IBPBI/2/423-619/09/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia jakie kursy walut należy zastosować do przeliczenia na walutę PLN transakcji na rachunku walutowym w banku zagranicznym, aby powstałe różnice kursowe stanowiły odpowiednio przychód i koszt podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia jakie kursy walut należy zastosować do przeliczenia na walutę PLN transakcji na rachunku walutowym w banku zagranicznym, aby powstałe różnice kursowe stanowiły odpowiednio przychód i koszt podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada rachunek walutowy w banku zagranicznym na Litwie w walucie LTL, na który wpływają należności handlowe od kontrahentów litewskich z tytułu sprzedanych towarów. Środki zgromadzone na tym rachunku nie są transferowane do Polski, lecz są przeznaczone na zapłatę zobowiązań w walucie LTL, USD lub EURO wobec dostawców zagranicznych. Bank podaje na wyciągu bankowym równowartość LTL po ich przewalutowaniu na USD i EURO. Bank zagraniczny na Litwie ogłasza codziennie na swojej stronie internetowej kurs kupna i sprzedaży waluty krajowej (PLN) w stosunku do lita. Wpływ waluty LTL na rachunek bankowy z tytułu zapłaty należności, Spółka wycenia według kursu kupna banku litewskiego. Do wyceny rozchodu waluty LTL w przypadku zapłaty zobowiązań Spółka stosuje kurs sprzedaży banku litewskiego. W takiej sytuacji oblicza różnice kursowe od własnych środków pieniężnych.

Metoda wyceny środków na rachunku walutowym na Litwie jest metodą wynikającą z przyjętych przez Spółkę zasad rachunkowości.

Dla celów podatkowych Spółka stosuje metodę ustalania różnic kursowych określoną w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Od 1 stycznia 2009 r. obowiązują nowe zasady wyceny operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych, wprowadzone ustawą z dnia 18 marca 2008 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 63, poz. 393 z późn. zm.)

Zgodnie z nowym brzemieniem art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

Z uwagi na powyższe Spółka ma wątpliwości, czy w świetle art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, począwszy od pierwszego roku obrotowego, którego dotyczy nowelizacja ustawy o rachunkowości wchodząca w życie 1 stycznia 2009 r., Spółka dla potrzeb ustalania różnic kursowych podatkowych prawidłowo stosuje w przeliczeniu transakcji na złote dla operacji na zagranicznym rachunku walutowym, takich jak, wpływ należności i zapłata zobowiązań handlowych, odpowiednio kurs kupna i sprzedaży banku litewskiego, czy należy stosować kurs średni NBP z poprzedniego dnia roboczego i prawidłowo rozlicza różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na tym rachunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie kursy walut należy zastosować do przeliczenia na walutę PLN transakcji na rachunku walutowym w banku zagranicznym w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w następujących przypadkach, aby powstałe różnice kursowe stanowiły odpowiednio przychód i koszt podatkowy w rozumieniu tej ustawy podatkowej.

Wskazane wyżej transakcje to:

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 15a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. zwanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa/niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Artykuł 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p. stanowi, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i przepisy znowelizowanej ustawy o rachunkowości nakazują zastosowanie kursu faktycznego nie definiując tego pojęcia. W świetle wykładni językowej, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Jest to kurs faktycznie użyty m.in. do ustalenia określonej wartości różnicy kursowej. Faktycznie zastosowany kurs to również taki, po którym dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, koniecznej dla ustalenia różnic kursowych, m.in. w dacie wpływu lub wypływu waluty obcej na bankowym rachunku walutowym. Przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym.

A zatem w świetle art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o p.d.o.p., właściwym do wyceny transakcji z tytułu wpływu i wypływu środków z rachunku prowadzonego przez bank zagraniczny jest kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany z tych dni.

Bank litewski ogłasza codziennie kurs kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do lita.

Do wyceny wpływu i wypływu środków z rachunku prowadzonego przez bank zagraniczny należy więc zastosować odpowiednio kurs kupna lub sprzedaży waluty banku litewskiego (kursy z tabeli kursowej banku).

Dopiero, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, np. przy korzystaniu z rachunków walutowych w bankach zagranicznych, które nie ustalają kursów waluty stosowanej do przeliczenia złotego, wówczas jest uzasadnione przyjęcie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego operacje walutowe.

W tej sytuacji w przypadku wpływu należności na rachunek bankowy przeliczenia należy dokonać po kursie kupna banku, natomiast w przypadku zapłaty zobowiązań według kursu sprzedaży banku litewskiego. Powstałe różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, stanowią odpowiednio przychody lub koszty podatkowe.

Również w przypadku, gdy bank pobiera z rachunku walutowego opłatę, do przeliczenia wartości LTL na PLN należy stosować kurs sprzedaży banku, z którego usług korzysta, czyli banku zagranicznego na Litwie w którym prowadzony jest rachunek walutowy.

Spółka uważa, że przyjęty przez nią sposób wyceny wpływów i wypływów środków z rachunku walutowego w banku zagranicznym na Litwie tj. według kursów kupna i sprzedaży tego banku jest prawidłowy zarówno z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i ustawy o rachunkowości. Powstałe różnice kursowe na rozrachunkach jak i od własnych środków pieniężnych stanowią odpowiednio przychód lub koszt podatkowy.

Wprowadzone zmiany w ustawie o rachunkowości miały na celu jedynie ujednolicenie bilansowych i podatkowych zasad przeliczania wartości transakcji wyrażonych w walutach obcych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zauważyć jednak należy iż przedmiotem pytania nie były przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) tj. ustawy nie zaliczanej do przepisów prawa podatkowego. Oznacza to zarazem, iż przedmiotem wniosku nie były przepisy tej ustawy. Mimo więc, iż w poz. 28 ORD-IN ujęto stanowisko w tej kwestii Organ nie dokonał jego oceny.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.