IBPBI/2/423-664/09/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu dla rozpoczęcia amortyzacji nabytego znaku towarowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu dla rozpoczęcia amortyzacji nabytego znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka A. była właścicielem znaku towarowego, na który Urząd Patentowy wydał świadectwo ochronne w dniu 14 listopada 2000 r. Pismem z dnia 17 kwietnia 2007 r. Urząd Patentowy przedłużył prawo ochronne do dnia 14 kwietnia 2017 r. W dniu 31 marca 2008 r. nastąpiło nabycie majątku Spółki A. przez Spółkę (wnioskodawcę). W skład majątku wchodziło między innymi przedmiotowe prawo do znaku towarowego. Nabycie majątku nastąpiło w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych, poprzez przeniesienie całego majątku Spółki A. na Spółkę, w zamian za długi, tj. bez wydania udziałów, a tym samym bez podwyższania kapitału zakładowego. W tym samym dniu została zawarta między Spółkami umowa o przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy, na podstawie art. 67 ust. 2 i 3 w związku z art. 167 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Od kiedy należy rozpocząć amortyzowanie nabytego znaku towarowego.

Zdaniem Spółki art. 67 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej stanowi, że przeniesienie prawa staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego. W związku z powyższym zdaniem Spółki, amortyzowanie prawa do znaku towarowego powinno nastąpić od dnia przerejestrowania tego prawa przez Urząd Patentowy na Spółkę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej określana skrótem "u.p.d.o.p.") kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają m.in. z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

A zatem, jak wynika z treści ww. przepisu, możliwość zaliczenia prawa do znaku towarowego w poczet podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

* prawo to zostało przez podatnika nabyte,

* nadaje się do gospodarczego wykorzystywania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania przekracza rok,

* wykorzystywane jest przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

W myśl art. 121 ww. ustawy na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

W myśl art. 162 ust. 1 ww. ustawy prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 67 ust. 2 ww. ustawy umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Ponadto w myśl art. 67 ust. 3 ww. ustawy przeniesienie patentu staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego.

Na podstawie art. 16d ust. 2 u.p.d.o.p. składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Moment rozpoczęcia amortyzacji określa art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., który stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (...).

W świetle powyższego Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta wartość niematerialna i prawna wprowadzona zostanie do ewidencji.

A zatem stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.