IBPBI/2/423-606/10/AK - Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wyceny walutowych transakcji na instrumentach pochodnych, która została przeniesiona na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w jakim momencie:

* wycena walutowych transakcji na instrumentach pochodnych (nie noszących już charakteru transakcji zabezpieczających) przeniesiona na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń oraz

* zrealizowane walutowe transakcje na instrumentach pochodnych (zaewidencjonowane na kapitałach w bilansie Spółki) przeniesione na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń

* powinny zostać zaliczone przez Spółkę do przychodów podatkowych lub do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w jakim momencie:

* wycena walutowych transakcji na instrumentach pochodnych (nie noszących już charakteru transakcji zabezpieczających) przeniesiona na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń oraz

* zrealizowane walutowe transakcje na instrumentach pochodnych (zaewidencjonowane na kapitałach w bilansie Spółki) przeniesione na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń

powinny zostać zaliczone przez Spółkę do przychodów podatkowych lub do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka dokonuje kalkulacji różnic kursowych dla celów podatkowych zgodnie z art. 9b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa CIT), tzn. przy wykorzystaniu metody księgowej ustalania różnic kursowych.

Spółka dokonuje rozliczeń ze Spółką A i wystawia na rzecz Spółki A faktury w euro. W celu zabezpieczenia się przed zmianą kursu walutowego Spółka zawarła rozliczane różnicą walutowe kontrakty forward oraz opcje walutowe z instytucjami finansowymi.

W przypadku transakcji rozliczanych różnicą strona nie jest zobowiązana do dostawy bądź nabycia określonej kwoty waluty, a do zapłaty różnicy pomiędzy kursem bazowym oraz kursem z dnia realizacji instrumentu pochodnego.

Transakcje na instrumentach pochodnych Spółka rozlicza na podstawie zasad rachunkowości zabezpieczeń. W konsekwencji, wycena transakcji forward jest odnoszona w całości na kapitały Spółki i nie ma wpływu na rachunek zysków i strat Spółki. Natomiast wycena transakcji opcyjnych w części odnoszona jest na rachunek wyników Spółki, a w części na kapitały.

W przypadku zrealizowanych (zapadłych) zabezpieczających transakcji na instrumentach pochodnych Spółka, zgodnie z zasadami rachunkowości zabezpieczeń, odnosi na kapitały wynik na transakcjach na instrumentach pochodnych, jeżeli nie zostały wystawione faktury VAT, z którymi związane są zabezpieczające transakcje na instrumentach pochodnych bądź zostały one przypisane do innych faktur VAT. Po wystawieniu faktur wynik uzyskany na transakcjach odnoszony jest na rachunek zysków i strat Spółki.

Obecnie Spółka rozważa możliwość zmiany waluty, w której dokonuje rozliczeń ze Spółką A z euro na polskie złote. Oznacza to, że przepływy pieniężne pomiędzy Spółką a Spółką A będą dokonywane w walucie polskiej. Spowoduje to, że instrumenty pochodne, noszące dotychczas charakter zabezpieczających, utracą ten atrybut.

Przyjęcie takiego rozwiązania powodowałoby następujące zmiany w rachunkowym (księgowym) ujęciu walutowych transakcji na instrumentach pochodnych:

* wynik na zrealizowanych (zapadłych) transakcjach, w części ewidencjonowanej dotychczas na kapitałach w bilansie Spółki, zostanie przeniesiony na rachunek zysków i strat,

* wycena niezrealizowanych transakcji zostanie natomiast zaewidencjonowana na rachunku wyników.

Zarówno wynik uzyskany na zrealizowanych transakcjach zabezpieczających, jak i wycena niezrealizowanych transakcji, o ile zostaną zaewidencjonowane na rachunku zysków i strat, będą traktowane jako przychód do opodatkowania bądź koszt uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z rozważaną możliwością zmiany waluty rozliczeń ze Spółką A na polskie złote (powodującą utratę zabezpieczającego charakteru instrumentów pochodnych zawartych przez Spółkę), a w konsekwencji zaprzestanie ewidencji przedmiotowych instrumentów pochodnych na podstawie zasad rachunkowości zabezpieczeń wynikających z przepisów o rachunkowości, Spółka zwraca się z zapytaniem, w jakim momencie:

* wycena walutowych transakcji na instrumentach pochodnych (nie noszących już charakteru transakcji zabezpieczających) przeniesiona na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń ze Spółką A oraz

* zrealizowane walutowe transakcje na instrumentach pochodnych (zaewidencjonowane na kapitałach w bilansie Spółki) przeniesione na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń ze Spółką A,

powinny zostać zaliczone przez Spółkę do przychodów podatkowych lub do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, wycena walutowych transakcji na instrumentach pochodnych oraz zrealizowane transakcje zabezpieczające stanowią w rzeczywistości różnice kursowe, a w konsekwencji mają wpływ na wynik podatkowy w roku podatkowym, w którym zostały uwzględnione w rachunku zysków i strat Spółki.

W świetle art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa CIT), podatnicy mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości pod warunkiem, że ich sprawozdania finansowe podlegają badaniu przez uprawniony podmiot. W przypadku wybrania rachunkowej metody wyliczania różnic kursowych, zgodnie z brzmieniem art. 9b ust. 2 ustawy CIT, podatnicy "zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych, wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany".

W konsekwencji, u podatników, którzy wybrali księgową metodę wyliczania różnic kursowych przychodem podlegającym opodatkowaniu lub kosztem uzyskania przychodów, są ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe:

* z tytułu transakcji walutowych,

* z wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej,

* z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Zatem w ocenie Spółki, podatnik decydując się na wybór księgowej metody kalkulacji różnic kursowych, rozpoznaje jako przychód lub koszt dla celów podatkowych różnice kursowe, wyliczone zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów o rachunkowości, nie modyfikując ich regulacjami ustawy CIT.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 listopada 2008 r. (sygn. akt: I SA/Po 888/08). Zgodnie z tym orzeczeniem wprowadzenie możliwości stosowania metody księgowej przy wyliczaniu różnic kursowych "w sposób niebudzący wątpliwości stawia rachunkowość w płaszczyźnie materialnego prawa podatkowego." W ocenie Spółki, stosowanie w przedstawionej we wniosku sytuacji, jedynie ustawy o rachunkowości i aktów równorzędnych wynika również bezpośrednio ze wskazanej regulacji art. 9b ustawy CIT, który wszedł w życie 1 stycznia 2007 r.. Z uzasadnienia projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk nr 733), wprowadzającej art. 9b ustawy CIT, wynika, iż "podatnicy, których sprawozdania finansowe będą w okresie stosowania metody ustalania różnic kursowych w oparciu o przepisy o rachunkowości, badane przez uprawnione podmioty, będą mogli według swego wyboru rozliczyć różnice kursowe na zasadach, jakie stosują zgodnie z przepisami o rachunkowości". Uzasadnienie to wyraźnie wskazuje, że w przypadku wyboru metody księgowej, kalkulacja różnic kursowych dla celów podatkowych powinna się opierać jedynie na przepisach o rachunkowości.

Powyższe potwierdził również przedstawiciel Ministerstwa Finansów w odpowiedzi na pismo Związku Banków Polskich (odpowiedź przedstawiciela Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2007 r., sygn.: DD6-8213/171/MD/07/PDJC-227) wskazując, iż w sytuacji przejścia na metodę księgową wyliczenia różnic kursowych "rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Jednocześnie Spółka zauważa, iż pod pojęciem "przepisy o rachunkowości" należy rozumieć nie tylko przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm., dalej: "ustawa o rachunkowości"), ale również regulacje dotyczące Międzynarodowych Standardów Rachunkowości i Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, które znajdują zastosowanie. Powyższe podejście jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe, przykładowo: interpretacja Ministra Finansów z 16 lutego 2009 r. (sygn.: IBPBI/2/423-1104/08/AM), decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2008 r. (sygn.: 1401/PP-II/4210-7/07/EP).

