IBPBI/2/423-564/10/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-564/10/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wartość należności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wartość należności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-564/10/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 28 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada nieprzedawnione wierzytelności wobec firmy X z Niemiec, zwanej dalej "dłużnikiem". Dłużnik jest kontrahentem zagranicznym. Należności były wcześniej zarachowane jako przychód podatkowy. Należności od zagranicznego dłużnika są objęte ubezpieczeniem do 95% wartości. Na część wartości wierzytelności, które nie zostały objęte ubezpieczeniem utworzono odpis aktualizujący nie będący kosztem uzyskania przychodów. Niespełna 95% wartości wierzytelności Spółka otrzymała od firmy ubezpieczeniowej.

Spółka wynajęła kancelarię niemiecką, która ma udzielone pełnomocnictwo do reprezentowania Spółki przed sądami niemieckimi. Kancelaria poinformowała Spółkę, że dłużnik znajduje się w stanie upadłości. Sąd rejonowy w C. wydał postanowienie o otwarciu postępowania upadłościowego dłużnika z możliwością przyjęcia planu naprawczego przez wierzycieli i ustanowił kuratorem adwokata. Kancelaria zgłosiła wierzytelności Spółki u syndyka.

Z informacji jakie posiada Spółka wynika, że sąd w Niemczech nie wydaje wierzycielom odpisów postanowień. Wszystkie informacje dotyczące procesu restrukturyzacji wydawane przez sąd są dostępne na stronie internetowej.

Co istotne z dniem 26 lutego 2010 r. sąd rejonowy wydał postanowienie o zakończeniu postępowania upadłościowego, którego obwieszczenie zostało umieszczone na ww. stronie internetowej, co oznacza m.in. że warunki planu naprawczego w zakresie redukcji od 95% do 97% wierzytelności stały się ostatecznie, wiążące i wykonalne.

Spółka posiada plan naprawczy sporządzony na podstawie § 217 i nast. niemieckiego prawa upadłościowego. Z treści przedmiotowego planu wynika, w jaki sposób zostaną zaspokojeni wierzyciele. Plan przewiduje m.in. wypłatę wierzytelności w wysokości od 3% do 5% i umorzenie pozostałej części. Zgodnie z umową z ubezpieczycielem, wszelkie kwoty przypadające Spółce po umorzeniu od 95% do 97% kwoty wierzytelności, zostaną wypłacone ubezpieczycielowi, z uwagi na wcześniej dokonaną cesję na ubezpieczyciela wierzytelności od firmy X z Niemiec, w części za które wypłacone zostało odszkodowanie dla Spółki przez tegoż ubezpieczyciela.

Spółka posiada następujące dokumenty dot. przedmiotowej sprawy:

1.

oryginalne pismo od rzecznika syndyka informujące o otwarciu rozprawy głównej w postępowaniu dotyczącym niewypłacalności dłużnika wraz z uwierzytelnioną kopią postanowienia sądu o otwarciu postępowania o niewypłacalności (uwierzytelnienie nastąpiło poprzez przybicie pieczątki: uwierzytelniono adwokat - nieczytelny podpis)

2.

tłumaczenie na język polski oryginału planu naprawczego sporządzonego zgodnie z par. 217 i nast. niemieckiego prawa upadłościowego.

W uzupełnieniu wniosku Spółka dodatkowo wyjaśniła, że:

1.

odpisu na należności, o których mowa w zapytaniu dokonano w 2008 r.

2.

ww. odpis dokonano w oparciu o politykę rachunkowości Spółki. Spółka prowadzi rachunkowość i sporządza sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej. Odpisu dokonano w oparciu o MSR 36.

3.

postanowienie o otwarciu rozprawy głównej w postępowaniu dotyczącym niewypłacalności Dłużnika zostało wydane 1 lipca 2009 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpis na nieobjętą odszkodowaniem (ponad 5% wartości) część wierzytelności jako odpis na wierzytelności które zostały uprawdopodobnione na podstawie posiadanych dokumentów. Czy posiadane przez Spółkę dokumenty są wystarczające do uznania przedmiotowego odpisu na wierzytelności za koszt uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, odpis na nieobjęte odszkodowaniem wartości wierzytelności (które nie zostały nam zapłacone przez ubezpieczyciela) może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jako odpis na wierzytelność która została uprawdopodobniona. Warunkiem zaliczenia odpisu do kosztów uzyskania przychodów jest zaistnienie dwóch warunków:

1.

uprzednie zaliczenie należności do przychodów należnych,

2.

uprawdopodobnienie nieściągalności należności w sposób wynikający z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Nieosiągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności jeżeli:

A. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo

B. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

C. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

D. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Zdaniem Spółki, oba warunki zostały spełnione i odpis na nieobjętą odszkodowaniem część należności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wierzytelności zostały wcześniej zaliczone do przychodów należnych oraz zostały uprawdopodobnione. Użyty przez ustawodawcę w treści art. 16 ust. 2a zwrot "w szczególności" oznacza, że katalog w nim zawarty nie jest zamknięty. W związku z tym posiadane przez Spółkę dokumenty oraz informacje dostępne na stronie internetowej sądu dają Spółce prawo do uznania odpisu na przedmiotowe wierzytelności (ponad 5%) jako koszt uzyskania przychodów. Bez znaczenia dla zaliczenia odpisu na nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest fakt, że uzyskana kwota ww. postępowaniu zostanie przekazana ubezpieczycielowi.

Wg Spółki z treści planu wynika, że wyżej opisane postępowanie jest analogiczne do polskiego prawa upadłościowego z możliwością zawarcia układu, którego wszczęcie daje podatnikowi prawo do zaliczenia nieściągalnej wierzytelności w koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1.

Co do zasady, ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych. Wyjątkiem są odpisy spełniające łącznie następujące warunki:

* są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r., o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.),

* dot. Należności, bądź jej części uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p.,

* nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o p.d.o.p.,

* wierzytelność, której dotyczy nie uległa przedawnieniu (art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o p.d.o.p.).

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przepis art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

a.

dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo

b.

zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c.

wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d.

wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Należy dodać, iż prawidłowe ujęcie odpisów aktualizujących wartość należności w księgach rachunkowych jest niezbędne w celu zaliczenia ich w momencie uprawdopodobnienia do kosztów uzyskania przychodów. Koszt podatkowy nie wystąpi bowiem w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem kosztem tym jest odpis aktualizujący, a nie wierzytelność czy należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Wskazać należy również, iż katalog sposobów uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymieniony w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o p.d.o.p. ma charakter otwarty (zwrot "w szczególności"), co oznacza, iż możliwe sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Zwrot ten należy rozumieć w ten sposób, że inne przesłanki takiego uprawdopodobnienia muszą mieć charakter przesłanek o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wskazanych w przepisie. Uprawdopodobnienie nieściągalności jest środkiem zastępczym dowodu, a więc środkiem nie dającym pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo twierdzenia o fakcie. Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności jest zatem wskazaniem okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie faktu, nie jest natomiast przeprowadzeniem dowodu czyniącego fakt absolutnie pewnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że kontrahent Spółki został postawiony w stan upadłości zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa niemieckiego. Spółka dysponuje oryginalnym pismem od rzecznika syndyka informującym o otwarciu rozprawy głównej w postępowaniu dotyczącym niewypłacalności dłużnika wraz z uwierzytelnioną kopią postanowienia sądu o otwarciu postępowania o niewypłacalności. Przedmiotowe wierzytelności, obejmowane odpisami aktualizującymi, były zarachowane uprzednio jako przychody należne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie uległy przedawnieniu.

W świetle przepisów art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o p.d.o.p., postanowienia zagranicznego sądu o otwarciu postępowania upadłościowego z możliwością przyjęcia planu naprawczego wobec kontrahenta Spółki stanowią wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności przedmiotowych wierzytelności za uprawdopodobnione, jeżeli w istocie odpowiadają dokumentom wskazanym w tym przepisie. Nie ma bowiem znaczenia fakt, iż postanowienia te zostały wydane przez sąd zagraniczny. Spółka dla celów dowodowych powinna jednak dysponować oryginalnymi dokumentami wydanymi przez właściwy sąd, przetłumaczonymi na język polski, bądź dokumentami, których autentyczność została potwierdzona notarialnie.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż w dokumentach wskazanych we wniosku odpisy aktualizujące wartości należności, dokonywane zgodnie z przepisami art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości, jako dotyczące wierzytelności zarachowanych uprzednio do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., i które to wierzytelności nie uległy przedawnieniu, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona dokumentami wskazanymi we wniosku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a tej ustawy.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl