IBPBI/2/423-652/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 8 czerwca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 18 sierpnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodpłatnego świadczenia na rzecz członków organu zarządzającego - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodpłatnego świadczenia na rzecz członków organu zarządzającego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 6 sierpnia 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. Biura w dniu 18 sierpnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego i prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Część członków zarządu Spółki pełni swe funkcje na podstawie powołania do pełnienia funkcji członka zarządu (Uchwała Zgromadzenia Wspólników). Osoby te są obcokrajowcami posiadającymi meldunek na terenie Polski oraz polską kartę pobytu, a także numer NIP uzyskany w polskim Urzędzie Skarbowym. Z dochodów otrzymanych za granicą ww. osoby opłacają podatek dochodowy w Polsce wg skali podatkowej obowiązującej w danym roku zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Spółka świadczy dla tych osób nieodpłatne świadczenie w postaci zakwaterowania w lokalach mieszkalnych wykorzystywanych do celów prywatnych. Spółka zawarła umowy najmu z wynajmującymi te mieszkania i na ich podstawie uiszcza comiesięczne opłaty z tytułu czynszu oraz mediów na podstawie rachunków. Osoby te nie otrzymują dochodów na terenie Polski. Spółka informuje w okresach miesięcznych członków zarządu o wysokości otrzymanych świadczeń. W oparciu o otrzymaną informację od spółki członkowie zarządu opodatkowują świadczenia także wg stawki podatku obowiązującej w danym roku podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne świadczenie na rzecz członków organu zarządzającego Spółki, pełniących swe funkcje na podstawie powołania można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu tej Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów". Dążenie przedsiębiorców do pozyskiwania osób pełniących funkcje zarządcze mających określone kwalifikacje jest zjawiskiem jak najbardziej naturalnym. W tej sytuacji może stać się konieczne spełnienie przez przedsiębiorcę określonych wymagań, np. co do zapewnienia zakwaterowania tym osobom, aby mogły pełnić swe funkcje w kraju, w którym znajduje się siedziba spółki. Członkowie zarządu, na rzecz których firma dokonuje takich świadczeń, dokonują naliczenia i potrącenia podatku dochodowego z tytułu osiągniętego przychodu wg skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym. Tym bardziej wydatki te można uznać za "poniesione w celu osiągnięcia przychodów", a więc podlegające uznaniu za koszt uzyskania przychodów. (...) Pracodawca ma prawo decydować o rekompensowaniu pracownikom lub osobom pełniącym funkcje zarządcze kosztów zakwaterowania, nawet jeśli taki obowiązek nie wynika wprost z przepisów prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej: u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej, albo

* poniesiony wydatek musi mieć wpływ na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* musi być odpowiednio udokumentowany.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W konsekwencji nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to ten cel musi być widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny.

Zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) - zarząd spółki jest organem, który prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego). W sytuacji, gdy zarząd jest wieloosobowy to w myśl art. 208 § 2 oraz § 3 Kodeksu każdy członek zarządu ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, przy czym każdy członek zarządu może prowadzić bez uprzedniej uchwały zarządu sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki. W przypadku, gdy członek zarządu nie jest pracownikiem spółki, konieczność ponoszenia przez Spółkę wydatków na jego rzecz winna wynikać z prawidłowo zawartych umów (np. cywilnoprawnych), a w przypadku ich braku, z uchwał wspólników podjętych zgodnie z prawem albo winna mieć podstawę w umowie spółki, czy też wynikać z postanowień regulaminów lub statutu spółki, przewidujących zwrot należności z tytułu wydatków na rzecz osób nie będących pracownikami spółki.

Artykuł 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy wydatek dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli spełnia przesłankę celowości wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Na podstawie tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi:

* wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) (art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p.),

* wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji (art. 16 ust. 1 pkt 38a u.p.d.o.p.).

Ze stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy dla członków zarządu nieodpłatne świadczenie w postaci zakwaterowania w lokalach mieszkalnych wykorzystywanych do celów prywatnych. Spółka zawarła umowy najmu z wynajmującymi te mieszkania i na ich podstawie uiszcza comiesięczne opłaty z tytułu czynszu oraz mediów na podstawie rachunków.

W dyspozycji cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p. mieszczą się sytuacje, gdy spółka kapitałowa wykonuje świadczenie na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego.

Zatem w przedmiotowej sprawie przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 nie będzie miał zastosowania, nawet jeśli członkowie zarządu byliby jednocześnie udziałowcami Spółki, gdyż omawiane wydatki nie mają charakteru jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców Spółki. Także przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż wydatki opisane w stanie faktycznym nie dotyczą członka organu stanowiącego Spółki.

Reasumując, uzasadnione i udokumentowane wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wynajmem dla członków zarządu lokali mieszkalnych, uiszczaniem opłat z tytułu czynszu oraz mediów mogą być, co do zasady, rozpoznawane jako koszty podatkowe w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. z uwzględnieniem przepisu art. 16 ust. 1 cyt. u.p.d.o.p. Warunkiem niezbędnym jest oczywiście wykazanie, że między wydatkami, a zamierzonym przychodem istniał związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że wydatki te były uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, i że w rezultacie ich poniesienia Spółka mogła oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, względnie zabezpieczenia źródła przychodu. A zatem konieczne będzie udokumentowanie, także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, że były one - obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wielkości oraz, że Spółka była zobowiązana np. na podstawie stosownych umów do ich poniesienia.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.