W ocenie Spółki przez, użyte w art. 9b ust. 2 ustawy CIT, pojęcie różnic kursowych należy rozumieć między innymi wynikającą ze zmiany kursów walut różnicę wycen tych składników aktywów i pasywów, które są ujawniane w bilansie w celu prawidłowego ujęcia w sprawozdaniu finansowym aktualnej wartości zawartych terminowych transakcji sprzedaży lub zakupu walut obcych. Dlatego też, zdaniem Spółki, zmiana wyceny walutowych instrumentów pochodnych ujętych w bilansie Spółki, odpowiednio odniesiona na rachunek wyników, będzie miała wpływ na wynik podatkowy Spółki. Różnice kursowe dla celów podatkowych winny być więc rozpoznawane przez Spółkę również w sytuacji gdy wynikają z wyceny walutowych instrumentów pochodnych. Spółka wskazuje, że przepisy o rachunkowości w żadnej sytuacji nie nakazują dokonania fragmentaryzacji wyceny walutowych instrumentów pochodnych. Podział wyceny na komponent walutowy i niewalutowy jest zatem w ocenie Spółki nie tylko niezgodny z przepisami o rachunkowości, ale także niestosowany w praktyce. W konsekwencji, zdaniem Spółki, ewentualne wydzielenie komponentu nie znajduje uzasadnienia w przepisach i nie powinno znajdować zastosowania w zaistniałym stanie faktycznym. Dodatkowo Spółka podkreśla, iż również uprawniony do badania sprawozdania finansowego podmiot takiej fragmentaryzacji wyceny nie uznaje za prawidłowe oraz celowe z punktu widzenia przepisów rachunkowych.

Powyższe znajduje również potwierdzenie, w interpretacji Ministra Finansów z 20 kwietnia 2009 r. (sygn.: IPPB5/423-40/09-2/IŚ), w której Minister stwierdził: "zgodnie z wykładnią językową celowościową i systemową normy art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w celu zidentyfikowania kategorii przychodów i kosztów wynikających ze zmian kursów walut Spółka winna analizować pozycje odzwierciedlone w rachunku zysków i strat oraz nie brać pod uwagę potencjalnej możliwości fragmentacji lub agregacji wyceny w celu wydzielenia bądź włączenia tzw. "komponentu walutowego", jeżeli podmiot dokonujący badania i kontroli sprawozdania finansowego nie uznałby takiego postępowania za celowe i właściwe z punktu widzenia zasad rachunkowości i potrzeb sprawozdania finansowego podatnika."

Dodatkowo, w ocenie Spółki, w związku z faktem, że na podstawie art. 9b ustawy CIT przepisy o rachunkowości są źródłem prawa podatkowego dla różnic kursowych, przy uwzględnieniu danego przychodu bądź kosztu w wyniku podatkowym, niezwykle istotne jest zweryfikowanie czy dany wydatek został ujęty w wyniku zysków i strat. Z punktu widzenia przepisów o rachunkowości dotyczących rachunkowości zabezpieczeń niektóre pozycje podlegają odniesieniu do wartości aktywów lub pasywów wykazanych w bilansie. W takiej sytuacji, wpływają na aktywa lub pasywa, np. korygując wartość środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w budowie albo zmieniają wielkość kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny.

Powyższe jest konsekwencją faktu, że w przypadku różnic kursowych, kalkulowanych na podstawie art. 9b ustawy CIT, przychody bądź koszty podatkowe ustalane są na bazie różnic kursowych zaewidencjonowanych na rachunku zysków i start. Bilans wskazuje jedynie stan majątku oraz źródła finansowania na daną chwilę, nie określa przychodów i kosztów finansowych, a jedynie określa status walutowych transakcji na instrumentach pochodnych, stanowiący w rzeczywistości różnice kursowe. W związku z tym różnice kursowe zaewidencjonowane na bilansie nie mają wpływu na wynik podatkowy Spółki.

Prawidłowość takiego podejścia potwierdzona została w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w postanowieniu z dnia 11 września 2007 r. Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (sygn.: DP/423-0113/07/AK), który wskazał, iż "różnice kursowe wynikające z wyceny bilansowej odnoszone np. na kapitały nie wpłyną na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeśli różnica kursowa w świetle przepisów prawa bilansowego nie jest odnoszona do przychodów (kosztów) finansowych, to tym samym nie może stanowić przychodu podatkowego oraz kosztu uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych." Zdaniem Spółki, wycenę walutowych transakcji na instrumentach pochodnych, ewidencjonowaną na rachunku zysków i strat Spółki, należy ująć w wyniku podatkowym w roku podatkowym, w którym ta wycena została przeniesiona na rachunek zysków i strat Spółki.

