IBPBI/2/423-565/10/MS - Nieumorzona wartość likwidowanych budynków i budowli a koszt uzyskania przychodów.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 22 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-565/10/MS Nieumorzona wartość likwidowanych budynków i budowli a koszt uzyskania przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 9 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 20 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania nieumorzonej wartości likwidowanych budynków i budowli jako kosztu bezpośrednio związanego z przychodem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania nieumorzonej wartości likwidowanych budynków i budowli jako kosztu bezpośredniego związanego z przychodem.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 7 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-565/10/MS wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 20 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność deweloperską polegającą na realizacji projektu budownictwa mieszkaniowego. Celem projektu jest wybudowanie przez Spółkę budynków mieszkalnych, a następie sprzedaż lokali mieszkalnych na rzecz klientów. W dniu 19 kwietnia 2007 r. Spółka A (wspólnik) wniósł aportem prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz ze znajdującymi się na gruncie budynkami do Spółki na poczet podwyższenia kapitału.

Spółka wprowadziła ww. nieruchomości do ewidencji środków trwałych i wynajmowała do października 2007 r. halę produkcyjną i budynek biurowy. Nieruchomości były wynajmowane do czasu ich fizycznej likwidacji, tj. do października 2007 r.. Likwidacja nieruchomości wynikała z zamiaru wybudowania osiedla mieszkaniowego na ww. terenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 lipca 2010 r.):

Czy nieumorzona wartość likwidowanych budynków i budowli stanowi koszt bezpośrednio związany z budowanym osiedlem, czy też stanowi w momencie likwidacji koszt uzyskania przychodów tj. w październiku 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, nieumorzona wartość środków trwałych, które zostały zlikwidowane w celu budowy osiedla mieszkaniowego zwiększa wartość produkcji w toku, tj. stanowi koszt bezpośrednio związany z budowanym osiedlem gdyż likwidacja wynika bezpośrednio z zamiaru budowy mieszkań na ww. terenie. Spółka nabyła grunt z zamiarem prowadzenia działalności deweloperskiej. Wynajem nieruchomości wynikał z faktu, iż nabywając grunt Spółka stała się stronami umów najmu i dzierżawy, i z długich terminów wypowiedzeń ww. umów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl wskazanych przepisów, aby uznać wydatek za koszt w rachunku podatkowym, musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu i nie może to być koszt wymieniony w katalogu negatywnym, tj. ustawowym katalogu wydatków nie uznawanych za koszt podatkowy. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesione wydatki miały lub mogły mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W kosztach enumeratywnie wymienionych, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodem, zostały wymienione m.in. straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p.). W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań technologicznych, są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności gospodarczej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż likwidacja budynków nie nastąpiła w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, lecz aby w miejsce zlikwidowanych obiektów wznieść inne, nowe budynki, które będą służyły do celów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zatem, wyłączenie określone w wyżej cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. nie znajduje w przedmiotowej zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środków trwałych nie została spowodowana utratą ich przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.

Z uwagi na fakt, iż art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. nie znajdzie w przedstawionym stanie faktycznym zastosowania niezbędne jest ustalenie, czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym kosztem, a przychodami podatnika, tzn. czy koszt uzyskania przychodu jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Musi zatem być możliwy do stwierdzenia związek przyczynowy, pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, można wyróżnić przy tym koszty podatkowe:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz

* pośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Z treści przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność deweloperską polegającą na realizacji projektu budownictwa mieszkaniowego. W dniu 19 kwietnia 2007 r. Spółka A (wspólnik) wniósł aportem prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz ze znajdującymi się na gruncie budynkami do Spółki na poczet podwyższenia kapitału. Spółka wprowadziła ww. nieruchomości do ewidencji środków trwałych i wynajmowała do października 2007 r. halę produkcyjną i budynek biurowy. Nieruchomości były wynajmowane do czasu ich fizycznej likwidacji, tj. do października 2007 r.. Likwidacja nieruchomości wynikała z zamiaru wybudowania osiedla mieszkaniowego na ww. terenie.

Wskazać zatem należy, iż wartość stanowiąca różnicę pomiędzy wartością początkową hali produkcyjnej oraz budynku biurowego, a sumą odpisów amortyzacyjnych dokonaną do dnia wyłączenia ich z używania (w związku z likwidacją), stosownie do art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami ze sprzedaży lokali mieszkalnych, potrącany w myśl art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. w momencie uzyskiwania przychodów ze sprzedaży przedmiotowych lokali.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl