IBPBI/2/423-445/14/PC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 lipca 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-445/14/PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 15 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 24 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu korekty przychodów podatkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu korekty przychodów podatkowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-445/14/PC, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 24 lipca 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją i sprzedażą materiałów budowlanych (chemii budowlanej). Zdarza się, że hurtownicy zakupujący towary u Wnioskodawcy dokonują zwrotu zakupionego towaru lub zakupiony wcześniej towar zostaje przeceniony. Niejednokrotnie zwroty i przeceny następują po zakończeniu roku podatkowego, w którym miały miejsce zakupy tychże materiałów. Mając na względzie aktualną sytuację gospodarczą oraz panującą na rynku walkę o klienta, Spółka nie może sobie pozwolić na lekceważenie dotychczasowej współpracy z kontrahentami (czy też ryzykować jego utratą) i stawiać bezwzględnych warunków sprzedaży, dlatego też Wnioskodawca niejednokrotnie decyduje się na odbiór niesprzedanego towaru lub obniżenie ceny. Podsumowując, Wnioskodawca otrzymuje od swoich kontrahentów zwrot niesprzedanego towaru bądź też dokonuje jego przeceny. Przedmiotowy zwrot towaru nie jest reklamacją, lecz następuje po stwierdzeniu przez kontrahenta braku możliwości dalszej sprzedaży, w oparciu o przyjęte zasady współpracy, które dopuszczają możliwość zwrotu/obniżenia ceny niesprzedanego towaru.

Dodatkowo celem utrzymania współpracy z najbardziej perspektywicznymi kontrahentami Wnioskodawca zawiera umowy, w których dopuszcza się możliwość przyznania tzw. bonusów targetowych - premii pieniężnych, stanowiących 4-6% wartości obrotów pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentem, liczonych w stosunku kwartalnym lub rocznym. Bezwzględnym warunkiem przyznania bonusu targetowego jest osiągnięcie przez klienta określonej wysokości obrotów oraz terminowe regulowanie płatności za pobrany towar. Wskazać przy tym należy, że do wysokości obrotu uprawniającego do otrzymania bonusu targetowego wliczane są wyłącznie należności otrzymane w związku z obrotem towarami określonymi w załączniku do umowy tj. materiałami produkowanymi przez Wnioskodawcę lub przez podwykonawcę, ale firmowane logo Wnioskodawcy. Co za tym idzie należności uzyskane w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę innych materiałów nie są brane pod uwagę przy przyznawaniu premii pieniężnych. Podkreślić należy, że Wnioskodawca udziela bonusów kontrahentom o ugruntowanej pozycji na rynku. W szczególności, pod uwagę brana jest dobra współpraca z danym kontrahentem w roku, za który udzielony ma być bonus targetowy, jak również wysokość obrotów z tym kontrahentem. Ze względu na opisaną powyżej metodę przyznawania bonusu targetowego, stwierdzenie nabycia przez kontrahenta prawa do tego typu premii, a w szczególności ustalenie jego dokładnej kwoty, możliwe jest zasadniczo dopiero po zakończeniu roku kalendarzowego, którego obrotów dotyczy bonus. Dopiero bowiem po zakończeniu roku kalendarzowego Wnioskodawca może ocenić całoroczną współpracę z danym kontrahentem. W takim przypadku, Wnioskodawca wystawia na kontrahenta zbiorczą fakturę VAT korygującą do faktur VAT wystawionych za wszystkie miesiące okresu objętego korektą (rozliczenie bonusu następuje rocznie). Następnie Wnioskodawca uwzględnia kwotę udzielonego bonusu targetowego w swoich rozliczeniach podatkowych poprzez odpowiednie zmniejszenie kwoty przychodów podatkowych.

Problematycznym dla Wnioskodawcy jest ustalenie momentu, w którym Spółka winna zmniejszyć przychód podatkowy, w sytuacji gdy zwroty przecena towarów/ustalenie kwoty bonusu, jak również wystawienie faktury korygującej, następuje już po zakończeniu roku podatkowego, w którym miała miejsce dostawa towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie, w przypadku zdarzeń w postaci zwrotu towarów/jego przeceny/ustalenia kwoty bonusu, dokumentowanych fakturą korygującą wystawianą przez Wnioskodawcę, po dokonaniu zwrotu towarów/przeceny/ustalenia wartości bonusu, Spółka powinna pomniejszyć przychód podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmniejszenie przychodu podatkowego, wynikające z wystawienia przez Spółkę faktur VAT korygujących do wystawionych uprzednio faktur VAT przychodowych, powinno nastąpić w momencie wystawienia faktury VAT korygującej.

W ocenie Spółki ustawa o CIT, nie zawiera szczegółowych regulacji dotyczących rozpoznawania korekt przychodów na gruncie CIT. W konsekwencji do właściwego określenia momentu, w którym korekta przychodu powinna zostać rozpoznana dla celów CIT należy zastosować ogólne reguły dotyczące rozpoznawania przychodów, zawarte w art. 12 ust. 3- 3e ustawy o CIT. Zasadniczo, zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ponadto, za dzień powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi nie później jednak niż dzień wystawienia faktury VAT albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy o CIT). W przypadku gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, nie rzadziej niż raz w roku (art. 12 ust. 3c ustawy o CIT). W pozostałych przypadkach przychód powstaje zasadniczo w momencie otrzymania zapłaty (art. 12 ust. 3e ustawy o CIT) Z ogólnych zasad dotyczących rozpoznawania przychodów dla celów CIT, wynika wniosek zgodnie z którym do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które są w danym momencie należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. O zaliczeniu danego przysporzenia do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej (podatek dochodowy od osób prawnych - Komentarz 2008, pod red. J. Marciniuka, wyrok NSA z 27 listopada 2003 r. III SA 3382/02). Odnosząc powyższą generalną zasadę do stanu faktycznego objętego niniejszym wnioskiem Spółka wskazuje, że przychód rozpoznawany przez nią w wartości pierwotnej spełniał w dacie jego rozpoznania wskazane wyżej kryterium definitywności. Pierwotne faktury VAT dokumentujące powstanie przychodu zostały bowiem wystawione w wysokości prawidłowej (korekty nie były spowodowane błędnym wystawieniem faktur VAT pierwotnych). W konsekwencji późniejsze skorygowanie przychodu, który w dacie wystawienia pierwotnych faktur VAT ustalony był przez Spółkę w sposób prawidłowy, nie powinno wpłynąć ze skutkiem wstecznym na rozliczenia podatkowe Spółki.

Reasumując, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmiany wysokości przychodów, tj. czy przychód zmienia się w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Późniejsze wystawianie korygującej faktury VAT skutkuje jedynie zmianą wysokości przychodów, nie zaś datą ich powstania. Faktura korygująca służy rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy, która to wysokość została wcześniej określona w niewłaściwej wysokości. Innymi słowy, późniejsze wystawienie faktury nie powoduje zmiany daty powstania tych przychodów.

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów Spółki zaistnieje już po wystawieniu faktury pierwotnej. W chwili wystawienia faktury pierwotnej, Spółka nie ma podstaw, aby jako przychód wykazywać inną kwotę niż wynikająca z faktury. Na dzień wystawienia faktury pierwotnej będzie to jedyna prawidłowa kwota przychodu. Tym samym, nie będzie podstaw, aby dokonywać korekty przychodu pierwotnie wykazanego (wstecz). Skutki zdarzeń zaistniałych po wystawieniu faktury pierwotnej, w przedmiocie sprawy powinny być uwzględniane w rozliczeniach podatkowych na bieżąco.

