IBPBI/2/423-870/10/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy kwota uzyskana ze sprzedaży wcześniej nabytej wierzytelności jest przychodem (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy kwota uzyskana ze sprzedaży wcześniej nabytej wierzytelności jest przychodem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 września 2009 r. znak: IBPBI/2/423-870/10/CzP, IBPBII/2/415-777/10/MM, IBPBII/1/436-156/10/MZ, IBPP2/443-557/10/ICz wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP 29 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W wyniku porozumienia zostanie zawarta umowa sprzedaży wierzytelności pomiędzy Panem S. - kupujący (równocześnie prowadzący działalność jako osoba fizyczna - kupuje jako osoba fizyczna a nie firma) a Spółką (Wnioskodawca) - sprzedający.

Sprzedawca jest wierzycielem innej spółki prawa handlowego (Spółki E.) z tytułu dokonanej umowy przelewu wierzytelności (Spółka kupiła wcześniej dług Spółki E.). Spółka sprzeda ten dług Panu S. po cenie niższej niż wartość nominalna (przykładowe liczby: wartość nominalna wynosi 1.088.604,85 zł; cena za jaką Spółka kupiła ten dług wynosi 422.803,84 zł; cena za jaką Spółka planuje sprzedać ten dług panu Markowi S. wynosi 80.000,00 zł).

Pan S. jest wspólnikiem Spółki. Spółka ma wobec Pana S. zobowiązanie z tytułu dywidendy przykładowo w kwocie 150.000,00 zł W wyniku zawartej umowy sprzedaży wierzytelności Pan S. miałby z kolei zapłacić dla Spółki kwotę 80.000,00 zł. Dokonana zostałaby kompensata wzajemnych rozrachunków, a więc zobowiązanie Spółki z tytułu dywidendy zostałoby skompensowane do kwoty 80.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka w wyniku sprzedaży wierzytelności Panu S. osiągnie przychód w kwocie 80.000,00 zł... (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, jej przychodem z tytułu sprzedaży wierzytelności jest kwota, za jaką wierzytelność ta została sprzedana (według przykładowych wartości jest to kwota 80.000,00 zł).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestia cesji wierzytelności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 tej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z § 2 tego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przeniesienie wierzytelności może nastąpić, jak wynika z treści art. 510 § 1 cytowanej ustawy, w wyniku wykonania umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek Spółki stanowią co do zasady przychód w rozumieniu u.p.d.o.p., bez względu na źródło ich pochodzenia.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Odnosząc powyższe do transakcji sprzedaży wierzytelności należy zauważyć, że ustawodawca wskazuje wprost, co jest przychodem podatkowym - jest to wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Zatem stanowisko Spółki, że przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności należy ustalić w wysokości ceny ustalonej w umowie, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 zdanie drugie u.p.d.o.p., należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie zaznaczyć należy, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanym we wniosku. Nie prowadzi natomiast postępowania dowodowego, a zatem arytmetyczne wyliczenia nie podlegają urzędowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie uprzejmie informuję, iż w zakresie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie ustalenia kosztów uzyskania przychodów, podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.