IBPBI/2/423-720/09/BG - Opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym usług doradztwa terminologicznego nabywanych od podmiotów zagranicznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 23 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wypłaty wynagrodzeń wypłacanych osobom prawnym świadczącym usługi doradztwa terminologicznego na rzecz Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wypłaty wynagrodzeń wypłacanych osobom prawnym świadczącym usługi doradztwa terminologicznego na rzecz Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na potrzeby usług tłumaczeniowych i innych świadczonych dla swych klientów będzie nabywał od osób prawnych (osób prawnych prowadzących działalność związaną z tłumaczeniami) usługi doradztwa terminologicznego. Doradztwo terminologiczne (określenie to bazuje na angielskim terminie "terminology research") jest etapem procesu tłumaczenia. Istota tej usługi jest następująca: w sytuacji, kiedy tekst źródłowy odnosi się do skomplikowanej terminologii specjalistycznej, a tłumacz dokonujący przekładu na zlecenie klienta nie jest pewien lub nie wie, co dane słowo lub fraza oznacza, tłumacz - specjalista w danej dziedzinie - objaśnia, jakie jest znaczenie tego terminu w języku źródłowym.

Tłumacz specjalista podaje (na piśmie) opisowe wyjaśnienie danego terminu w języku źródłowym (definiuje, objaśnia to pojęcie dla potrzeb tłumacza dokonującego przekładu danego tekstu na język docelowy) - dzięki czemu tłumacz dokonujący konkretnego przekładu uzyskuje dane pozwalające na prawidłowe wykonanie tłumaczenia. W niektórych przypadkach tłumacz specjalista dokonuje tłumaczenia słów/fraz z języka źródłowego na język docelowy tłumaczenia, jednakże tłumacz specjalista nie tłumaczy całego tekstu źródłowego. Należy podkreślić, że w przypadku samodzielnych usług doradztwa terminologicznego Wnioskodawca nie dokonuje tłumaczenia tekstu klienta. Klient przysyła Wnioskodawcy tekst źródłowy wraz z jego tłumaczeniem na język docelowy, a zadaniem Wnioskodawcy jest jedynie przetłumaczenie lub zweryfikowanie poprawności tłumaczenia specjalistycznych pojedynczych zwrotów lub słów zawartych w tekście źródłowym i tekście docelowym. Kontrahenci Wnioskodawcy, którzy na jego rzecz będą wykonywać powyższe usługi, posiadają siedzibę (zarząd) w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o p.d.o.p.) w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi. Pliki będą przesyłane Wnioskodawcy drogą elektroniczną. Tą samą drogą Wnioskodawca będzie dostarczał kontrahentom materiały w stosunku do których będą wykonywane usługi doradztwa terminologicznego. W ramach współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a ww. podmiotami nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich, ani do udzielania licencji. Całość wynagrodzeń wypłacanego kontrahentom będzie więc obejmować wyłącznie świadczenie polegające na wykonywaniu usługi doradztwa terminologicznego. Wnioskodawca zwrócił się do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o zakwalifikowanie usług doradztwa terminologicznego do odpowiedniego grupowania PKWiU zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). W odpowiedzi GUS dokonał przyporządkowania tychże usług do grupowania 74.85.13-00.00 "Usługi tłumaczeń pisemnych".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi doradztwa terminologicznego należą do "świadczeń o podobnym charakterze" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. lub innych świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., a w konsekwencji czy Wnioskodawca winien pobierać od wynagrodzeń wypłacanych osobom prawnym świadczącym na jej rzecz usługi doradztwa terminologicznego podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu, chyba że osoba prawna udokumentuje certyfikatem rezydencji miejsce siedziby (zarządu) przedsiębiorstwa dla celów podatkowych i wówczas Wnioskodawca może zastosować stawki wynikające z umowy międzynarodowej lub niepobrać podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. nie wymienia expressis verbis usługi doradztwa terminologicznego. Stanowi on tylko, iż obowiązkiem podatkowym objęte są przychody z wymienionych w nim usług, jak również z tytułu wykonywania "świadczeń o podobnym charakterze".