Należy wskazać, że także wynik związany z realizacją walutowych instrumentów pochodnych, stanowi w rzeczywistości różnice kursowe i jest, w świetle ustawy o rachunkowości, odnoszony do bilansu Spółki, w konsekwencji nie wpływa na koszty lub przychody finansowe. Zdaniem Spółki, dopóki nie zostanie on przeniesiony na rachunek zysków i strat, nie będzie mieć wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki, w związku z faktem, że na podstawie art. 9b ustawy CIT, przepisy o rachunkowości są źródłem prawa podatkowego dla różnic kursowych, przy uwzględnieniu danego przychodu bądź kosztu w wyniku podatkowym, niezwykle istotny jest zweryfikowanie czy dany wydatek został ujęty w rachunku zysków i strat. Z punktu widzenia przepisów o rachunkowości dotyczących rachunkowości zabezpieczeń niektóre pozycje podlegają odniesieniu do wartości aktywów lub pasywów wykazanych w bilansie. W takiej sytuacji, wpływają na aktywa lub pasywa, np. korygując wartość środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w budowie albo zmieniają wielkość kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny.

W rezultacie, zrealizowany wynik na walutowych transakcjach zabezpieczających stanowiący w rzeczywistości różnice kursowe, które zgodnie z przepisami o rachunkowości zostały przeniesione na kapitały (pozycja bilansu), nie wpływa na wynik podatkowy Spółki. Jedynie wynik uzyskany w związku z realizacją walutowych instrumentów pochodnych, który w świetle ustawy o rachunkowości oraz przepisów równorzędnych wpływa na koszty lub przychody finansowe, będzie miał wpływ na wynik podatkowy Spółki tj. na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Natomiast różnice kursowe odnoszone na bilans Spółki nie wpłyną na jej wynik podatkowy.

Podsumowując, w ocenie Spółki, dopóki w rachunku zysków i strat nie zostaną rozpoznane dodatnie oraz ujemne różnice kursowe związane z wyceną oraz realizacją transakcji na instrumentach pochodnych, Spółka nie powinna ich traktować jako przychodów podatkowych bądź kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Spółki, przedmiotowe różnice kursowe należy rozpoznać w wyniku podatkowym w roku, w którym zostały ujęte w rachunku zysku i strat Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., oznaczonej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o p.d.o.p., podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b ustawy o p.d.o.p., w świetle pozostałych problemów poruszonych w przedmiotowej sprawie, należy mieć na uwadze, iż powyższy artykuł ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ust. 1 tego artykułu jest wyraźnie mowa o ustalaniu przez podatników różnic kursowych (na podstawie art. 15a ustawy o p.d.o.p. lub przepisów o rachunkowości).

Biorąc powyższe pod uwagę przy dokonywaniu interpretacji zapisów art. 9b ust. 2 ustawy o p.d.o.p., czyli w stosunku do podatników, którzy wybrali "metodę rachunkową" ustalania różnic kursowych, w pełni uzasadnionym staje się stwierdzenie, iż zapisy te w całości dotyczą kwestii zaliczania do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych.

Tym samym należy uznać, iż w art. 9b ust. 2 ustawy o p.d.o.p., jako podlegające zaliczeniu - przez podatników, którzy wybrali "metodę rachunkową" - odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów wskazuje ujęte w księgach rachunkowych:

* różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych,

* różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz

* różnice kursowe z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Z przepisu tego wynika, o czym była mowa powyżej, iż ustawodawca wyraził zgodę na zaliczanie dla celów podatkowych do przychodów i kosztów ich uzyskania różnic kursowych wyliczanych zgodnie z przepisami o rachunkowości, a więc i w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się zatem do reguły, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 ustawy o p.d.o.p.). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, skoro wycena niezrealizowanych transakcji na instrumentach pochodnych (nie noszących już charakteru transakcji zabezpieczających) przeniesiona na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń ze Spółką A oraz zrealizowane walutowe transakcje na instrumentach pochodnych (zaewidencjonowane na kapitałach w bilansie Spółki), przeniesione na rachunek zysków i strat na skutek zmiany waluty rozliczeń ze Spółką A, stanowią różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości w momencie uwzględnienia ich w rachunku zysków i strat to stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stanowią one w tym samym momencie również różnice kursowe w ujęciu podatkowym, a w konsekwencji przychody bądź koszty podatkowe Spółki.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.