IBPBI/2/423-553/12/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków ewidencyjnych wynikających z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków ewidencyjnych wynikających z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Parafia posiada osobowość prawną (kościelna osoba prawna) i prowadzi działalność w zakresie odpłatnych usług najmu. Nie została do tego celu wyodrębniona żadna jednostka organizacyjna a całość operacji gospodarczych dokonuje we własnym imieniu i na własny rachunek. Najemcami nieruchomości, które na mocy odrębnych przepisów stanowią środki trwałe podatnika są m.in. osoby prawne oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Może się również zdarzyć, że najemcą będzie jedna z firm telekomunikacyjnych, która wynajmie wieżę kościelną na nadajnik telekomunikacyjny. Przykościelne ogrodzenia natomiast, są miejscami gdzie reklamodawcy wynajmują tablice bądź zawieszają szyldy na umieszczenie swoich reklam czy niewielkich billboardów. Działalność ta jest prowadzona w sposób zorganizowany oraz ciągły a umowy najmu z wynajmującymi podpisywane są długoterminowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzenie odpłatnych usług najmu o charakterze ciągłym i zorganizowanym stanowi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 3 pkt 9 ustawy - Ordynacja podatkowa a co za tym idzie Parafia zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobowiązana jest do prowadzenia ewidencji księgowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie przez Parafię we własnym imieniu i na własny rachunek odpłatnych usług najmu w sposób zorganizowany i ciągły, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, a tym samym podatnik obowiązany jest do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odpowiednią ewidencją księgową dla kościelnej osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą będzie ewidencja oparta o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Powyższy przepis nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami - tj. w szczególności z uwzględnieniem zasad wyznaczonych przez ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie - w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (bądź ewentualnie straty), podstawy opodatkowania oraz w konsekwencji wysokości należnego podatku. Przepis ten stanowi jednocześnie normatywną podstawę obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zapewniającej możliwość obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych stosownie do przepisów art. 16a-16 m u.p.d.o.p. Obowiązek prowadzenia ewidencji został nałożony na podatników. Za podatników, w myśl art. 1 ust. 1 u.p.d.o.p., uznaje się m.in. osoby prawne.

Wnioskodawca jest parafią ewangelicko - augsburską. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 z późn. zm.), kościół jako całość oraz jego jednostki organizacyjne: diecezje, parafie i diakonaty posiadają osobowość prawną. Zgodnie z art. 34 ust. 1 ww. ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, a w szczególności art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 163). Wnioskodawca posiada zatem osobowość prawną, a co za tym idzie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przesłanka ta jest wystarczająca dla uznania, że obowiązany jest do prowadzenia ewidencji rachunkowej o której mowa w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 4a u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

Odnośnie kwestii uznania czy Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym prowadzi działalność gospodarczą, wskazać należy, że u.p.d.o.p., mimo iż posługuje się pojęciem "działalności gospodarczej", to go nie definiuje. Definicja "działalności gospodarczej" zawarta jest natomiast w Ordynacji podatkowej. Ustawa ta, jako najbliższa systemowo ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 3 pkt 9 wskazuje, że przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Zgodnie z art. 2 ustawy z dni 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, ze Parafia prowadzi działalność w zakresie odpłatnych usług najmu. Działalność tą prowadzi we własnym imieniu i na własny rachunek w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca prowadzi zatem działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem jako podatnik tego podatku jest obowiązana do prowadzenia ewidencji rachunkowej o której mowa w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.