Na marginesie pomocniczo wskazano, że choć faktura korygująca odnosi się do faktury pierwotnej niemniej jednak "odniesienie" nie oznacza, że faktura korygująca zawsze jedynie potwierdza i odwołuje się do zdarzenia, jakie zaistniało w dacie wystawienia faktury pierwotnej. Ścisły związek korekty i faktury pierwotnej istnieje tylko i wyłącznie wówczas gdy faktura pierwotna została wystawiona z błędem (błędnie wpisano cenę, stawkę podatku VAT, ilość towaru, walutę zapłaty). Inaczej jednak przedstawia się sytuacja, kiedy pierwotna faktura była prawidłowa od samego początku, a dopiero później - w innym roku podatkowym - wystąpiło zdarzenie skutkujące koniecznością korekty. W takiej sytuacji faktura pierwotna oraz korekta także pozostają ze sobą w związku, ale związek ten nie jest już tak ścisły, jak w poprzednim przypadku. Związek ten jest tylko formalny (korekta dotyczy konkretnej faktury pierwotnej), ale w sensie materialnym ta faktura korygująca związana jest z nowym zdarzeniem gospodarczym, które - już w kolejnym roku podatkowym - skutkowało zmianą wysokości przychodu. Taka korekta jest tylko nominalnie związana z pierwotną fakturą, gdyż w istocie korekta dotyczy nowego, odrębnego zdarzenia gospodarczego, o którym podatnik nie wiedział i nie mógł wiedzieć w chwili wystawiania prawidłowej faktury pierwotnej. W tym duchu wypowiedział się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 19 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1686/13.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje żadne uzasadnienie prawne, dla którego korekta przychodów wykazanych prawidłowo w danym okresie rozliczeniowym miałaby wpływać z mocą wsteczną na ten okres z powodu zdarzeń, które zaistniały dopiero po jego upływie. Przyjęcie takiej koncepcji skutkowałoby obowiązkiem naliczenia i uiszczenia przez podatników odsetek należnych z tytułu ewentualnego zaniżenia zobowiązania podatkowego (w razie wystąpienia okoliczności, które ex post zwiększają przychód), co zasadniczo kłóciłoby się z zasadą, że odsetki obciążać mogą podatnika tylko z powodów zawinionych przez niego (tak też wyrok WSA w Warszawie z 27 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2715/12).

Na marginesie wskazać należy, że ze względu na specyfikę sprzedaży w Spółce (600 faktur sprzedażowych w miesiącu oraz średnio 30 faktur korygujących w roku które dotyczą lat poprzednich) przyjęcie, że faktura korygująca winna być odnoszona do roku w którym wystawiono fakturę pierwotną, skutkowałoby dla Spółki każdorazowym obowiązkiem korekty zeznania rocznego CIT-8 za dany rok, do którego odnosi się faktura korygująca. Podkreślić trzeba, że skoro - stosownie do regulacji art. 12 ust. 3 ustawy o CIT- za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, a w momencie rozpoznawania przychodu podatnik wykazał prawidłową kwotę, to pozbawione uzasadnienia jest oczekiwanie, że wykaże - w ramach korekty historycznej - przychód w kwocie, która w danym momencie podatkowym nie była mu należna. Powyższa wykładania nakłada na podatnika ciężar korekt, ale przy okazji skutkuje tym, że pracownicy organów podatkowych również muszą wykonywać dodatkową pracę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Wykładnia powołanego powyżej przepisu art. 12 ust. 3 cyt. u.p.d.o.p., prowadzi do wniosku, że objęte hipotezą tego przepisu przychody muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, między przychodem, a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej musi istnieć związek, skutkujący powstaniem przychodu. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

Z kolei w art. 12 ust. 3a-3e u.p.d.o.p. ustawodawca określił datę powstania obowiązku podatkowego poprzez szczegółowe określenie daty powstania przychodu. W unormowaniach tych wskazano, jakie zdarzenia umiejscowione w czasie należy uznać za datę powstania przychodu.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1.

wystawienia faktury albo

2.

uregulowania należności.

Przepisy u.p.d.o.p. nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia (powiększenia) przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą u.p.d.o.p. łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze skorygowanie tego przychodu nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Dokonana korekta powinna zatem mieć wpływ na przychody należne, które wystąpiły, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Korekta przychodu nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu, lecz modyfikuje jedynie "pierwotną" wysokość przychodu.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że faktury korygujące wystawiane przez podatników służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy. W związku z tym, przychody objęte takimi fakturami winny korygować przychody właściwego okresu rozliczeniowego, w dacie powstania pierwotnego przychodu. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Ponadto należy podkreślić, że skoro określony przychód powstaje na podstawie u.p.d.o.p. w momencie wydania rzeczy, wykonania usługi lub zaistnienia innych zdarzeń wymienionych w art. 12 ust. 3a ustawy, do tej daty winna być odniesiona jego korekta.

Korekta przychodu wpłynie odpowiednio na wyliczenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem, w przypadku zwrotu, przeceny czy też udzielenia bonusu (rabatu) zasadne jest zmniejszenie przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów, z którymi dany zwrot towaru, przecena czy tez bonus (rabat) jest związany. Zwrotu towaru, jego przeceny czy też Udzielenie rabatu (premii pieniężnej, bonusu, skonta) nie stanowi oddzielnego od sprzedaży towaru zdarzenia gospodarczego, a jedynie powoduje konieczność skorygowania wcześniejszej czynności prawnej. Jeśli więc faktura korygująca dotyczy przychodu należnego za rok podatkowy wcześniejszy niż data wystawienia faktury korygującej, to faktura ta powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży.

Podsumowując, zwroty towarów, ich przecena czy też udzielenie bonusów (rabatów) przez Wnioskodawcę - udokumentowane fakturami korygującymi - powinny pomniejszać przychody okresu rozliczeniowego, w którym wykazane zostały przychody podatkowe z pierwotnej faktury dokumentującej sprzedaż towarów. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Wnioskodawca powinien ująć wystawione faktury korygujące wstecz i dokonać korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych na druku CIT-8 za rok, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży tych towarów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie sadów administracyjnych, np. w wyroku NSA z 26 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2422/10, wyroku NSA z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2005/10, wyroku NSA z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 156/10, wyroku WSA w Krakowie z dnia 10 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 359/10, wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3218/12 oraz wyroku WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3361/12, w którym Sąd wskazał: "Wystawienie faktury korygującej sprzedaż usług lub towarów ma przede wszystkim swoje odzwierciedlenie w rozliczeniu przychodów z tej sprzedaży. Korekta faktury powoduje zatem zmniejszenie lub zwiększenie przychodów ze sprzedaży o konkretną kwotę (wartość) zawartą w fakturze korygującej. Skoro w fakturach korygujących korygowany jest (na plus lub na minus) o konkretną kwotę przychód netto, który de facto jest inny aniżeli wykazany w fakturze pierwotnej, uznać należy, że przychód należny został zaniżony bądź zawyżony w momencie sprzedaży energii elektrycznej. Wartość sprzedaży (przychód netto) wykazana w fakturze może być zatem korygowana przez wystawienie faktury korygującej do konkretnej faktury sprzedaży, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, że faktura korygująca winna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy faktura pierwotna, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej skutkuje jedynie zmianą wysokości przychodu, nie zaś datą jego powstania".

Powołane przez Wnioskodawcę wyroki zostały potraktowane jako element stanowiska w sprawie, którego ze względów wskazanych w niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela.

Odnosząc się natomiast do kwestii zasadności wezwania skierowanego przez tut. Organ do Wnioskodawcy, należy wskazać, że było ono zasadne bowiem organ jest upoważniony do zbadania czy wniosek został złożony przez osobę upoważnioną. Zarzut podnoszony przez Wnioskodawcę dotyczący przedłużenia postępowania jest bezzasadny, na co wskazuje okoliczność, że interpretacja została wydana niezwłocznie po wpływie do tut. Organu uzupełnienia wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl