IBPBI/2/423-852/09/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.)

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 5 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniu 30 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

* za korzystanie z lokali użytkowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2),

* na zakup udziałów we własności lokali (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

* za korzystanie z lokali użytkowych,

* na zakup udziałów we własności lokali.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 5 czerwca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 30 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej. Jednakże zgodnie z art. 6 ustawy o własności lokali (dalej: uwl) może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. W myśl znowelizowanej Ustawy o p.d.o.p. dokonuje ona kwartalnego obliczenia i odprowadzenia podatku CIT do właściwego urzędu skarbowego od przychodów finansowych niestanowiących gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zarząd działając w imieniu Wspólnoty Mieszkaniowej przygotował wspólnie z Firmą budowlaną (będącą jednocześnie członkiem ww. Wspólnoty Mieszkaniowej) porozumienie w myśl którego zostaną potrącone (zgodnie z art. 498 k.c.) wzajemne zobowiązania jakie strony posiadają względem siebie.

W świetle treści porozumienia Wspólnocie Mieszkaniowej przysługują względem Firmy budowlanej następujące roszczenia:

* o odszkodowanie z tytułu koniecznych do wykonania prac i powstałych usterek w częściach wspólnych Wspólnoty w wysokości 38.900,00 zł,

* o zapłatę zaliczek z tytułu opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną wraz z odsetkami ustawowymi w łącznej kwocie 995,62 zł, w tym za lokale mieszkalne 666,28 zł i użytkowe 329,34 zł. Firmy budowlanej, za okres do dnia 31 marca 2009 r.;

W myśl dalszych zapisów porozumienia Wspólnota powyższe kwoty może potrącić z wierzytelności, jakie posiada Firma budowlana względem tejże tj:

* należność z tytułu korzystania z wybranych lokali użytkowych stanowiących własność Firmy budowlanej w łącznej wysokości 1.476,61 zł za okres, w którym były naliczone zaliczki na koszty utrzymania nieruchomości dla firmy budowlanej (tj. od dnia 31 marca 2009 r.),

* powstałą w związku z zakupem udziałów we własności lokali przez Wspólnotę Mieszkaniową od Firmy budowlanej, z tytułu pozostałej do zapłaty ceny w wysokości 33.957,07 zł,

* pozostała po potrąceniu należność pieniężna w wysokości 4.461,94 zł zostanie rozliczona w ten sposób, iż Wspólnota Mieszkaniowa przeleje ową wierzytelność na inną wspólnotę mieszkaniową, a następnie ww. kwota zostanie wzajemnie rozliczona pomiędzy tymi podmiotami.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy zapłata kwot wskazanych w porozumieniu, za korzystanie przez Wspólnotę z lokali Firmy budowlanej będzie stanowiła koszt podatkowy Wspólnoty (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Czy zakup lokali będzie stanowił koszt podatkowy Wspólnoty (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3).

Zdaniem wnioskodawcy zapłata kwot za korzystanie przez Wspólnotę z lokali Firmy budowlanej nie będzie stanowiła kosztu podatkowego, ponieważ nie jest ona kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p. Należność ta stanowi natomiast inne zobowiązanie Wspólnoty, które wynikło z tytułu niesłusznie naliczonych zaliczek nie stanowiących przychodu do opodatkowania.

Wspólnota Mieszkaniowa na mocy porozumienia z Firmą budowlaną nabędzie do własnego majątku udziały we własności lokali użytkowych od Firmy budowlanej (co jest możliwe na mocy przepisów ustawy uwl oraz stosownej ich wykładni przez Sąd Najwyższy w Uchwale, której nadano moc zasady prawnej, z dnia 21 grudnia 2007 r. (sygn. akt III CZP 65/07) podjętej w składzie siedmiu sędziów. Zgodnie z sentencją tejże "wspólnota mieszkaniowa, działając w ramach przyznanej jej zdolności prawnej, może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku za określoną w porozumieniu łączną cenę 33.957,07 zł. Wartość tych lokali będzie stanowiła majątek trwały Wspólnoty Mieszkaniowej, który będzie podlegał amortyzacji zgodnie z tabelą amortyzacji dla lokali niemieszkalnych 2,5% od wartości początkowej wprowadzonej do ewidencji środka trwałego i nie będzie stanowił kosztu podatkowego Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami bądź z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Przy czym zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów lub źródłem tych przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Wspólnoty. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem. Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem bądź źródłem przychodu.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wspólnota nie wykazała, iż koszt poniesiony w związku z korzystaniem z lokali użytkowych został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przeciwnie, sama stwierdziła, iż wydatki z tego tytułu nie spełniają przesłanek o których stanowi art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Zatem powyższy wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

A zatem wydatki poniesione przez Wspólnotę na zakup udziału w lokalach użytkowych nie mogą być uznane, w myśl powołanego wcześniej przepisu, za koszt uzyskania przychodów.

Należy wszakże zwrócić uwagę na brzmienie art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., który stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stanowisko Wspólnoty jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Do wniosku Wspólnota dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i Nr 4 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.