IBPBI/2/423-716/09/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem i modernizacją infrastruktury drogowej,

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem i modernizacją infrastruktury drogowej,

- jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem i modernizacją infrastruktury drogowej,

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem i modernizacją infrastruktury drogowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie centrum handlowo-rozrywkowego (dalej: Inwestycja). W ramach pierwszego etapu Inwestycji, budowane jest centrum handlowo-rozrywkowe składające się z galerii handlowej o powierzchni ok. 90.000 m ² wraz z parkingiem na 3.500 samochodów oraz systemem dróg wewnętrznych połączonych z miejską infrastrukturą drogową, mediami oraz elementami małej architektury, obszarami zieleni, itp. Po zakończeniu realizacji pierwszego etapu Inwestycji Spółka będzie czerpać z Inwestycji przychody z tytułu wynajmu powierzchni centrum handlowo-rozrywkowego (dalej: Centrum Handlowe).

Warunkiem koniecznym realizacji pierwszego etapu Inwestycji nałożonym na Spółkę przez Gminę Miejską (dalej: Gmina) jest wykonanie przez Spółkę rozbudowy infrastruktury komunikacyjnej stanowiącej drogi publiczne, łączącej budowane centrum z układem komunikacyjnym wraz z modyfikacją infrastruktury towarzyszącej (takiej jak gazociągi, wodociągi, linie energetyczne, itp.) w zakresie, w jakim jest to konieczne dla celów przeprowadzenia rozbudowy układu komunikacyjnego. Większość budowanych oraz rozbudowywanych dróg publicznych jest przewidziana w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego obszaru "B." uchwalonym przez Radę Miasta w dniu 8 lutego 2006 r. Pozostałe drogi będą realizowane (w porozumieniu z Gminą) na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.). Wyżej opisana infrastruktura zostanie wybudowana na gruncie należącym do Gminy (w tym na gruncie, który Gmina nabędzie na swoją rzecz dla celów realizacji przebudowy układu drogowego przed rozpoczęciem realizacji prac) oraz częściowo na gruncie Skarbu Państwa, którym Prezydent Miasta dysponuje jako Starosta. Na mocy prawa, Spółka zobowiązana jest do nieodpłatnego przekazania wybudowanej/zmodernizowanej infrastruktury położonej na gruntach należących do Gminy lub będących w jej władaniu na rzecz Gminy.

Spółka wskazała, że konieczność zrealizowania układu komunikacyjnego oraz przekazania go na rzecz Gminy Miejskiej (działającej przez zarządcę dróg, o którym mowa poniżej) w związku z realizacją Inwestycji polegającej na budowie Centrum Handlowego wynika wprost z przepisów prawa, tj. art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm., dalej: ustawa o drogach publicznych). Zgodnie z tymi przepisami podmioty będące inwestorami inwestycji niedrogowej mają obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych związanych z taką inwestycją, a szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Szczegółowy zakres zobowiązań Spółki w zakresie budowy i przekazania infrastruktury drogowej oraz towarzyszącej, a także zakres technicznych czynności, które wykona Gmina w celu umożliwienia realizacji zobowiązań Spółki został ustalony w "Porozumieniu w sprawie uzgodnienia zakresu inwestycji komunikacyjnych obejmujących podłączenie do komunikacji zewnętrznej i budowę ulic" zawartym 10 maja 2007 r. z Gminą (dalej: Porozumienie z Gminą). Porozumienie to zostało zawarte na podstawie art. 16 ustawy o drogach publicznych.

Na podstawie powyższego Porozumienia z Gminą oraz art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, Spółka zawarła także odrębne porozumienia z zarządcami dróg:

* z 26 czerwca 2007 r. z Zarządem Dróg (dalej: Porozumienie z ZD), oraz

* z 30 maja 2007 r. z Zarządem Komunalnym (dalej: Porozumienie z ZK),

- w których szczegółowo uzgodniono zakres koniecznych do wykonania prac oraz warunki przekazania infrastruktury na rzecz Gminy działającej poprzez te jednostki (na podstawie uchwał Rady Miasta z 9 lipca 2008 r. funkcje ZK i ZD przejął Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu (dalej: ZIKIT).

Spółka podkreśla, że wszelkie przekazania inwestycji na rzecz ZIKIT są formalnie przekazaniami na rzecz Gminy Miejskiej. W związku z tym, w dalszej części przez przekazania na rzecz Gminy należy rozumieć przekazania na rzecz zarządcy dróg na terenie Gminy (ZIKIT) działającego w jej imieniu.

