IBPBI/2/423-55/09/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy brak odpłatności po stronie Spółki (będącej dłużnikiem podmiotu trzeciego) z tytułu istnienia stosunku prawnego pomiędzy poręczycielem a tym podmiotem trzecim jako wierzycielem Spółki w postaci umowy poręczenia cywilnoprawnego, poręczenia wekslowego, innego poręczenia majątkowego oznacza, że Spółka uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy brak odpłatności po stronie Spółki (będącej dłużnikiem podmiotu trzeciego) z tytułu istnienia stosunku prawnego pomiędzy poręczycielem a tym podmiotem trzecim jako wierzycielem Spółki w postaci umowy poręczenia cywilnoprawnego, poręczenia wekslowego, innego poręczenia majątkowego oznacza, że Spółka uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku, zobowiązania Spółki z tytułu kredytów w bankach zostaną zabezpieczone przez podmiot powiązany ze Spółką, bez wynagrodzenia, w drodze poręczenia cywilnego, wekslowego lub majątkowego. Przedmiotem tych zabezpieczeń będą zobowiązania istniejące zarówno w dacie udzielania poręczeń, jak i mogące powstać w przyszłości z tytułu kredytów wielocelowych, a także wynikające z otwarcia przez banki na rzecz kredytobiorców linii kredytowych na określony okres.

W momencie udzielania poręczeń podmiot poręczający nie ponosi żadnych kosztów finansowych lub operacyjnych, co w konsekwencji uzasadnia nieponoszenie odpłatności przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy brak odpłatności po stronie Spółki (będącej dłużnikiem podmiotu trzeciego) z tytułu istnienia stosunku prawnego pomiędzy poręczycielem a tym podmiotem trzecim jako wierzycielem Spółki w postaci umowy poręczenia cywilnoprawnego, poręczenia wekslowego, innego poręczenia majątkowego oznacza, że Spółka uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Spółki przy braku odpłatności po stronie Spółki (będącej dłużnikiem podmiotu trzeciego) z tytułu istnienia stosunku prawnego pomiędzy poręczycielem a tym podmiotem trzecim jako wierzycielem Spółki w postaci umowy poręczenia cywilnoprawnego, poręczenia wekslowego, innego poręczenia majątkowego, Spółka nie uzyskuje przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W opinii Spółki brak zapłaty przez Spółkę wynagrodzenia za zabezpieczenie zobowiązań nie stanowi przychodu podatkowego z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który wskazuje, że przychodem są otrzymane nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy, prawa i świadczenia. W wyniku wyżej wymienionych poręczeń Spółka nie otrzyma żadnych rzeczy, praw, ani świadczeń, gdyż to wierzyciel Spółki, a nie Spółka zyskuje prawo skorzystania z zabezpieczenia swoich wierzytelności (zobowiązań Spółki), mając możliwość dochodzenia ich zapłaty od innego podmiotu. Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. III SA/WA665/08 oraz WSA w Łodzi w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. I SA/Łd2033/06.

Należy również wskazać, że przedmiotowe poręczenia, udzielone przez spółki zależne stanowią jedynie zabezpieczenie umowy kredytowej, poprzez zobowiązanie się przez te podmioty do spłaty zobowiązania, wynikającego z umowy, na wypadek nie wywiązania się z niej przez Spółkę. Poręczyciele będą zobowiązani do wykonania umowy dopiero gdy dłużnik jej nie wykona. Tym samym poręczenie umowy kredytu przez spółki zależne nie jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż Spółka w momencie udzielenia jej poręczenia, nie uzyska żadnych korzyści majątkowych kosztem poręczycieli. Podobne stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 18 sierpnia 2008 r. nr ITPB3/423-400/08/PS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.