IBPBI/2/423-474/14/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 sierpnia 2013 r. Sygn. akt I SA/Gl 276/13, wniosku z 20 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 sierpnia 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu, wydatków z tytułu zapłaty czynszu za najem samochodów osobowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu, wydatków z tytułu zapłaty czynszu za najem samochodów osobowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W dniu 19 listopada 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1067/12/PC, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu, wydatków z tytułu zapłaty czynszu za najem samochodów osobowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej za nieprawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA została skutecznie doręczona 21 listopada 2012 r.

Pismem z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 4 grudnia 2012 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 3 stycznia 2013 r. Znak IBPBI/2/4232-129/12/PC, odmawiając zmiany ww. interpretacji. Ww. pismo zostało skutecznie doręczone w 7 stycznia 2013 r.

Pismem z 4 lutego 2013 r., (data wpływu do tut. Biura 8 lutego 2013 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 4 marca 2013 r. Znak: IBPBI/2/4240-19/13/PC udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 7 sierpnia 2013 r., Sygn. akt I SA/Gl 276/13 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynął do tut. Biura 29 kwietnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowy najmu samochodów. Samochody te, na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako "u.p.d.o.p.") są samochodami osobowymi (dalej jako "samochody osobowe"). Umowy najmu, na podstawie których udostępniono Spółce samochody nie spełniają przy tym przesłanek warunkujących uznanie tych umów za umowy leasingu, o których mowa w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p.

Najmowane przez Spółkę samochody osobowe są przez nią wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej. Z tytułu najmu samochodów Spółka uiszcza comiesięczne czynsz, którego wysokość jest stała i nie zależy od liczby kilometrów przebiegu samochodu. Niezależnie od czynszu najmu umowy stanowią, że Spółka jako najemca jest zobowiązana do pokrywania wszelkich kosztów związanych z korzystaniem z przedmiotu najmu oraz jego eksploatacją. Niezależnie zatem od czynszu najmu Spółkę obciążają w szczególności koszty związane z przeglądami okresowymi i gwarancyjnymi, naprawami, serwisem ogumienia, koszty bieżącej eksploatacji (paliwo, płyn do spryskiwaczy, opłaty parkingowe, drogowe i inne), związane z nieprawidłową eksploatacją, koszty usuwania usterek powstałych w trakcie eksploatacji lub w jej wyniku oraz koszty związane z montażem i instalacją niestandardowego wyposażenia samochodów, jak również koszty ubezpieczenia, w zakresie wskazanym w umowie.

W związku z eksploatacją ww. samochodów osobowych, Spółka prowadzi ewidencje przebiegu pojazdów, zgodnie z treścią art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p.

W związku z powyższym zadano pytanie czy koszty uiszczanego przez Spółkę czynszu najmu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Ponieważ Spółka ponosi koszty najmu samochodów, które są używane do prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, tym samym należy uznać, że koszty te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek ponoszony przez Spółkę tytułem czynszu najmu samochodów osobowych spełnia zatem definicję ogólną kosztów uzyskania przychodów wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym należy także odnieść się do treści art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, przy czym podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Powyższe ograniczenie, zgodnie z treścią art. 16 ust. 3b u.p.d.o.p. nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. Wymogi, którym winna odpowiadać ewidencja przebiegu pojazdu, określono w art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego umowy leasingu (winno być "najmu"), na podstawie których Spółka pozyskała samochody osobowe, nie spełniają przesłanek pozwalających uznać te umowy za umowy leasingu, o których mowa w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. W sprawie nie znajduje zatem zastosowania wyłączenie wynikające z treści art. 16 ust. 3b u.p.d.o.p., dlatego też dla przedmiotowych samochodów osobowych Spółka prowadzi ewidencję przebiegu, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 i ust. 5 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, nie wszystkie jednak koszty, które wiążą się z pozyskaniem przez nią samochodów osobowych na podstawie umów najmu, podlegają limitowaniu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. W szczególności, w ocenie Spółki, do takich podlegających limitowaniu kosztów, nie należą wydatki ponoszone tytułem czynszu najmu. Zdaniem Spółki, sama należność za korzystanie z samochodów osobowych na podstawie umów najmu, tj. czynsz najmu, nie jest bowiem kosztem używania tych samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51. Wydatków takich nie można, w ocenie Spółki, kwalifikować jako "wydatków z tytułu kosztów używania" pozyskanych przez Spółkę samochodów osobowych. Wynika to z faktu, że przepis ten odnosi się do kosztów, których limit obliczany jest zależnie od ilości kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów Spółki i stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Należy tymczasem zauważyć, że wydatek tytułem czynszu najmu Spółka ponosi niezależnie od ilości kilometrów przebiegu samochodów dla celów Spółki. Spółka jest zobowiązana wypłacić Wynajmującemu określoną kwotę tytułem czynszu najmu bez względu na to jak intensywnie dany samochód jest używany przez Spółkę na jej potrzeby w danym okresie. Co więcej, czynsz najmu będzie należny wynajmującemu również wtedy, gdy samochód w danym miesiącu w ogóle nie będzie użyty, co dowodzi zdaniem Spółki temu, że czynsz najmu nie może być kwalifikowany jako wydatek z tytułu kosztów używania samochodów osobowych niestanowiących składników majątku Spółki.

