IBPBI/2/423-57/11/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011 r. (wpływ do tut. Biura tego samego dnia), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości uznania za samodzielny środek trwały:

* części hali produkcyjno-magazynowej - jest nieprawidłowe,

* budynku biurowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* kanalizacji sanitarnej zewnętrznej,

* kanalizacji deszczowej,

* kotłowni (kocioł gazowy wraz z oprzyrządowaniem, zbiornik gazu LPG z podłączeniem do budynku hali) oraz

* placu parkingowo-manewrowego (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2011 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. możliwości uznania za samodzielny środek trwały:

* części hali produkcyjno-magazynowej,

* budynku biurowego,

* kanalizacji sanitarnej zewnętrznej,

* kanalizacji deszczowej,

* kotłowni (kocioł gazowy wraz z oprzyrządowaniem, zbiornik gazu LPG z podłączeniem do budynku hali) oraz

* placu parkingowo-manewrowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka na podstawie udzielonego pozwolenia na budowę hali produkcyjno-magazynowej (poprzez zabudowę istniejącej wiaty ścianami osłonowymi) oraz przylegającego do niej budynku biurowego prowadzi budowę hali produkcyjno-magazynowej etap 1.

Zgodnie z projektem budowlanym realizacja inwestycji może być prowadzona w 3 niezależnych etapach. W 1-szym etapie - część warsztatowa, w 2-gim etapie część magazynowa, w 3-cim etapie budynek biurowy. Według projektu część hali warsztatowej jest oddzielona od pozostałej części magazynowej ścianą szczytową z bramą wjazdową zewnętrzną. Budynek biurowy na razie nie jest budowany i w najbliższej przyszłości nie będzie. Zgodnie z projektem budynek biurowy jest połączony z halą produkcyjno-magazynową ale oddzieloną od niej ścianą przeciwpożarową i jest odrębny konstrukcyjnie od hali.

Równocześnie wybudowano kanalizację sanitarną wewnętrzną i zewnętrzną, kanalizację deszczową, instalacje elektryczne i centralnego ogrzewania 1-szego etapu hali oraz kotłownię obejmującą kocioł gazowy wraz z oprzyrządowaniem oraz zbiornik gazu LPG z podłączeniem do budynku hali oraz plac parkingowo - manewrowy. Szczegóły techniczne: Ściany zewnętrzne:

* budynek biurowy: ściany z cegły ceramicznej, ocieplone styropianem gr. 12 cm, pokryte tynkiem,

* hala: ściany osłonowe z płyty warstwowej z rdzeniem poliuretanowym gr. 10 cm,

Dach:

* hala: płyta warstwowa z rdzeniem poliuretanowym,

* budynek biurowy: konstrukcja stalowa-kratownice. Przykrycie z blachy trapezowej i izolacja z wełny mineralnej i membrany dachowej.

Zbiornik gazu:

* pojemność 6,4 m ^3, przyłącze Dz 75 mm PE, l= 27 mb,

Szambo:

* bezodpływowe o pojemności 10 m ^3,

Kanalizacja deszczowa wraz z urządzeniami podczyszczającymi:

* osadnik i separator koalescencyjny.

Aktualnie zakończono realizację części warsztatowej hali o powierzchni 720 m² i w najbliższym czasie nasza Spółka zwróci się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o udzielenie pozwolenia na użytkowanie 1-szego etapu hali.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem Spółki, w momencie uzyskania pozwolenia na użytkowanie 1-szego etapu hali magazynowo - produkcyjnej, zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), ten etap budowy będzie zakończony, a część hali będzie kompletna i zdatna do użytkowania zgodnie z wymogami tego przepisu. Tak więc od miesiąca następnego po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie (i po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych) ten 1-szy etap hali będzie podlegał amortyzacji zgodnie z art. 16h wyżej wymienionej ustawy. Późniejsze wybudowanie 2 etapu hali i budynku biurowego będzie skutkowało powstaniem nowych środków inwentarzowych w ewidencji środków trwałych jako odrębnych, kompletnych i zdatnych do użytku podlegających amortyzacji od wartości ich kosztu wytworzenia i od miesiąca następnego od daty uzyskania pozwolenia na użytkowanie w odniesieniu odrębnie do każdego z nich.

Zdaniem Spółki, wymienione w pytaniu drugim obiekty pomocnicze jako obiekty nie spełniające warunków kwalifikowania ich do wartości obsługiwanego przez nie budynku zgodnie z uwagami szczegółowymi do Grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych będą stanowiły odrębne środki trwałe, ponieważ będą one obsługiwały w przyszłości nie jeden budynek, a zespół trzech budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

Z opisu zdarzenia przyszłego ujętego we wniosku wynika, że Spółka realizuje wieloetapowo zadanie inwestycyjne polegające na budowie hali produkcyjno-magazynowej oraz przylegającego do niej budynku biurowego.

