IBPBI/2/423-759/11/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. praw ochronnych do wspólnotowych zarejestrowanych znaków towarowych, wchodzących w skład wkładu niepieniężnego stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku jako c) - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. praw ochronnych do wspólnotowych zarejestrowanych znaków towarowych, wchodzących w skład wkładu niepieniężnego stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - sp. z o.o. (dalej "Spółka") otrzyma tytułem wkładu niepieniężnego zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej "ZCP") w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "ustawa CIT"). Wniesienie ZCP do Spółki nastąpi w formie aktu notarialnego. W skład ZCP wejdą między innymi składniki majątkowe niestanowiące w majątku wnoszącego aport środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (i tym samym nieamortyzowane przez podmiot wnoszący aport).

Na dzień sporządzania niniejszego wniosku, wnoszący aport rozważa możliwość wniesienia różnych składników, wśród których mogą być m.in. prawa majątkowe w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (w szczególności prawa do zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym znaków towarowych). Jednocześnie z uwagi na fakt, że u wnoszącego aport nie na wszystkie zgłoszone do rejestracji znaki towarowe zostało już udzielone prawo ochronne, niewykluczone, że wnoszący aport w ramach ZCP wniesie prawa ochronne do znaków towarowych bądź prawa ze zgłoszeń znaków towarowych do Urzędu Patentowego (niezarejestrowane na dzień aportu).

Niewykluczone jest również, że wnoszący aport w ramach ZCP wniesie udzielone prawo ochronne do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), z jednolitym skutkiem prawnym na terytorium Unii Europejskiej bądź prawa ze zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych (niezarejestrowane na dzień aportu).

Jednocześnie u wnoszącego aport przedmiotowe prawa ochronne do znaków towarowych (jak i prawa ze zgłoszeń znaków towarowych) nie stanowiły środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) i tym samym nie były przez podmiot wnoszący aport amortyzowane.

Podsumowując w ramach ZCP mogą zostać wniesione prawa, które na dzień aportu będą stanowić:

* prawa ochronne do znaków towarowych, zarejestrowane w Urzędzie Patentowym,

* prawa ze zgłoszeń znaków towarowych (niezarejestrowane na dzień aportu),

* prawa ochronne do wspólnotowych znaków towarowych, zarejestrowanych w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM),

* prawa ze zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych (niezarejestrowane na dzień aportu).

Po otrzymaniu aportu, w odniesieniu do otrzymanych w formie wkładu niepieniężnego praw ochronnych na znaki towarowe oraz praw ze zgłoszeń znaków towarowych Spółka podejmie odpowiednie kroki mające na celu dokonanie stosownego wpisu w stosownym rejestrze znaków towarowych, potwierdzającego przeniesienie praw ochronnych na znaki towarowe oraz praw ze zgłoszeń znaków towarowych na Spółkę. Ponadto, w stosunku do znaków towarowych, co do których proces rejestracji nie zostanie zakończony do dnia aportu, Spółka będzie kontynuowała ten proces jako nowy właściciel praw ze zgłoszonych znaków towarowych (decyzja przyznająca prawa ochronne do znaków towarowych zostanie zatem wydana już na nowego właściciela, tj. na Spółkę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do amortyzacji podatkowej wniesionych do niej w ramach aportu ZCP (nabytych) praw ochronnych do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie praw do zarejestrowanych znaków towarowych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 w związku z art. 16d ust. 2 Ustawy CIT... (pytanie oznaczone we wniosku jako c)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "ustawa CIT"), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy CIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm., dalej: "ustawa PWP") o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W odniesieniu do wspólnotowego znaku towarowego wskazać należy, że został utworzony mocą rozporządzenia Rady Unii Europejskiej nr 40/94 z 20 grudnia 1993 r. (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 1994 r., dalej: "Rozporządzenie"). Zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. Przepis ten ustanawia zasadę jednolitości wspólnotowego znaku towarowego. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań tyczących się patentów i wzorów przemysłowych, znaków towarowych rejestrowanych w państwach członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

* jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),

* ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w krajach członkowskich.

Zgodnie z art. 4 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiegolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów, łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich państw członkowskich, w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z argumentacją a maiori ad minus, skoro dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

Mając powyższe na uwadze Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnoty Europejskie, rozporządzenie Rady ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

W konsekwencji przedstawionych powyżej argumentów, w ocenie Spółki, nie ma przeciwwskazań by prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego nabytego przez Spółki w drodze aportu ZCP nie mogło być uznane za prawo ochronne do znaku towarowego na gruncie ustawy PWP.

Analiza przepisów ustawy CIT, prowadzi zdaniem Spółki do wniosku, że prawa do znaków towarowych w rozumieniu ustawy o PWP, które spełnią przesłanki, wyrażone w art. 16b ust. 1 ustawy CIT, mogą jako wartości niematerialne i prawne podlegać amortyzacji podatkowej.

W świetle powyższych argumentów Spółka zaznacza, że:

* ustawa o PWP nie wskazuje by wspólnotowe znaki towarowe powinny być traktowane odmiennie na gruncie ustawy PWP od znaków towarowych zarejestrowanych w kraju członkowskim,

* Rozporządzenie wprost stanowi, że wspólnotowy znak towarowy traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy.

Mając na uwadze treść ustawy PWP, Rozporządzenia oraz przedstawione powyżej argumenty, w ocenie Spółki na gruncie ustawy PWP, prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego, powinno być traktowane analogicznie do prawa ochronnego do znaku towarowego w rozumieniu tej ustawy.

W konsekwencji Spółka nie widzi przeszkód, przy spełnieniu pozostałych przesłanek pozwalających na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych na gruncie ustawy CIT, aby prawo ochronne do wspólnotowego znaku ochronnego podlegało amortyzacji zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy CIT.

W ocenie Spółki, odmienne traktowanie wspólnotowego znaku towarowego stałoby w sprzeczności z ideą stworzenia jednolitego systemu jednej rejestracji znaku, chroniącej prawo podmiotów gospodarczych we wszystkich państwach Wspólnoty Europejskiej, bez potrzeby rejestracji krajowej.

Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie możliwości amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego na zasadach analogicznych do amortyzacji znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym znalazło poparcie w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 2 lutego 2011 r., Znak: IPPB3/423-781/10-2/MS.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że prawa ochronne do wspólnotowych znaków towarowych, które zostaną nabyte przez Spółkę w ramach aportu ZCP, będą spełniać wszystkie przesłanki do uznania ich za wartości niematerialne i prawne wynikające z art. 16b ust. 1 ustawy CIT i tym samym będą mogły być przez Spółkę amortyzowane (odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej znaku towarowego, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu na podstawie powołanego wcześniej art. 15 ust. 6 ustawy CIT.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na marginesie sprawy należy dodatkowo wskazać, że powołane przez Spółkę rozporządzenie Rady Unii Europejskiej nr 40/94 z 20 grudnia 1993 r. (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 1994 r. zostało uchylone na mocy art. 166 rozporządzenia Rady Wspólnot Europejskich z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. UE L z dnia 24 marca 2009 r.). Okoliczność ta pozostaje jednak bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy co do meritum sprawy.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku a, b, d wydano odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.