IBPBI/2/423-866/14/IZ - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzenia za świadczone usługi prawnicze

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzenia za świadczone usługi prawnicze - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzenia za świadczone usługi prawnicze.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jest spółką kapitałową prawa handlowego zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym - Rejestrze Przedsiębiorców; posiada numer identyfikacyjny REGON oraz Numer Identyfikacji Podatkowej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług księgowych. Wnioskodawca wykonuje ponadto uprawnienia właścicielskie w stosunku do spółek od niego zależnych.

Od lipca 2008 r. do chwili sporządzenia niniejszego wniosku stała obsługa prawna Wnioskodawcy zlecona jest podmiotowi zewnętrznemu - Kancelarii Adwokackiej (dalej: "Kancelaria"), która świadczy ją na podstawie umowy, mającej charakter zlecenia. Usługi na rzecz Wnioskodawcy świadczone są przez Kancelarię zarówno w siedzibie Wnioskodawcy, Kancelarii, jak i poza nimi (w szczególności w sądach, urzędach, przed organami administracji, jak również u podmiotów prywatnoprawnych, wobec których Kancelaria reprezentuje Wnioskodawcę).

Od momentu zawarcia do dnia sporządzenia niniejszego wniosku umowa z Kancelarią przewiduje ustalenie i zapłatę wynagrodzenia za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi w następujący sposób:

Wynagrodzenie Kancelarii płatne jest miesięcznie (z dołu) na podstawie wystawianych przez nią faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym koszty wynagrodzenia Kancelarii mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodu na zasadach, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym koszty wynagrodzenia Kancelarii mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca uważa, że całość wynagrodzenia Kancelarii z tytułu świadczenia usług stałej obsługi prawnej, ustalana za każdy miesiąc z dołu, jako suma ustalanych w przedstawiony powyżej sposób trzech składowych: 1 - stałej części wynagrodzenia oraz 2 - zmiennej części wynagrodzenia i 3 - zmiennej części wynagrodzenia, stanowi koszt uzyskania przychodu kwalifikowany na zasadach ogólnych art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Wydatki na wynagrodzenie za świadczenie opisanych wyżej usług przez Kancelarię pozostają w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a ich celem jest zarówno osiąganie przez Wnioskodawcę przychodów, jak i zabezpieczenie i zachowanie ich źródeł. Nadto w stosunku do ww. wynagrodzenia Kancelarii nie zachodzi żadne ze zdarzeń opisanych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które implikowałoby uznanie go za koszt, co do którego ustawodawca wyłączył możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie Kancelarii ustalone w przedstawiony powyżej sposób jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jako że nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winno zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wyłącznie takie wydatki, które kumulatywnie spełniają warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona podatnikowi,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* zostały właściwie udokumentowane.

Artykuł 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie oznacza automatycznie, że tym kosztem może być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Nie każdy bowiem wydatek, ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., należy stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy zawartej w lipcu 2008 r., Wnioskodawca zlecał stałą obsługę prawną podmiotowi zewnętrznemu. Usługi na rzecz Wnioskodawcy świadczone są przez Kancelarię zarówno w siedzibie Wnioskodawcy, Kancelarii, jak i poza nimi (w szczególności w sądach, urzędach, przed organami administracji, jak również u podmiotów prywatnoprawnych, wobec których Kancelaria reprezentuje Wnioskodawcę). W kontekście powyższego stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę wydatki w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi prawnicze nie zostały objęte wyłączeniem zawartym w art. 16 u.p.d.o.p. Zatem biorąc pod uwagę fakt, że wskazane we wniosku wydatki mają związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, mieszczą się w kategorii kosztów wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., które Spółka może zaliczać w ciężar kosztów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.