W ocenie Wnioskodawcy usługa opisana przez Wnioskodawcę nie jest usługą podobną do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. Jest ona związana z zupełnie innym zespołem czynności oraz innym celem i rezultatem. Jedyne podobieństwo usługi doradztwa terminologicznego do np. usług prawniczych czy księgowych polega na tym, iż wszystkie wymienione są usługami niematerialnymi. Nie byłoby jednakże słuszne twierdzenie, że art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. dotyczy generalnie usług niematerialnych.

Gdyby tak miało być, ustawodawca użyłby terminu "świadczenia o charakterze niematerialnym" lub "usługi niematerialne", jak czynił to w rzeczonym art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. w jego wersji obowiązującej do 1 stycznia 2004 r. Wówczas przepis ten mówił o przychodach z tytułu świadczeń o charakterze niematerialnym, w szczególności z tytułu świadczeń doradczych, badania rynku, zarządzania i kontroli, gwarancji i poręczeń - pobiera się podatek w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Nie ulega wątpliwości, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. obejmował do końca 2003 r. szerszy zakres usług niż ma to miejsce aktualnie. Po zmianach obowiązujących od 1 stycznia 2004 r. sytuacja uległa zmianie tak, że obowiązek podatkowy obejmuje tylko enumeratywnie wymienione świadczenia oraz świadczenia do nich podobne. Bez wątpienia celem nowelizacji mocno krytykowanej wersji przepisu sprzed 1 stycznia 2004 r. było zawężenie zakresu obowiązku poboru zryczałtowanego podatku poprzez ograniczenie liczby świadczeń ten obowiązek generujących. Jednocześnie jednak ustawodawca "uszczelnił" regulację poprzez wprowadzenie opodatkowania ryczałtem także "umów podobnych", zapobiegając w ten sposób obchodzeniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. poprzez nieznaczną modyfikację zakresu świadczonych usług, w szczególności łączenie usług wymienionych w tym przepisie z usługami w nim nie wymienionymi.

Stanowisko Wnioskodawcy pośrednio potwierdza także interpretacja Organu z dnia 4 maja 2009 r. (znak: IBPBII/1/415-157/09/BJ), zgodnie z którą np. usługi tłumaczeniowe nie są zaliczane do usług wyznaczonych przez art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych względów Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych swoim kontrahentom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jako że wykonywane przez nich usługi (świadczenia) nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przepis ten znajdzie zastosowanie tylko wówczas, gdy dany przychód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Jako że w rozpatrywanym stanie przyszłym przychód wypłacany osobom prawnym, podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, nie wymaga opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Wnioskodawca nie będzie obowiązany:

* odprowadzać podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych ww. osobom prawnym za świadczenie usług korekty tekstu lub tłumaczenia połączonego z korektą tekstów;

* uzyskiwać certyfikatu rezydencji dla ww. osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Przepis art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533) podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

Stosownie do art. 21 ust. 2 przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 ustawy o p.d.o.p. wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o p.d.o.p.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o p.d.o.p. jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze", jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki jakie należałoby spełnić aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o p.d.o.p. po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa. Wśród wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. brak jest usług doradztwa terminologicznego zakwalifikowanego przez GUS do "Usług tłumaczeń pisemnych" (PKWiU 74.85.13-00.00).

W znaczeniu słownikowym pojęcie

* tłumaczenie oznacza "wyjaśnienie, interpretacja czegoś, opracowanie tekstu w innym języku niż oryginał, tekst przetłumaczony z jednego języka na inny",

("Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN - www. sjp.pwn.pl.).

Tłumaczenie pisemne to interpretacja znaczenia tekstu napisanego w języku źródłowym i stworzenie odpowiednika przekazującego to samo znaczenie w języku docelowym (http://pl.wikipedia.org/).

Usługi polegające na doradztwie terminologicznym (gdy nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich ani do udzielenia licencji) nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 oraz w pkt 2a ustawy o p.d.o.p., jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Należności wypłacane osobom prawnym świadczącym usługi polegające na doradztwie terminologicznym, jeżeli podmioty te nie będą posiadały zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na terytorium Polski, nie będą w Polsce podlegały opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. A zatem, Spółka dokonując przedmiotowych wypłat nie będzie zobowiązana jako płatnik na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 i 2a ustawy o p.d.o.p. do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Nie ma również obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego świadczącego dla niej usługi polegające na doradztwie terminologicznym.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.