IBPBI/2/423-823/13/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm. z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 26 marca 2013 r. Sygn. akt I SA/Kr 198/13 uchylającym interpretacje indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 października 2012 r. znak IBPBI/2/423-874/12/PC, wniosku z 28 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 lipca 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży majątku przejętego w wyniku likwidacji spółki kapitałowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży majątku przejętego w wyniku likwidacji spółki kapitałowej. W dniu 17 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-874/12/PC, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 19 października 2012 r.

Pismem z 29 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 2 listopada 2009 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 3 grudnia 2012 r. Znak IBPBI/2/4232-113/12/PC odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 6 grudnia 2012 r.

Pismem z 7 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 stycznia 2013 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 8 lutego 2013 r. udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją (wraz z aktami sprawy) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 26 marca 2013 r. Sygn. akt I SA/Kr 198/13 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Organu 8 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej "Wspólnik" lub "Spółka") jest właścicielem udziałów spółki z ograniczona odpowiedzialnością - dalej "Spółka X". Spółka X zajmuje się przede wszystkim działalnością górniczą. Działalność górnicza Spółki X prowadzona jest w ramach zakładu górniczego w rozumieniu przepisów ustawy prawo geologiczne i górnicze. Zarówno Wspólnik, jak i Spółka X mają siedzibę w Polsce i podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Żadna z tych spółek nie korzysta ze zwolnienia całości swoich dochodów od opodatkowania.

Na dzień dzisiejszy Wspólnik posiada bezpośrednio 100% udziałów Spółki X. Należy przy tym zaznaczyć, że pierwsze udziały w Spółce X Wspólnik nabył w 2001 r. W kolejnych latach Wspólnik sukcesywnie zwiększał swój udział w Spółce X. Od ponad 2 lat Wspólnik nieprzerwanie posiada ponad 100% udziałów Spółki X. Należy podkreślić, że Wspólnik jest właścicielem tych udziałów.

Planowana jest likwidacja Spółki X. Wspólnik zakłada, że w momencie likwidacji nabędzie wszystkie składniki majątkowe Spółki X. W majątku Spółki X znajdować będą się przede wszystkim grunty. Dodatkowo w majątku Spółki X mogą znajdować się środki trwałe (samochody lub/i maszyny). Na chwilę obecną Wspólnik nie jest jednak w stanie dokładnie wskazać składników majątkowych, które będą własnością Spółki X w chwili likwidacji. Pytanie przedstawione w niniejszym wniosku dotyczy bowiem stanu przyszłego. Trudno na chwilę obecną przesądzić, czy i ewentualnie które składniki majątku będą zbyte w trakcie postępowania likwidacyjnego, dlatego też Wspólnik prosi o przyjęcie założenia, że w związku z likwidacją Wspólnik nabędzie składniki majątkowe Spółki X takie jak: środki trwałe podlegające w Spółce X amortyzacji i grunty. Wspólnik zakłada, że wartość majątku Spółki X na dzień likwidacji tej spółki będzie większa od wydatków poniesionych przez Wspólnika na nabycie lub objęcie udziałów w Spółce X. Wycena poszczególnych składników majątkowych stanowiących własność Spółki X zostanie przygotowana przez rzeczoznawcę. Rzeczoznawca przygotuje taką wycenę na potrzeby przeprowadzanego postępowania likwidacyjnego. W wycenie określi on wartość rynkową poszczególnych składników majątkowych należących do Spółki X.

Wspólnik pragnie też wyjaśnić, że składniki majątkowe, które stanowiłyby własność Spółki X na dzień likwidacji tej spółki nie były do Spółki X wniesione jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Po likwidacji Spółki X i przejęciu składników majątku tej spółki Wspólnik:

* albo rozszerzy dotychczas prowadzoną działalność gospodarczą i będzie kontynuował prowadzenie działalności górniczej (np. w ramach utworzonego oddziału). W takim wypadku wszystkie bądź niektóre składniki majątku nabyte w związku z likwidacją Spółki X zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka przyjmie bowiem założenie, że składniki majątkowe będą wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok.

* albo podejmie decyzję o zbyciu składników majątku przejętych od Spółki X w wyniku likwidacji (zbycie to może nastąpić w wyniku wniesienia wszystkich lub niektórych składników majątkowych aportem do innej spółki albo w wyniku sprzedaży wszystkich lub niektórych składników majątkowych na rzecz osoby trzeciej). W takim wypadku wszystkie bądź niektóre składniki majątkowe nie będą zaliczone do środków trwałych Spółki, gdyż Spółka uzna, że te składniki majątkowe są przeznaczone do zbycia tj. nie będą wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności w okresie dłuższym niż rok.

Możliwe jest też, że niektóre składniki Spółka wprowadzi do ewidencji środków trwałych, gdyż będzie chciała je wykorzystywać we własnej działalności gospodarczej (np. samochody), zaś inne składniki będą przeznaczone do zbycia (np. grunty).

W związku z powyższym zadano pytanie, w jaki sposób Spółka powinna ustalić koszt uzyskania przychodów w sytuacji zbycia wszystkich bądź niektórych składników majątkowych nabytych w wyniku likwidacji Spółki X. Spółka prosi o uwzględnienie przez organ podatkowy dwóch sytuacji tj. przypadku, w którym składniki majątkowe nabyte w związku z likwidacją Spółki X będą stanowić środki trwałe u Spółki, jak również sytuacji, w której składniki majątkowe nabyte w związku z likwidacją Spółki X nie będą zaliczane do środków trwałych Spółki z uwagi na to, że Spółka postanowi je zbyć przez upływem roku od dnia likwidacji Spółki X.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując zbycia składników majątkowych nabytych w wyniku likwidacji Spółki X powinien on ustalić koszt uzyskania przychodów w następujący sposób:

* przy zbyciu środków trwałych podlegających amortyzacji kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa środka trwałego ustalona w wartości środków trwałych ustalona przez Wspólnika na dzień likwidacji Spółki X (przy czym nie może ona być wyższa od wartości rynkowej danego środka trwałego), pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne,

* przy zbyciu gruntów (tekst jedn.: środków trwałych niepodlegających amortyzacji) lub innych składników majątkowych niestanowiących środków trwałych kosztem uzyskania przychodów będzie wartość gruntu lub składników majątkowych ustalona w wartości ustalonej przez Wspólnika na dzień likwidacji Spółki X (przy czym nie może ona być wyższa od wartości rynkowej).

Zdaniem Spółki, powyżej opisany sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy zbyciu składników nabytych w wyniku likwidacji Spółki X powinien znaleźć zastosowanie niezależnie od tego, czy zbywane składniki będą mogły być uznane za środki trwałe, czy też nie. Innymi słowy Wspólnik uważa, że wyżej opisany sposób kalkulacji kosztów uzyskania przychodów powinien być stosowany również w sytuacji, gdy składniki majątku nabyte w wyniku likwidacji Spółki X zostaną przez Wspólnika zbyte przed upływem roku od dnia ich nabycia (nie będą zaliczane do środków trwałych Wspólnika).

Artykuł 16g ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "ustawa o p.d.o.p."), odnosi się do wartości początkowej "środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych" otrzymanych w związku z likwidacją osoby prawnej (a więc składników o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywanych na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą). Zdaniem Wspólnika, przepis ten powinien jednak znaleźć zastosowanie również w sytuacji, w której podatnik sprzeda składniki majątkowe otrzymane w ramach likwidacji innej spółki.

Takie stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 15 stycznia 2010 r., znak IPPB3/423-747/09-2/PD zgodził się z podatnikiem, który stwierdził, że oczywistym jest, iż również w przypadku, jeżeli podatnik nie ma zamiaru wykorzystywać składników majątkowych otrzymanych w ramach likwidacji innej spółki i na przykład od razu je sprzeda, wartość podatkową takich składników majątkowych, która będzie kosztem uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży należy określić według tej samej reguły, tj. według zasad przyjętych w art. 16g ust. 1 pkt 5 ustawy o p.d.o.p.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 16 listopada 2010 r., IPPB3/423-555/10-2/JG, w której organ potwierdził następujące stanowisko podatnika: w przypadku, gdyby z jakiegoś powodu składniki Majątku zostały zakwalifikowane inaczej niż jako środki trwałe, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży Majątku będzie ich wartość ustalona przez Spółkę na moment otrzymania majątku likwidacyjnego, nie wyższa od wartości rynkowej.

W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 lipca 2010 r. (IPPB5/423-243/10-2/AJ) czytamy z kolei: W odniesieniu do pozostałych składników majątkowych (niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi) wchodzących w skład majątku likwidacyjnego, Spółka stoi na stanowisku, iż wartość tychże składników majątkowych dla celów ewidencji w Spółce powinna być również ustalona zgodnie z ich wartością rynkową na moment przekazania Spółce majątku likwidacyjnego.

Powyższy organ, również w interpretacji z 28 stycznia 2009 r. (IPPB3/423-1569/08-2/JG), podzielił następujące stanowisko podatnika dotyczące sposobu ustalenia kosztu uzyskania przychodu: W odniesieniu do pozostałych składników majątkowych (niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi) wchodzących w skład majątku likwidacyjnego Spółka stoi na stanowisku, iż wartość tychże składników majątkowych dla celów ewidencji w Spółce powinna być również ustalona zgodnie z ich wartością rynkową na moment przekazania Spółce majątku likwidacyjnego.

Analogiczny pogląd wyraził także inny organ - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w rozstrzygnięciu z 23 marca 2009 r. (znak IBPBI/2/423-335/09/PP), w którym uznał on za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: W konsekwencji wartość pozostałych składników majątkowych, w tym Nieruchomości, które nie będą stanowiły w Spółce środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ustalona powinna zostać dla celów podatkowych w wysokości ich wartości rynkowej ustalonej na moment otrzymania przez spółkę jako majątku likwidacyjnego.

W związku z powyższym, Spółka uważa że w razie zbycia składników majątku nabytych w ramach majątku likwidacyjnego koszt uzyskania przychodów powinien być ustalony w następujący sposób:

* przy zbyciu środków trwałych podlegających amortyzacji kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa środka trwałego ustalona w wartości środków trwałych ustalonej przez Wspólnika na dzień likwidacji Spółki X, przy czym nie może ona być wyższa od wartości rynkowej danego środka trwałego, pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne,

* przy zbyciu gruntów (tekst jedn.: środków trwałych niepodlegających amortyzacji) lub składników majątkowych nie stanowiących środków trwałych kosztem uzyskania przychodów będzie wartość gruntu lub składników majątkowych ustalona w wartości ustalonej przez Wspólnika na dzień likwidacji Spółki X (przy czym nie może ona być wyższa od wartości rynkowej).

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 17 października 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-874/12/PC, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 26 marca 2013 r. Sygn. akt I SA/Kr 198/13 uchylił zaskarżoną interpretację. Wskazał jednocześnie na konieczność przedstawienia przez tut. Organ szerszej argumentacji wskazującej na zasadne uznanie stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że zaskarżona indywidualna interpretacja narusza obowiązujące przepisy prawa podatkowego.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia z 28 czerwca 2012 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* koszt musi zostać poniesiony,

* musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

* musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowiącej katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych,

* wydatek powinien być właściwie udokumentowany.

Stosownie natomiast do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego wynika, iż kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży składników majątkowych będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, będą wydatki poniesione na ich nabycie, tj. koszt ich nabycia albo wytworzenia, a jeżeli środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji - koszt ich nabycia albo wytworzenia, pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne. Natomiast w przypadku pozostałych składników majątkowych, ze względu na brak w ustawie o p.d.o.p. przepisu szczególnego regulującego omawiana kwestię, ewentualne koszty związane z przychodami z ich odpłatnego zbycia należy ustalić na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Należy zauważyć, iż pojęcie wydatków jest szerokie, a ustawa nie ogranicza wskazanego pojęcia tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu nabywającego dane składniki majątkowe. Niemniej jednak, z wydatkiem musi się wiązać poniesienie określonego, trwałego ciężaru finansowego (majątkowego), np. uiszczenie kwoty pieniężnej, wydanie udziałów; natomiast w przypadku otrzymania majątku likwidacyjnego, o poniesieniu jakiegokolwiek wydatku nie może być mowy, w związku z nabyciem tego majątku podatnik nie poniósł bowiem żadnego ciężaru finansowego czy też uszczuplenia w majątku.

