IBPBI/2/423-432/11/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 19 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 1, w związku z art. 15 ust. 4d, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków ponoszonych na rzecz programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych skutkiem czego jest osiągnięcie dodatkowych przychodów z nowych transakcji akceptowanych w ramach rozwijanej sieci (zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 1, w związku z art. 15 ust. 4d, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków ponoszonych na rzecz programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych skutkiem czego jest osiągnięcie dodatkowych przychodów z nowych transakcji akceptowanych w ramach rozwijanej sieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2010 Komitet Decyzyjny V. Europe wraz z bankami członkowskimi podjął uchwałę, w której zdefiniował model działania programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych. Celem programu jest podwojenie, w ciągu 5 lat, liczby placówek przyjmujących karty V. w Polsce, tak by osiągnęła ona 400 tys. do końca 2015 r.

Wnioskodawca (Bank) jest uczestnikiem wyżej wymienionego programu na prawach członka pasywnego.

Podstawą działania programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych jest zaaprobowanie przez uczestników programu, którymi są banki-wydawcy kart V. zasad współfinansowania rozwoju sieci i akceptacja wzrostu przychodów poprzez dokonywanie transakcji z udziałem kart płatniczych przez klientów tych banków.

W ramach zaproponowanego programu, V. Europe planuje stworzyć odpowiednie warunki, pozwalające bankom członkowskim na skorzystanie z:

Uczestnictwo przez bank członkowski w programie Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych może przybrać jedną z poniższych form:

A. Pasywna - Bank uczestniczy w finansowaniu programu oraz uzyskuje przychody z dodatkowych transakcji wykonanych za pośrednictwem kart płatniczych (wszystkie banki członkowskie będą uczestniczyły w tej formie);

B. Aktywny Acquirer - Bank uczestniczy w finansowaniu programu oraz zostaje nowym acquirerem, uzyskując przychody z działalności acquiringowej ponad przychody z dodatkowych transakcji przeprowadzonych za pośrednictwem kart płatniczych. Banki członkowskie mają możliwość zostać nowymi acquirerami i pozyskiwać punkty sprzedaży poprzez własną sieć oddziałów oraz inne bankowe kanały sprzedaży. W ramach tej formy uczestnictwa, banki członkowskie będą odpowiedzialne za koszty Operacyjne związane z działalnością acquiringową, np.: opłaty za usługi "acquiring processing", koszt zakupu lub leasingu terminali, opłaty związane z dostarczeniem i serwisowaniem terminali, koszt pozyskania punktu sprzedaży;

C. Dystrybutor terminali (na rzecz istniejącego acquirera i w imieniu istniejącego acquirera).

Środki zgromadzone na rzecz Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych są kluczowym elementem funkcjonowania przyjętego modelu. W założeniach przyjętego modelu wskazano, iż za jego utworzenie i zarządzanie odpowiedzialna będzie V. Europe. Przyjęty model zakłada motywację acquirerów do pozyskiwania małych i średnich punktów sprzedaży, wcześniej nieakceptujących płatności przy użyciu kart poprzez zachęty finansowe związane z czynszem najmu terminala POS.

Bank, jak każdy z uczestniczących banków, wypełnił formularz, w którym określił formę uczestnictwa dopasowaną do swoich aktualnych potrzeb.

Jest to forma pasywna (opisana pod lit. A) polegająca na finansowaniu dopłat do czynszu najmu POS, w zamian za co ma otrzymywać dodatkowe przychody z nowych transakcji przeprowadzanych zarówno kartami V., jak też kartami innych systemów płatniczych akceptowanych w ramach powyższego modelu.

Kalkulacja wartości zaakceptowanego przez wszystkich poziomu modelu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych opiera się na uzgodnionych formułach zbierania środków (uwzględniających proponowaną strukturę rabatów) wykorzystujących dane o:

* prognozowanych obrotach kartami V. dla każdego banku członkowskiego na bazie przygotowanego wspólnie z największymi bankami modelu biznesowego;

* prognozowanych obrotach kartami innych systemów płatniczych wykonanych w terminalach zainstalowanych w ramach modelu - na bazie wyliczeń całego modelu.

Wyznaczony poziom środków w modelu zawiera szacowany wpływ struktury rabatowej zastosowanej w przypadku, gdy bank członkowski przekroczy w danym roku kalendarzowym określoną wartość obrotów V. w punktach sprzedaży pozyskanych w ramach modelu. Przekroczenie tak zdefiniowanej wartości obrotów spowoduje, że dla danego banku członkowskiego będzie zastosowana obniżona formuła w wysokości całkowitych obrotów od strony wydawania kart, wygenerowanych powyżej wymienionego progu.

