IBPBI/2/423-45/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: p.d.o.p.). W 2007 r. walne zgromadzenie podjęło decyzję o wprowadzeniu akcji Spółki do obrotu na rynku regulowanym Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie. Spółka rozpoczęła proces od podwyższenia kapitału zakładowego, następnie przekształcono spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną. Kolejnym etapem była konsolidacja sprawozdań finansowych za lata 2003-2007 spółek należących do Grupy oraz zbadanie ich przez biegłych rewidentów. Następnie został przygotowany prospekt emisyjny, który został zatwierdzony przez komisję nadzoru finansowego w dniu 21 marca 2008 r.

Oferta publiczna Spółki zakładała emisję 2.500.000 szt. nowych akcji serii C oraz 1.199.970 szt. akcji serii A należących do obecnych akcjonariuszy. Warunkiem dojścia emisji do skutku było objęcie 1.360.000 szt. akcji serii C. Akcje serii C miały być przydzielane w pierwszej kolejności. Głównym celem emisji była budowa zakładu w ramach spółki zależnej, a realizacja tego celu miała przynieść zdecydowany wzrost przychodów całej Grupy. Pozostałe cele emisyjne dotyczyły rozwoju sprzedaży eksportowej oraz zakupu maszyn i urządzeń.

Pomimo dostosowania oferty publicznej do sugestii inwestorów tj. zamieszczenie danych finansowych za 2007 r. oraz prognoz finansowych na lata 2008-2010, a także obniżenie ceny emisyjnej akcji, niestety akcje serii C nie zostały objęte w ilości pozwalającej na dojście emisji do skutku, więc oferta publiczna zakończyła się niepowodzeniem.

W związku z przygotowaniami oferty publicznej Spółka poniosła następujące wydatki:

* koszty przekształcenia sp z o.o. w spółkę akcyjną,

* koszty badania sprawozdań finansowych oraz skonsolidowanych sprawozdań finansowych,

* koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego,

* koszty doradztwa prawnego i finansowego,

* koszty prawne (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe, koszty wymaganych ogłoszeń),

* koszty marketingowe związane z poszukiwaniem inwestorów oraz promocją oferty publicznej.

Wszystkie wymienione wydatki były poniesione przez Spółkę w związku z planowaną ofertą publiczną. Poniesione koszty nie były zależne od wartości oferty publicznej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej: ustawa o p.d.o.p.) wymienione wyżej wydatki związane z ofertą publiczną akcji Spółki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli oferta publiczna nie doszła do skutku... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z planami wprowadzenia akcji Spółki do obrotu publicznego, zgodnie z art. 15 ustawy o p.d.o.p. powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż były one ponoszone w przekonaniu, że pozwolą Spółce na pozyskanie kapitału, który umożliwi realizację planów inwestycyjnych i przyczyni się do osiągnięcia przychodów.

W świetle powyższego przepisu, koszty uzyskania przychodu będą stanowiły wszystkie wydatki, ponieważ nie były one zależne od wartości oferty publicznej. Ponadto wprowadzenie akcji Spółki do obrotu publicznego na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, miało mieć wpływ na poprawienie wizerunku i wiarygodności Spółki jako spółki publicznej oraz umocnienie jej pozycji na rynku, co posłużyłoby zachowaniu i ochronie źródła przychodów, czyli miało mieć pośredni wpływ na utrzymanie i zwiększanie przychodów Spółki.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

Spółka uważa, iż nie podlega wątpliwości to, że wydatki zostały poniesione przez Spółkę w celu uzyskania przychodów. Użycie przez ustawodawcę zwrotu "w celu" oznacza, że poniesienie konkretnego wydatku powinno mieć na celu uzyskanie przychodów. Ustawodawca nie wskazuje konieczności uzyskania przychodu, mając na uwadze element ryzyka, jaki niewątpliwie związany jest z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Warunkiem zakwalifikowania wydatków jako koszt uzyskania przychodów jest ich celowe ponoszenie przez Spółkę dla osiągnięcia przychodów. Ustawodawca nie przypadkowo posłużył się pojęciem "przychodów", a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie trzeba wskazywać zależności między nimi a powstaniem lub zwiększeniem konkretnego mierzalnego przychodu (uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2007 r. Sygn. akt II FPS 8/06).

W wyroku WSA w Warszawie z 26 marca 2008 r. (III SA/Wa 2218/07), sąd słusznie uznał, że "przychodami, z którymi wiążą się koszty poniesione w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego nie są kwoty przekazane na ten kapitał, lecz przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej finansowanej tymże kapitałem". W takim ujęciu kosztami podatkowymi będą koszty pozostające w bezpośrednim, jak i w pośrednim związku z uzyskanymi przychodami.

Podsumowując, wszystkie wydatki poniesione na przygotowanie się Spółki do wejścia na Giełdę Papierów Wartościowych, wymienione we wniosku, zostały poniesione w przeświadczeniu o wzroście w przychodach i w związku z tym Spółka uważa, że zostały spełnione warunki art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wprowadzeniem akcji do obrotu publicznego na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, znajduje również uzasadnienie, zdaniem Spółki, w następujących orzeczeniach sądów administracyjnych tj. wyrok WSA w Gliwicach z 7 kwietnia 2008 r. (I SA/Gl 44/08), wyrok WSA w Gdańsku z 15 listopada 2007 r. (I SA/Gd 753/07), wyrok WSA w Warszawie z 31 października 2007 r. (III SA/Wa 1146/07), wyrok WSA w Lublinie z 7 lutego 2007 r. (I SA/Lu 82/07).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) podwyższenie kapitału zakładowego wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej dalej skrótem "ustawa o p.d.o.p.") przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych m.in. na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. W świetle powołanego przepisu stwierdzić należy, iż przychody uzyskane w wyniku emisji akcji, skutkujące podwyższeniem kapitału zakładowego nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne, do przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że wymienione przez Spółkę wydatki dotyczące emisji akcji nie są związane, z zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów. Ich celem jest bowiem pozyskanie kapitału zakładowego, a więc przysporzenia którego ustawodawca nie zaliczył do przychodów. Operacja podwyższenia kapitału i emisja nowych akcji powoduje jedynie zmianę akcjonariatu, czyli struktury właścicielskiej podmiotu. Sama emisja akcji nie gwarantuje, iż przychody podmiotu ulegną podwyższeniu. To zaś oznacza, że błędnym jest stanowisko wnioskodawcy, iż mogą one stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy, ale poniesione w celu uzyskania przysporzeń, których zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za przychody.

Z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p. wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

* przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (pkt 1),

* kosztów uzyskania przychodów, o których mowa m.in. w pkt 1 (art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o p.d.o.p.).

Powyższa regulacja prawna stanowi wprost, iż przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu, nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z tymi przychodami. Ustawodawca w powyższym przepisie posługuje się sformułowaniem "dochodu ze źródeł nie podlegających opodatkowaniu". Zdaniem tut. Organu sformułowanie "dochód ze źródeł nie podlegających opodatkowaniu" może bowiem obejmować zarówno przychód ze źródła o którym mowa w art. 2 czyli taki, do którego nie stosuje się przepisów ww. ustawy jak i przychód o którym mowa w art. 12 ust. 4 tej ustawy, czyli przysporzenia które nie stanowią przychodu podatkowego. Przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, o którym stanowi art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będący przychodem podatkowym mieści się bowiem w kategorii przychodów z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychód, który z woli ustawodawcy nie jest przychodem podatkowym spełnia bowiem kryterium niepodlegania opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Skoro zatem przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym to automatycznie w rachunku podatkowym nie uwzględnia się kosztów uzyskania tych przychodów. Oznacza to, że przychód neutralny podatkowo nie może generować kosztów. Przychodem neutralnym podatkowo będzie więc zarówno przychód ze źródła, z którego dochód nie podlega opodatkowaniu oraz przychód ze źródła, z którego dochód jest zwolniony z podatku, jak i przychód nie podlegający opodatkowaniu z tego względu, że ustawodawca postanowił, iż nie jest zaliczany do przychodów podatkowych. Wspólną cechą wszystkich tych przysporzeń jest to, iż wynikający z nich dochód nie jest opodatkowany. Neutralność podatkowa (transparentność) określonego przychodu, wyraża się nie tylko w braku (z jakiegokolwiek powodu) opodatkowania uzyskanego z niego dochodu, ale też niemożności obciążenia kosztów działalności wydatkami związanymi z jego uzyskaniem.

Zaliczenie przez Wnioskodawcę przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów spowodowałoby zachwianie tej równowagi.

Istotny podkreślenia jest również fakt, iż emisja publiczna w opisanej sytuacji nie doszła do skutku. Okoliczność ta dodatkowo wskazuje, iż przedmiotowe wydatki nie można uznać za spełniające przesłanki o których stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko wnioskodawcy uznaje się zatem za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku orzeczeń sądowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzecznictwo sądów administracyjnych nie stanowi źródła prawa i co do zasady wiąże strony postępowania podatkowego w konkretnej sprawie. Na marginesie należy zaznaczyć, że orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.