IBPBI/2/423-748/11/JD - Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku przekazania partnerowi w ramach umowy o współpracę kwot odpowiadających jego udziałowi we wspólnym przedsięwzięciu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 21 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot dotyczących wspólnego przedsięwzięcia, przekazanych kontrahentowi (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2011 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot dotyczących wspólnego przedsięwzięcia, przekazanych kontrahentowi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowę o współpracy z inną spółką (dalej kontrahent). Przedmiotem umowy jest prowadzenie wspólnego przedsięwzięcia z wykorzystaniem maszyny, której posiadaczem zależnym jest kontrahent, który posiada zgodę na wykorzystanie maszyny do wspólnego przedsięwzięcia.

Strony umowy ustaliły następujące warunki prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia:

* Spółka dokonuje sprzedaży wyrobów i usług wytworzonych za pomocą maszyny na własny rachunek. Każda ze stron umowy ponosi określone koszty, przy czym Spółka ponosi koszty: czynszu wynajmu hali, mediów, wynagrodzenia pracowników obsługi maszyny oraz dokonujących sprzedaży wyrobów i usług z maszyny, materiałów do wytwarzania wyrobów z maszyny, materiałów eksploatacyjnych, serwisów i naprawy maszyny. Kontrahent ponosi koszty rat leasingowych za maszynę.

* uzyskane przychody z maszyny są dzielone między stronami umowy proporcją kosztów poniesionych przez każdą ze stron do uzyskanych przychodów według wzoru: Przychód: (Koszty kontrahenta + Koszty Spółki) x Koszty kontrahenta lub koszty Spółki.

Na podstawie tak wyliczonej proporcji następuje podział uzyskanych przychodów. Rozliczenie następuje w okresach miesięcznych. Udział w przychodach jest przekazywany drugiej spółce zaliczkowo w oparciu o uzyskane wyniki za dany miesiąc. Po zakończeniu umowy strony dokonają ostatecznego rozliczenia przychodów i kosztów i jeżeli udział kontrahenta w przychodach nie osiągnie określonej w umowie kwoty Spółka zobowiązana jest do zapłaty różnicy.

Umowa została zawarta na czas określony z możliwością jej przedłużenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwoty przekazywane kontrahentowi, jako jego udział w przychodach ze wspólnego przedsięwzięcia stanowią koszty uzyskania przychodów. Jeżeli nie stanowią kosztów to jak należy je zakwalifikować w rozumieniu ww. ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Spółki, art. 15 określa, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Żaden z zapisów art. 16 ust. 1 nie wyklucza kosztów poniesionych w związku z tak ukształtowaną umową. Przekazane drugiej stronie środki pieniężne ze wspólnego przedsięwzięcia będą stanowiły koszty uzyskania przychodu. Zawarcie przedmiotowej umowy ma na celu wygenerowanie przez Spółkę przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia, tak więc koszty prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia są ponoszone wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów. Zdaniem Spółki, nie ma innej możliwości zakwalifikowania na gruncie ustawy o p.d.o.p. przekazywanych kontrahentowi kwot, jak tylko do kosztów uzyskania przychodów. Faktury sprzedaży wystawione dla osób trzecich muszą stanowić w Spółce w całości przychód podatkowy, a kwoty przekazane kontrahentowi należne jej z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu stanowią koszt uzyskania powyższego przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej "u.p.d.o.p."), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 u.p.d.o.p.). Stosownie do art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z regulacji powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wynika, że za koszt uzyskania przychodu można uznać te koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów tzn. pomiędzy wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów oraz, że wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zawarła umowę o współpracy z kontrahentem, której przedmiotem jest prowadzenie wspólnego przedsięwzięcia. Do zadań Spółki należeć będzie m.in. sprzedaż wyrobów i usług wytworzonych w ramach wspólnego przedsięwzięcia a otrzymywane w związku z tym środki finansowe będą przez nią dzielone zgodnie z zasadą podziału wynikającą z zawartej umowy.

Z tak przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w związku z udziałem we wspólnym przedsięwzięciu na rachunek Spółki będą wpływały także środki finansowe, które będą przekazywane, w ramach wzajemnych rozliczeń, kontrahentowi.

W tym miejscu należy wskazać, że w rozdziale 2 u.p.d.o.p., poprzez przykładowe wyliczenie, ustawodawca wskazał kiedy środki pieniężne mogą być uznane za przychód podatkowy. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przychodem Spółki ze wspólnego przedsięwzięcia będzie tylko ta część otrzymanych środków finansowych, która Spółce będzie przysługiwała na mocy zawartej umowy. W odniesieniu do tej części otrzymanych środków można bowiem powiedzieć, że mają one charakter definitywny. Co do pozostałej części Spółka wystąpi jedynie w charakterze pośrednika w ich przekazywaniu kontrahentowi dla którego środki te będą stanowiły przychód.

Odnosząc powyższe ustalenia do powołanego wcześniej przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. należy stwierdzić, że środki przekazywane kontrahentowi nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, gdyż pomiędzy nimi a osiąganymi przez Spółkę przychodami nie wystąpi wspomniany wcześniej związek przyczynowo - skutkowy. Wypłata tych środków nie przyczynia się ani do powstania przychodu ani do jego zwiększenia. Przekazanie środków kontrahentowi ma jedynie na celu spełnienie obowiązku rozliczenia się przez Spółkę z uzyskanych ze wspólnego przedsięwzięcia przychodów.

Reasumując należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym środki otrzymane przez Spółkę, a następnie przekazane kontrahentowi na mocy zawartej umowy o wspólnym przedsięwzięciu są dla Spółki obojętne podatkowo, tzn. ich wpływ na konto bankowe Spółki nie wiąże się z uzyskaniem przychodu a ich wypływ (przekazanie kontrahentowi) nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.