IBPBI/2/423-515/11/SD - Możliwość uwzględnia przy obliczaniu wysokości zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wszystkich wydatków faktycznie poniesionych na utworzenie nowych miejsc pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 13 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., oraz w art. 12 i 16 ustawy o SSE, należy brać pod uwagę dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników w ilości wynikającej z Zezwolenia, czy też dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników dla faktycznie utworzonych miejsc pracy na terenie SSE, po dniu uzyskania Zezwolenia - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., oraz w art. 12 i 16 ustawy o SSE, należy brać pod uwagę dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników w ilości wynikającej z Zezwolenia, czy też dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników dla faktycznie utworzonych miejsc pracy na terenie SSE, po dniu uzyskania Zezwolenia. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 4 lipca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-515/11/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 13 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) na podstawie Zezwolenia z dnia 22 czerwca 2007 r. (dalej "Zezwolenie"), zmienionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 maja 2009 r. (dalej "Decyzja Zmieniająca"). Przedmiotem Zezwolenia jest działalność w zakresie usług doradztwa, oprogramowania oraz usług związanych z informatyką.

W Zezwoleniu oraz Decyzji Zmieniającej określono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

Zezwolenie zostało udzielone do dnia 8 sierpnia 2016 r.

Od daty udzielenia Zezwolenia Spółka poniosła na terenie SSE zadeklarowane wydatki inwestycyjne. Spółka zrealizowała również określony w Zezwoleniu minimalny poziom zatrudnienia - Wnioskodawca zatrudnia obecnie więcej pracowników niż poziom określony w Zezwoleniu i zamierza Jeszcze zwiększyć zatrudnienie w ramach zadeklarowanej i prowadzonej działalności gospodarczej na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., oraz w art. 12 i 16 ustawy o SSE, należy brać pod uwagę dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników w ilości wynikającej z Zezwolenia, czy też dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników dla faktycznie utworzonych miejsc pracy na terenie SSE po dniu uzyskania Zezwolenia.

Zdaniem Spółki, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., uwzględnia się wszystkie wydatki faktycznie poniesione na utworzenie nowych miejsc pracy, także tę część wydatków, które odnoszą się do miejsc pracy przekraczających minimalną liczbę miejsc pracy wskazaną w Zezwoleniu.

Spółka opiera swoje stanowisko na treści Zezwolenia, a także na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano Zezwolenie.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Treść zezwolenia uregulowana została w art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, w myśl którego zezwolenie powinno określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

Zezwolenie uzyskane przez Spółkę nie zawiera natomiast wskazania maksymalnej liczby nowych miejsc pracy do utworzenia na terenie SSE. Wręcz przeciwnie, sama treść Zezwolenia potwierdza, iż wskazana w nim wartość jest wielkością minimalną. Wynika to z literalnego brzmienia treści Zezwolenia "Ustala się następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej (...) Zatrudnienie pracowników (...) wyniesie co najmniej 150 osób". Utworzywszy zatem 150 miejsc pracy w terminie wynikającym z Zezwolenia, Spółka spełniła warunki Zezwolenia i zagwarantowała sobie prawo do zwolnienia z p.d.o.p. W ocenie Wnioskodawcy, Spółka uprawniona jest równocześnie na podstawie treści Zezwolenia do utworzenia większej ilości nowych miejsc pracy na terenie SSE, niż minimalna wielkość określona w Zezwoleniu.

Zgodnie z § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548), do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (tj. przed dniem 30 grudnia 2008 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy publicznej. Stąd w sytuacji Spółki zastosowanie znajdą m.in. przepisy rozporządzenia o SSE z 2006 r.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia o SSE, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., stanowi pomoc regionalną z tytułu:

Odnosząc się do definicji "nowo zatrudnionych pracowników" wskazać należy, iż zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia o SSE, przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza zaś pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia o SSE, utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 12 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów, w szczególności z uwagi na brak przepisów ograniczających liczbę pracowników do ilości wskazanej w Zezwoleniu jako wartość minimalna, Spółka stoi na stanowisku, iż uprawniona jest do utworzenia dowolnej, większej od wskazanej w Zezwoleniu, ilości nowych miejsc pracy i, o ile spełnione zostaną pozostałe wymogi wynikające z przepisów, dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników będą podstawą do kalkulacji limitu pomocy publicznej.

Co więcej, w odróżnieniu od przepisów obowiązujących obecnie, tj. art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym od 4 sierpnia 2008 r. (zmiana wprowadzona ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746)), przepisy, które obowiązywały w dacie wydania Zezwolenia nie zawierały warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie.

