleniu poręczeń na zabezpieczenie kredytów.

Zatem uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie zaistniała sytuacja, w której Spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie w postaci ustanowienia poręczenia wekslowego przez Udziałowców w celu zabezpieczenia udzielonego jej kredytu.

Świadczeniodawcy wyrazili bowiem gotowość do zaangażowania własnych aktywów w przyszłości, w przypadku konieczności spłaty zobowiązania ciążącego na Spółce.

Taka gotowość posiada swoją wartość, o czym najlepiej świadczy fakt, iż istnieją instytucje finansowe, które świadczą odpłatnie usługi w zakresie udzielania zabezpieczeń spłaty kredytów. Natomiast w przypadku opisanym przez Spółkę, Udziałowcy zaniechali pobrania wynagrodzenia za udzielone zabezpieczenie, co stanowi konkretną korzyść finansową dla Spółki. Wartość tego wynagrodzenia stanowi dla Spółki przychód podatkowy z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, podlegający opodatkowaniu, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p.

Zasady określania wartości takiego przychodu, zostały unormowane w art. 12 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., który stanowi, iż wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zatem w przedmiotowej sytuacji, gdy tego typu usługi nie są przedmiotem działalności podmiotu dokonującego zabezpieczenia wartość tego świadczenia należy wycenić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o p.d.o.p.

W tym miejscu należy podkreślić, iż dla kwalifikacji przedmiotowych świadczeń nie ma znaczenia zakres prowadzonej działalności przez podmiot dokonujący zabezpieczenia. Przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., nie odnosi się bowiem do kryterium profesjonalnego działania podmiotu realizującego nieodpłatne świadczenie jako przesłanki różnicującej skutki podatkowe uzyskania tego świadczenia.

W opisanym stanie faktycznym należy również mieć na uwadze, iż poręczenie jest udzielane Spółce przez Jej Udziałowców.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.