W konsekwencji, w sytuacji przedstawionej we wniosku, tj. sprzedaży przez Wnioskodawcę otrzymanych w wyniku likwidacji spółki składników majątku, nie wystąpi koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia tychże składników majątkowych, bowiem Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ich nabycie. Z poniesieniem wydatku nie może przy tym być utożsamiona wycena składników majątku dokonywana dla potrzeb ustalenia ich wartości początkowej. Ma ona bowiem na celu wyłącznie ustalenie prawidłowej wysokości odpisów amortyzacyjnych zaliczanych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie stanowiska tut. Organu wskazać należy również zapis art. 15 ust. 1i ustawy o p.d.o.p. z którego wynika, iż w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 12 ust. 5-6a, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zatem ustawa o p.d.o.p. dopuszcza ustalenie, w sposób wskazany powyżej, kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku nabytych nieodpłatnie, ale tylko w sytuacji gdy w związku z tym nabyciem określono przychód stosownie do art. 12 ust. 5-6a ustawy o p.d.o.p. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie będzie miała jednak miejsca bowiem w przypadku nabycia majątku w związku z likwidacją spółki z o.o., której jest Wnioskodawca udziałowcem, powstanie u Niego dochód o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.p.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w sytuacji zbycia majątku przejętego w wyniku likwidacji spółki jest zatem nieprawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę szeregu interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Orzecznictwo to ma zatem normatywne przełożenie na tworzenie warunków jednolitego stosowania prawa podatkowego w płaszczyźnie ogólnej. Jeszcze większa jest jego rola w zakresie eliminowania wadliwych interpretacji, o czym stanowi art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Wolą ustawodawcy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Uprawnienie do zmiany interpretacji przysługuje wyłącznie Ministrowi Finansów. Kompetencji takiej nie przyznano bowiem organom podatkowym, którym Minister Finansów przyznaje upoważnienie do wydawania interpretacji.

Wynikająca z art. 120 Ordynacji podatkowej zasada działania organów podatkowych na podstawie przepisów prawa, obliguje organ podatkowy do respektowania określonych prawem warunków i zbadania czy w przedstawionym przez podatnika zdarzeniu przyszłym, w świetle obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, jego stanowisko jest prawidłowe czy też nie.

Zgodnie natomiast z treścią art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

W niniejszej sprawie Organ na podstawie wskazanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, dokonał oceny prawnej tej sytuacji z przytoczeniem przepisów mających zastosowanie w sprawie, a tym samym wykazał z jakiego powodu Jego stanowisko uznał za nieprawidłowe. Organ, działając w ramach przepisów Ordynacji podatkowej, obowiązujących przy wydawaniu interpretacji indywidualnych, ściśle trzymał się wytyczonych mu zasad postępowania.

Tut. Organ wydając niniejszą interpretację przeanalizował interpretacje indywidualne wskazane przez Wnioskodawcę, niemniej jednak ze względów wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji nie podzielił zawartego w nich stanowiska. Dążenie do zachowania jednolitości stanowiska nie oznacza jednak braku możliwości ponownej jego weryfikacji, a tym samym jego zmiany. Podkreślić przy tym należy, iż stanowisko to niejednokrotnie ewoluuje nawiązując do poglądów przedstawionych w orzecznictwie sądowym. Jednocześnie - niejako przewidując taką okoliczność - przepisy Ordynacji podatkowej regulują mechanizmy umożliwiające weryfikację wydanych interpretacji indywidualnych, w celu zachowania ich jednolitości.

Na koniec należy dodać, że w orzecznictwie sądowym prezentowany jest pogląd, iż Organ podatkowy nie jest obowiązany ustosunkować się do każdego sformułowania zawartego przez Skarżącą we wniosku, co potwierdza m.in. wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 232/11.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.