W konsekwencji, w przypadku Spółki, do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się dwuletnie koszty pracy wszystkich nowo zatrudnionych przez Spółkę pracowników na terenie SSE, tzn. także dwuletnie koszty zatrudnienia tych pracowników, którzy zostali zatrudnieni ponad minimalny limit nowo utworzonych miejsc pracy określony w Zezwoleniu.

Górna granica kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami. Potwierdza to również brzmienie § 5 ust. 2 rozporządzenia o SSE, z którego wynika, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Maksymalna wielkość regionalnej pomocy inwestycyjnej w odniesieniu do Spółki powinna być więc ustalana z uwzględnieniem wysokości dwuletnich kosztów pracy kwalifikujących się do objęcia pomocą oraz 40% intensywności pomocy dla obszaru lokalizacji Inwestycji Spółki. Zdaniem Spółki, należy podkreślić, że żaden z przepisów ustawy o SSE ani rozporządzenia o SSE, mających zastosowanie do Zezwolenia, nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującej w SSE. W szczególności, na gruncie regulacji prawnych mających zastosowanie do Zezwolenia Spółki, brak jest podstaw do utożsamiania kosztów minimalnej liczby nowych miejsc pracy wyznaczonej w Zezwoleniu z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego. W konsekwencji, jeżeli poniesione przez Spółkę wydatki w KSSE spełniają warunki określone dla wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, stanowią one tym samym podstawę do obliczania zwolnienia podatkowego w SSE.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 grudnia 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-1611/09/MO, w której organ potwierdził, że "do obliczenia wielkości pomocy publicznej uwzględnia się wszystkie utworzone miejsca pracy, tzn. także tę część, która przewyższa ich ilość określoną w Zezwoleniu". Pogląd ten podzielany jest również w odniesieniu do limitu pomocy publicznej określonego na podstawie kosztów nowej inwestycji m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 października 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-996/10/SD;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 sierpnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-779/10/AK;

* interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 marca 2010 r., Znak: 1LPB3/423-1165/09-2/ŁM.

Z uwagi na fakt, że pomoc regionalna udzielna podmiotom działającym na terenie SSE przysługuje alternatywnie z tytułu kosztów nowej Inwestycji albo utworzenia nowych miejsc pracy, stanowisko w nich przedstawione może analogicznie być odniesione do sytuacji Spółki.

Mając na względzie powyższą argumentację, w ocenie Spółki, stwierdzić należy, że uzyskane przez nią Zezwolenie określa jedynie minimalną ilość nowych miejsc pracy utworzonych w związku z działalnością gospodarczą na terenie SSE. W konsekwencji, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, Spółka powinna uwzględnić faktycznie poniesione dwuletnie koszty pracy wszystkich nowozatrudnionych pracowników, także tę część wydatków, które odnoszą się do miejsc pracy przekraczających minimalną liczbę miejsc pracy wskazaną w Zezwoleniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. u z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746 z późn. zm., zwaną dalej "ustawą zmieniającą"), która weszła w życie z dniem 4 sierpnia 2008 r., wprowadzono zmiany m.in. do art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy zmieniającej art. 16 ust. 2 otrzymał następujące brzmienie:

Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

Z kolei z art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej wynika, iż zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 22 czerwca 2007 r. Zatem w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym przed wskazaną powyżej nowelizacją, który stanowił, iż zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

Ponadto, jak wynika z art. 5 ustawy zmieniającej, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550) oraz

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 z późn. zm.).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 12 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.

Stosownie do z § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie 3 lat od zakończenia inwestycji, a każde miejsce pracy jest utrzymane przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres co najmniej 3 lat. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy.

W uzyskanym prze Spółkę zezwoleniu oraz decyzji zmieniającej określono warunki prowadzenia działalności na terenie SSE z których wynika, m.in., iż Spółka jest zobowiązana do zatrudnienia pracowników na terenie SSE, w rozumieniu § 3 ust. 3 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 z późn. zm., dalej "rozporządzenie o SSE"), w ilości co najmniej 150 osób w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r. i utrzymania zatrudnienia na tym poziomie (150 osób) do 31 grudnia 2014 r.

W związku z powyższym, minimalną liczbę miejsc pracy które Spółka musi utworzyć w związku z działalnością na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Liczba ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że liczba rzeczywiście utworzonych miejsc pracy nie może być niższa niż określona w zezwoleniu.

W sytuacji więc, gdy Spółka utworzyła większą liczbę miejsc pracy od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniona jest do korzystania z tej pomocy w ww. zakresie. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.