IBPBI/2/423-493/11/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

* obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych,

* podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych

- jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

* obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych,

* podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W ramach działalności Spółka wykorzystuje środki trwałe, które amortyzuje według metody określonej w art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., tj. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: "Wykazie") lub niższych od określonych w Wykazie oraz zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do poziomu 0% lub poziomu zbliżonego do 0% np. 0,01%). Obniżenie stawki dotyczyć będzie środków trwałych figurujących w ewidencji środków trwałych Spółki, jak również środków trwałych nowowprowadzanych do ewidencji.

Spółka nie wyklucza powrotnego podwyższenia ww. stawek amortyzacyjnych do wartości wynikających z Wykazu w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka:

* w świetle obowiązujących przepisów jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do poziomu 0% (lub poziomu bliskiemu 0% np. 0,01%) w stosunku rocznym.

* w przyszłości będzie miała możliwość podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych i powrotu do ich stawki pierwotnej.

Zdaniem Spółki, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), przysługuje Jej prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie. Powołany przepis, w ocenie Spółki, nie limituje wysokości dopuszczalnej obniżki. Nie wymienia także kategorii środków trwałych w stosunku, do których może mieć zastosowanie ani warunków, od których spełnienia zależy stosowanie obniżonej stawki. W konsekwencji Spółka ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych w maksymalnym zakresie tj. do poziomu 0%.

Spółka uważa ponadto, że na gruncie obowiązujących przepisów podatkowych możliwe jest także podwyższenie stawek amortyzacyjnych, wcześniej obniżonych na podstawie art. 16i ust. 5, w rym również z poziomu 0% do pułapów określonych w Wykazie.

Zgodnie z brzmieniem art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jak wynika z literalnego brzmienia powołanego przepisu:

* podatnikom przysługuje prawo do obniżania stawek amortyzacyjnych,

* uprawnienie to przysługuje w odniesieniu do stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do u.p.d.o.p.,

* prawo do obniżenia stawek przysługuje począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, odwołanie się przez ustawodawcę do stawek określonych w Wykazie, jako mogących podlegać obniżeniu, oznacza w praktyce, iż nie jest możliwe obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczących używanych lub ulepszonych środków trwałych, dla których ustalono wcześniej indywidualną stawkę amortyzacji (w takim przypadku dotychczasowa metoda amortyzacji powinna być stosowana do pełnego zamortyzowania się środka).

Zdaniem Spółki, literalne brzmienie przepisów daje możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych, z tym zastrzeżeniem, iż obniżka dopuszczalna jest wyłącznie w odniesieniu do stawek wynikających z Wykazu. W związku z tym, w stosunku do środków trwałych, amortyzowanych według zasad określonych w art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., Spółce przysługuje prawo do obniżenia stosowanej stawki amortyzacyjnej (prawo to nie jest obwarowane dodatkowymi ograniczeniami).

Zdaniem Spółki, obowiązujące przepisy nie formułują ograniczeń dotyczących możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych innych niż wskazane w pierwszej części wniosku tj., dotyczące:

* terminów obniżenia stawek oraz

* wyjściowego poziomu stawek określonego w Wykazie.

Należy jednoznacznie podkreślić, iż ustawodawca formułując powyższe ograniczenia nie wskazał jednocześnie limitu, do którego podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne wymienione w Wykazie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka ma możliwość dowolnego ustalenia granicy obniżki stawek amortyzacyjnych pod warunkiem, że będą to stawki niższe od tych, które wynikają z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Decyzja o obniżeniu stawki powinna być podejmowana każdorazowo w odniesieniu do konkretnego środka trwałego.

Spółka pragnie podkreślić, iż ograniczenie w zakresie redukcji stawek istniało w u.p.d.o.p. w jej brzmieniu obowiązującym do końca 2002 r. u.p.d.o.p. ograniczała expressis verbis zakres obniżki do poziomu 1/2 stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu.

W tym miejscu, zdaniem Spółki, na szczególną uwagę zasługuje uzasadnienie do projektu zmian u.p.d.o.p. z dnia 27 lipca 2002 r. (uzasadnienie do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 17 kwietnia 2002 r. - druk sejmowy nr 411), znoszącego powyższe ograniczenie, w którym czytamy: "Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych do rozwiązań przyjętych w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania".

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż na mocy przepisu art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych do poziomu 0% lub poziomu bliskiego 0% np. 0,01%.

Biorąc m.in. pod uwagę przytoczony powyżej projekt zmian do projektu u.p.d.o.p., Spółka stoi na stanowisku, że po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych możliwe jest również ich następcze podwyższenie, w tym również podwyższenie do wartości stawki określonej w Wykazie. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Należy zwrócić uwagę na terminy użyte przez ustawodawcę w powołanym przepisie. W opinii Spółki, pojęcie "zmiana" w zdaniu drugim art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. odnosi się zarówno do obniżenia, jak również następczego podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Spółka uważa, iż "powrotnego" podwyższenia stawek można dokonać w momentach określonych w art. 16i ust. 5 zdanie 2 u.p.d.o.p. tj. począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyżej zaprezentowane stanowisko Spółki jest akceptowane przez organy podatkowe.

Zaznaczyć należy, że w analogicznych stanach faktycznych, na możliwość obniżenia stawki amortyzacji wskazanej w Wykazie a następnie na powrót do stawek maksymalnych wskazano m.in. w:

* interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lutego 2011 r. Znak: IPPB5/423-23/11-5/RS, gdzie stwierdzono: "W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia /podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika",

* interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r. Znak: IPPB5/423-786/10-2/AS, gdzie stwierdzono: "Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, czyli podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych. (...) Należy zauważyć, że przytoczony przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. (...) Podsumowując, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę jedynie do wybranych przez siebie środków trwałych, pozostałe zaś amortyzować według dotychczas stosowanych stawek",

* interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1158/10/CzP, gdzie stwierdzono: "Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia łub obniżenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych",

* interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 listopada 2010 r. Znak: ŁPB4/423-125/0-2/ŁM,

* interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 grudnia 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-1118/09/PC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś z art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia lub obniżenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i u.p.d.o.p. ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 u.p.d.o.p., podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia /podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku.

W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że:

* na podstawie art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. możliwe jest obniżenie stosowanych stawek amortyzacyjnych dla wszystkich wybranych przez siebie środków trwałych do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%) - przy uwzględnieniu okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej;

* po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu, a podwyższenie to może nastąpić począwszy od dowolnie wybranego roku podatkowego (począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego).

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości:

* obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych,

* podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych

- jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.