IBPBI/2/423-755/14/PC - Ustalenie momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w sytuacji otrzymania dotacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 20 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych od zwróconej dotacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych od zwróconej dotacji.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - jako Beneficjent - zawiera wiele umów o dofinansowanie projektów z udziałem środków europejskich lub środków pochodzących z budżetu państwa. Na podstawie zawieranych umów przyznane zostaje Beneficjentowi dofinansowanie na realizację danego projektu, szczegółowo określonego we wniosku o dofinansowanie. Powyższe umowy określają wzajemne prawa i obowiązki stron związane z przyznanym dofinansowaniem oraz realizowanym projektem. Umowy określają przy tym także przypadki, w których konieczny jest zwrot przez Beneficjenta przyznanego dofinansowania, opierając się w tym zakresie przede wszystkim na przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.).

W przypadku konieczności zwrotu środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, umowy opierają się w powyższym zakresie przede wszystkim na przepisie art. 207 ww. ustawy o finansach publicznych i wskazują, że w razie gdy środki te są:

- podlegają zwrotowi wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków.

W przypadku stwierdzenia powyższych okoliczności, odpowiednia instytucja wzywa niezwłocznie Beneficjenta do zwrotu kwoty wraz z odsetkami lub wyrażenia zgody na pomniejszenie kolejnej kwoty, zatwierdzonej do wypłaty w ramach wniosku o płatność, o kwotę przypadającą do zwrotu wraz z odsetkami. Po bezskutecznym upływie powyższego terminu, właściwa instytucja wydaje decyzję określającą kwotę podlegającą zwrotowi i termin, od którego nalicza się odsetki, oraz sposób zwrotu środków. Beneficjent powinien zwrócić wskazaną kwotę w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Brak zwrotu powyższych środków przez Beneficjenta w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja w przedmiocie zwrotu stała się ostateczna, skutkuje jego wykluczeniem z możliwości otrzymania środków europejskich. Okres wykluczenia zasadniczo rozpoczyna się od dnia, kiedy decyzja o zwrocie stała się ostateczna, zaś kończy się z upływem trzech lat od dnia dokonania zwrotu tych środków. Odsetki od zwracanej kwoty liczone są od dnia przekazania dofinansowania Beneficjentowi.

W przypadku dotacji udzielonych z budżetu państwa - procedura zwrotu środków przez Beneficjenta pozostaje zbliżona. Zapisy umów określają przypadki i tryb zwrotu środków, opierając się w tym zakresie przede wszystkim na przepisach art. 168 i 169 ustawy o finansach publicznych. Dotacje udzielone z budżetu państwa:

- podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w ciągu 15 dni od dnia stwierdzenia powyższych okoliczności.

Termin, od którego nalicza się odsetki, jest zróżnicowany w zależności od podstawy zwrotu (wykorzystanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem albo pozostałe okoliczności):

* w razie wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem, odsetki nalicza się począwszy od dnia przekazania z budżetu państwa dotacji;

* w razie pobrania dotacji nienależnie lub w nadmiernej wysokości, odsetki nalicza się od dnia stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji;

* jeżeli dotacja stanowi pomoc publiczną, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE (dawny art. 87 ust. 1 TWE), odsetki nalicza się od dnia przekazania dotacji beneficjentowi.

W przypadku niedokonania zwrotu dotacji w powyższych terminach, organ lub inny dysponent części budżetowej, który udzielił dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki.

Zgodnie z art. 67 ustawy o finansach publicznych, do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60 ustawy (w tym kwot dotacji podlegających zwrotowi w przypadkach określonych w ustawie, należności z tytułu zwrotu środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich oraz innych należności związanych z realizacją projektów finansowanych z udziałem tych środków, a także odsetek od tych środków i od tych należności), nieuregulowanych ww. ustawą, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Wobec powyższych okoliczności, Wnioskodawca wskazuje, że jako Beneficjent otrzymanego dofinansowania - w razie wystąpienia określonych okoliczności, które zostaną uznane przez właściwe instytucje za ww. przypadki generujące obowiązek zwrotu środków z odsetkami - dokonuje zwrotu określonej części dofinansowania wraz z odsetkami, które liczone są w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, zasadniczo od dnia przekazania środków Beneficjentowi (ewentualnie od dnia stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania odsetek naliczonych od zwracanych - na podstawie zawartych umów o dofinansowanie - dotacji, udzielonych z budżetu państwa lub ze środków europejskich, do kosztów uzyskania przychodów w okresie ich zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczalne pozostaje na gruncie obowiązujących przepisów prawa zaliczanie odsetek naliczonych od zwracanych - na podstawie zawartych umów o dofinansowanie - dotacji, udzielonych z budżetu państwa lub ze środków europejskich, do kosztów uzyskania przychodów w okresie ich zapłaty. Potwierdzają to poniżej sformułowane twierdzenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, z oceny tej powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z literalnym brzmieniem ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dany wydatek kwalifikowany jest do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:

Odnosząc się do pierwszej z wymienionych przesłanek, Wnioskodawca stwierdza, że zapłata - na podstawie odpowiednich postanowień umów - odsetek od kwoty zwracanego dofinansowania, spełnia kryterium celowości określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku niedokonania spłaty kwoty dofinansowania wraz z należnymi odsetkami we wskazanym terminie następuje dochodzenie należności na podstawie ww. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Wnioskodawca wskazuje, że poniesienie wydatku z tytułu zapłaty odsetek, jest co do zasady, nieuniknione. Gdyby Wnioskodawca pomimo istniejącego obowiązku nie dokonał płatności należnych odsetek, przeprowadzone zostałoby postępowanie administracyjne, co w konsekwencji naraziłoby Wnioskodawcę na dodatkowe koszty. Realne jest nawet wykluczenie Wnioskodawcy z możliwości otrzymania środków europejskich przez dany okres w przypadku braku zwrotu kwoty dofinansowania wraz z odsetkami w danym terminie. Poniesienie wydatku w postaci przedmiotowych odsetek służy więc bezspornie zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów.

W odniesieniu do drugiej przesłanki, wynikające z zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obciążenie majątku podatnika danym wydatkiem oznacza, że wydatek taki nie może zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócony, a więc powinien on mieć charakter definitywny. Przesłanka ta zatem również spełniona jest w niniejszej sprawie, gdyż poniesiony wydatek w postaci odsetek od zwracanej dotacji na podstawie zawartych umów o dofinansowanie ma charakter definitywny i bezzwrotny.

Ostatni warunek uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu zakłada, że taki wydatek nie może zostać wskazany w katalogu określonym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Ustawodawca w regulacji tej dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków, które nie będą trwale lub przejściowo stanowić kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie wyliczenie to należy interpretować ściśle, jako że stanowi wyjątek od dopuszczalności uznawania danych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca podkreśla, że odsetki naliczone od zwróconego dofinansowania nie zostały w tym katalogu wymienione, stąd jego zdaniem-dopuszczalne pozostaje ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Badając katalog wyjątków z art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zanalizowania w niniejszej sprawie wymaga pkt 21 tego przepisu. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, stanowią wydatek o charakterze kar lub sankcji i ustawodawca ujął taki wydatek w katalogu z art. 16 ust. 1 przedmiotowej ustawy, odmawiając mu przymiotu kosztu uzyskania przychodów. Wskazać należy, że niewątpliwie przepisów Ordynacji podatkowej nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych. W niniejszej sprawie do zwracanych kwot dofinansowania znajdują odpowiednie zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej, jednakże nie powinno to powodować przyjęcia twierdzenia o zastosowaniu powyższego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 21 do okoliczności niniejszej sprawy. Wnioskodawca podkreśla, że ustawodawca w ww. przepisie z kosztów uzyskania przychodów wyłączył odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa, a takiego charakteru nie mają odsetki będące przedmiotem niniejszej interpretacji.

Uzasadniając powyższe stanowisko, wskazać należy, że w ustawodawstwie polskim brakuje definicji odsetek. W literaturze najczęściej rozumie się przez nie wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy (albo też innych zamiennych rzeczy ruchomych) lub za obracanie własnymi pieniędzmi w cudzym interesie. Takim pojęciem określa się odsetki zwykłe (o charakterze kredytowym). Poza tym zasadniczo wyróżnia się także odsetki za opóźnienie w wykonaniu zobowiązania pieniężnego, które w piśmiennictwie określa się jako quasi-odszkodowanie. Obok tego podziału wyróżnić można odsetki, których obowiązek zapłaty wynika z ustawy, lecz nie są one odsetkami za opóźnienie. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę są następstwem powstania zaległości podatkowej. Powstają one w sytuacji, gdy podatnik lub inny podmiot zobowiązany do świadczenia podatku (należności) nie uiści ich w terminie płatności. Służą one w pewnym sensie rekompensowaniu Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego ubytku dochodów, które nie trafiły do budżetu w ustawowym terminie. Ich wysokość wskazuje jednakże, że nie pełnią jedynie funkcji kompensacyjnej, ale również funkcję swoistej "kary" stosowanej w związku ze zwłoką w płaceniu podatków. Ich stosowanie w dużej mierze zabezpiecza terminowość opłacania świadczeń podatkowych. Odsetki za zwłokę są naliczane za ściśle określony w przepisach okres. Początek i koniec tego okresu jest precyzyjnie wskazany w przepisach. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, zasadniczo początkiem tego okresu jest dzień następujący po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego. Najczęstszym momentem zakończenia okresu naliczania odsetek jest dzień wygaśnięcia zaległości podatkowej.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wskazuje, że zwracane przez niego - na podstawie zawartych umów o dofinansowanie - odsetki od wpłacanej kwoty dotacji, nie mają charakteru odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, a zatem nie ma do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przede wszystkim odsetki te nie pozostają odsetkami za zwłokę, gdyż nie można mówić w takim przypadku o jakimkolwiek uchybieniu w uiszczeniu przez dany podmiot kwoty dofinansowania. Co prawa do takich należności (dofinansowania) stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej, zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, a odsetki od zwracanych należności nalicza się w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, jednakże nie powinno powodować to automatycznie zastosowania ww. przepisu art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przedstawionej sprawie kwota dofinansowania wraz z odsetkami podlega zwrotowi na rzecz właściwej instytucji w ściśle określonych przypadkach. Podstawą takiego zwrotu są zwłaszcza zapisy zawartych umów o dofinansowanie, które opierają się na przepisach ustawy o finansach publicznych. Podkreślić zatem należy, że podstawą zwrotu przedmiotowych kwot są przede wszystkim umowy cywilnoprawne, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej. Ponadto odsetki od zwracanego dofinansowania naliczane są od ściśle określonego dnia, stąd nie można twierdzić, że stanowią one odsetki za zwłokę i nieuiszczenie należności w terminie. Odsetki te - w opinii Wnioskodawcy - stanowią odrębną kategorię należności i z pewnością nie noszą znamion należności uiszczanych w związku ze zwłoką w dokonaniu płatności - są to należności określone w umowie o dofinansowanie oraz w ustawie o finansach publicznych zwracane w ściśle podanych okolicznościach sprawy. O odsetkach za zwłokę można by mówić w przedmiotowej sprawie ewentualnie wyłącznie w sytuacji, gdyby Wnioskodawca dokonał zwrotu dotacji i/lub analizowanych odsetek po terminie wynikającym z postanowień zawartych umów i ustawy o finansach publicznych.

Wobec powyższych twierdzeń, Wnioskodawca wskazuje, że odsetki związane ze zwrotem dotacji będą mogły zostać zaliczone przez niego do kosztów uzyskania przychodów w okresie ich zapłaty. Ich zapłata, na podstawie odpowiednich postanowień umów, spełnia kryterium celowości określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a odsetki te nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów jest zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Wnioskodawca - jako Beneficjent - zawiera wiele umów o dofinansowanie projektów z udziałem środków europejskich lub środków pochodzących z budżetu państwa. Na podstawie zawieranych umów przyznane zostaje Beneficjentowi dofinansowanie na realizację danego projektu, szczegółowo określonego we wniosku o dofinansowanie. Powyższe umowy określają wzajemne prawa i obowiązki stron związane z przyznanym dofinansowaniem oraz realizowanym projektem. Umowy określają przy tym także przypadki, w których konieczny jest zwrot przez Beneficjenta przyznanego dofinansowania, opierając się w tym zakresie przede wszystkim na przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.). W razie wystąpienia określonych okoliczności, które zostaną uznane przez właściwe instytucje za ww. przypadki generujące obowiązek zwrotu środków z odsetkami - Wnioskodawca dokonuje zwrotu określonej części dofinansowania wraz z odsetkami, które liczone są w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, zasadniczo od dnia przekazania środków Beneficjentowi (ewentualnie od dnia stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji).

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, nie sposób jednak uznać tego wydatku za działanie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, bowiem poniesienie wydatku z tytułu przedmiotowych odsetek nie wiąże się z jakimś rzeczywistym zdarzeniem, mającym wpływ na wysokość osiągniętego lub potencjalnego przychodu, stanowi natomiast rezultat niedochowania warunków otrzymanego dofinansowania, a więc jest następstwem niewłaściwego działania. Wnioskodawca zawierając umowy o dofinansowanie musiał być świadomy ewentualnych konsekwencji wynikających z niedotrzymania ich warunków. Brak należytej staranności skutkujący wykorzystaniem dofinansowania z naruszeniem obowiązujących procedur nie może być rekompensowany z wykorzystaniem przepisów podatkowych.

Reasumując, Wnioskodawca nie może kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, będących następstwem jego niewłaściwego działania, bądź niezachowania przez niego należytej staranności, bowiem to on obarczony jest ryzykiem prowadzonej działalności. Wyjątkiem od tej zasady mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia ich zaistnieniu.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek w postaci zapłaty odsetek stanowiący efekt nieprawidłowego wywiązania się z warunków zawartej umowy nie będzie pozostawał w związku z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła; brak spełnienia powyższych przesłanek - pomimo nie ujęcia go w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. uniemożliwia zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że odsetki od zwróconego dofinansowania nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.