Wymagane finansowanie dla każdego banku będzie komunikowane i uzgadniane bezpośrednio z bankiem członkowskim. Finansowanie opiera się na kwartalnych wpłatach, w czterech równych ratach. Wpłaty dokonywane są na rzecz Zarządzającego środkami V. Europe.

Wartość wymaganego finansowania będzie zwiększona, gdy faktyczna stopa wzrostu całkowitych obrotów w placówkach handlowo-usługowych (raportowana kwartalnie przez Narodowy Bank Polski) będzie większa niż określony procentowo próg (średnia stopa wzrostu obrotów, przyjęta w opracowanym modelu biznesowym).

Poniesienie określonego poziomu kosztów wymaganych od każdego banku będzie powiększone proporcjonalnie o różnicę pomiędzy: faktycznym wzrostem poziomu obrotów od strony wydawniczej oraz całkowitym wzrostem poziomu obrotów założonych w przyjętym modelu.

Zmiany wprowadzane będą w trybie rocznym (w 1 kw. roku kalendarzowego, począwszy od I kw. 2011) i będą miały zastosowanie do wymaganych wpłat uczestników zarówno w bieżącym roku jak również w kolejnych latach. W ten sposób uzyskany budżet wykorzystany zostanie na następujące działania:

* rekrutacja i stworzenie zespołu w ramach V., którego zadaniem będzie wspieranie wdrożenia modelu oraz zarządzanie modelem,

* dostosowanie systemów informatycznych, umożliwiające zbieranie i zarządzanie funduszem oraz wspierające niezbędne dla modelu działania związane z raportowaniem, monitorowaniem, zapewnieniem przestrzegania ustalonych zasad, itp.,

* wsparcie prawne związane z ustalaniem kontraktów pomiędzy uczestnikami modelu,

* wsparcie zewnętrznych ekspertów dla efektywnego wdrożenia modelu,

* częściowe dofinansowanie czynszu najmu terminali POS.

W przypadku, gdy nadwyżka zgromadzonych środków okaże się niewystarczająca, V. będzie zbierać środki, aż do sfinansowania wszystkich kosztów związanych z zamknięciem tego projektu, a pozostała ewentualnie nadwyżka środków zostanie zwrócona uczestniczącym w programie rozwoju.

Zważywszy, że Bank bierze udział we współfinansowaniu modelu jako uczestnik pasywny, toteż uzyskuje dodatkowe dochody z dodatkowych transakcji przeprowadzanych za pośrednictwem kart płatniczych.

Zaznaczyć należy, iż w przypadku pasywnej formy uczestnicy otrzymują dodatkowe przychody z nowych transakcji kartami V. oraz kartami z innych systemów płatniczych, natomiast nie otrzymują środków na dofinansowania nowych punktów POS.

W konsekwencji, przyjęty model zakłada stopniowy wzrost przychodów związanych z dodatkowymi transakcjami dokonywanych kartami płatniczymi Banku, realizowanymi w rosnącej w ramach programu sieci akceptacji kart.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Bank ponosząc wydatki na rzecz rozwoju programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych skutkiem czego jest osiągnięcie dodatkowych przychodów z nowych transakcji dokonywanych przez klientów Banku zarówno za pośrednictwem kart V., jak również kart z innych systemów płatniczych akceptowanych w ramach rozwijanej sieci może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu w oparciu o postanowienia art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zdarzenie przyszłe).

Zdaniem Banku, ponoszone wydatki na rzecz programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych, skutkiem czego jest osiągnięcie dodatkowych przychodów z nowych transakcji dokonywanych przez klientów Banku zarówno za pośrednictwem kart V., jak również kart z innych systemów płatniczych akceptowanych w ramach rozwijanej sieci, zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o postanowienia art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "uCIT").

Uzasadnienie stanowiska Banku:

Generalną zasadę odnoszącą się do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 1 uCIT. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 uCIT.

W konsekwencji dany wydatek podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli:

* został poniesiony (co do zasady nie ma znaczenia faktyczne zapłacenie, ale poniesienie kosztu, czyli wystawienie faktury, ujęcie w księgach), przez podatnika (nie przez inną osobę),

* celem poniesienia kosztu było osiągnięcie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto w celu zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić czy jego poniesienie było racjonalne, celowe i uzasadnione.