Wywiązanie się z zobowiązania do wybudowania/zmodernizowania infrastruktury drogowej stanowiącej drogi publiczne w zakresie uzgodnionym z Gminą stanowi warunek konieczny uzyskania przez Spółkę pozwolenia na użytkowanie Centrum Handlowego. Warunek ten został postawiony przez Gminę w oświadczeniu o warunkach przyłączenia do dróg lądowych dla przedmiotowej Inwestycji wydanym przez Wydział Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta skierowanym do Spółki 28 lutego 2007 r., w którym stwierdza się, że "warunkiem oddania do użytkowania inwestycji jest zrealizowanie docelowego układu drogowego".

Warunek ten wynika także z decyzji Prezydenta Miasta z 15 czerwca 2007 r. udzielającej pozwolenia na budowę centrum handlowo-rozrywkowego, której uzyskanie było również uzależnione od uzgodnienia z Gminą zakresu przebudowy/rozbudowy infrastruktury technicznej (w tym drogowej) w rejonie realizowanej przez Spółkę inwestycji, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o drogach publicznych.

Spółka w roku 2008 rozpoczęła prace i rozpoczęła ponoszenie kosztów związanych z budową infrastruktury, która ma zostać przekazana na rzecz Gminy. Wydatki te zostały ujęte w księgach Spółki jako środki trwałe w budowie. Prace związane z budową części infrastruktury drogowej są w dalszym ciągu kontynuowane.

W związku ze stopniowym finalizowaniem poszczególnych etapów budowy infrastruktury, Spółka zamierza dokonywać etapowo czynności nieodpłatnego przekazania przedmiotowej infrastruktury na rzecz Gminy, działającej poprzez ZIKIT. Spółka planuje zaliczyć w momencie przekazywania poszczególnych etapów Inwestycji odpowiadające tym etapom wydatki do kosztów dla celów księgowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki:

Ad. 1

Wydatki poniesione w związku z wybudowaniem/modernizacją infrastruktury drogowej oraz towarzyszącej, która następnie będzie przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej określanej skrótem u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z przywołanego przepisu wynika, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące warunki:

* Pomiędzy wydatkiem a przychodem musi istnieć związek tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

* Wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków, których przepisy u.p.d.o.p. nie pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. W celu uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu nie jest konieczne wykazanie bezpośredniego związku pomiędzy ponoszonym wydatkiem a konkretnym przychodem. Należy zauważyć, że kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. będą zatem także koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Przenosząc powyższe na grunt zaprezentowanego powyżej stanu faktycznego Spółka wskazała, że wymienione powyżej przesłanki uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów zostały przez nią spełnione.

Jak stanowi przywołany art. 16 ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. Obowiązek wybudowania lub przebudowy infrastruktury drogowej przez Spółkę wynika zatem wprost z przepisów prawa.

W celu realizacji obowiązku wynikającego z przywołanego przepisu, Spółka zawarła porozumienia z Gminą, z ZD oraz z ZK. W porozumieniach tych został określony szczegółowy zakres niezbędnych do wykonania prac oraz warunki przekazania wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury drogowej na rzecz Gminy. Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym wywiązanie się z zobowiązania do wybudowania/zmodernizowania dróg publicznych i infrastruktury im towarzyszącej w zakresie uzgodnionym z Gminą oraz jej nieodpłatne przekazanie Gminie stanowi warunek konieczny do uzyskania przez Spółkę pozwolenia na użytkowanie Centrum Handlowego. Oznacza to, że w przypadku niewybudowania infrastruktury drogowej w otoczeniu nowopowstającego centrum, Spółka nie uzyska pozwolenia na użytkowanie Inwestycji i nie będzie mogła prowadzić działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni handlowej i usługowej, tracąc tym samym podstawowe źródło dochodów.

Niezbędnym warunkiem budowy oraz normalnego funkcjonowania centrum handlowo - rozrywkowego jest zapewnienie odpowiedniej infrastruktury komunikacyjnej, w tym m.in. dróg dojazdowych. Z uwagi na fakt, że teren przeznaczony pod inwestycję nie posiadał do tej pory odpowiedniego połączenia z infrastrukturą dróg publicznych, w celu umożliwienia dojazdu do Centrum Handlowego przyszłym klientom oraz dostawcom, Spółka zmuszona jest ponieść nakłady inwestycyjne związane z rozbudową infrastruktury komunikacyjnej (wraz z infrastrukturą jej towarzyszącą) łączącej budowany obiekt handlowy z układem komunikacyjnym oraz przekazać infrastrukturę na rzecz Gminy. W konsekwencji, Spółka budując odpowiednią infrastrukturę drogową na gruntach należących do Gminy (w tym nabytych przez Gminę w celu realizacji układu komunikacyjnego) oraz na gruntach Skarbu Państwa dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które będą uzyskiwane z tytułu wynajmu powierzchni handlowo - usługowej. Istnienie odpowiedniego dojazdu do obiektu handlowego przekłada się zatem wprost na możliwość uzyskania przychodów przez Spółkę. Właściwe połączenie drogowe jest kluczowym elementem dla potencjalnych najemców, jak i klientów Centrum Handlowego. Odpowiednia infrastruktura drogowa stanowi istotny składnik planowania opłacalności centrum handlowego przez inwestorów, gdyż lepsza komunikacja wpływa m.in. na większy zasięg oddziaływania centrum handlowego, tj. większy obszar, z którego klienci są skłonni dotrzeć do centrum handlowego. Zapewnienie centrum optymalnego połączenia komunikacyjnego ma bezpośredni wpływ na liczbę klientów odwiedzających centrum, wysokość obrotów poszczególnych sklepów, a w konsekwencji na przychody osiągane przez Spółkę z tytułu wynajmu powierzchni handlowej. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy związek ponoszonych kosztów budowy lub modernizacji układu komunikacyjnego z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę nie budzi wątpliwości. Wydatki związane z realizacją inwestycji polegającej na wybudowaniu lub modernizacji układu komunikacyjnego wokół Centrum Handlowego należy zatem zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko, zgodnie z którym wydatki ponoszone w celu wybudowania lub zmodernizowania układu komunikacyjnego stanowią koszty uzyskania przychodów jest powszechnie prezentowane w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 2 lutego 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1035/08/PP) stwierdził, że "jest poza sporem, iż dobry stan drogi dojazdowej leży w interesie Wnioskodawcy umożliwiając prawidłowe funkcjonowanie jego zakładu, co ma wpływ na uzyskiwane przychody. W świetle powyższego, wydatki jakie poniesie Spółka na remont drogi publicznej, aby usprawnić transport do zakładu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy"

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki poniesione w związkuz wybudowaniem lub ulepszeniem infrastruktury drogowej i towarzyszącej wokół nowopowstającego centrum, będącej następnie przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy działającej poprzez ZIKIT stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Ad 2)

Zdaniem Spółki nie ma podstaw do zaliczenia poniesionych wydatków na budowę/modernizację infrastruktury drogowej (wraz z infrastrukturą jej towarzyszącą), która następnie ma być przedmiotem przekazania na rzecz Gminy, do kosztów wytworzenia środka trwałego Spółki ani inwestycji w obcym środku trwałym.

W myśl art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z powyższego przepisu wynika, że zakwalifikowanie składników majątkowych jako środków trwałych jest zasadniczo możliwe w przypadku, gdy podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem tych składników. W przedmiotowym przypadku Spółka dokonuje jednak inwestycji na gruntach stanowiących własność Gminy lub Skarbu Państwa. Zgodnie zaś z zasadą superficies solo cedit wyrażoną w art. 47 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W konsekwencji, majątek powstały w wyniku prac inwestycyjnych sfinansowanych przez Spółkę, związanych z budową/modernizacją układu drogowego, który następnie podlega przekazaniu na rzecz Gminy, nie może zostać uznany za jej odrębny środek trwały.

Jednocześnie, zdaniem Spółki brak jest podstaw do uznania kosztów poniesionych przez spółkę w związku z budową/modernizacją przedmiotowej infrastruktury za tzw. inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. Pomimo braku w polskich przepisach definicji inwestycji w obcym środku trwałym, w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który jest używany przez podmiot dokonujący ulepszeń na podstawie tytułu prawnego. Podstawą do używania może być umowa najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. W omawianym przypadku Spółka nie będzie jednak dysponowała podobnym tytułem prawnym do używania infrastruktury drogowej i towarzyszącej. Spółka nie będzie miała także wyłączności w zakresie użytkowania przekazanej infrastruktury. Infrastruktura ta będzie bowiem oddana do użytku publicznego, a zatem korzystać z niej będą podmioty dostarczające towary do Centrum Handlowego, klienci centrum, a także inni użytkownicy dróg.