Stanowisko Spółki pozostaje zbieżne ze aktualnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 2030/10, w którym czytamy: "Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym sprawę podziela pogląd wyrażony w zaskarżonym wyroku, iż czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. Zgodzić należy się ze stanowiskiem sądu pierwszej instancji, że opłaty czynszowe nie stanowią kosztów o charakterze eksploatacyjnym. Jednocześnie nie ma racji organ interpretacyjny wskazując, że "koszty używania" samochodu osobowego w rozumieniu powołanego art. 16 ust. 1 pkt 51 oznaczają również inne koszty niż koszty eksploatacji samochodów osobowych. Świadczy o tym część przytoczonego przepisu po średniku "wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu. Przebieg pojazdu nie może być utożsamiany w jakikolwiek sposób z opłatami, które nie podlegają tego rodzaju statystycznej kalkulacji." Zbieżny pogląd zawarto także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 lipca 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 1073/03. Uznano w nim za błędne stanowisko organów podatkowych, że w świetle treści art. 16 ust. 1 pkt 51u. p.d.o.p, opłaty wynikające z umowy najmu samochodu osobowego zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w ograniczonej wysokości i traktowane na równi z kosztami eksploatacyjnymi, które w myśl tego przepisu są ograniczone do limitu wynikającego z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla potrzeb podatnika i stawki za jeden kilometr określonej w odrębnych przepisach.

Reasumując, zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych tytułem czynszu najmu samochodów osobowych używanych przez Spółkę do celów prowadzonej działalności gospodarczej, bez uwzględniania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 19 listopada 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-1067/12/PC, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu, wydatków z tytułu zapłaty czynszu za najem samochodów osobowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej za nieprawidłowe.

Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 276/13 uchylił zaskarżoną interpretację. W jego uzasadnieniu wskazał m.in. że (...) dostrzegając rozbieżności w orzecznictwie sądowoadministracyjnym w spornej kwestii Sąd orzekający podziela poglądy prezentowane w wyroku NSA z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt II FSK 467/11 i dlatego w dalszej części uzasadnienia przytoczy powołane tam argumenty i oceny prawne. Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy podatkowej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składnika majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. W myśl art. 16 ust. 5 ustawy podatkowej przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko i imię, adres zamieszkania osoby używającej pojazd, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Definiując pojęcie "używania" zawarte w powołanych wyżej przepisach należy stwierdzić, że odnosi się ono do aspektu czynnego, skutku w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku a nie przyczyn, podstaw uzyskania możliwości posługiwania się daną rzeczą czy jej wykorzystania. Dlatego też pojęcie to obejmuje wyłącznie wydatki związane z posługiwaniem się samochodem, jego wykorzystywaniem, eksploatacją, a nie dotyczy kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. O ile zatem wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne mieszczą się w pojęciu "kosztów używania" samochodu, to wydatki ponoszone z tytułu czynszu najmu samochodu do kosztów jego używania już nie należą. Wynika to również z treści art. 16 ust. 5 ustawy podatkowej, gdzie jest mowa o ewidencji przebiegu pojazdu, która powinna zawierać wymienione tam dane wśród których nie wskazano tytułu do używania samochodu ani opłat (świadczeń) z takim tytułem związanych. Przepis ten ustala sposób dokumentowania limitowanych wydatków wymienionych m.in. w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy podatkowej i kalkulacje takiego limitu, po przekroczeniu którego wydatki takie nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Skoro racjonalny ustawodawca podatkowy, na potrzeby określenia górnej granicy wydatków opisanych w art. 16 ust. 1 pkt 51 tej ustawy, po przekroczeniu której dalsze takie wydatki nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych, nie wprowadzał innych, niż wymienione w tym przepisie, podstaw ich wyliczenia, to tym samym nie można uznać, że do wydatków tych należy zaliczyć również wydatki nie odnoszące się do tak określonej podstawy.

