IBPBI/2/423-663/14/CzP - CIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów reklamacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 27 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów reklamacji - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów reklamacji. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-663/14/CzP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 27 sierpnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się produkcją naczep, zabudową samochodów ciężarowych, adaptuje podwozia pod kontenery, a także realizuje zamówienia na życzenie klienta. Odbiorcami Spółki są klienci krajowi i zagraniczni. We wrześniu 2013 r. Spółka została obciążona kosztami związanymi z reklamacją dotyczącą wyprodukowanego przez nią towaru. Obciążenie nastąpiło ze strony niemieckiego odbiorcy, który w wyjaśnieniach zawarł informację, że wymieniono wszystkie zamontowane skrzydełka zaworów do drzwi w dostarczonych przez Spółkę kontenerach wymiennych i stałych. Wymiana ww. elementów stała się konieczna, gdy w poprzednim roku z powodu złamanych skrzydełek zawiasów jedno skrzydło drzwi wypadło z kontenera i zraniło kierowcę. Aby uniknąć następnych wypadków postanowiono wymienić wszystkie tego typu skrzydełka. Koszty reklamacji obejmowały zakup nowych skrzydełek, transport oraz montaż. Wadliwość materiału została przebadana i nie jest wynikiem zaniedbań Spółki, tylko materiału, który służył do produkcji skrzydełek. Spółka uznała, że reklamacja jest zasadna i obciążyła koszty uzyskania przychodów (bilansowo) kosztami związanymi z uznaniem reklamacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć ww. koszty, związane z uznaniem reklamacji, do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "u.p.d.o.p.").

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. koszty związane z reklamacją są związane z uzyskiwanymi przychodami z działalności gospodarczej. W rozliczeniu podatku dochodowego za 2013 r. Spółka wyłączyła z kosztów uzyskania przychodów ww. koszty związane ze zdarzeniem opisanym w opisie stanu faktycznego. Jednak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., zdarzenie reklamacyjne nie było następstwem wad dostarczonych przez Spółkę towarów i wobec tego w pełni stanowi koszty uzyskania przychodów. Spółka ma prawo kwotę, którą obciążył ją kontrahent zagraniczny uznać za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że tut. Organ dokonując oceny stanowiska Spółki odniósł się do treści wniosku przedstawionej ostatecznie w jego uzupełnieniu z 25 sierpnia 2014 r. Należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest określenie charakteru świadczenia Spółki na kontrahenta zagranicznego. Bazując na opisie stanu faktycznego, a także sformułowanym pytaniu i zaprezentowanym stanowisku przyjęto, że świadczenie Spółki na rzecz odbiorcy ma charakter reklamacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Jednocześnie trzeba podkreślić, że przez pojęcie "zachować" należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast "zabezpieczyć" oznacza "uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę". Można więc przyjąć, ze koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Za koszty związane z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów należy więc uznać przede wszystkim koszty prawidłowego funkcjonowania podatnika, prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej, do których zalicza się koszty, które nie zawsze mogą zostać jednoznacznie uznane za koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, a przynajmniej taki ich cel jest trudny do uchwycenia.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki:

* wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz

* nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, zawartym w art. 16 ww.u.p.d.o.p.

Należy zauważyć, że kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka została obciążona kosztami związanymi z reklamacją dotyczącą wyprodukowanego przez nią towaru. Obciążenie nastąpiło ze strony niemieckiego odbiorcy, który w wyjaśnieniach zawarł szczegółowe informacje dot. reklamacji. Wadliwość materiału (z którą związana jest reklamacja) została przebadana i nie jest ona wynikiem zaniedbań Spółki, tylko materiału, który służył do produkcji skrzydełek. Spółka uznała, że reklamacja jest zasadna i obciążyła koszty uzyskania przychodów (bilansowo) kosztami związanymi z uznaniem reklamacji.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że koszty obejmujące zakup nowych skrzydełek, transport oraz montaż, poniesione przez Spółkę w związku z reklamacją, stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu albo zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów i jednocześnie koszty te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.