IBPBI/2/423-837/09/MS - Odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela a przychód podatkowy w CIT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 17 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 24 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymanym odszkodowaniem od ubezpieczyciela (pytanie wskazane we wniosku jako pierwsze) - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymanym odszkodowaniem od ubezpieczyciela.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 września 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 24 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w wyniku pożaru utraciła majątek, w tym również środki trwałe. W konsekwencji środki trwałe zostały zlikwidowane. Ubezpieczyciel wypłaca transzami odszkodowane z tytułu umowy ubezpieczenia. Odszkodowanie, które ma na celu przywrócić stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, przeznaczone jest na odtworzenie utraconego majątku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela będzie stanowiło w Spółce przychód do opodatkowania... (pytanie wskazane we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku zdarzenia losowego jakim był pożar Spółka poniosła dotkliwą szkodę przejawiającą się m.in. w utracie majątku trwałego. Pojęcie szkody było przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w wyroku SN z 15 listopada 2001 r. III CZP 68/2001.

Odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzonego szkodą. Celem odszkodowania jest naprawienie szkody, które może nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłacenie określonej sumy pieniężnej (art. 363 Kodeksu cywilnego). Odszkodowanie ma charakter kompensacyjny. Dał temu wyraz Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2002 r. V CKN 1273/2000. Spółka pragnąca kontynuować działalność gospodarczą jest zobligowana do przywrócenia stanu poprzedniego, w związku z czym otrzymane odszkodowanie przeznaczy na odtworzenie utraconego majątku poprzez nabycie lub wytworzenie nowych środków trwałych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten, definiując pojęcie przychodu, posługuje się kryterium faktycznego otrzymania pieniędzy. Tak więc co do zasady otrzymane pieniądze - w tym z tytułu odszkodowania - są przychodem podatkowym. W art. 12 ust. 4 ustawodawca wymienił wyłączenia z przychodów. Do przychodów zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie kosztami uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki niepodlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wymienia przepis art. 16. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1b nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem te wszystkie wydatki wymienione w cytowanym przepisie, które zostały podatnikowi zwrócone w postaci odszkodowania, wyłączone są z przychodów podatnika.

Ponadto kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 6 są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Nie uważa się jednak za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Analizując treść wymienionych przepisów należy stwierdzić, że otrzymane odszkodowanie nie będzie stanowiło przychodu do opodatkowania, natomiast odpisy amortyzacyjne od zrefundowanych środków trwałych nie będą stanowiły kosztów podatkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. W myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Jak wynika z treści art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w wyniku pożaru utraciła majątek, w tym również środki trwałe. Ubezpieczyciel wypłaca transzami odszkodowane z tytułu umowy ubezpieczenia. Odszkodowanie, które ma na celu przywrócić stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, przeznaczone jest na odtworzenie utraconego majątku.

W art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. określono rodzaje przychodów, których nie zalicza się do przychodów podatkowych. Brak w nim wyłączenia z opodatkowania przychodu pochodzącego z odszkodowania. Odszkodowanie nie jest również wymienione w art. 17 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog dochodów zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie będzie stanowiło dla Spółki przychód podatkowy.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie pytania 1 - jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania wskazanego we wniosku jako 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.