Podkreślić należy, iż po zmianie brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 uCIT, która nastąpiła z dniem 1 stycznia 2007 związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu nie musi przybierać charakteru bezpośredniego, lecz również może on mieć charakter pośredni, co wynika ze znowelizowanej treści przytoczonego przepisu.

Jak wynika z zaprezentowanego opisu funkcjonowania modelu, bank członkowski ma w przyszłości uzyskiwać dodatkowy przychód wynikający z przyszłego rozwoju sieci akceptacji kart płatniczych, w związku z pojawieniem się nowych transakcji przeprowadzanych za pośrednictwem kart płatniczych wynikających ze zwiększenia ilości wydawanych kart, pojawienia się nowych punktów POS oraz w końcowym efekcie ze zwiększenia ilości transakcji za ich pomocą przeprowadzanych.

Z drugiej strony, poniesienie przez Bank kwartalnych wydatków na Rozwój Sieci Akceptacji Kart Płatniczych przekłada się na zwiększenie przychodów w tym obszarze działalności bankowej, co oznacza iż między ponoszeniem przedmiotowych wydatków a uzyskiwanymi przychodami występuje związek przyczynowo-skutkowy. Oznacza to, że ponoszone wydatki spełniają dyspozycję wynikającą z art. 15 ust. 1 uCIT, tj. są ponoszone w celu osiągnięcia

przychodów. Determinantą wzrostu przychodów jest pojawienie się nowych punktów akceptujących karty płatnicze, większa liczba wydawanych kart płatniczych, jak również zwiększony wolumen transakcji przeprowadzanych za ich pośrednictwem.

Definicja kosztów uzyskania przychodów oprócz warunku pozytywnego, zawiera również warunek negatywny, zgodnie z którym z kosztów uzyskania przychodów wyłączone są koszty enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 uCIT.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 37 lit. c) uCIT wyłącza z kosztów uzyskania przychodów składki na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, za wyjątkiem składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw - do wysokości łącznie nie przekraczanej w roku podatkowym 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłacanych w poprzednim roku podatkowym stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

W związku z tak sformułowanym przepisem powstaje pytanie, czy ponoszone kwartalne wydatki na rzecz programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych przez Bank powinien zakwalifikować jako składki na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, czy też jako inny rodzaj kosztów.

Pewną wskazówkę interpretacyjną w tym zakresie zawierają przepisy ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385 z późn. zm.), która nakłada na wystawców kart, akceptantów kart, instytucje rozliczeniowe oraz posiadaczy kart płatniczych obowiązki związane z systemem autoryzacji i rozliczeń, przy czym nie reguluje kwestii odnoszących się do relacji z udziałem uczestników zrzeszonych w międzynarodowych organizacjach płatniczych. Definicję systemu autoryzacji i rozliczeń zawiera art. 2 pkt 17 ww. ustawy, zgodnie z którym jest to podlegające prawu polskiemu prawne powiązanie pomiędzy agentem rozliczeniowym, akceptantami i wydawcami elektronicznych instrumentów płatniczych, w ramach których określa się wspólne zasady przyjmowania zapłaty przy użyciu elektronicznych instrumentów płatniczych i rozliczeń z tego tytułu.

Bank jako członek stowarzyszony w takiej organizacji w ramach uczestnictwa w systemie autoryzacji i rozliczeń w ramach wydawania kart płatniczych klientom oraz jako uczestnik rozliczeniowy, ponosi związane z procesem rozliczeń transakcji wykonywanych za pośrednictwem kart płatniczych różne koszty w formie opłat i innych wydatków na rzecz tej organizacji przyjmujących postać kwartalnych wpłat na rzecz funduszy marketingowych, na rzecz rozwoju samej sieci oraz zwiększania wolumenu wydawanych kart płatniczych oraz na rzecz zwiększania bezpieczeństwa funkcjonowania systemu rozliczeń.

Mając na uwadze powyższe wywody, jak również fakt że ponoszone wydatki przez uczestników całego procesu od momentu wydania karty płatniczej klientowi do momentu rozliczenia transakcji dokonanej za jej pomocą są związane z obsługą Klienta i nie mają charakteru składkowego, w opinii Banku właśnie takie koszty na rzecz programu Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych nie powinny być traktowane jako składka na rzecz organizacji płatniczej, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 37 uCIT.

Wskazana regulacja uCIT zakazuje kwalifikowania jako kosztu podatkowego składek na rzecz organizacji, w których udział podatnika nie jest obowiązkowy, dlatego też Bank podobnie, jak i inne banki uczestnicząc finansowo we wspólnym przedsięwzięciu marketingowym pod egidą międzynarodowej organizacji płatniczej wyłącza takie wydatki z kosztów uzyskania przychodów.