Z tych przyczyn twierdzenie organu, że wydatki z tytułu czynszu najmu samochodów należy zaliczać do wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy podatkowej, nie znajduje uzasadnienia. Ograniczenie wynikające z powołanego przepisu dotyczy tylko wydatków ponoszonych z tytułu używania samochodu, a nie wydatków o charakterze eksploatacyjnym. Wydatki ponoszone z tytułu uprawnienia do korzystania z samochodu nie stanowią wydatków wynikających z jego używania.

Warto w tym miejscu zauważyć, że tezę taką postawił NSA w wyroku z dnia 16 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 2030/10, stwierdzając, że "czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.".

Dlatego też Sąd nie podzielił poglądów wyrażonych w wyroku NSA z dnia 25 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1890/08, gdzie stwierdzono, iż "wynagrodzenie za korzystanie z cudzej rzeczy jest kosztem jej używania".

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, a także treść art. 153 ustawy z 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z 20 sierpnia 2012 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., t.j.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* są definitywne, a więc bezzwrotne,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowy najmu samochodów. Samochody te, na gruncie u.p.d.o.p. są samochodami osobowymi. Umowy najmu, na podstawie których udostępniono Spółce samochody, nie spełniają przy tym przesłanek warunkujących uznanie tych umów za umowy leasingu, o których mowa w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. Najmowane przez Spółkę samochody osobowe są przez nią wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej. Z tytułu najmu samochodów Spółka uiszcza comiesięczne czynsz, którego wysokość jest stała i nie zależy od liczby kilometrów przebiegu samochodu. Niezależnie od czynszu najmu umowy stanowią, że Spółka jako najemca jest zobowiązana do pokrywania wszelkich kosztów związanych z korzystaniem z przedmiotu najmu oraz jego eksploatacją. Niezależnie zatem od czynszu najmu Spółkę obciążają w szczególności koszty związane z przeglądami okresowymi i gwarancyjnymi, naprawami, serwisem ogumienia, koszty bieżącej eksploatacji (paliwo, płyn do spryskiwaczy, opłaty parkingowe, drogowe i inne), związane z nieprawidłową eksploatacją, koszty usuwania usterek powstałych w trakcie eksploatacji lub w jej wyniku oraz koszty związane z montażem i instalacją niestandardowego wyposażenia samochodów, jak również koszty ubezpieczenia, w zakresie wskazanym w umowie. W związku z eksploatacją ww. samochodów osobowych, Spółka prowadzi ewidencje przebiegu pojazdów, zgodnie z treścią art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem niestanowiących składników majątku podatnika samochodów osobowych (użytkowanych w szczególności na podstawie umowy najmu). Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. dotyczy wyłącznie wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących majątku podatnika, a więc kosztów posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Przepis ten nie dotyczy natomiast kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Innymi słowy, do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu można zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, w odróżnieniu od wydatków ponoszonych na uzyskanie samego tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu. O słuszności powyższego stanowiska świadczy także część tego przepisu po średniku "wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu". Koszty używania należy wiązać z faktycznym przebiegiem pojazdu, a opłaty czynszowe nie są związane z przebiegiem pojazdu.

Potwierdzają to również zapisy ewidencji przebiegu pojazdu. Jej wymagania określone zostały w art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p.; podatnik, aby zaliczyć w koszty tego rodzaju wydatki obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, która powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że "koszty używania", o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie "stawki za jeden kilometr przebiegu". Zatem opłaty czynszowe, ponoszone przez podatnika nie mieszczą się w "kosztach używania" samochodów osobowych powinny zatem zostać rozliczone jako koszt uzyskania przychodów, na zasadzie okreslonej w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu, wydatków z tytułu zapłaty czynszu za najem samochodów osobowych, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej - jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.