Zgodnie z projektem budynek biurowy jest połączony z halą produkcyjno-magazynową ale oddzielony od niej ścianą przeciwpożarową i odrębny konstrukcyjnie od hali. Równocześnie wybudowano kanalizację sanitarną wewnętrzną i zewnętrzną, kanalizację deszczową, instalacje elektryczne i centralnego ogrzewania pierwszego etapu hali oraz kotłownię obejmującą kocioł gazowy wraz z oprzyrządowaniem oraz zbiornik gazu LPG z podłączeniem do budynku hali, a także plac parkingowo-manewrowy.

W celu wskazania zasad amortyzacji opisanych we wniosku obiektów niezbędne jest uprzednie ustalenie czy stanowią one odrębne obiekty budowlane. W tym celu konieczne jest odwołanie się do postanowień rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Zgodnie z tym rozporządzeniem, w przypadku budynków połączonych między sobą, budynek jest budynkiem samodzielnym, jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważa się za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Odnosząc powyższe kryterium do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie, pomimo podzielenia inwestycji na trzy etapy, mamy do czynienia z dwoma budynkami, a mianowicie z halą produkcyjno-magazynową oraz budynkiem biurowym. Jak wynika bowiem z wniosku budynki te są od siebie oddzielone ścianą przeciwpożarową oraz są obiektami odrębnymi konstrukcyjnie.

Odnosząc opisane zdarzenie przyszłe, do wyżej powołanych norm stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z dwoma budynkami, przy czym jeden (hala produkcyjno-magazynowa) budowany jest dwuetapowo.

W myśl powołanego wcześniej art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środek trwały (budowla, budynek oraz lokal będący odrębną własnością) podlega amortyzacji, w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. W konsekwencji, aby wybudowany przez Spółkę budynek mógł zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a następnie podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, musi być w dniu przyjęcia do użytkowania kompletny i zdatny do użytku.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zakończyła pierwszy etap budowy hali produkcyjno-magazynowej i w związku z tym zamierza zwrócić się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o udzielenie pozwolenia na użytkowanie tej części inwestycji. Uzyskanie pozwolenia na eksploatację części obiektu budowlanego nie zmienia faktu, że budynek (który może stanowić środek trwały) - a więc hala produkcyjno-magazynowa - nie będzie kompletna i zdatna do użytku w momencie zakończenia pierwszego etapu budowy.

Wobec powyższego budynek w budowie, którego część została oddana do użytkowania, nie stanowi środka trwałego, gdyż nie spełnia warunku kompletności. Wprowadzenie budynku do ewidencji środków trwałych powinno nastąpić dopiero w momencie spełnienia przez niego przesłanek wynikających z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w momencie gdy opisane we wniosku budynki (zarówno budynek hali produkcyjno-magazynowej, jak i odrębny od hali budynek biurowy) będą kompletne i zdatne do użytku w całości, co zostanie potwierdzone ostateczna decyzją właściwego organu administracji.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie możliwości uznania części hali produkcyjno-magazynowej za samodzielny środek trwały podlegający amortyzacji jest nieprawidłowe.

Prawidłowym jest natomiast stanowisko Spółki w zakresie możliwości uznania budynku biurowego za samodzielny środek trwały, pod warunkiem spełnienia kryteriów wynikających z powołanego wcześniej art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przechodząc do oceny stanowiska Spółki w zakresie uznania kanalizacji sanitarnej zewnętrznej, kanalizacji deszczowej, kotłowni oraz placu parkingowo-manewrowego za samodzielne środki trwałe należy stwierdzić, że zgodnie z powołanym wcześniej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, przez budynki należy rozumieć obiekty budowlane z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywanymi dla potrzeb stałych. Z powyższej definicji budynku można wyprowadzić wniosek, że ta część instalacji, która znajduje się w obrębie budynku jest jego elementem w związku z czym nie może stanowić odrębnego środka trwałego (kryterium kompletności nie jest w tym przypadku spełnione). Co się zaś tyczy instalacji zewnętrznych, kotłowni która docelowo będzie obsługiwała dwa budynki (środki trwałe, tj. halę produkcyjno-magazynową oraz budynek biurowy) oraz placu parkingowo-manewrowego obiekty te - po spełnieniu wskazanych w niniejszej interpretacji warunków, mogą zostać uznane za samodzielne środki trwałe.

Wskazać bowiem należy, iż z objaśnień szczegółowych do grupy 1 "Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego", zawartych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie (część pytania oznaczonego we wniosku numerem 2) przyporządkowania określonych obiektów do Klasyfikacji Środków Trwałych oraz w zakresie momentu rozpoczęcia amortyzacji środka trwałego (pytanie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 marca 2011 r.), wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.