Kwestia zaliczenia wydatków ponoszonych na rzecz uczestnictwa w funduszu marketingowym międzynarodowej organizacji płatniczej była przedmiotem rozstrzygnięcia wyroku WSA w Warszawie wydanego w dniu 17 sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4293/06. W cytowanym wyroku Sąd nie podzielił stanowiska podatnika o możliwości zakwalifikowania poniesionego wydatku na rzecz funduszu marketingowego międzynarodowej organizacji płatniczej do kosztów uzyskania przychodów.

Jako powód oddalenia skargi wskazano na trzy zasadnicze przyczyny:

* wydatek ponoszony przez podatnika miał charakter nieobowiązkowej składki, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 37 uCIT;

* nie sprecyzowano dokładnie stanu faktycznego podlegającego interpretacji;

* nie wystąpił związek przyczynowy między tym wydatkiem a przychodem podatnika.

Podane przyczyny miały charakter rozłączny i każda z nich prowadziła do oddalenia skargi. W konsekwencji przytoczony wyrok odnosił się wyłącznie do uznania składek opłacanych przez banki na rzecz funduszu marketingowego za koszty uzyskania przychodów, gdyż jak podkreślił Sąd w sprawie strona wskazała we wniosku, że przedmiotem wniosku o interpretację było świadczenie na fundusz marketingowy, a pytanie dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłat na ten fundusz.

Tym samym przytoczony wyrok nie może być podstawą rozstrzygnięcia w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż jak to zostało wskazane odnosił się do zupełnie innej sytuacji faktycznej.

Ponadto wskazany powyżej wyrok wydany został na kanwie innego stanu prawnego, albowiem od 1 stycznia 2007 r. uległa zmianie treść przepisu art. 15 ust. 1 uCIT. Poprzednie brzmienie przepisu art. 15 ust. 1, tj. sprzed nowelizacji ograniczało cel osiągnięcia przychodów, co dawało duże pole do ograniczania poniesionych przez podatników kosztów, tylko do kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przychodami.

Jednakże podniesiona została w nim bardzo istotna kwestia odnosząca się do możliwości powstania realnego niebezpieczeństwa zanegowania kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodu, jakichkolwiek wydatków ponoszonych przez podatników w ramach wspólnego przedsięwzięcia marketingowego grupy podmiotów gospodarczych.

Zdaniem Banku, członkostwo w programie Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych nie ma charakteru prestiżowego, lecz czysto ekonomiczny. Dzięki tej przynależności Bank osiąga przychody, dzięki którym może realizować swoje cele statutowe.

Zastosowanie wykluczenia z członkostwa w programie wiązałoby się z ograniczeniem zakresu działalności Banku, czemu sprzeciwia się brzmienie art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), według którego podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Sprzeciwia się temu również art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), według którego ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Mając na względzie powyższe, w opinii Banku, wydatki ponoszone na Rozwój Sieci Akceptacji Kart Płatniczych, nie tylko kart V., ale i innych kart obsługiwanych w ramach tej sieci i ewidentnie przynoszących w przyszłości przychody w postaci opłat i prowizji za wystawienie kart i dokonanie płatności z ich udziałem, należy zakwalifikować do kategorii kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, iż "nie każdy wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 uCIT. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia" - tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 10 września 2010, sygn. akt I SA/Łd 738/10. Ponadto zdaniem WSA w Warszawie wyrażonym w wyroku z dnia 24 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3318/08 dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, nie jest rozstrzygający, ani wystarczający sam fakt nieumieszczenia danego rodzaju wydatku na liście wyłączeń zawartej w art. 16 ust. 1 uCIT. Istotne jest istnienie określonego związku, nawet rozumianego szeroko. Jako związek potencjalny bądź pośredni, pomiędzy czynionymi przez danego podatnika wydatkami, a perspektywą uzyskania przychodów, nawet jeżeli przychody te nie zostały w rezultacie osiągnięte.

Reasumując, zdaniem Banku pełniącego rolę uczestnika pasywnego w programie Rozwoju Sieci Akceptacji Kart Płatniczych, wydatki ponoszone na rozwój sieci akceptacji kart płatniczych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości w oparciu o postanowienia art. 15 ust. 1 uCIT, w związku z art. 15 ust. 4d uCIT, gdyż ich celem jest zwiększenie wolumenu transakcji przeprowadzonych z udziałem kart płatniczych wydawanych przez Bank co przekrada się na wzrost tej kategorii przychodów, który może zostać wykazany przez Bank.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.