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym droga publiczna wybudowana lub zmodernizowana przez inwestora inwestycji niedrogowej nie stanowi środka trwałego inwestora, a wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z taką inwestycją nie sposób uznać także za inwestycję w obcym środku trwałym znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe w indywidualnych sprawach podatników. Przykładowo: interpretacja z 30 października 2008 r. (sygn. IBPB3/423-709/08/AP) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja z 21 lipca 2008 r. (sygn. ILPB1/415-272/08-4/IM) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja z 30 kwietnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-155/09-2/AM) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie a także stanowisko Ministra Finansów zawarte w piśmie z 14 lipca 2006 r., sygn. DD6-8213-43/WK/06/249.

Brak możliwości uznania majątku powstałego na skutek inwestycji dokonanej przez Spółkę za środek trwały Spółki, jak również potraktowania nakładów inwestycyjnych poczynionych przez Spółkę jako inwestycji w obcym środku trwałym wyklucza w konsekwencji możliwość zaliczania poniesionych wydatków inwestycyjnych do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, w związku z tym, że ponoszone na ten cel wydatki wykazują niewątpliwy związek z osiągnięciem przychodu oraz zabezpieczeniem źródła przychodu, zdaniem Spółki stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji polegającej na wybudowaniu/zmodernizowaniu infrastruktury drogowej oraz towarzyszącej powinny zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodów w momencie przekazania przedmiotowej infrastruktury na rzecz Gminy, działającej poprzez ZIKIT.

Przedmiotowe wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w konkretnych kwotach uzyskanych przychodów, jednakże ich poniesienie jest warunkiem uzyskania przychodów w ogóle. Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki zastosowanie znajdzie w przedmiotowym przypadku art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, z analizy literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. wynika, że dzień poniesienia kosztu nie powinien być utożsamiany z dniem jego faktycznego księgowania, tj. z dniem zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych. Należy wskazać na różnicę pomiędzy "dniem, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych" (tj. dniem, w którym dany wydatek w księgach rachunkowych stał się kosztem) a "dniem, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych" (czyli dniem faktycznego zapisu określonej transakcji gospodarczej w księgach rachunkowych podatnika). Wydatki związane z realizacją układu komunikacyjnego, który ma być przedmiotem przekazania na rzecz Gminy były przez Spółkę ujmowane w księgach rachunkowych jako środki trwałe w budowie na podstawie faktur dokumentujących wykonanie poszczególnych prac inwestycyjnych. Rozliczenie kosztów budowy nastąpi w momencie przekazania infrastruktury na rzecz Gminy. W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, iż za moment poniesienia tych kosztów dla celów podatkowych należy uznać moment, w którym wybudowana lub zmodernizowana infrastruktura drogowa oraz towarzysząca zostanie przekazana na rzecz Gminy. Dodatkowym argumentem przemawiającym za prawidłowością stanowiska Spółki jest fakt, iż rzeczywiste koszty zrealizowanej infrastruktury zostaną określone dopiero po jej wykonaniu na podstawie zsumowanej wartości wykonanych prac stosownie do postanowień zawartych w Porozumieniu z Gminą. Jak stanowi § 1 pkt 3 Porozumienia z Gminą "po przebudowie układu drogowego całość inwestycji zostanie przekazana nieodpłatnie na rzecz Zarządcy Drogi zgodnie z postanowieniami § 3. Rzeczywiste koszty poniesione na realizację przebudowy opisanej w pkt 1 zostaną określone po jej wykonaniu na podstawie ostatecznego kosztu inwestycji."Stosowanie natomiast do § 3 Porozumienia z Gminą "całość wykonanych robót i zainstalowanych urządzeń zrealizowanych na podstawie niniejszego porozumienia zostanie przekazana na rzecz Gminy, na podstawie stosownych protokołów przekazania - odbioru, w których zostanie określona wartość przekazywanego mienia i urządzeń." Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie przekazania wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury na rzecz Gminy. Podobne stanowisko zostało również zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej Katowicach w interpretacji z 25 czerwca 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.