IBPBI/2/423-640/09/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont budynków produkcyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont budynków produkcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przetwórstwa kamienia wapiennego oraz produkcji mączki wapiennej na potrzeby przemysłu i rolnictwa. W prowadzonej działalności wykorzystuje budynki produkcyjne. W latach 2007 r. i 2008 r. Spółka przeprowadziła remont budynku sortowni głównej i budynku "odpadów". Sortownia główna oraz budynek "odpadów" są to obiekty przemysłowe, w których znajdują się urządzenia przeróbcze (przesiewacze, przenośniki taśmowe i inne urządzenia służące prowadzeniu działalności gospodarczej).

W ramach przeprowadzonych prac remontowych naprawiono i zabezpieczono elementy nośne konstrukcji budynków oraz wyremontowano elewacje budynków. Remont budynków był konieczny, gdyż przeprowadzane cyklicznie przeglądy budowlane wskazały na uszkodzenia elementów nośnych budynków tj. słupów, belek poziomych oraz stropów. Zacieki i erozję stropów powodowały uszkodzenia poszycia dachu (papy).

Zakres remontu budynku sortowni głównej i budynku "odpadów" był określony w zleconych ekspertyzach budowlanych, które precyzyjnie opisywały metody i zakres naprawy, a także materiały konieczne do przywrócenia poprzedniego stanu budynków.

Z jednej z ekspertyz wynikało, że od wybudowania, tj. od 1962 r. do chwili sporządzenia ekspertyz nie przeprowadzono remontu kapitalnego budynku sortowni głównej.

Taki remont był - zdaniem ekspertów budowlanych - potrzebny, gdyż istniały nieprawidłowości w konstrukcji budynku, doszło do uszkodzenia elementów nośnych takich jak: stropy, podciągi i słupy (zrobiono kilka zdjęć betonowych słupów w budynku sortowni, których jakość i stan określono jako słaby, ponadto zwrócono uwagę na odspojenie betonu). Ponadto zauważono, że pokrycie dachowe jest nieszczelne i powoduje uszkodzenia obróbki blacharskiej na wszystkich ścianach. Z ekspertyzy wynikała również konieczność przeprowadzenia remontu elewacji budynku sortowni głównej.

Druga ekspertyza dotyczyła stanu technicznego budynku "odpadów". Wynikało z niej, że budynek "odpadów" ma liczne pęknięcia, uszkodzenia tynków zewnętrznych i wewnętrznych, które ulegają pogłębieniu. Ponadto zwrócono uwagę, że elementy stalowe balustrad i schodów są narażone na dalszą korozję wskutek wilgoci i mrozów. W związku z tym, zalecono zastosowanie systemowego zabezpieczenia konstrukcji żelbetowych i wzmocnienie ich stalowymi kształtownikami, wykonanie nowego tynku i instalacji odgromowej, a także wykonanie nowych obróbek blacharskich i nowej szlichty cementowej.

Przeprowadzone remonty przebiegły zgodnie z zaleceniami i projektami zamieszczonymi w ekspertyzach. Przeprowadzone prace remontowe miały na celu przywrócenie poprzedniego stanu budynków (naprawę budynku, który był w złym stanie technicznym). Wykonane prace nie miały na celu modernizacji budynków. W wyniku przeprowadzonych robót nie zmieniło się przeznaczenie budynków ani nie nastąpiła istotna zmiana cech użytkowych budynków. Remont budynków, a zwłaszcza naprawa konstrukcji nośnych, była podyktowana troską o bezpieczeństwo zakładu pracy.

Spółka wyjaśnia, że nie wie, kiedy będzie potrzebny kolejny remont budynków produkcyjnych. Termin kolejnego remontu zależy bowiem nie tylko od technicznej trwałości wykonanych prac, ale również od zróżnicowanych warunków atmosferycznych, intensywności pracy maszyn i urządzeń znajdujących się w budynkach, zdarzeń losowych, awarii oraz innych czynników, które nie są możliwe do przewidzenia.

W księgach rachunkowych wydatki remontowe zostały zaliczone do kosztów jednorazowo, w momencie, w którym zostały poniesione.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki:

Ad. 1

Budynki będące przedmiotem remontu są to budynki produkcyjne wykorzystywane przez Spółkę przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Jeśli budynki te nie zostałyby wyremontowane, zagrożone byłoby bezpieczeństwo pracowników Spółki. Ponadto na uszkodzenie mogłyby zostać narażone maszyny i urządzenia, które znajdują się w tych budynkach. Spółka uważa, że wydatek na remont powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, a nie przez odpisy amortyzacyjne. Przeprowadzone prace remontowe miały bowiem na celu przywrócenie budynków do ich poprzedniego stanu, naprawę uszkodzonych elementów nośnych budynku, wyremontowanie elewacji, itp. Przeprowadzone prace remontowe nie zmieniły charakteru, przeznaczenia ani funkcjonalności remontowanych obiektów.

Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) poprzez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych.

Warto przy tym zauważyć, że zastosowanie nowocześniejszych materiałów w czasie wykonywanych prac remontowych nie powinno wpływać na zaklasyfikowanie wykonanych prac do prac remontowych. Zdaniem organów podatkowych, przy obecnym stopniu zaawansowania techniki budowlanej, zamiana niektórych materiałów na nowocześniejsze sama w sobie nie oznacza bowiem udoskonalenia remontowanego środka trwałego.

Stanowisko takie potwierdzają postanowienia organów podatkowych:

* postanowienie z dnia 24 kwietnia 2006 r., sygn. US.I-415/8/2006 Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zduńskiej Woli,

* postanowienie z dnia 9 grudnia 2005 r., sygn. 1421/AP/423-323/EP/05 Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie,

* postanowienie z dnia 1 czerwca 2006 r., sygn. US.I-415/12/2006 Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zduńskiej Woli,

* postanowienie z dnia 20 lipca 2006 r., sygn. 1424/2150/4111/415/49/06 Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radomiu.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że wydatki poniesione na remont budynków produkcyjnych stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem kosztem uzyskania przychodów są bowiem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, inne niż koszty wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Ad. 2 i 3

Spółka uważa, że wydatek o charakterze remontowym nie jest kosztem bezpośrednio związanym z przychodem. W związku z tym, przy zaliczaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów, Spółka powinna zastosować art. 15 ust. 4d ww. ustawy. Z przepisu tego wynika, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Spółka uważa, że w przedmiotowej sprawie wydatki na remont powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatku. Koszty remontu nie powinny być rozliczane w czasie, gdyż nie można sprecyzować, jakiego okresu dotyczy wydatek remontowy. Nie można bowiem ustalić, kiedy wyremontowane budynki wymagać będą kolejnego remontu (kolejnej naprawy). Termin kolejnego remontu zależy bowiem nie tylko od technicznej trwałości wykonanych prac, ale również od zróżnicowanych warunków atmosferycznych, intensywności pracy maszyn i urządzeń znajdujących się w budynkach, zdarzeń losowych, awarii oraz innych czynników niemożliwych do przewidzenia. W momencie ponoszenia kosztu Spółka nie wie, czy kolejny remont będzie musiał zostać przeprowadzony za kilka, kilkanaście, czy może kilkadziesiąt lat.

Zdaniem Spółki, zasada rozliczania kosztów w czasie może być stosowana tylko w takich przypadkach, w których wiadomo jest z góry, już w momencie poniesienia wydatku, jakiego okresu dany wydatek ten dotyczy. Natomiast w sytuacji, w której rezultaty poczynionych prac mogą być wykorzystywane w niepewnym i zmiennym okresie, wydatki poniesione na remont powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W związku z powyższym, wydatki poniesione na remont powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia, tj. odpowiednio w 2007 r. i 2008 r.

Stanowisko takie potwierdzają interpretacje organów podatkowych:

* interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2009 r., sygn. ITPB1/415-639/08/PSZ Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy,

* interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2008 r., sygn. IBPB1/415-336/08/KB Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* interpretacja indywidualna z dnia 21 lipca 2008 r., sygn. IBPB3/423-314/08/JS Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2008 r., sygn. IBPB3/423-501/08/JS Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* interpretacja indywidualna z dnia 23 października 2008 r., sygn. IPPB3/423-1302/08-2/IŚ Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,

* interpretacja indywidualna z dnia 14 grudnia 2007 r., sygn. IP-PB3-423-219/07-2/KB Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,

* interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. ITPB3/423-695/08/AW Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.